🔸آنلاین ژورنالیسم به شیوه نیویورک‌تایمز
#سایت #نیویورک‌تایمز و مقاله‌ای که از جنبه همخوانی #فرم و #محتوا نمونه‌ای درخشان از آنلاین ژورنالیسم مینیمال است. محور مقاله میزان خودرو و گاراژ و خیابان در جزیره منهتن #نیویورک است و باز گرداندن این فضاها به نیویورکی‌ها
#سایت #نیویورک‌تایمز و مقاله‌ای که از جنبه همخوانی #فرم و #محتوا نمونه‌ای درخشان از آنلاین ژورنالیسم مینیمال است. محور مقاله میزان خودرو و گاراژ و خیابان در جزیره منهتن #نیویورک است و باز گرداندن این فضاها به نیویورکی‌ها
#زوم #تاریخ #آمریکا
🔸 ماجرای ١١ سپتامبر ٢٠٠١
صبح یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ یکی از بزرگ‌ترین حملات تروریستی جهان توسط ۱۹ عضو گروه #القاعده (#اسامه_بن‌لادن) در آمریکا به وقوع پیوست که پوشش رسانه‌ای جهانی به خود گرفت. هواپیماربایان چهار هواپیمای تجاری - مسافربری را ربودند، دو هواپیما را به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی #نیویورک زدند که هر دو برج، پس از دو ساعت به طور کامل فرو ریخت و آسیب‌های فراوانی هم به ساختمان‌های پیرامون زد.. هواپیماربایان، هواپیمای سوم را به #پنتاگون (ارلینگتون در ویرجینیا) زدند و هواپیمای چهارم هم در نزدیک شنکسویل، (ایالت پنسیلوانیا) سرنگون شد. هیچ‌یک از مسافران این چهار پرواز زنده نماندند.
کشته شدگان این حمله‌ها ۲٬۹۷۴ تن بودند، که با احتساب ۱۹ هواپیماربا شمار قربانیان به ۲٬۹۹۳ تن رسید که ملیت آنها از ۹۰ کشور جهان بود.
🔸 ماجرای ١١ سپتامبر ٢٠٠١
صبح یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ یکی از بزرگ‌ترین حملات تروریستی جهان توسط ۱۹ عضو گروه #القاعده (#اسامه_بن‌لادن) در آمریکا به وقوع پیوست که پوشش رسانه‌ای جهانی به خود گرفت. هواپیماربایان چهار هواپیمای تجاری - مسافربری را ربودند، دو هواپیما را به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی #نیویورک زدند که هر دو برج، پس از دو ساعت به طور کامل فرو ریخت و آسیب‌های فراوانی هم به ساختمان‌های پیرامون زد.. هواپیماربایان، هواپیمای سوم را به #پنتاگون (ارلینگتون در ویرجینیا) زدند و هواپیمای چهارم هم در نزدیک شنکسویل، (ایالت پنسیلوانیا) سرنگون شد. هیچ‌یک از مسافران این چهار پرواز زنده نماندند.
کشته شدگان این حمله‌ها ۲٬۹۷۴ تن بودند، که با احتساب ۱۹ هواپیماربا شمار قربانیان به ۲٬۹۹۳ تن رسید که ملیت آنها از ۹۰ کشور جهان بود.
#کرونا 🔸 افزایش بی‌سابقه شمار مبتلایان در نیویورک
برای اولین بار بعد از سه ماه شمار مبتلایان جدید به بیماری کرونا در نیویورک به بیش از یک هزار نفر رسید.
اندرو کومو فرماندار #نیویورک روز شنبه گفت که ۹۹ هزار و ۹۵۳ تست کرونا در روز گذشته انجام شده که از میان آنان یک هزار و پنج تست آن مثبت اعلام شده است.
آخرین بار در ماه ژوئن (خرداد) شمار مبتلایان کرونایی نیویورک به بیش از یک هزار نفر رسید.
برای اولین بار بعد از سه ماه شمار مبتلایان جدید به بیماری کرونا در نیویورک به بیش از یک هزار نفر رسید.
اندرو کومو فرماندار #نیویورک روز شنبه گفت که ۹۹ هزار و ۹۵۳ تست کرونا در روز گذشته انجام شده که از میان آنان یک هزار و پنج تست آن مثبت اعلام شده است.
آخرین بار در ماه ژوئن (خرداد) شمار مبتلایان کرونایی نیویورک به بیش از یک هزار نفر رسید.
