🔸کرونا و رسانه؛ نفی خوشبینی، ضرورتِ امید
 ▫️#پژمان_موسوی
اسفندِ ۹۸ برایمان همنشینِ دو واژه شده است: اضطراب و قرنطینه.
بعضی‌هامان که امکانش را داریم،تمام وقت در قرنطینه خانگی هستیم و بضی‌هامان هم که نمی‌توانیم، تلاش می‌کنیم حضورمان خارج از خانه در حداقلی‌ترین شکلِ خود باشد. «اضطراب» اما مشترک است، هم برای خانه‌نشینان،هم برای شاغلان، هم برای کادر درمانی و پرستاران، هم برای صاحبانِ مشاغلِ آزاد و هم برای مبتلایان.پرسشِ مهم این روزها اما این است که #روزنامه‌نگاران کجای این معادله قرار دارند؟ #رسانه چه نقش و جایگاهی در روزهای «اضطراب» و «قرنطینه» دارد و #روزنامه‌نگار چگونه می‌تواند از ملال و اندوهِ این روزها کم کند و چشم‌اندازی روشن را در مقابل ترسیم نماید؟
به نظر می‌رسد پاسخ به هر سه این پرسش‌ها، در یک تفاوت‌گذاری نهفته است، تفاوتی که #روزنامه‌نگاران و #رسانه‌ها باید ابعاد آن را روشن کرده و تکلیفِ خود را با آنها روشن کنند: تفاوتِ میانِ «خوشبینی» و «امید».
پُر واضح است که آنچه این روزها برخی رسانه‌های رسمی در تلاشند از #کرونا و آینده آن در ایران برای مردم ترسیم کنند، همراه با چاشنی«خوشبینی» است؛همین هم هست که آن را باور پذیر نکرده و مردم را به سمت سایر مدیوم‌های #رسانه‌ای هدایت کرده است. مردم در روزهای بحران، #قرنطینه و #اضطراب، بیشتر از سایر زمان‌ها، روی #خبرها حساس‌اند، آنها را از چند کانال دنبال می‌کنند و تلاش می‌کنند رسانه‌های یکسونگر را بایکوت کنند. در یک چنین شرایطی، کم اهمیت جلوه دادنِ کرونا، عادی نشان دادنِ شرایط و القای حسِ خوشبینیِ کاذب، نه تنها بلاهت، که خیانت است. مردم در زمانه‌ی #بحران، توقع دارند رسانه‌ها با آنها صادق باشند، جز #حقیقت را منتشر نکنند و تلاش نکنند با عادی نشان دادنِ شرایط، دامنه‌ی بحران را ناخواسته افزایش دهند.
اما چه تفاوتی است بین «امید» و «خوشبینی»؟ چه فاکتوری، رسانه‌ای که از امید می‌گوید را متفاوت از رسانه‌ای می‌کند که خوشبینی را ترویج می‌کند؟ آیا به واقع فرقی هست بین این دو؟ حتما که تفاوت است بین این دو! تفاوتی از زمین تا آسمان. رسانه خوشبین، دنبالِ «عادی» نشان دادنِ اوضاع است، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما نمی‌خواهد به دروغ شرایط را «عادی» نشان دهد؛ رسانه خوشبین تنها به دنبال انتشارِ اظهار نظرهای مقامات مسئول است، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما کارشناسانِ مستقل را به خدمت می‌گیرد تا ابعاد بحران را از زوایای مختلف مورد ارزیابی و نقد قرار دهد؛ رسانه خوشبین، همه‌ی واقعیت را با مخاطبِ خویش در میان نمی‌گذارد، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما چیزی برای پنهان کردن از مخاطبش ندارد؛ رسانه خوشبین امیدِ کاذب می‌دهد، رسانه‌ای که از امید می‌گوید اما با واقع‌بینی، راه‌های عبور از بحران را با #مخاطبِ خود در میان می‌گذارد...
به قولِ «هلن کلر»، امید، نادیده را می‌بیند، ناملموس را لمس می‌کند و ناممکن را ممکن می‌سازد. رسانه‌ای که از امید می‌گوید هم با طرحِ درست، دقیق و همه جانبه‌ی بحران، مردم را نسبت به آینده و روزهایِ پیشِ رو، امیدوار می‌کند بی‌آنکه روزهای پیشِ رو را الزاما نزدیک یا مسیر را بی‌خطر نشان دهد. رسانه‌ یا روزنامه‌نگاری که از امید می‌گوید، می‌داند نباید حقیقت را مدیریت کند، باید حقیقت را بی کم و کاست با مردم در میان بگذارد و وضعیت را آنگونه که هست، تشریح کند. رسانه یا روزنامه‌نگاری که از امید می‌گوید، می‌داند رعایت #اصول_بهداشتی چه تاثیری در کنترل بیماری دارد، می‌داند باید به مخاطبانش هشدار بدهد که در خانه بمانند یا در صورتِ خروج از منزل، چگونه از خود در برابر #ویروس محافظت کنند، این دسته از رسانه‌ها و روزنامه‌نگارانش اما وضعیت را در بحرانی‌ترین شرایط هم یکسره تیره و تار نمی‌بیند چرا که می‌دانند نا امیدی، رخوت می‌آورد، بی‌انگیزگی می‌آورد، توان عبور از بحران را از آدم‌ها سلب می‌کند و آنها را نسبت به «فردا» ناامید می‌سازد. رسانه‌ای که از امید می‌گوید می‌داند دقیقا از چه چیزی سخن می‌گوید، می‌داند همین امید است که می‌تواند ما را به فردای بهتر برساند، به فردای سلامتی، به فردای عبور از بحران، به فردای بدون کرونا.
▫️روزنامه شرق - ۲۰ اسفند ۹۸
@younesshokrkhah

