#تراس 🔸 اندوه
طبیعت هر شخصی پیمانهٔ رنج و دردی را که باید در طی زندگی تحمل کند تعیین کردهاست. این پیمانه نه خالی خواهد ماند و نه سر خواهد رفت. اگر فشار اندوهی از دل ما برخاست، اندوه دیگری جای آن را میگیرد که مایهٔ آن از پیش آماده شده بود ولی نمیتوانست محسوس شود زیرا اندوه قبلی جای خالی برای آن نگذاشته بود؛ ولی همین که جا خالی شد فوراً میآید و آن را اشغال میکند. #شوپنهاور
طبیعت هر شخصی پیمانهٔ رنج و دردی را که باید در طی زندگی تحمل کند تعیین کردهاست. این پیمانه نه خالی خواهد ماند و نه سر خواهد رفت. اگر فشار اندوهی از دل ما برخاست، اندوه دیگری جای آن را میگیرد که مایهٔ آن از پیش آماده شده بود ولی نمیتوانست محسوس شود زیرا اندوه قبلی جای خالی برای آن نگذاشته بود؛ ولی همین که جا خالی شد فوراً میآید و آن را اشغال میکند. #شوپنهاور
گوتلیب فیشته، وارث خودخواندۀ کانت، میگفت «نبوغ» امری الهی است، درحالیکه «جنون» ماهیتی حیوانی دارد. #شوپنهاور تردید داشت که موضوع به همین سادگی باشد، بلکه اساساً ممکن است ماجرا کاملاً برعکس باشد، اینکه نبوغ و جنون نه دو سوی مقابل، بلکه دو امر بههمپیوسته باشند.شوپنهاور برای ارضای کنجکاوی خود دست به کاری خارقالعاده زد. او دانشگاه را ترک کرد و، برای آنکه با چشم خودش ببیند، به دیدار ساکنان تیمارستان رفت، دیداری که به رویهای مداوم بدل شد. ادامۀ مطلب:
https://tarjomaan.com/neveshtar/10400/
https://tarjomaan.com/neveshtar/10400/
#کتاب🔸 شهرت
شهرت چیزی جز مقایسه یک فرد با دیگران نیست. بنابراین ماهیتا امری نسبی است و در نتیجه فقط ارزش نسبی دارد. زیرا اگر دیگران مانند فرد مشهور باشند، شهرت او کاملا از میان میرود. ارزش مطلق، فقط از آن چیزی است که آدمی در هر شرایطی واجد آن است، یعنی آن چه به طور مستقیم و ذاتا در خود دارد: بنابراین داشتن قلبی بزرگ و ذهنی بزرگ، ارزش مطلق است. پس خود شهرت ارزشمند نیست بلکه آنچه موجب شهرت میشود ارزشمند است.
📚در باب حكمت زندگي #شوپنهاور
شهرت چیزی جز مقایسه یک فرد با دیگران نیست. بنابراین ماهیتا امری نسبی است و در نتیجه فقط ارزش نسبی دارد. زیرا اگر دیگران مانند فرد مشهور باشند، شهرت او کاملا از میان میرود. ارزش مطلق، فقط از آن چیزی است که آدمی در هر شرایطی واجد آن است، یعنی آن چه به طور مستقیم و ذاتا در خود دارد: بنابراین داشتن قلبی بزرگ و ذهنی بزرگ، ارزش مطلق است. پس خود شهرت ارزشمند نیست بلکه آنچه موجب شهرت میشود ارزشمند است.
📚در باب حكمت زندگي #شوپنهاور
#کتاب 🔸 حرکت
ارسطو به درستی میگوید: "زندگی عبارت از حرکت است" و همانطور که زندگی جسمی ما فقط در اثر حرکت بیوقفه ادامه مییابد، زندگی درونی و ذهنی ما نیز مشغولیتِ مداوم را طلب میکند، مشغولیتی فکری یا عملی به هر چه ممکن باشد. گواهِ این مدعا ضرب گرفتن با دست یا وسیلهای دیگر است که افرادِ بیکار و بیفکر فورا به آن مشغول میشوند. وجودِ ما اساسا وجودی بیقرار است، از این رو بیکاریِ مطلق به زودی تحملناپذیر میشود، زیرا موجب بیحوصلگی و دلتنگیِ وحشتناک میگردد. باید این سایق را نظم داد تا بتوان آن را به نحوی روشمند ارضا کرد. بنابراین، فعالیت، مشغولیت، کار در حدِ امکان یا لااقل آموختن، برای سعادتِ انسان ناگزیر است، زیرا نیروهای انسان نیاز دارند که از آنها استفاده شود و آدمی مایل است، مفید بودنِ آنها را احساس کند. اما بیشترین رضایت را از این حیث خلق کردن یا ساختن ایجاد میکند، چه ساختنِ سبد باشد، چه نگاشتنِ کتاب. انسان از دیدنِ اینکه اثری زیر دستِ او روز به روز شکل میگیرد و سرانجام به کمال میرسد، بلافاصله احساسِ سعادت میکند. یک اثر هنری، یک نوشته یا حتی فقط یک کاردستی می تواند این سعادت را حاصل کند. البته هر چه اثر شریفتر و والاتر باشد، لذت خلق آن بیشتر است.
