#چهره 🔸عبدالمجید ارفعی
#عبدالمجید_ارفعی (۱۳۱۸-) متولد شهر اوز استان فارس تحصیلات متوسطه را در دبیرستان‌های البرز و دارالفنون به پایان رساند. از همان دوران دبیرستان زبان اوستایی را زیر نظر استاد جلال متینی و زبان پهلوی را با راهنمایی موبد رستم شهبازی آموخت. سپس به تحصیل در رشتة ادبیات در دانشگاه تهران پرداخت و به پیشنهاد دکتر بهرام فره‌وشی همزمان با تحصیل، به تدریس زبان پهلوی در کلاس‌های سطح اول دانشگاه پرداخت. بعد از پایان تحصیلات با حمایت دکتر پرویز ناتل خانلری جهت ادامه تحصیل به دانشگاه پنسیلوانیا رفت و آموختن زبان‌های بین‌النهرینی را زیر نظر اساتید: آیخلر، کریمر و شوبرگ ادامه داد. سپس جهت فراگیری زبان ایلامی راهی مؤسسه شرقی دانشگاه شیکاگو شد و در محضر اساتیدی چون: ا. لئو. اوپنهایم، ریچارد هلک، آیگنس گلب و برینکمن به تحصیل پرداخت و پایان‌نامه‌اش را با عنوان «زمینه‌های جغرافایی گل‌نبشته‌های تخت جمشید» زیر نظر استاد هلک ارائه داد. پس از بازگشت به ایران، کار در فرهنگستان ادب و هنر را همراه با دکتر مهرداد بهار، دکتر کتایون مزداپور و دکتر مهین صدیقیان آغاز کرد. در سال ۱۳۵۶ به پیشنهاد و تشویق دکتر خانلری اقدام به ترجمه #استوانه‌کورش کرد که در سال ۱۳۵۸ به چاپ رسید. دکتر ارفعی تحقیقات گسترده‌ای را بر روی کتیبه‌های قلعه باستانی شوش و آجر‌نوشته‌های تخت‌جمشید انجام داده‌اند. در تابستان ۱۳۷۷ با همکاری شاهرخ رزمجو و گیتا بهرامی نیکخواه تالار کتیبه‌های موزه ملی ایران را افتتاح کرد. همچنین در سال ۱۳۸۱ به درخواست دکتر محمد بهشتی و دکتر احمد محیط طباطبایی، تالار کتیبه‌های شوش در قلعه باستانی شوش را راه‌اندازی کرد. از آثار عبدالمجید ارفعی می‌توان به گل‌نوشته‌های باروی تخت‌جمشید (۱۳۸۷) و فرمان کورش بزرگ (۱۳۸۹) اشاره کرد.