در #اوضاع‌بلاتکلیفی، #اضطراب یک واکنش خیلی طبیعی است که روزنامه‌نگاران می‌توانند به جای قضاوت با همدلی با آن بهتر روبه‌رو شوند.
۱۲- فکر کنید که خوانندگان چه سئوالاتی درباره کووید – ۱۹ می‌پرسند و جاهای خالی اطلاعات را با #روزنامه‌نگاری‌کاربردی پرکنید
#مایکل_گولبیفسکی که در شرکت #مایکروسافت کار می‌کند، اصطلاح #خلاء‌اطلاعاتی را ابداع کرده است برای توصیف سئوالاتی که در جاهایی جست‌وجو می‌شوند که داده‌های مرتبط به آن‌ها محدود است، موجود نیست یا به‌شدت مشکل‌دار است. او و دانا بوید (یک کارمند دیگر مایکروسافت در بخش «پژوهش، اطلاعات و جامعه» این شرکت) در مقاله‌ای نوشته‌اند هنگامی که اخبار فوری منتشر می‌شوند، خوانندگان دچار خلأ می‌شوند چون موجی از جست‌وجوهای جدید که قبلا انجام نشده بوده پیش می‌آید و علتش هم این است که افراد از نام‌ها و هشتگ‌ها و دیگر اقلام اطلاعاتی استفاده می‌کنند تا جواب سئوالات خود را پیدا کنند. تحریریه رسانه‌ها باید به سئوالات یا کلمات کلیدی‌ای که خوانندگان احتمالا درباره کویید – ۱۹ جست‌وجو می‌کنند فکر کنند و ببینند چه کسانی می‌توانند محتواهایی درباره این سئوالات تولید کنند و جاهای خالی اطلاعات را با محتواهای باکیفیت پر کنند.
برای نمونه، وقتی خوانندگان در #گوگل این سئوال را جست‌وجو می‌کنند: "آیا از بسته‌ها ممکن است کرونا بگیرم؟"، در نتایج جست‌وجو برای این سئوال مطلبی از سی‌ان‌ان ظاهر می‌شود درباره اینکه سنای آمریکا بسته اضطراری مقابله با کرونا را تصویب کرد. این جواب احتمالا آن چیزی نبوده که خوانندگان به دنبالش بوده‌اند.
اما در فهرست نتایج همین جست‌وجو در گوگل، مطالبی از روزنامه واشنگتن پست و دانشگاه هاروارد هست که با استفاده از تکنیک‌های بهینه‌سازی موتورهای جست‌وجو (سئو) و کلمات کلیدی ویروس کرونا، "بسته‌بندی" و "چین"، به پرکردن خلئی که این شایعه درست کرده کمک می‌کنند. این کلمات مستقیما در تیتر مطلب واشنگتن پست آمده‌اند. این مثالی است از اینکه اشاره‌کردن به شایعه در تیتر می‌تواند به مخاطبان کمک کند که محتوای باکیفیتی پیدا کنند که به سئوالات آن‌ها پاسخ می‌دهد.
۱۳- با دقت طراحی کنید
تصویرسازی‌های شما نیز مثل تیترها و متن‌هایتان باید صحیح باشد و ترس را به جان افراد نیندازد.
▫️ایرنا

