نشست آنلاین▫️ ۲۷ اردیبهشت
🔸کرونا و سیاست‌های ارتباطی دولت
▫️دکتر #هادی_خانیکی، دکتر #علی_ربیعی، دکتر #حمیدرضا_نمازی‌
▫️نشست آنلاین کرونا و سیاست‌های ارتباطی دولت (تجربه‌ها و چشم اندازها) روز دوشنبه ۲۷ اردیبهشت ماه به مناسبت روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی از سوی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار می‌شود.

#سینما🔸 برادران لیلا
🔹#علی_ربیعی
از فیلم برادران لیلا می‌توان با نگاهی بدبینانه یک خوانش و برساخت مطلقا سیاسی و با برچسب سیاه، بیرون کشید. اما از نگاهی دیگر، این فیلم روایت‌گر یک ساختار اجتماعی تغییریافته است که تعارض بین جامعه پرتلاطمِ در حال گذار با بافت‌های سنتی‌اش را به خوبی نمایش می‌دهد. از این منظر،  با خوانشی واقع‌گرا، می‌توان سازه‌های اجتماعی پاسخگو برای ساخت رابطه بین نهادها و آدم‌ها را از آن بیرون کشید.
با این وجود، در نقد خوانش محدودنگر چند نکته قابل تامل است:
یک‌: پرسشی که به ذهن می‌رسد آن است که سانسور- حتی در عصر گوتنبرگ و چاپ- چقدر توانسته در  دیده نشدن مطلبی اثرگذار شود؟ اگر طرفداران محدودنگر، دوران شاه را به خاطر داشته باشند و یا در دوره پهلوی، کنش‌گر سیاسی بوده باشند، جواب این سوال را به خوبی می‌دانند که رژیم پهلوی با وجود اعمال سانسورهای گسترده، تا چه حد در حذف عقاید و نظرات و دیده نشدن آرا دگراندیشان موفق بود؟
حال در عصر ارتباطات و زمانه حاکمیت پلت‌فرم‌های متعدد،  آیا سانسور و عدم اجازه پخش فیلم و نشر می‌تواند همراه با موفقیت باشد؟به اعتقاد من، نتیجه معکوس است و سبب ایجاد موج دیده شدن بیشتر هم می‌شود.
دو : یک سندرم قدرتمند و مشترک به نام "میل به ندیدن و نشنیدن واقعیت‌های تلخ" در میان بیشتر سیاستمداران و مجریان دیده می‌شود. اما باید به خاطر داشت، براساس قاعده‌مندی اجتماعی، اختفای حقیقت، تغییری در وجود حقیقت ایجاد نمی‌کند.
سه : برادران لیلا می‌تواند به عنوان یک فیلم کاملا اجتماعی در حال و هوای جامعه ایران خوانش شود. پخش این‌گونه آثار، فیلم‌ها و نوشته‌ها که می‌تواند فراهم کننده زمینه‌ای برای طرح موضوعات و گفتگوهای اجتماعی باشد و پایه‌های (حتی چالشی) را برای گفتگو پدید آورد، برای داشتن یک جامعه امن و با ثبات ضروری است.
چهار: از نگاهی فرصت‌ساز، پخش این فیلم می‌تواند علاوه بر کمک به بازگشت مرجعیت رسانه به داخل، باعث شود تا صدای داخل در داخل تولید، پخش و شنیده شده و مورد گفتگو قرار بگیرد. هم‌چنین از گرایش جامعه به "زیرآبی دیدن" پیشگیری می‌کند و جامعه را از حالت "پچ پچی" خطرناک به جامعه "گفتگو محور" و "قابل رویت در سطح" تبدیل میکند.
هر سیستمی، به خصوص حوزه فرهنگ و رسانه، هنر، ادبیات، کتاب و سینما اگر نتواند با مقتضیات زمان و تغییرات اجتماعی و تکنولوژیکی همگام شود محکوم به شکست است.
▫️انجمن جامعه شناسی ایران
@iran_sociology

🔸فلسطین؛ ریشه‌ها و پیامدها
▫️‌سه‌شنبه ٢۵ مهر ١۴٠٢ ساعت ١۶
سخنرانان: دکتر #محمدعلی_مهتدی، دکتر #حسین_سلیمی، دکتر #هادی_خانیکی، دکتر #علی_ربیعی، دکتر #حسین_علایی، حسین_جابری‌انصاری
سالن فردوسی، برنامه به صورت حضوری برگزار می‌شود. ورود برای عموم آزاد و رایگان است.
انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، خانه اندیشمندان علوم انسانی

🔸گفتمان وفاق؛ دولت و جامعه در ایران
▫️باحضور این چهره‌ها برگزار می‌شود:
#علی_ربیعی #غلامرضا_غفاری #مقصود_فراستخواه #سعید_معیدفر
🔹دوشنبه ١۶ مهر ١۴٠٣ ساعت ١٧
برنامه به صورت حضوری برگزار می‌شود و ورود برای عموم، آزاد و رایگان است
▫️انجمن جامعه شناسی ایران، انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات و خانه اندیشمندان علوم انسانی

#ارتباطات #روزنامه‌نگاری
🔸با تبدیل رسانه به ابزار پروپاگاندا، مفهوم اقتصاد رسانه از بین می‌رود
رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات در اولین نشست تخصصی اقتصاد و رسانه: از مبانی تا واقعیت تصریح کرد: بین اقتصاد رسانه و آزادی‌های اجتماعی و استقرار کشور رابطه است و بین اقتصاد رسانه با آزادی و استقلال رسانه رابطه معناداری وجود دارد. در ایران اقتصاد رسانه معنادار نشده و به دلیلی فراز و نشیب تاریخی رسانه‌ها نتوانسته نقش تداوم‌یافته‌ای را در جهت آزادی و نیاز جامعه در جهت پویایی را تأمین کند.
#علی_ربیعی افزود: رسانه در کشور ما به‌طور طبیعی ایجاد نمی‌شود و شاید سزارینی است. یکی از دلایل عدم استقلال رسانه‌ها از جهت اقتصادی، نوع شکل‌گیری رسانه در ایران است. رسانه ابزار پروپاگاندا و قدرت و کنترل جامعه می‌شود و بدین‌سان مفهوم اقتصاد رسانه جایگاه خود را از دست می‌دهد.
او تاکید کرد: نوع مالکیت رسانه مهم است. در همه جای دنیا رسانه‌های دولتی بسیار محدود و رسانه‌های خصوصی بسیار گسترده‌اند ولی در ایران اغلب روزنامه‌ها، دولتی و شبه‌دولتی هستند... +