📚 در باب حكمت زندگي #شوپنهاور
ارسطو به درستی میگوید: "زندگی عبارت از حرکت است" و همانطور که زندگی جسمی ما فقط در اثر حرکت بیوقفه ادامه مییابد، زندگی درونی و ذهنی ما نیز مشغولیتِ مداوم را طلب میکند، مشغولیتی فکری یا عملی به هر چه ممکن باشد. گواهِ این مدعا ضرب گرفتن با دست یا وسیلهای دیگر است که افرادِ بیکار و بیفکر فورا به آن مشغول میشوند. وجودِ ما اساسا وجودی بیقرار است، از این رو بیکاریِ مطلق به زودی تحملناپذیر میشود، زیرا موجب بیحوصلگی و دلتنگیِ وحشتناک میگردد. باید این سایق را نظم داد تا بتوان آن را به نحوی روشمند ارضا کرد. بنابراین، فعالیت، مشغولیت، کار در حدِ امکان یا لااقل آموختن، برای سعادتِ انسان ناگزیر است، زیرا نیروهای انسان نیاز دارند که از آنها استفاده شود و آدمی مایل است، مفید بودنِ آنها را احساس کند. اما بیشترین رضایت را از این حیث خلق کردن یا ساختن ایجاد میکند، چه ساختنِ سبد باشد، چه نگاشتنِ کتاب. انسان از دیدنِ اینکه اثری زیر دستِ او روز به روز شکل میگیرد و سرانجام به کمال میرسد، بلافاصله احساسِ سعادت میکند. یک اثر هنری، یک نوشته یا حتی فقط یک کاردستی می تواند این سعادت را حاصل کند. البته هر چه اثر شریفتر و والاتر باشد، لذت خلق آن بیشتر است.
📚 در باب حكمت زندگي #شوپنهاور
#کتاب🔸شادی و حسادت
شادی انسان بیشتر شبیه به جنگلی است که از دور زیبا به نظر میرسد، اما هنگامی که به میان آن میرویم زیبایی ناپدید میگردد. ما نمیفهمیم که بر سر آن زیبایی چه آمده چرا که اطرافمان را مشتی درخت گرفتهاند. وقتی به موقعیت دیگران حسادت میکنیم نیز چنین اتفاقی در حال وقوع است.
📚جهان و تاملات فیلسوف #شوپنهاور
شادی انسان بیشتر شبیه به جنگلی است که از دور زیبا به نظر میرسد، اما هنگامی که به میان آن میرویم زیبایی ناپدید میگردد. ما نمیفهمیم که بر سر آن زیبایی چه آمده چرا که اطرافمان را مشتی درخت گرفتهاند. وقتی به موقعیت دیگران حسادت میکنیم نیز چنین اتفاقی در حال وقوع است.
📚جهان و تاملات فیلسوف #شوپنهاور
#کتاب🔸شخصیت فطری
آنچه در حیطه قدرت ماست فقط این است که از شخصیت فطری خود به بهترین نحو استفاده کنیم و بنابراین فقط در پی فعالیتهایی باشیم که با شخصیت ما مطابقت دارد و سعی کنیم آنچه در خور شخصیت ماست بیاموزیم. و از هر نوع آموزش دیگر بپرهیزیم و در نتیجه مقام اجتماعی، شغل و نحوهای از زندگی را برگزینیم که با آن هماهنگ باشد.
📚 در باب حکمت زندگی #شوپنهاور
آنچه در حیطه قدرت ماست فقط این است که از شخصیت فطری خود به بهترین نحو استفاده کنیم و بنابراین فقط در پی فعالیتهایی باشیم که با شخصیت ما مطابقت دارد و سعی کنیم آنچه در خور شخصیت ماست بیاموزیم. و از هر نوع آموزش دیگر بپرهیزیم و در نتیجه مقام اجتماعی، شغل و نحوهای از زندگی را برگزینیم که با آن هماهنگ باشد.
📚 در باب حکمت زندگی #شوپنهاور
#کتاب🔸تفاوت خودپسندی و غرور
تفاوت میان خودپسندی و غرور در این است که غرور اعتقاد راسخ به ارزش فوقالعاده خویش در زمینهای خاص است. اما خودپسندی، خواستِ ایجاد چنین اعتقادی در دیگران است و معمولا با این آرزوی نهان همراه است که در نهایت، خود نیز بتوانیم به همان اعتقاد برسیم. بنابراین غرور از درون انسان نشات میگیرد و در نتیجه، قدردانی مستقیم از خویش است. اما خودپسندی کوششی است برای جلب قدردانی از بیرون، یعنی دستیابی غیر مستقیم به قدردانی است. از این رو، خودپسندی آدمی را پرگو، و غرور کم گو میکند.
📚 در باب حکمت زندگی #شوپنهاور
تفاوت میان خودپسندی و غرور در این است که غرور اعتقاد راسخ به ارزش فوقالعاده خویش در زمینهای خاص است. اما خودپسندی، خواستِ ایجاد چنین اعتقادی در دیگران است و معمولا با این آرزوی نهان همراه است که در نهایت، خود نیز بتوانیم به همان اعتقاد برسیم. بنابراین غرور از درون انسان نشات میگیرد و در نتیجه، قدردانی مستقیم از خویش است. اما خودپسندی کوششی است برای جلب قدردانی از بیرون، یعنی دستیابی غیر مستقیم به قدردانی است. از این رو، خودپسندی آدمی را پرگو، و غرور کم گو میکند.
📚 در باب حکمت زندگی #شوپنهاور