#انتخابات_آمریکا
🔸 ترس از آشوب‌های انتخاباتی؛ استخدام محافظ و دیوارکشی
ساکنان #واشنگتن و #نیویورک از درگیری خشونت‌بار طرفداران نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری و آشوب و غارت در وحشت به سر می‌برند. صاحبان فروشگاه‌ها به استخدام محافظ مبادرت کرده‌ند. از دیگر سو جلوی مغازه‌ها و نمای ساختمان‌ها هم در واشنگتن و نیویورک عده‌ای به تخته‌کوبی و دیوارکشی رو آورده‌اند
🔸 ترس از آشوب‌های انتخاباتی؛ استخدام محافظ و دیوارکشی
ساکنان #واشنگتن و #نیویورک از درگیری خشونت‌بار طرفداران نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری و آشوب و غارت در وحشت به سر می‌برند. صاحبان فروشگاه‌ها به استخدام محافظ مبادرت کرده‌ند. از دیگر سو جلوی مغازه‌ها و نمای ساختمان‌ها هم در واشنگتن و نیویورک عده‌ای به تخته‌کوبی و دیوارکشی رو آورده‌اند
#انتخابات_آمریکا
🔸اعتراض در شهرهای آمریکا
بعد از تظاهرات در #نیویورک و #فیلادلفیا برای الزام دولت به شمارش تمام آرای اخذ شده، تظاهرات مشابهی در #شیکاگو و #بوستون آغاز شده است
🔸اعتراض در شهرهای آمریکا
بعد از تظاهرات در #نیویورک و #فیلادلفیا برای الزام دولت به شمارش تمام آرای اخذ شده، تظاهرات مشابهی در #شیکاگو و #بوستون آغاز شده است
عرصه‌های ارتباطی
Photo
#انتخابات_آمریکا
🔸پلیس با معترضان نیویورکی درگیر شد
پلیس #نیویورک با برخی از صدها معترضی که شامگاه چهارشنبه برای حمایت از شمارش همه آرا به خیابان‌ها آمده بودند، درگیر شد.
با فراخوانی که از صبح چهارشنبه در نیویورک انجام شده بود، ۹ راهپیمایی و تجمع در این ایالت برگزار شد که خواسته آنها لزوم شمارش همه آرا، ضدیت با #دونالد_ترامپ، ضدیت با فاشیسم و تاکید بر زندگی سیاهان مهم است، بود.
در یک راهپیمایی ائتلافی که در خیابان شمال به جنوب پنجم منهتن برگزار شد، تظاهرکنندگان بیش از یک ساعت مسیرهای این خیابان را طی کردند و گفتند که باید همه آرای رقابت انتخاباتی #جورج_بایدن و ترامپ شمرده شود.
این اعتراض‌ها که در فیلادلفیای #پنسیلوانیا هم جریان داشت، پس از آن تقویت شد که دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در اقدامی بی‌سابقه خواستار توقف شمارش آرا شد.
پلیس پس از درگیر شدن با معترضان، برخی از آنها را دستگیر کرد. در خیابان هفتم شمال به جنوب هم پلیس معترضان و حتی خبرنگاران را مورد ضرب و شتم قرار داد.
🔸پلیس با معترضان نیویورکی درگیر شد
پلیس #نیویورک با برخی از صدها معترضی که شامگاه چهارشنبه برای حمایت از شمارش همه آرا به خیابان‌ها آمده بودند، درگیر شد.
با فراخوانی که از صبح چهارشنبه در نیویورک انجام شده بود، ۹ راهپیمایی و تجمع در این ایالت برگزار شد که خواسته آنها لزوم شمارش همه آرا، ضدیت با #دونالد_ترامپ، ضدیت با فاشیسم و تاکید بر زندگی سیاهان مهم است، بود.
در یک راهپیمایی ائتلافی که در خیابان شمال به جنوب پنجم منهتن برگزار شد، تظاهرکنندگان بیش از یک ساعت مسیرهای این خیابان را طی کردند و گفتند که باید همه آرای رقابت انتخاباتی #جورج_بایدن و ترامپ شمرده شود.
این اعتراض‌ها که در فیلادلفیای #پنسیلوانیا هم جریان داشت، پس از آن تقویت شد که دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در اقدامی بی‌سابقه خواستار توقف شمارش آرا شد.
پلیس پس از درگیر شدن با معترضان، برخی از آنها را دستگیر کرد. در خیابان هفتم شمال به جنوب هم پلیس معترضان و حتی خبرنگاران را مورد ضرب و شتم قرار داد.
٣🔸تفاوت ترامپ با ترامپیسم
به اعتقاد برخی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار برجسته، سفیدپوستان با انتخاب #ترامپ در واقع سیاهپوستان و هم‌پیمانانشان را به‌دلیل انتخاب یک رئیس‌جمهور سیاهپوست یعنی #باراک_اوباما تنبیه کردند. به یاد داشته باشیم که #ترامپیسم یک شاخه جدا از روابط نژادی در تاریخ آمریکا نیست و در دوره‌ای از تاریخ این کشور ر‌وسای‌جمهور (#جورج_واشنگتن، #توماس_جفرسون و #جیمز_مونرو) در کاخ سفید خرید و فروش برده انجام می‌دادند. محققان معتقدند که آلمان نازی، سیاست‌ها و حقوق نژادی خود را از آمریکا اتخاذ کرده بود. #جو_بایدن بارها گفته است «این کمپین فقط به‌دنبال بردن رأی‌ها نیست؛ بلکه هدفش پیروزی در قلب‌هاست؛ بله، روح آمریکا» که این گفته یک کشمکش واقعی را نشان می‌دهد.
