#زوم #نظریه #ارتباطات
🔸نظریهٔ برچسب‌زنی
▫️ برچسب‌زنی | Labeling Theory
▫️شروع: دهه‌های ۶۰ و ۷۰
▫️ریشه‌ها: آرای #امیل_دورکهیم
#نظریهٔ #برچسب‌زنی از نظر مضمون شبیه به تحلیل‌های مرتبط با #ساخت‌اجتماعی و کنش و واکنش نمادین است.
▫️جانمایه:
تمایل اکثریت به چسباندن #برچسب منفی به اقلیت؛ چرا که آنها را منحرف از هنجارهای معمول تلقی می‌کند و دنبال تبیین این است که چگونه #هویت و رفتار افراد ممکن است توسط واژگانی که برای تشریح یا طبقه‌بندی‌شان به‌کار می‌رود، ارزیابی شده و یا تحت‌تأثیر قرار گیرد.
بر اساس این نظریه، توصیف‌ها یا طبقه‌بندی‌های ناخواسته، اعم از واژگانی که به انحراف، ناتوانی، یا تشخیص یک اختلال روانی مربوطند، می‌توانند عمدتاً با تلاش برای جایگزین کردن‌شان با یک زبان سازنده‌تر، برپایهٔ این‌که صرفاً برچسب‌هایی هستند، رد شوند.
@younesshokrkhah
🔸نظریهٔ برچسب‌زنی
▫️ برچسب‌زنی | Labeling Theory
▫️شروع: دهه‌های ۶۰ و ۷۰
▫️ریشه‌ها: آرای #امیل_دورکهیم
#نظریهٔ #برچسب‌زنی از نظر مضمون شبیه به تحلیل‌های مرتبط با #ساخت‌اجتماعی و کنش و واکنش نمادین است.
▫️جانمایه:
تمایل اکثریت به چسباندن #برچسب منفی به اقلیت؛ چرا که آنها را منحرف از هنجارهای معمول تلقی می‌کند و دنبال تبیین این است که چگونه #هویت و رفتار افراد ممکن است توسط واژگانی که برای تشریح یا طبقه‌بندی‌شان به‌کار می‌رود، ارزیابی شده و یا تحت‌تأثیر قرار گیرد.
بر اساس این نظریه، توصیف‌ها یا طبقه‌بندی‌های ناخواسته، اعم از واژگانی که به انحراف، ناتوانی، یا تشخیص یک اختلال روانی مربوطند، می‌توانند عمدتاً با تلاش برای جایگزین کردن‌شان با یک زبان سازنده‌تر، برپایهٔ این‌که صرفاً برچسب‌هایی هستند، رد شوند.
@younesshokrkhah
#کیومرث_پوراحمد🔸کیومرث قصه‌گو
🔹#نعمت‌الله_فاضلی ۱۸ فروردین ۱۴۰۲
پوراحمد از نوادگان کیومرث، نخستین شاه و نمونه‌ی اعلای انسان نیک، ابدی شد. او با دوربین قصه می‌گفت. "قصه های مجید" او غم‌ها و غصه‌های نسل جوان نوجوی ایرانی است که می‌کوشد کیومرث‌وار در جهان امروزی و مدرن بشکفد و ایرانی بزیید. ایران سرزمین قصه‌هاست. سرچشمه‌ی قصه‌های مجید و قصه‌ی زندگی پوراحمد هم از همین سرزمین قصه‌ها بود. امروز این خاک قصه‌خیز غصه‌دار است؛ غصه‌هایی که گلوی قصه گوهایش را فشرده و تا مرگ آنها را می‌برد.
پوراحمد قصه‌گو خودکشی کرد تا تلخ‌ترین قصه‌ی اینجا و اکنون ما را روایت کند. نیک بنگریم این پوراحمد قصه‌گو نیست که خودکشی کرد؛ جامعه است که زندگی را چنان زجرآور می‌کند که ارزش زیستن را زایل نموده و جان‌ها را از تنها گریزان می‌سازد. #امیل_دورکهیم، از پیامبران بزرگ علم اجتماعی و خالق اثر معروفش #خودکشی در دهه‌های نخست قرن بیستم نوشت: "این فرانسوی‌ها نیستند که خودکشی می‌کنند، بل این جامعه فرانسه است که خودکشی می‌کند".
