#خبر #سافت‌نیوز #روزنامه‌نگاری
🔸برای آشنایی با سافت‌نویسی
برای آشنایی با #سافت‌نویسی می‌توانید به منابعی از این دست رجوع کنید:
کتاب نرم خبر و سخت خبر که #رضا_نوروزپور آن‌را ترجمه کرده یک باید در این زمینه است؛ کتاب مثلث طلائی نوشتن؛ دکتر #احمد_توکلی هم خواسته و ناخواسته زمینه ساز سافت‌نویسی است؛ کتاب روزنامه‌نگاری حرفه‌ای دیوید رندال که #علی‌اکبر_قاضی‌زاده ترجمه کرده و نکات خوبی هم به آن افزوده برای درک ضرورت‌های تغییر در زمینه روزنامه‌نگاری بسیار مفید است. کتاب خبرنویسی مدرن من هم در واقع مقدمه سافت‌نویسی است و مقاله‌ام در ویژه‌نامه آموزشی فصلنامه رسانه تحت عنوان ساده مثل سافت؛ شیوه نگارش این نوع خبرها را ارائه می‌‌کند.
🔸برای آشنایی با سافت‌نویسی
برای آشنایی با #سافت‌نویسی می‌توانید به منابعی از این دست رجوع کنید:
کتاب نرم خبر و سخت خبر که #رضا_نوروزپور آن‌را ترجمه کرده یک باید در این زمینه است؛ کتاب مثلث طلائی نوشتن؛ دکتر #احمد_توکلی هم خواسته و ناخواسته زمینه ساز سافت‌نویسی است؛ کتاب روزنامه‌نگاری حرفه‌ای دیوید رندال که #علی‌اکبر_قاضی‌زاده ترجمه کرده و نکات خوبی هم به آن افزوده برای درک ضرورت‌های تغییر در زمینه روزنامه‌نگاری بسیار مفید است. کتاب خبرنویسی مدرن من هم در واقع مقدمه سافت‌نویسی است و مقاله‌ام در ویژه‌نامه آموزشی فصلنامه رسانه تحت عنوان ساده مثل سافت؛ شیوه نگارش این نوع خبرها را ارائه می‌‌کند.
#خبر #سافت‌نیوز #روزنامه‌نگاری
🔸پیشینه جهانی سافت‌نیوز
▫️#یونس_شکرخواه
برای سافت نیوز تاریخ تولد مشخصی وجود ندارد؛ اما برخی از منابع بر این نکته تاکید می‌ورزند که شاید بتوان رشد سرسام‌آور تیراژ روزنامه تابلوئدی نشنال اینکایرر (National Inquirer) در دهه ١٩۶٠ را که متفاوت‌نویسی خبرهای غیرمتعارف و سرگرم کننده را شروع کرد و نیز انتشار مجله پیپل (people) توسط #تایم‌لایف و همچنین انتشار "یو‌اس‌مگزین" از سوی #نیویورک‌تایمز را مبنای حرکت نشریات جهان به سوی #سافت‌نویسی قلمداد کرد.
اما عده‌ای هم به خطا همین حرف‌ها را دلیل قدیمی بودن #سافت‌نیوز می‌دانند. در حالیکه آنچه که امروز بنام سافت‌نیوز مطرح است اصلا به موارد دهه ١٩۶٠ که رفتن به سراغ سوژه‌های نرم بود؛ مربوط نیست، بلکه سافت‌نیوز امروز خودش محصول پدیده دیگری به نام #سافت‌ژورنالیسم است که در جهان حرفه‌ای امروز به آن TV in print یا تلویزیون چاپی هم می گویند؛ یعنی کاری که روزنامه #یو‌اس‌ای تودی پایه گذارش بود و با همین روش از نیویورک تایمز و واشنگتن پست؛ پیش افتاد. حتی روزنامه وال استریت ژورنال عبوس هم در سال ٢٠٠٢ مجبور به افزودن بخش سافت‌ژورنال شخصی (Personal Journal)
به بقیه مطالب خود شد و اتفاقا تم اصلی همه خبرهای سافت این بخش هم نه تنها موضوعات سرگرم کننده نیست؛ بلکه فقط و فقط مربوط به پول و قدرت است و تازه وال استریت ژورنال به جز این بخش؛ یک بخش سافت دیگر هم دارد که ژورنال پایان‌هفته (Weekend Journal) نام دارد.
در مورد وضعیت سافت‌نیوز در ژورنالیسم معاصر جهانی باید بگویم روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی مثل سی‌ان‌ان و ام‌اس‌ان‌بی‌سی به کاربرد آن عادت کرده‌اند، به‌طوریکه در شبکه‌های تلویزیونی آمریکائی خبرهای سافت حالا در قالب برنامه‌های موسوم به ET ارائه می‌شوند که مخفف سرگرمی امشب (Entertainment Tonight) است.