نگاه ترامپ به آمریکا یک تصویر ایده‌آل از دهه ١٩۵٠ است. در آن زمان بعد از جنگ جهانی دوم، شرایط برای سفیدپوستان ایده‌آل بود؛ سیاهان و مهاجران در قسمت عقب اتوبوس می‌نشستند، جای زنان در آشپزخانه بود و هنوز جنبش‌های فمینیسم پا نگرفته بود. در واقع نقش اقلیت‌ها فقط خدمت‌کردن به سفیدپوستان بود. ارجاعات فرهنگی ترامپ همه نوستالژی دهه ۵٠ است؛ او بارها به برنامه‌های تلویزیونی، شخصیت‌ها و تصویرسازی‌های این برهه از تاریخ اشاره کرده و انگار که به‌نوعی نماینده گذشته است.
ترامپیسم در واقع درباره خشم نژادی و سیاست‌های هویتی است. دفاع ترامپیسم از #برتری_سفیدپوستان باید در بافت مناسب خود درک شود. برتری سفیدپوستان درباره دستاوردها و توانایی‌های فردی نیست و باید در یک سیستم سیاسی و اجتماعی دیده شود. ترامپیسم تنها یک شکل از پوپولیسم نیست که در سرتاسر جهان رواج پیدا کرده است. اگرچه چنین شاخه‌هایی از پوپولیسم خود را به‌صورت فرهنگی نمایان می‌کنند، اما می‌توان ریشه‌های آنها را در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی پیدا کرد. در بسیاری از جوامع اروپا و آمریکا، افزایش فاصله اقتصادی، حذف خدمات اجتماعی و کاهش رفاه (مانند آموزش عمومی و سلامت) عواقب جدی به‌دنبال دارد. در جوامع نئولیبرال چنین شرایطی به‌جای اینکه به سیستم سیاسی و اجتماعی نسبت داده شود، به‌عنوان شکست فردی دیده می‌شود. در نتیجه، احزاب و افراد جناح راست، این انشعاب اجتماعی را به گروه‌هایی مانند سیاهان، مهاجران و «مهاجران مسلمان» به‌عنوان دلیل افزایش شکاف و شکست دولت در محافظت از شهروندانش نسبت می‌دهند. از نظر آنها، اقلیت‌ها شغل آنها را گرفته‌اند؛ درحالی‌که در واقعیت دست‌کم در آمریکا مهاجران جزو گروه‌های اصلی مولد در جامعه هستند و کمک بزرگی به اشتغال‌زایی کرده‌اند.
ترامپیسم و دیگر گفتمان‌های راست، این دیدگاه «دیگران» را در بین خود زیاد به‌کار می‌برند. حتی امروز وقتی ترامپ می‌خواهد درباره اوباما صحبت کند، می‌گوید «باراک حسین اوباما»؛ با تأکید بر کلمه حسین به‌عنوان نشانه‌ای از «دیگری» بودن. یا تعمد او به اشتباه تلفظ کردن نام #کاملا_هریس، معاون بایدن نیز از همین دیدگاه نشأت می‌گیرد. مهم نیست که او بارها گفته مسلمانان همیشه از آغاز بخشی از آمریکا بوده‌اند، زیرا به اعتقاد او، آمریکایی‌‌بودن برابر با سفیدبودن است. به همین دلیل کسانی مانند اوباما همیشه یک «دیگری» باقی می‌مانند.
دعوای بین دمکرات‌ها و جمهوریخواهان درباره آینده است. یک مزیت این آمریکا این است که همچنان تضادهای سیاسی را تاب می‌آورد و به مهاجران فرصت پیشرفت می‌دهد.
دلیل اینکه شخص ترامپ به نماد #پوپولیسم آمریکایی تبدیل می‌شود، به شناخت او از نقاط قوت و ضعف رسانه‌های این کشور برمی‌گردد. او چرخه #خبر و #روزنامه‌نگاری را می‌شناسد و می‌داند که چطور از ارزشی که رسانه‌ها برای نهاد ریاست‌جمهوری قائل هستند به نفع خود استفاده کند. یکی از ویژگی‌های مهم او این است که اهل خجالت و شرمندگی نیست. رئیس‌جمهور آمریکا از #نیویورک، شهر #روزنامه‌نگاری_زرد می‌آید و از تأثیر عواطف بر مردم آگاه است. او استاد خشم، ترس و شکایت است که خیلی از آنها پایه نژادی دارند.