امروز سخن دورکهیم درباره‌ی ایران نیز صادق است. سازمان بهزیستی می‌گوید در ۱۴۰۱ به هفت میلیون نفر که در فکر خودکشی بوده‌اند، مشاوره داده است. قطعا تعداد کسانی که در فکر خلاص شدن از بار زندگی‌اند بسیار بیش از اینهاست و همه‌ی آنها که خودکشی را اندیشیده‌اند به بهزیستی و مشاوره نرفته‌اند. دورکیم نشان داد خودکشی شکل‌های گوناگون داد و ریشه اغلب آنها جامعه است. مذهب، اقتصاد، سیاست و وضع و حال جامعه تعیینکننده کم و کیف خودکشی‌هاست. ده‌ها هزاری نفری که سالانه در تصادفات اتومبیل کشته و لت و پار می‌شوند؛ همین طور هزاران هزار نفری که اعتیاد به موادمخدر جان‌شان را می‌گیرد؛ و همه ی آنها که در جنگ ها از بین می روند؛ از نگاه جامعه شناسانه ی دورکهیم خودکشی کرده‌اند. بنابراین، برای احیای زندگی و دمیدن روح حیات، تنها یک راه وجود دارد: مانع خودکشی جامعه شویم. سخت بی‌راهه می‌رویم که اگر خودکشی جامعه را به روان‌شناسی و اخلاق تقلیل دهیم و مرگ پوراحمدها را ناشی از بیماری جسمی یا روانی یا اخلاقی آنها بدانیم. وقتی هوا آلوده است، لاجرم آدم ها از نفس می پیافتند و برای نجات مردم باید هوا را پاک کرد نه این که مردم را نصیحت یا سرزنش کنیم. هوای جامعه وقتی پاک و قابل استنشاق است که
۱) پوراحمدها بتوانند قصه‌های شان را بگویند
۲) آدم‌ها در هوای آزاد، آزادی را استنشاق کنند؛
۳) قصه های زندگی پر از غصه نباشد و جای "شادی" در قصه‌ی زندگی تک تک آدم‌ها محکم و محترم و عزیز باشد؛
۴) زبان حکومت برای سخن گفتن با شهروندان، زبان شهروندی باشد نه زبان شهریاری؛
۵) انسان در کانون حیات جمعی، سیاست، حوزه عمومی و جامعه باشد و همه چیز در خدمت انسان باشد نه تقدیس قدرت؛
۶) زندگی پاس داشته شود نه مرگ؛
۷) شاعران، موسیقیدانان، ادیبان، نقاشان، نویسندگان، قصه‌گویان، اندیشمندان در مقام راویان جامعه و انسان قدر ببینند و استقلال اندیشه و وجودشان به رسمیت شناخته شود.
۸) صلح سرلوحه آموزش ها و نظام آموزشی باشد نه ستیزگری و غیرت‌سازی و دشمن‌گرایی؛
۹) تبعیض و تحقیر و طرد اجتماعی در شکل های گوناگون مذهبی، قومی، جنسیتی، زبانی و اجتماعی و اقتصادی نه تنها توجیه نشود، بل که برای امحای آنها کوشش شود؛
۱۰) تفاوت‌های فردی، اجنماعی و فرهنگی به رسمیت شناخته شود و افراد مجاز شوند سبک و سلیقه شان در زندگی را دنبال کنند. اینها سرنخ‌ها و سرفصل‌های اولیه و بدیهی برای ساختن "جامعه سالم" است. محققان اجتماعی دهه‌هاست در این باره گفته و اجماع کرده‌اند. اینها که نباشد سرمایه و اعتماد اجتماعی می‌فرساید و جامعه فرومی پاشد و افراد هم امیدشان را از دست می‌دهند. خودکشی انبوه در جامعه ناسالم رخ می‌دهد. نهادهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را سالم و حیات بخش کنیم، افرد شوق زیستن را به طور غریزی دارند و نیازی به پند و اندرز ندارند. پوراحمد قصه‌گو با رفتنش هم قصه‌ی تراژیک جامعه‌ی ما را گفت و با دوربین مرگ نشان‌مان داد. نمی‌دانم چشمان ما توان تماشای این قصه را دارد یا نه. منبع
🔹#نعمت‌الله_فاضلی ۱۸ فروردین ۱۴۰۲
پوراحمد از نوادگان کیومرث، نخستین شاه و نمونه‌ی اعلای انسان نیک، ابدی شد. او با دوربین قصه می‌گفت. "قصه های مجید" او غم‌ها و غصه‌های نسل جوان نوجوی ایرانی است که می‌کوشد کیومرث‌وار در جهان امروزی و مدرن بشکفد و ایرانی بزیید. ایران سرزمین قصه‌هاست. سرچشمه‌ی قصه‌های مجید و قصه‌ی زندگی پوراحمد هم از همین سرزمین قصه‌ها بود. امروز این خاک قصه‌خیز غصه‌دار است؛ غصه‌هایی که گلوی قصه گوهایش را فشرده و تا مرگ آنها را می‌برد.