البته این را هم بگویم که عده‌ای معتقدند تقسیم شدن سازمان‌های رسانه‌ای به دو شاخه خبر و سرگرمی در آمریکا جزو عوامل اصلی رشد سافت‌ژورنالیسم و در اثر آن رشد سافت‌نیوز بوده است، اما به نظر من باید عامل تغییرات ساختاری تکنولوژیک رسانه‌ای که همه مرزها و ژانرها را به هم ریخته و همچنین فاکتورهای رقابت رسانه‌ای و حرفه‌ای‌تر شدن هر چه بیشتر روزنامه‌نگاران را هم در نظر گرفت. سافت‌نویسی امروز دیگر مثل قبل فقط به خواسته‌های مخاطب تکیه ندارد و به نیازهای مخاطب هم می‌پردازد و به عبارت بهتر صرفا بر سرگرم‌سازی مخاطب تکیه ندارد و به لحاظ ساختار نوشتن هم کاملا حرفه‌ای‌تر و پخته‌تر از پیش شده است.
🔸پیشینه جهانی سافت‌نیوز
▫️#یونس_شکرخواه
برای سافت نیوز تاریخ تولد مشخصی وجود ندارد؛ اما برخی از منابع بر این نکته تاکید می‌ورزند که شاید بتوان رشد سرسام‌آور تیراژ روزنامه تابلوئدی نشنال اینکایرر (National Inquirer) در دهه ١٩۶٠ را که متفاوت‌نویسی خبرهای غیرمتعارف و سرگرم کننده را شروع کرد و نیز انتشار مجله پیپل (people) توسط #تایم‌لایف و همچنین انتشار "یو‌اس‌مگزین" از سوی #نیویورک‌تایمز را مبنای حرکت نشریات جهان به سوی #سافت‌نویسی قلمداد کرد.
اما عده‌ای هم به خطا همین حرف‌ها را دلیل قدیمی بودن #سافت‌نیوز می‌دانند. در حالیکه آنچه که امروز بنام سافت‌نیوز مطرح است اصلا به موارد دهه ١٩۶٠ که رفتن به سراغ سوژه‌های نرم بود؛ مربوط نیست، بلکه سافت‌نیوز امروز خودش محصول پدیده دیگری به نام #سافت‌ژورنالیسم است که در جهان حرفه‌ای امروز به آن TV in print یا تلویزیون چاپی هم می گویند؛ یعنی کاری که روزنامه #یو‌اس‌ای تودی پایه گذارش بود و با همین روش از نیویورک تایمز و واشنگتن پست؛ پیش افتاد. حتی روزنامه وال استریت ژورنال عبوس هم در سال ٢٠٠٢ مجبور به افزودن بخش سافت‌ژورنال شخصی (Personal Journal)
به بقیه مطالب خود شد و اتفاقا تم اصلی همه خبرهای سافت این بخش هم نه تنها موضوعات سرگرم کننده نیست؛ بلکه فقط و فقط مربوط به پول و قدرت است و تازه وال استریت ژورنال به جز این بخش؛ یک بخش سافت دیگر هم دارد که ژورنال پایان‌هفته (Weekend Journal) نام دارد.
در مورد وضعیت سافت‌نیوز در ژورنالیسم معاصر جهانی باید بگویم روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی مثل سی‌ان‌ان و ام‌اس‌ان‌بی‌سی به کاربرد آن عادت کرده‌اند، به‌طوریکه در شبکه‌های تلویزیونی آمریکائی خبرهای سافت حالا در قالب برنامه‌های موسوم به ET ارائه می‌شوند که مخفف سرگرمی امشب (Entertainment Tonight) است.
البته این را هم بگویم که عده‌ای معتقدند تقسیم شدن سازمان‌های رسانه‌ای به دو شاخه خبر و سرگرمی در آمریکا جزو عوامل اصلی رشد سافت‌ژورنالیسم و در اثر آن رشد سافت‌نیوز بوده است، اما به نظر من باید عامل تغییرات ساختاری تکنولوژیک رسانه‌ای که همه مرزها و ژانرها را به هم ریخته و همچنین فاکتورهای رقابت رسانه‌ای و حرفه‌ای‌تر شدن هر چه بیشتر روزنامه‌نگاران را هم در نظر گرفت. سافت‌نویسی امروز دیگر مثل قبل فقط به خواسته‌های مخاطب تکیه ندارد و به نیازهای مخاطب هم می‌پردازد و به عبارت بهتر صرفا بر سرگرم‌سازی مخاطب تکیه ندارد و به لحاظ ساختار نوشتن هم کاملا حرفه‌ای‌تر و پخته‌تر از پیش شده است.