🔸دردهای نهفتنی و دردهای گفتنی
🔹#هادی_خانيكی
دردهای من
گرچه مثل دردها‌ی مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
- قيصر امين‌پور
١. دوشنبه ٨ آبان سالگرد آسمانی شدن #قيصر_مين‌پور بود؛ شاعری كه شعرش زبان گويای دردهای زمانه ماست، چند سالی است كه كرونا و سرطان مرا محروم از سفر به گتوند و زيارت مزارش كرده بود اما امسال با همسرم به ديدار يار رويا رفتيم. همه جای شهر قيصر را می‌فهمد و می‌‌بيند، از خانه ساده و صميمی پدری‌‌اش كه هنوز در كنار كوچه "تنفس صبح" ميزبان گرم ميهمانان سالمرگ اوست تا مقبره زيبايش در كرانه كارون كه همچنان آغوش به سوي خويشان و دوستان و مسافران و شهروندان گشوده است. هر جاي گتوند نام و نشانگانی را از تصوير مدرسه و كانون و انجمن و كوچه و خيابان و ميدان نهاده است و همين يعنی همزبانی و هم‌مكانی شاعری انديشه‌ورز با مردم زمانه‌اش بر مدار دردشناسی و دردآشنایی.
در راه گتوند به دزفول "روايت رنج و اميد در تاريكي" را نوشتم كه اگرچه اعلام خبر درمان سرطانم بود، اما بيشتر به طرح پرسشی از چيستی و چگونگی جهان زيست پس از درمان مي‌پرداخت. گزاره‌اي كه كمتر از خبر نخست به چشم آمد ولي بيشتر از آن اهميت و اولويت دارد. درمان دردهای سخت پايان راه بهبودی نيست، آغاز معنابخشی به زندگی فردی و اجتماعی است. متن کامل