پوراحمد قصه‌گو خودکشی کرد تا تلخ‌ترین قصه‌ی اینجا و اکنون ما را روایت کند. نیک بنگریم این پوراحمد قصه‌گو نیست که خودکشی کرد؛ جامعه است که زندگی را چنان زجرآور می‌کند که ارزش زیستن را زایل نموده و جان‌ها را از تنها گریزان می‌سازد. #امیل_دورکهیم، از پیامبران بزرگ علم اجتماعی و خالق اثر معروفش #خودکشی در دهه‌های نخست قرن بیستم نوشت: "این فرانسوی‌ها نیستند که خودکشی می‌کنند، بل این جامعه فرانسه است که خودکشی می‌کند".
امروز سخن دورکهیم درباره‌ی ایران نیز صادق است. سازمان بهزیستی می‌گوید در ۱۴۰۱ به هفت میلیون نفر که در فکر خودکشی بوده‌اند، مشاوره داده است. قطعا تعداد کسانی که در فکر خلاص شدن از بار زندگی‌اند بسیار بیش از اینهاست و همه‌ی آنها که خودکشی را اندیشیده‌اند به بهزیستی و مشاوره نرفته‌اند. دورکیم نشان داد خودکشی شکل‌های گوناگون داد و ریشه اغلب آنها جامعه است. مذهب، اقتصاد، سیاست و وضع و حال جامعه تعیینکننده کم و کیف خودکشی‌هاست. ده‌ها هزاری نفری که سالانه در تصادفات اتومبیل کشته و لت و پار می‌شوند؛ همین طور هزاران هزار نفری که اعتیاد به موادمخدر جان‌شان را می‌گیرد؛ و همه ی آنها که در جنگ ها از بین می روند؛ از نگاه جامعه شناسانه ی دورکهیم خودکشی کرده‌اند. بنابراین، برای احیای زندگی و دمیدن روح حیات، تنها یک راه وجود دارد: مانع خودکشی جامعه شویم. سخت بی‌راهه می‌رویم که اگر خودکشی جامعه را به روان‌شناسی و اخلاق تقلیل دهیم و مرگ پوراحمدها را ناشی از بیماری جسمی یا روانی یا اخلاقی آنها بدانیم. وقتی هوا آلوده است، لاجرم آدم ها از نفس می پیافتند و برای نجات مردم باید هوا را پاک کرد نه این که مردم را نصیحت یا سرزنش کنیم. هوای جامعه وقتی پاک و قابل استنشاق است که
۱) پوراحمدها بتوانند قصه‌های شان را بگویند
۲) آدم‌ها در هوای آزاد، آزادی را استنشاق کنند؛
۳) قصه های زندگی پر از غصه نباشد و جای "شادی" در قصه‌ی زندگی تک تک آدم‌ها محکم و محترم و عزیز باشد؛
۴) زبان حکومت برای سخن گفتن با شهروندان، زبان شهروندی باشد نه زبان شهریاری؛
۵) انسان در کانون حیات جمعی، سیاست، حوزه عمومی و جامعه باشد و همه چیز در خدمت انسان باشد نه تقدیس قدرت؛
۶) زندگی پاس داشته شود نه مرگ؛
۷) شاعران، موسیقیدانان، ادیبان، نقاشان، نویسندگان، قصه‌گویان، اندیشمندان در مقام راویان جامعه و انسان قدر ببینند و استقلال اندیشه و وجودشان به رسمیت شناخته شود.
۸) صلح سرلوحه آموزش ها و نظام آموزشی باشد نه ستیزگری و غیرت‌سازی و دشمن‌گرایی؛
۹) تبعیض و تحقیر و طرد اجتماعی در شکل های گوناگون مذهبی، قومی، جنسیتی، زبانی و اجتماعی و اقتصادی نه تنها توجیه نشود، بل که برای امحای آنها کوشش شود؛
۱۰) تفاوت‌های فردی، اجنماعی و فرهنگی به رسمیت شناخته شود و افراد مجاز شوند سبک و سلیقه شان در زندگی را دنبال کنند. اینها سرنخ‌ها و سرفصل‌های اولیه و بدیهی برای ساختن "جامعه سالم" است. محققان اجتماعی دهه‌هاست در این باره گفته و اجماع کرده‌اند. اینها که نباشد سرمایه و اعتماد اجتماعی می‌فرساید و جامعه فرومی پاشد و افراد هم امیدشان را از دست می‌دهند. خودکشی انبوه در جامعه ناسالم رخ می‌دهد. نهادهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را سالم و حیات بخش کنیم، افرد شوق زیستن را به طور غریزی دارند و نیازی به پند و اندرز ندارند. پوراحمد قصه‌گو با رفتنش هم قصه‌ی تراژیک جامعه‌ی ما را گفت و با دوربین مرگ نشان‌مان داد. نمی‌دانم چشمان ما توان تماشای این قصه را دارد یا نه. منبع
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#جامعه‌شناسی🔸دورکهیم و بحث خودکشی
🔻کتاب خودکشی (۱۸۹۷) اثر #امیل_دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی،نخستین مطالعه روش‌شناختی واقعیت اجتماعی در زمینه جامعه است که در زمان خود یک تک‌پژوهی درخشان در مورد خودکشی بوده است. این ویدئو عوامل پنجگانه مورد نظر او در بروز خودکشی را در گذر از جامعه سنتی به جامعه سرمایه‌داری صنعتی به زبان ساده تشریح می‌کند: فردگرایی، امیدهای فزاینده، آزادی فراوان، خداناباوری (آتئیسزم) و ضعیف‌شدن ملت و خانواده.