علاوه بر این کودکان متوجه واکنش‌های شما به #اخبار و #اطلاعات هستند بنابراین آرامش و رفتار حساب شدۀ شما در مقابل اخبار و حوادث، به آنها آرامش و اطمینان می‌دهد.

۸- در پایان گفتگوهای خود با کودکان، مراقب نتیجه گیری‌های آنها باشید
مهم است که در پایان گفتگوهایتان با #کودکان، دیگر هیچ کودکی احساس ناراحتی و نگرانی نکند. سعی کنید در جریان گفتگوها به کمک #زبان‌بدن همچنین با آرامشی که در صدایتان دارید و به کار بردن جملات زیبا، از #اضطراب کودکان بکاهید.
@younesshokrkhah

#اتباطات 🔸 مهارت آرام ماندن
توانایی آرام ماندن از جمله مهارت‌های بسیار مهم زندگی است که بسیار نادیده گرفته شده است. بدترین تصمیمات را هنگامی می‌گیریم که آرامشمان را از دست داده‌ایم یا دچار #اضطراب و #آشفتگی شده‌اییم.
#ترس به‌طورِ کشنده‌ای می‌تواند توانایی ما را برای مقابله با مشکلات واقعی و زیربنایی از بین ببرد.
آرام‌تر بودن اصلا به این معنا نیست که فکر کنیم همه چیز به خیر و خوشی تمام خواهد شد، بلکه صرفا بدین معناست که با وضعیت ذهنی بهتری با چالش‌های حقیقی زندگی‌مان روبه‌رو خواهیم شد.
#آلن_دو_باتن

#واژه‌ها 🔸 اضطراب سلامتی چیست؟
▫️#اضطراب_سلامتی* که این روزها در اخبار بین‌المللی کاربرد بسیار زیادی دارد؛ چیست؟
این عبارت تا پیش از بروز همه‌گیری ویروس #کرونا خودبیمارانگاری یا هیپوکندریا (Hypochondriasis) نامیده می‌شد.
تعریف جدید این عارضه که انجمن #روانپزشکی آمریکا آن را در ویراست تازه راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی** یا دی‌اس‌ام-پنج (Dsm-5) ارائه کرده است؛ این است: بیش از حد بودن ترس‌های وسواسی درباره سلامتی و علائم آن عبارتند از: بررسی دائم برای یافتن علائم بیماری در خود، جستجوی مدام در باره بیماری‌ها و علائم آنها، نگرانی‌های وسواسی درباره احساسات طبیعی و پرهیز افراطی از هر کاری که ممکن است باعث قرار گرفتن در معرض بیماری شود.
اضطراب سلامتی دو وجه دارد: ترس از اینکه نکند بیمارید و نمی‌دانید یا ترس از اینکه در آینده بیمار شوید.
پیش‌بینی می‌شود تا مدت‌ها پس از پایان همه‌گیری کرونا، تعداد مبتلایان به اضطراب سلامتی افزایش یابد.
*Illness Anxiety Disorder
** The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM–5)