#زوم #زبان🔸پساحقیقت
"مرتبط با یا دلالت‌گر بر شرایطی که در آن واقعیت‌های عینی کمتر از تمسک به احساسات و باورهای شخصی در شکل‌دهی به افکار عمومی تاثیر دارند:
در عصر سیاست‌های پساحقیقتی دست‌چین کردن داده‌ها و رسیدن به نتیجه دلخواه آسان است. برخی از مفسران معتقدند در عصر #پساحقیقت زندگی می‌‌کنیم"
▫️واژنامه آکسفورد
"مرتبط با یا دلالت‌گر بر شرایطی که در آن واقعیت‌های عینی کمتر از تمسک به احساسات و باورهای شخصی در شکل‌دهی به افکار عمومی تاثیر دارند:
در عصر سیاست‌های پساحقیقتی دست‌چین کردن داده‌ها و رسیدن به نتیجه دلخواه آسان است. برخی از مفسران معتقدند در عصر #پساحقیقت زندگی می‌‌کنیم"
▫️واژنامه آکسفورد
▫️طرح نو منتشر کرد🔸پساحقیقت
#پساحقیقت صرفاً دروغ نیست. وقتی کسی به شما دروغ می‌گوید، می‌داند که کار بدی می‌کند و دانسته فریبتان می‌دهد، ولی برای آنکه حرف‌هایش را باور کنید، به شما احترام می‌گذارد. ولی در پساحقیقت، شخص دروغ می‌گوید، بی‌آنکه مسئولیت دروغ‌گویی‌اش را بپذیرد. زیرا برایش مهم نیست حرف‌هایش را باور کنید یا نکنید. آن‌قدر قدرتمند است که با دروغ‌هایش بر واقعیت سلطه می‌یابد، همچون سیاست‌مداری که از دروغگویی خجالت نمی‌کشد و ابایی ندارد.
پساحقیقت به پستی کشاندن حقیقت به‌وسیلۀ سیاست است. پیشافاشیسم است که مردم را آمادۀ سلطه‌پذیری و فرمانبری می‌کند. پساحقیقت تازگی ندارد. آنچه جدید است به‌کارگیری‌اش در رسانه‌های اجتماعی و جمعی است که قدرتش را صدچندان کرده. در چنین فضایی احساسات بر شواهد عینی می‌چربد. دنیایی ساخته می‌شود پر از «اخبار جعلی» که مردمانش گرفتار «قفس‌های اطلاعاتی» هستند. در دنیای پساحقیقت می‌بینیم که چطور خانه‌مان در آتش می‌سوزد و آبی برای فرونشاندنش نیست مگر آگاهی. شهر کتاب
#پساحقیقت صرفاً دروغ نیست. وقتی کسی به شما دروغ می‌گوید، می‌داند که کار بدی می‌کند و دانسته فریبتان می‌دهد، ولی برای آنکه حرف‌هایش را باور کنید، به شما احترام می‌گذارد. ولی در پساحقیقت، شخص دروغ می‌گوید، بی‌آنکه مسئولیت دروغ‌گویی‌اش را بپذیرد. زیرا برایش مهم نیست حرف‌هایش را باور کنید یا نکنید. آن‌قدر قدرتمند است که با دروغ‌هایش بر واقعیت سلطه می‌یابد، همچون سیاست‌مداری که از دروغگویی خجالت نمی‌کشد و ابایی ندارد.
پساحقیقت به پستی کشاندن حقیقت به‌وسیلۀ سیاست است. پیشافاشیسم است که مردم را آمادۀ سلطه‌پذیری و فرمانبری می‌کند. پساحقیقت تازگی ندارد. آنچه جدید است به‌کارگیری‌اش در رسانه‌های اجتماعی و جمعی است که قدرتش را صدچندان کرده. در چنین فضایی احساسات بر شواهد عینی می‌چربد. دنیایی ساخته می‌شود پر از «اخبار جعلی» که مردمانش گرفتار «قفس‌های اطلاعاتی» هستند. در دنیای پساحقیقت می‌بینیم که چطور خانه‌مان در آتش می‌سوزد و آبی برای فرونشاندنش نیست مگر آگاهی. شهر کتاب
#ارتباطات #روانشناسی
#واژه‌ها🔸گسلایتینگ | Gaslighting
گسلایتینگ یک اصطلاح روانشناسی است، یک تکنیک مبتنی بر دستکاری، تحریف و مداخله در روابط بین فردی برای بی‌اعتبار کردن درک یک قربانی از واقعیت تا او را کنترل کنند.
#گسلایتینگ دروغ گفتن مکرر (و اغلب وقیحانه) به فرد یا گروهی است که تصمیم گرفته شده زیر سیطره حفظ شوند. گسلایتینگ را می‌توان به چهار گونه مختلف تقسیم کرد: دروغگویی آشکار، دستکاری در واقعیت، قربانی کردن و اجبار. و اغلب هم ترکیبی از این چهار نوع است و فقط به یکی از گونه‌ها محدود نمی‌شود.
حالا مفهوم گسلایتینگ به دوران #پساحقیقت هم راه یافته است. در این عرصه، می‌توان بازیگران را به بازیگر سیاسی و بازیگر جمعی (معمولاً جامعه یا گروه) تقسیم کرد. بازیگر سیاسی برای بی‌ثبات کردن و منحرف کردن افکار عمومی از تاکتیک‌هایی در مورد مسائل سیاسی استفاده می‌کند. در ارتباطات سیاسی مدرن، این یک چالش شناخته‌شده برای بازیگران است که روایت خود را به جامعه بقبولانند تا اقدامات و برنامه‌هایشان را توجیه کنند.
#واژه‌ها🔸گسلایتینگ | Gaslighting
گسلایتینگ یک اصطلاح روانشناسی است، یک تکنیک مبتنی بر دستکاری، تحریف و مداخله در روابط بین فردی برای بی‌اعتبار کردن درک یک قربانی از واقعیت تا او را کنترل کنند.
#گسلایتینگ دروغ گفتن مکرر (و اغلب وقیحانه) به فرد یا گروهی است که تصمیم گرفته شده زیر سیطره حفظ شوند. گسلایتینگ را می‌توان به چهار گونه مختلف تقسیم کرد: دروغگویی آشکار، دستکاری در واقعیت، قربانی کردن و اجبار. و اغلب هم ترکیبی از این چهار نوع است و فقط به یکی از گونه‌ها محدود نمی‌شود.
حالا مفهوم گسلایتینگ به دوران #پساحقیقت هم راه یافته است. در این عرصه، می‌توان بازیگران را به بازیگر سیاسی و بازیگر جمعی (معمولاً جامعه یا گروه) تقسیم کرد. بازیگر سیاسی برای بی‌ثبات کردن و منحرف کردن افکار عمومی از تاکتیک‌هایی در مورد مسائل سیاسی استفاده می‌کند. در ارتباطات سیاسی مدرن، این یک چالش شناخته‌شده برای بازیگران است که روایت خود را به جامعه بقبولانند تا اقدامات و برنامه‌هایشان را توجیه کنند.