🔸سایت‌های روزنامه‌ها؛ آنچنان که هست
▫️#یونس_شکرخواه
عده‌ای می‌گویند وب سایت‌های #روزنامه‌ها بی‌فایده هستند. آنها می‌گویند این #سایت‌ها نه از نظر میزان کاربران و نه از جنبه جذب آگهی موفق نبوده‌اند و لذا بود و نبودشان تفاوتی ندارد.
این افراد اگر کمی با گزارش‌های فنی و همچنین با کارکردهای بهینه سازی برای #موتورهای‌جستجو آشنا باشند، به راحتی متوجه روند رو به رشد سایت‌های روزنامه‌های ایران خواهند شد، امری که به طرزی آشکارتر در سایت‌های روزنامه‌های بین‌المللی نظیر #نیویورک‌تایمز و #گاردین قابل تعقیب است.
اما آیا علیرغم رشد سایت‌های #روزنامه‌های‌ایرانی، ظرفیت موجود آنها سقف پیشروی است یا کف آن؟
آنچه بدیهی به نظر می‌رسد این واقعیت است که سایت‌های روزنامه‌ها دقیقا در زمان‌هایی که ماشین‌های چاپ متوقف است و جهان در حرکت؛ به سبب قدرت پوشش ۲۴ ساعته خود کمک بزرگی به غیبت خبری روزنامه‌های خود می‌کنند. این کمک؛ همه روزه پس از قرار گرفتن روزنامه‌ها بر روی پیشخوان آغاز می‌شود و در روزهای پنجشنبه و جمعه و در روزهای تعطیل رسمی به اوج می‌رسد. فراموش نکنیم که بار خبررسانی در تعطیلات چند هفته‌ای نوروز هم فقط و فقط بر دوش سایت‌های روزنامه‌هاست.
مشکل اصلی سایت‌های ایرانی را باید در محتوای آنها یافت. این محتوا عمدتا کپی شده از خبرگزاری‌هاست و لذا موتورهای جستجو هم به دلیل همین کپی‌کاری - و در اصطلاح آنلاین ژورنالیسم به دلیل #داپلیکیت_کانتنت بودن- به سایت‌ها رتبه نمی‌دهند. رتبه در واقع به تعداد خبرهای منتشر شده تعلق نمی‌گیرد و بیشتر بر تولیدی بودن آنها (چه تالیف و چه ترجمه) متمرکز است.
به گمان من که دست‌کم در راه‌اندازی دو سایت برای دو روزنامه تجربه دارم، کپی‌کاری در ذات #آنلاین‌ژورنالیسم ایرانی نیست و مشکل از آنجا ریشه می‌گیرد که روزنامه‌ها حاضر نشده‌اند برای سایت‌های خود تحریریه مستقل فراهم کنند تا در چند شیفت به صورت ۲۴ ساعته کار کنند.
به جز مشکل تحریریه مستقل؛ موضوع‌های فنی و زیرساختی نیز برای رفتار تعاملی آنلاین مطرح است که بحث دیگری را می‌طلبد.
▫️#یونس_شکرخواه
عده‌ای می‌گویند وب سایت‌های #روزنامه‌ها بی‌فایده هستند. آنها می‌گویند این #سایت‌ها نه از نظر میزان کاربران و نه از جنبه جذب آگهی موفق نبوده‌اند و لذا بود و نبودشان تفاوتی ندارد.
این افراد اگر کمی با گزارش‌های فنی و همچنین با کارکردهای بهینه سازی برای #موتورهای‌جستجو آشنا باشند، به راحتی متوجه روند رو به رشد سایت‌های روزنامه‌های ایران خواهند شد، امری که به طرزی آشکارتر در سایت‌های روزنامه‌های بین‌المللی نظیر #نیویورک‌تایمز و #گاردین قابل تعقیب است.
اما آیا علیرغم رشد سایت‌های #روزنامه‌های‌ایرانی، ظرفیت موجود آنها سقف پیشروی است یا کف آن؟
آنچه بدیهی به نظر می‌رسد این واقعیت است که سایت‌های روزنامه‌ها دقیقا در زمان‌هایی که ماشین‌های چاپ متوقف است و جهان در حرکت؛ به سبب قدرت پوشش ۲۴ ساعته خود کمک بزرگی به غیبت خبری روزنامه‌های خود می‌کنند. این کمک؛ همه روزه پس از قرار گرفتن روزنامه‌ها بر روی پیشخوان آغاز می‌شود و در روزهای پنجشنبه و جمعه و در روزهای تعطیل رسمی به اوج می‌رسد. فراموش نکنیم که بار خبررسانی در تعطیلات چند هفته‌ای نوروز هم فقط و فقط بر دوش سایت‌های روزنامه‌هاست.
مشکل اصلی سایت‌های ایرانی را باید در محتوای آنها یافت. این محتوا عمدتا کپی شده از خبرگزاری‌هاست و لذا موتورهای جستجو هم به دلیل همین کپی‌کاری - و در اصطلاح آنلاین ژورنالیسم به دلیل #داپلیکیت_کانتنت بودن- به سایت‌ها رتبه نمی‌دهند. رتبه در واقع به تعداد خبرهای منتشر شده تعلق نمی‌گیرد و بیشتر بر تولیدی بودن آنها (چه تالیف و چه ترجمه) متمرکز است.
به گمان من که دست‌کم در راه‌اندازی دو سایت برای دو روزنامه تجربه دارم، کپی‌کاری در ذات #آنلاین‌ژورنالیسم ایرانی نیست و مشکل از آنجا ریشه می‌گیرد که روزنامه‌ها حاضر نشده‌اند برای سایت‌های خود تحریریه مستقل فراهم کنند تا در چند شیفت به صورت ۲۴ ساعته کار کنند.
به جز مشکل تحریریه مستقل؛ موضوع‌های فنی و زیرساختی نیز برای رفتار تعاملی آنلاین مطرح است که بحث دیگری را می‌طلبد.