#شهر 🔸 ایماژ، منظره، منظره‌ی ذهنی
اصطلاح ارتباطی اول مورد نظر من ایماژ است. اگر کتب قدیمی را نگاه کنید، وقتی صحبت از #سواد_شهر می شود، ربطی به مدرسه، درس و دانش ندارد. سواد شهر در واقع همان نگاه اول و تاثیر اولیه است، همان نمای دوری است که از یک شهر به نظر شما می‌آید.
دو اصطلاح ديگر را هم مطرح‌ می‌کنم. يكي اصطلاح #لنداسکیپ است كه می‌شود به آن چشم‌انداز و يا منظره گفت، و ديگري #ماینداسکیپ است، به معنی منظره ذهني و زاويه ديد ذهني. شاید واژه منظره برای معماران و شهرسازان آشناتر باشد، اما برای رشته ارتباطات نقش منظره ذهني نیز بسیار مهم است. زیرا در حقیقت یک چشم‌انداز فکری است که يك شهر به ما می‌دهد.
خیابان ولیعصر تهران را تصور کنید در همین پیاده‌روهایی که به تازگی ساخته شده که در آن حتی برای نابینایان هم از موزاییک‌های برجسته استفاده کرده‌اند، این پیاده‌روها برای ما تنها یک معبر هستند و فقط می‌خواهیم از آنها گذر کنیم... اگر چنين نبود هرگز نیمکت‌های موجود در این مسیر بلا استفاده نمی‌ماند. سئوال من این است: چرا نيمكت‌ها خالي می‌مانند؟ حقیقت این است که موضوع منظره ذهنی يك موضوع فرمالیستی نیست. منظره ذهنی به ما آرامش و منظر فکری می‌دهد و ممکن است مثل طمانینه‌ای باشد که یک باغ برای شما به‌ همراه می‌آورد. به طور مثال، اگر به رمان‌نویسی بگویند برای نوشتن، باغی در اختیارت می‌گذاریم، قطعا می‌پذیرد. اما وی حاضر نیست که در کنار خیابان ولیعصر این کار را انجام دهد. این مفهوم منظره ذهنی است.
▫️بخشی از سخنرانی من تحت عنوان "اندیشه ایران شهر و ملاحظات ارتباطی آن" که سه‌شنبه چهارم خردادماه ۹۵ در خانه وارطان ایراد شد