ممکن است بایدن با تفاوت اندکی ترامپ را شکست دهد، اما این یک باخت بزرگ برای آمریکا خواهد بود، زیرا این کشور این شانس را داشت که ترامپیسم را به‌صورت قاطع شکست بدهد. حتی اگر ترامپ ببازد، ترامپیسم همیشه هست و خودش یا فرزندانش یک امپراتوری رسانه‌ای با تفکرات راست افراطی، پر از ترس و نفرت پایه‌گذاری خواهند کرد. ترامپیسم باید شکست بخورد؛ یک شکست سنگین
▫️روزنامه همشهری
به اعتقاد برخی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار برجسته، سفیدپوستان با انتخاب #ترامپ در واقع سیاهپوستان و هم‌پیمانانشان را به‌دلیل انتخاب یک رئیس‌جمهور سیاهپوست یعنی #باراک_اوباما تنبیه کردند. به یاد داشته باشیم که #ترامپیسم یک شاخه جدا از روابط نژادی در تاریخ آمریکا نیست و در دوره‌ای از تاریخ این کشور ر‌وسای‌جمهور (#جورج_واشنگتن، #توماس_جفرسون و #جیمز_مونرو) در کاخ سفید خرید و فروش برده انجام می‌دادند. محققان معتقدند که آلمان نازی، سیاست‌ها و حقوق نژادی خود را از آمریکا اتخاذ کرده بود. #جو_بایدن بارها گفته است «این کمپین فقط به‌دنبال بردن رأی‌ها نیست؛ بلکه هدفش پیروزی در قلب‌هاست؛ بله، روح آمریکا» که این گفته یک کشمکش واقعی را نشان می‌دهد.
نگاه ترامپ به آمریکا یک تصویر ایده‌آل از دهه ١٩۵٠ است. در آن زمان بعد از جنگ جهانی دوم، شرایط برای سفیدپوستان ایده‌آل بود؛ سیاهان و مهاجران در قسمت عقب اتوبوس می‌نشستند، جای زنان در آشپزخانه بود و هنوز جنبش‌های فمینیسم پا نگرفته بود. در واقع نقش اقلیت‌ها فقط خدمت‌کردن به سفیدپوستان بود. ارجاعات فرهنگی ترامپ همه نوستالژی دهه ۵٠ است؛ او بارها به برنامه‌های تلویزیونی، شخصیت‌ها و تصویرسازی‌های این برهه از تاریخ اشاره کرده و انگار که به‌نوعی نماینده گذشته است.
ترامپیسم در واقع درباره خشم نژادی و سیاست‌های هویتی است. دفاع ترامپیسم از #برتری_سفیدپوستان باید در بافت مناسب خود درک شود. برتری سفیدپوستان درباره دستاوردها و توانایی‌های فردی نیست و باید در یک سیستم سیاسی و اجتماعی دیده شود. ترامپیسم تنها یک شکل از پوپولیسم نیست که در سرتاسر جهان رواج پیدا کرده است. اگرچه چنین شاخه‌هایی از پوپولیسم خود را به‌صورت فرهنگی نمایان می‌کنند، اما می‌توان ریشه‌های آنها را در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی پیدا کرد. در بسیاری از جوامع اروپا و آمریکا، افزایش فاصله اقتصادی، حذف خدمات اجتماعی و کاهش رفاه (مانند آموزش عمومی و سلامت) عواقب جدی به‌دنبال دارد. در جوامع نئولیبرال چنین شرایطی به‌جای اینکه به سیستم سیاسی و اجتماعی نسبت داده شود، به‌عنوان شکست فردی دیده می‌شود. در نتیجه، احزاب و افراد جناح راست، این انشعاب اجتماعی را به گروه‌هایی مانند سیاهان، مهاجران و «مهاجران مسلمان» به‌عنوان دلیل افزایش شکاف و شکست دولت در محافظت از شهروندانش نسبت می‌دهند. از نظر آنها، اقلیت‌ها شغل آنها را گرفته‌اند؛ درحالی‌که در واقعیت دست‌کم در آمریکا مهاجران جزو گروه‌های اصلی مولد در جامعه هستند و کمک بزرگی به اشتغال‌زایی کرده‌اند.
ترامپیسم و دیگر گفتمان‌های راست، این دیدگاه «دیگران» را در بین خود زیاد به‌کار می‌برند. حتی امروز وقتی ترامپ می‌خواهد درباره اوباما صحبت کند، می‌گوید «باراک حسین اوباما»؛ با تأکید بر کلمه حسین به‌عنوان نشانه‌ای از «دیگری» بودن. یا تعمد او به اشتباه تلفظ کردن نام #کاملا_هریس، معاون بایدن نیز از همین دیدگاه نشأت می‌گیرد. مهم نیست که او بارها گفته مسلمانان همیشه از آغاز بخشی از آمریکا بوده‌اند، زیرا به اعتقاد او، آمریکایی‌‌بودن برابر با سفیدبودن است. به همین دلیل کسانی مانند اوباما همیشه یک «دیگری» باقی می‌مانند.