🔻کتاب خودکشی (۱۸۹۷) اثر #امیل_دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی،نخستین مطالعه روش‌شناختی واقعیت اجتماعی در زمینه جامعه است که در زمان خود یک تک‌پژوهی درخشان در مورد خودکشی بوده است. این ویدئو عوامل پنجگانه مورد نظر او در بروز خودکشی را در گذر از جامعه سنتی به جامعه سرمایه‌داری صنعتی به زبان ساده تشریح می‌کند: فردگرایی، امیدهای فزاینده، آزادی فراوان، خداناباوری (آتئیسزم) و ضعیف‌شدن ملت و خانواده.
#چهره🔸امیل دورکهیم (۱۸۵۸ – ۱۹۱۷)
دیوید امیل دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی به عقیدهٔ بسیاری، بنیان‌گذار #جامعه‌شناسی به‌شمار می‌رود. هر چند آگوست کنت به عنوان واضع واژهٔ جامعه‌شناسی شناخته می‌شود ولی اولین کسی که توانست کرسی استادی جامعه‌شناسی را تأسیس کند، امیل دورکهیم بود. نخستین تحلیل‌های آماری (اثبات‌گرایی)، تحلیل‌های ساختاری، خودکشی، تبیین گونه‌های همبستگی، دین، مقوله کارکردگرایی از جمله مفاهیم مورد بحث او در جامعه‌شناسی ست.
نظریه برچسب‌زنی (Labeling Theory) در ارتباطات ریشه در آرای #امیل_دورکهیم دارد.
David Émile Durkheim
دیوید امیل دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی به عقیدهٔ بسیاری، بنیان‌گذار #جامعه‌شناسی به‌شمار می‌رود. هر چند آگوست کنت به عنوان واضع واژهٔ جامعه‌شناسی شناخته می‌شود ولی اولین کسی که توانست کرسی استادی جامعه‌شناسی را تأسیس کند، امیل دورکهیم بود. نخستین تحلیل‌های آماری (اثبات‌گرایی)، تحلیل‌های ساختاری، خودکشی، تبیین گونه‌های همبستگی، دین، مقوله کارکردگرایی از جمله مفاهیم مورد بحث او در جامعه‌شناسی ست.
نظریه برچسب‌زنی (Labeling Theory) در ارتباطات ریشه در آرای #امیل_دورکهیم دارد.
David Émile Durkheim
#جامعه‌شناسی🔸دورکهیم و بحث خودکشی
کتاب خودکشی (۱۸۹۷) اثر #امیل_دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی، نخستین مطالعه روش‌شناختی واقعیت اجتماعی در زمینه جامعه بوده که در زمان خود یک تک‌پژوهی درخشان در مورد خودکشی بوده است. ویدئو
کتاب خودکشی (۱۸۹۷) اثر #امیل_دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی، نخستین مطالعه روش‌شناختی واقعیت اجتماعی در زمینه جامعه بوده که در زمان خود یک تک‌پژوهی درخشان در مورد خودکشی بوده است. ویدئو
#جامعه‌شناسی
#چهره🔸امیل دورکهیم (١٨۵٨-١٩١٧)
#امیل_دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی که تلاش کرد این رشته را به عنوان یک علم تثبیت کند، پیشگام استفاده اولیه از تحلیل آماری در جامعه‌شناسی بود و در تحلیل‌های مهمی از ساختار اجتماعی، انسجام اجتماعی و دین مشارکت داشت.
#چهره🔸امیل دورکهیم (١٨۵٨-١٩١٧)
#امیل_دورکهیم جامعه‌شناس فرانسوی که تلاش کرد این رشته را به عنوان یک علم تثبیت کند، پیشگام استفاده اولیه از تحلیل آماری در جامعه‌شناسی بود و در تحلیل‌های مهمی از ساختار اجتماعی، انسجام اجتماعی و دین مشارکت داشت.