دعوای بین دمکرات‌ها و جمهوریخواهان درباره آینده است. یک مزیت این آمریکا این است که همچنان تضادهای سیاسی را تاب می‌آورد و به مهاجران فرصت پیشرفت می‌دهد.
دلیل اینکه شخص ترامپ به نماد #پوپولیسم آمریکایی تبدیل می‌شود، به شناخت او از نقاط قوت و ضعف رسانه‌های این کشور برمی‌گردد. او چرخه #خبر و #روزنامه‌نگاری را می‌شناسد و می‌داند که چطور از ارزشی که رسانه‌ها برای نهاد ریاست‌جمهوری قائل هستند به نفع خود استفاده کند. یکی از ویژگی‌های مهم او این است که اهل خجالت و شرمندگی نیست. رئیس‌جمهور آمریکا از #نیویورک، شهر #روزنامه‌نگاری_زرد می‌آید و از تأثیر عواطف بر مردم آگاه است. او استاد خشم، ترس و شکایت است که خیلی از آنها پایه نژادی دارند.
ممکن است بایدن با تفاوت اندکی ترامپ را شکست دهد، اما این یک باخت بزرگ برای آمریکا خواهد بود، زیرا این کشور این شانس را داشت که ترامپیسم را به‌صورت قاطع شکست بدهد. حتی اگر ترامپ ببازد، ترامپیسم همیشه هست و خودش یا فرزندانش یک امپراتوری رسانه‌ای با تفکرات راست افراطی، پر از ترس و نفرت پایه‌گذاری خواهند کرد. ترامپیسم باید شکست بخورد؛ یک شکست سنگین
▫️روزنامه همشهری
#موزه
🔸فروش آثار هنری موزه متروپولیتن برای جبران خسارت‌های کرونا
مسوولان موزه #متروپولیتن برای جبران خسارت‌های ناشی از همه‌گیری #کرونا قصد دارند تعدادی از آثار هنری این مجموعه را به فروش برسانند.
به گزارش ایسنا به نقل از نیویورک‌تایمز، مدیران موزه متروپولیتن #نیویورک خسارت احتمالی ناشی از شیوع ویروس کرونا برای این موزه را ۱۵۰ میلیون دلار تخمین می‌زنند، مذاکرات با حراجی‌های مختلف برای به فروش رساندن برخی از آثار هنری را آغاز کرده‌اند تا با این روش بتوانند از پس هزینه‌های نگهداری از مجموعه‌های مختلف موزه بربیایند.
پیش‌تر بر اساس قوانین اعلام‌شده از سوی انجمن مدیران موزه‌های هنر درآمد حاصل از فروش آثار هنری یک موزه فقط باید صرف خریداری آثار دیگری برای اضافه کردن به مجموعه‌ها می‌شد، اما از بهار سال گذشته این انجمن اعلام کرد موزههایی که سود حاصل از فروش آثار هنری را صرف مراقبت از مجموعه‌ها می‌کنند، جریمه نخواهد کرد.
پاییز اخیر نیز موزه بروکلین ۳۱ میلیون دلار حاصل از مزایده‌ها را صرف مراقبت از آثار هنری موزه کرد.
همچنان که مسوولان موزه متروپولیتن روند بررسی مجموعه‌های موزه برای به فروش رساندن برخی آثار را آغاز کرده‌اند، تلاش برای گنجاندن آثار هنرمندان زن و رنگین‌پوست به مجموعه‌های این موزه همچنان ادامه دارد.
🔸فروش آثار هنری موزه متروپولیتن برای جبران خسارت‌های کرونا
مسوولان موزه #متروپولیتن برای جبران خسارت‌های ناشی از همه‌گیری #کرونا قصد دارند تعدادی از آثار هنری این مجموعه را به فروش برسانند.
به گزارش ایسنا به نقل از نیویورک‌تایمز، مدیران موزه متروپولیتن #نیویورک خسارت احتمالی ناشی از شیوع ویروس کرونا برای این موزه را ۱۵۰ میلیون دلار تخمین می‌زنند، مذاکرات با حراجی‌های مختلف برای به فروش رساندن برخی از آثار هنری را آغاز کرده‌اند تا با این روش بتوانند از پس هزینه‌های نگهداری از مجموعه‌های مختلف موزه بربیایند.
پیش‌تر بر اساس قوانین اعلام‌شده از سوی انجمن مدیران موزه‌های هنر درآمد حاصل از فروش آثار هنری یک موزه فقط باید صرف خریداری آثار دیگری برای اضافه کردن به مجموعه‌ها می‌شد، اما از بهار سال گذشته این انجمن اعلام کرد موزههایی که سود حاصل از فروش آثار هنری را صرف مراقبت از مجموعه‌ها می‌کنند، جریمه نخواهد کرد.
پاییز اخیر نیز موزه بروکلین ۳۱ میلیون دلار حاصل از مزایده‌ها را صرف مراقبت از آثار هنری موزه کرد.
همچنان که مسوولان موزه متروپولیتن روند بررسی مجموعه‌های موزه برای به فروش رساندن برخی آثار را آغاز کرده‌اند، تلاش برای گنجاندن آثار هنرمندان زن و رنگین‌پوست به مجموعه‌های این موزه همچنان ادامه دارد.
#سینماویژن🔸اینجا شهره‌ها
▫️#آرش_نهاوندی
#مارتین_اسکورسیزی و دوستش در یک مستند ۷قسمتی به جان #نیویورک افتاده‌اند
اینجا شهره‌ها یا تظاهر کن اینجا یک شهر است (Pretend it’s a city) مجموعه‌ای ۷قسمتی ساخته #نتفلیکس و به کارگردانی مارتین اسکورسیزی است که در سال ۲۰۱۹و پیش از شیوع ویروس کرونا ساخته شده و در ۸ژانویه ۲۰۲۱(۱۹دی ۱۳۹۹) توسط نتفلیکس انتشار یافته‌است.
این مجموعه #مستند حاوی تصاویر گپ و گفت‌هایی میان #فران_لیبوویتس نویسنده، منتقد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و دوست دیرینه‌اش مارتین اسکورسیزی درباره مظاهر منفی زندگی شهری در نیویورک است.
در واقع سریالاینجا شهره‌ها به همراه تلفیقی از تصاویر آرشیوی، فیلم‌های ویدئویی و گفت‌وگوهای اسکورسیزی با لیبوویتس به‌هنگام گشت‌و‌گذار در شهر نیویورک، ساخته شده است.
ادامه مطلب:
https://tinyurl.com/9y7rnj2n
▫️#آرش_نهاوندی
#مارتین_اسکورسیزی و دوستش در یک مستند ۷قسمتی به جان #نیویورک افتاده‌اند
اینجا شهره‌ها یا تظاهر کن اینجا یک شهر است (Pretend it’s a city) مجموعه‌ای ۷قسمتی ساخته #نتفلیکس و به کارگردانی مارتین اسکورسیزی است که در سال ۲۰۱۹و پیش از شیوع ویروس کرونا ساخته شده و در ۸ژانویه ۲۰۲۱(۱۹دی ۱۳۹۹) توسط نتفلیکس انتشار یافته‌است.
این مجموعه #مستند حاوی تصاویر گپ و گفت‌هایی میان #فران_لیبوویتس نویسنده، منتقد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و دوست دیرینه‌اش مارتین اسکورسیزی درباره مظاهر منفی زندگی شهری در نیویورک است.
در واقع سریالاینجا شهره‌ها به همراه تلفیقی از تصاویر آرشیوی، فیلم‌های ویدئویی و گفت‌وگوهای اسکورسیزی با لیبوویتس به‌هنگام گشت‌و‌گذار در شهر نیویورک، ساخته شده است.
ادامه مطلب:
https://tinyurl.com/9y7rnj2n
#واژه‌ها #روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
#ربات🔸پلیس نیویورک سگ‌های رباتیک را اخراج کرد
{بیل_دی_بلازیو شهردار #نیویورک دستور داده تا آزمایش سگ‌های #رباتیک در نیروی پلیس متوقف و قرارداد ۹۴۲۰۰ دلاری با شرکت #بوستون_دینامیک (توسعه دهنده ربات‌ها) لغو شود.
پس از ابراز خشم عده‌ای از شهروندان و درخواست برای کاهش بودجه پلیس و نیروی مجری قانون جهت دسترسی به سخت افزارهای نظامی، سگ رباتیک به تولید کننده بازگردانده شد.
{بیل_دی_بلازیو شهردار #نیویورک دستور داده تا آزمایش سگ‌های #رباتیک در نیروی پلیس متوقف و قرارداد ۹۴۲۰۰ دلاری با شرکت #بوستون_دینامیک (توسعه دهنده ربات‌ها) لغو شود.
پس از ابراز خشم عده‌ای از شهروندان و درخواست برای کاهش بودجه پلیس و نیروی مجری قانون جهت دسترسی به سخت افزارهای نظامی، سگ رباتیک به تولید کننده بازگردانده شد.
#گوکل🔸 نخستین گوگل استور جهان
منابع خبری می‌گویند نخستین گوگل استور جهان تابستان ٢٠٢١ در #نیویورک آغاز به کار می‌کند. فروشگاه گوگل در محله چلسی نزدیک دفتر نیویورک‌سیتی این شرکت که بیش از ۱۱ هزار کارمند دارد، قرار خواهد داشت. گوگل در گذشته برای تبلیغ محصولاتش فروشگاههای موقتی را راه‌اندازی کرده بود و اکنون اعلام کرده که در این فروشگاه فیزیکی، تلفن‌های هوشمند پیکسل، پیکسل بوکس، مچ بند فیتنس فیت بیت و دستگاه اسمارت هوم “نست” را عرضه خواهد کرد.
اعلام خبر راه اندازی فروشگاه فیزیکی توسط گوگل منعکس کننده تلاش این غول اینترنتی برای دنبال کردن #اپل است که از فروشگاههای فیزیکی خود و خدمات حضوری هم میلیاردها دلار درآمد در دو دهه گذشته کسب کرده به گزارش رویترز، اپل که نخستین فروشگاه خود را در سال ۲۰۰۱ در #ویرجینیا گشود، ۲۷۰ فروشگاه در آمریکا و فروشگاههای بسیاری در سراسر جهان دارد که به فروش این شرکت کمک کرده و امکان دسترسی به خدمات مشتری را برای خریداران فراهم می‌کند.
منابع خبری می‌گویند نخستین گوگل استور جهان تابستان ٢٠٢١ در #نیویورک آغاز به کار می‌کند. فروشگاه گوگل در محله چلسی نزدیک دفتر نیویورک‌سیتی این شرکت که بیش از ۱۱ هزار کارمند دارد، قرار خواهد داشت. گوگل در گذشته برای تبلیغ محصولاتش فروشگاههای موقتی را راه‌اندازی کرده بود و اکنون اعلام کرده که در این فروشگاه فیزیکی، تلفن‌های هوشمند پیکسل، پیکسل بوکس، مچ بند فیتنس فیت بیت و دستگاه اسمارت هوم “نست” را عرضه خواهد کرد.
اعلام خبر راه اندازی فروشگاه فیزیکی توسط گوگل منعکس کننده تلاش این غول اینترنتی برای دنبال کردن #اپل است که از فروشگاههای فیزیکی خود و خدمات حضوری هم میلیاردها دلار درآمد در دو دهه گذشته کسب کرده به گزارش رویترز، اپل که نخستین فروشگاه خود را در سال ۲۰۰۱ در #ویرجینیا گشود، ۲۷۰ فروشگاه در آمریکا و فروشگاههای بسیاری در سراسر جهان دارد که به فروش این شرکت کمک کرده و امکان دسترسی به خدمات مشتری را برای خریداران فراهم می‌کند.
Forwarded from عرصه‌های ارتباطی
#واژه‌ها #روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#تکنولوژی
🔸آبشار دیجیتال سامسونگ در نیویورک
میدان #تایمز در شهر #نیویورک این روزها شاهد آبشار دیجیتال (digital waterfall) #سامسونگ است. چهار #نمایشگر عمودی (نشانه) سامسونگ (Smart LED Signage) با ١١٠ متر طول با روشنایی ٩٠٠٠ nit یکی از درخشان‌ترین نمایشگرها در صنعت ساخت نمایشگر هستند و تصاویر آنها در هر شرایط نوری قابل مشاهده هست.
Sammobile.com
🔸آبشار دیجیتال سامسونگ در نیویورک
میدان #تایمز در شهر #نیویورک این روزها شاهد آبشار دیجیتال (digital waterfall) #سامسونگ است. چهار #نمایشگر عمودی (نشانه) سامسونگ (Smart LED Signage) با ١١٠ متر طول با روشنایی ٩٠٠٠ nit یکی از درخشان‌ترین نمایشگرها در صنعت ساخت نمایشگر هستند و تصاویر آنها در هر شرایط نوری قابل مشاهده هست.
Sammobile.com
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#محیط‌زیست 🔸 سیل در نیویورک
باران شدید که رکورد بارش را در #نیویورک شکست، باعث #سیل و زیر آب رفتن خیابان‌های بسیاری شده است.
مقام‌های آمریکایی فعالیت خطوط مترو نیویورک را به حالت تعلیق درآورده و به ساکنان شهر درباره وضعیت خطرناک خیابان‌ها هشدار دادند.
اکنون در نیویورک وضع اضطراری اعلام شده است.
این روزها ایالات مختلف آمریکا اسیر #طوفان‌آیدا شده‌اند. طبق گزارش شبکه ان‌بی‌سی نیوز، این #طوفان جان حداقل ۶ نفر را گرفته. برق نزدیک به یک میلیون مشترک در لوئیزیانا همچنان قطع است.
باران شدید که رکورد بارش را در #نیویورک شکست، باعث #سیل و زیر آب رفتن خیابان‌های بسیاری شده است.
مقام‌های آمریکایی فعالیت خطوط مترو نیویورک را به حالت تعلیق درآورده و به ساکنان شهر درباره وضعیت خطرناک خیابان‌ها هشدار دادند.
اکنون در نیویورک وضع اضطراری اعلام شده است.
این روزها ایالات مختلف آمریکا اسیر #طوفان‌آیدا شده‌اند. طبق گزارش شبکه ان‌بی‌سی نیوز، این #طوفان جان حداقل ۶ نفر را گرفته. برق نزدیک به یک میلیون مشترک در لوئیزیانا همچنان قطع است.
#روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸روزنامه‌نگاری زرد
#روزنامه‌نگاری‌زرد برگردان عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان یلو جورنالیسم (Yellow Journalism) یاد می‌کنند. روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری‌زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان*
بود. این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک‌سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک‌سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که به آنها #پنی‌پرس (penny press) (نشریات یک‌پنی) می‌گفتند.
پنی‌پرس‌ها گونه‌ای از روزنامه‌نگاری زرد بودند، تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهرها نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ فردی به نام #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد** که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد مخاطبان و تیراژش را افزایش دهد.
در همین دوران فرد دیگری هم به نام #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) یک نشریه دیگر را منتشر می‌کرد که نیویورک مورنینگ ژورنال*** نام داشت و با نشریه پولیترز رقابت می‌کرد و جنگ هر دو بر سر تیراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت.
* New York Sun
** New York World
*** New York Morning Journal
🔸روزنامه‌نگاری زرد
#روزنامه‌نگاری‌زرد برگردان عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان یلو جورنالیسم (Yellow Journalism) یاد می‌کنند. روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری‌زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان*
بود. این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک‌سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک‌سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که به آنها #پنی‌پرس (penny press) (نشریات یک‌پنی) می‌گفتند.
پنی‌پرس‌ها گونه‌ای از روزنامه‌نگاری زرد بودند، تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهرها نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ فردی به نام #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد** که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد مخاطبان و تیراژش را افزایش دهد.
در همین دوران فرد دیگری هم به نام #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) یک نشریه دیگر را منتشر می‌کرد که نیویورک مورنینگ ژورنال*** نام داشت و با نشریه پولیترز رقابت می‌کرد و جنگ هر دو بر سر تیراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت.
* New York Sun
** New York World
*** New York Morning Journal
🔸کرونا در آمریکا؛ سایه سنگین اومیکرون بر نیویورک
سایه سویه #اومیکرون بر کلانشهر نیویورک روز به روز سنگین‌تر می‌شود. کتی هوکول، فرماندار #نیویورک می‌گوید: باید بپذیریم که تعداد موارد ابتلا در حال افزایش است. اما این واقعا ما را متعجب نمی‌کند.
موارد مبتلا به اومیکرون به ویژه در نیویورک به طور انفجاری در حال افزایش بوده و با سرعتی که اومیکرون در حال انتشار است، شهر را فلج می‌کند، آن‌هم زمانی‌که که گمان می‌رفت اوضاع آرام‌آرام می‌رود که عادی شود.
گزارش‌های آماری نشان می‌دهند که تقریبا از هر ۱۲ نیویورکی، یک نفر به کرونا مبتلا می‌شود، اما به خاطر تعطیلات کریسمس شمار مبتلایان به آرامی بالا می‌رود.
فقط در شب کریسمس بیش از ۱۵ هزار مورد ابتلای جدید در نیویورک ثبت شد که نشان می‌دهد تعداد مبتلایان در فاصله یک هفته سه برابر شده است. خبرگزاری آلمان
سایه سویه #اومیکرون بر کلانشهر نیویورک روز به روز سنگین‌تر می‌شود. کتی هوکول، فرماندار #نیویورک می‌گوید: باید بپذیریم که تعداد موارد ابتلا در حال افزایش است. اما این واقعا ما را متعجب نمی‌کند.
موارد مبتلا به اومیکرون به ویژه در نیویورک به طور انفجاری در حال افزایش بوده و با سرعتی که اومیکرون در حال انتشار است، شهر را فلج می‌کند، آن‌هم زمانی‌که که گمان می‌رفت اوضاع آرام‌آرام می‌رود که عادی شود.
گزارش‌های آماری نشان می‌دهند که تقریبا از هر ۱۲ نیویورکی، یک نفر به کرونا مبتلا می‌شود، اما به خاطر تعطیلات کریسمس شمار مبتلایان به آرامی بالا می‌رود.
فقط در شب کریسمس بیش از ۱۵ هزار مورد ابتلای جدید در نیویورک ثبت شد که نشان می‌دهد تعداد مبتلایان در فاصله یک هفته سه برابر شده است. خبرگزاری آلمان
🔸روزنامه‌نگاری زرد
#مدیاویژن #روزنامه‌نگاری #تاریخ
اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد ترجمه "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) است.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان روزنامه‌نگاری زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران پس از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ‌ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد. سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
#مدیاویژن #روزنامه‌نگاری #تاریخ
اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد ترجمه "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) است.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان روزنامه‌نگاری زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران پس از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ‌ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد. سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت