#زنان #چهره #روزنامه‌نگاری
🔸درباره عفت سیاح سپانلو (کحال)
▫️ نخستین بانوی سردبیر و ناشر مطبوعاتی ایران
نگارخانه هو این روزها میزبان نخستین بانوی سردبیر و ناشر مطبوعاتی ایران است. این نمایشگاه که اطلاعات نویافته‌ای را درباره این بانوی روزنامه‌نگار به نمایش گذاشته با حضور جمعی از اهالی رسانه و هنر افتتاح شد.
به گزارش ایسنا، مراسم افتتاحیه این نمایشگاه که اطلاعات آن برگرفته شده از مجله «شوکران» است، عصر جمعه (۱۰ آبان) با حضور برخی از اهالی هنر و رسانه همچون فرید قاسمی، خسرو سینایی، یونس شکرخواه، سهیل محمودی، گیزالا وارگا سینایی، سودابه فضایلی، محمدرضا وصفی، محمدحسین ساکت، علی صالح‌آبادی، سعید تقی‌پور، بابک حقی،رسول یونان، بهاره رضایی، نازنین مفخم، محمد آلادپوش، ابوالقاسم خشرو، مجید فروغی، یاشار صلاحی، کامیار عابدی، فرعاد عابدینی، محمود معتقدی، آلما سینایی، گلنوش زنجانپور، فرشید پارسی‌کیا، فریبا گرگین،محمدعلی نجفی، شاهرخ تندرو صالح، رسول شبرنگ و ... برگزار شد.
در ابتدای مراسم پونه ندایی، مدیر نگارخانه «هو» گفت: در این شماره از «شوکران» مقاله نویافته‌های نخستین بانوی سردبیر مطبوعاتی به قلم سیدفرید قاسمی منتشر شده است. خانم #عفت_کحال (مادربزرگ #خسرو_سینایی) ١١٠ سال پیش نشریه زنانه دانش را در خیابان علاءالدوله (فرودسی امروز) منتشر می‌کرده و برای من و دیگر خانم‌های روزنامه‌نگار که اتفاقا در این مراسم حضور دارند، بسیار پرمعنی است که اکنون ما به عنوان ادامه نسل این بانوی روزنامه‌نگار در ادامه خیابان علاءالدوله یعنی فیشرآباد (سپهبدقرنی) گرد هم آمده‌ایم تا یاد و خاطره این بانوی روزنامه‌نگار را گرامی بداریم.
سپس سید فرید قاسمی، روزنامه‌نگار و پژوهشگر تاریخ مطبوعات ضمن بیان توضیحاتی درباره برگزاری این نمایشگاه، اظهار کرد: برگزاری این نمایشگاه از سال گذشته کلید خورد. با خواندن گزارش‌های مراسم نکوداشت آقای خسرو سینایی متوجه شدم که ایشان از بستگان دکتر کحال هستند. همان زمان با خودم گفتم اولین بانوی سردبیر مطبوعات ایران کشف شد. بر همین اساس با خانم ندایی و آقای سینایی صحبت کردیم و خروجی آن جلسه شد این نمایشگاه و مقاله نویافته‌های اولین سردبیر بانوی مطبوعات ایران.
او همچنین با اشاره به اهمیت توجه به تاریخ و به ویژه تاریخ مطبوعات کشور، بیان کرد: حدود ۲۰ سال قبل که می‌خواستیم اولین و دومین نشریه زنان ایران را تجدید کنیم، متوجه شدم که فقط پنج کتابخانه (سه کتابخانه در تهران، یک کتابخانه در مشهد و یک کتابخانه در اصفهان) اولین نشریه زنان ایران را دارند. زمانی که آنها را تجمیع کردیم به این نتیجه رسیدیم که دوره‌ها ناقص است و در کل ایران دوره کامل اولین نشریه زنان ایران وجود ندارد. در این میان کتابخانه‌ای در آمریکا نسخه بسیار تمیزتری از این نشریه را در اختیار دارد.
قاسمی خاطرنشان کرد: واقیعت این است که آنها ارزش میراث ایرانی را بهتر از ما می‌دانند. میراث ایرانی به‌خصوص در حوزه مطبوعات و روزنامه‌نگاری آسیب‌های فراوانی دیده است. به عنوان مثال حدود ۹۰ سال پیش دستور دادند که باید لباس متحدالشکل در کل کشور مرسوم شود. در نتیجه همه موظف شدند که بر سر خودشان کلاه لبه‌دار بگذارند. این کلاه‌های لبه‌دار باعث شد که بازار کلاه‌دوزها رونق بگیرد. از آنجایی که برای استقامت لبه کلاه کاغد نیاز است، کلاه دوزها اعلام کردند در قبال تعدادی کاغد کلاه مجانی می‌دهند. مردم نیز هر آنچه نشریه و روزنامه قدیمی داشتند را به کلاه‌دوزها دادند تا کلاه سر خودشان بگذارند. ده‌ها نمونه دیگر از این داستان‌ها در تاریخ کشور ما وجود دارد که نشان از بی‌توجهی ما به تاریخ است.
این پژوهشگر تاریخ که از او با عنوان حافظه گویای مطبوعات ایران یاد می‌شود، درباره تاریخ روزنامه‌نگاران و به‌ویژه زنان روزنامه‌نگار، گفت: در کشور ما دانشنامه‌های زیاد منتشر می‌شود، ولی زیربنای این کار پژوهش است که در کشور ما این کار به‌درستی انجام نمی‌شود. این درحالی است که ما حتی تاریخ تولد و فوت بسیاری از روزنامه‌نگاران تاثیرگذار کشورمان را هم نمی‌دانیم و یک سطر مطلب هم درباره آنها وجود ندارد. در نتیجه برای نوشتن این تاریخ دو راه خانواده‌جویی و گوریابی به نظرم رسید.
قاسمی افزود: در راه اول باید خانواده‌ها را پیدا می‌کردم و در گفت‌وگو با فرزندان و نوه‌ها و نتیجه‌های آنها شرح حالشان را می‌نوشتم. اگر هم خانواده‌ای وجود نداشت به گوریابی می‌رسیدم و با پیدا کردن محل دفن، اطلاعات را از روی سنگ قبر بر می‌داشتم.
او همچنین با بیان اینکه «ابزارهای نوین می‌توانند به تاریخ پژوهی کمک کنند»، یادآور شد: الان دوره هشتگ بازی است. در این هشتگ‌بازی‌ها می‌توانیم به جای هشتگ غذا، اجداد خودمان را معرفی کنیم تا به تاریخ ایران کمک کنیم.ه
🔸درباره عفت سیاح سپانلو (کحال)
▫️ نخستین بانوی سردبیر و ناشر مطبوعاتی ایران
نگارخانه هو این روزها میزبان نخستین بانوی سردبیر و ناشر مطبوعاتی ایران است. این نمایشگاه که اطلاعات نویافته‌ای را درباره این بانوی روزنامه‌نگار به نمایش گذاشته با حضور جمعی از اهالی رسانه و هنر افتتاح شد.
به گزارش ایسنا، مراسم افتتاحیه این نمایشگاه که اطلاعات آن برگرفته شده از مجله «شوکران» است، عصر جمعه (۱۰ آبان) با حضور برخی از اهالی هنر و رسانه همچون فرید قاسمی، خسرو سینایی، یونس شکرخواه، سهیل محمودی، گیزالا وارگا سینایی، سودابه فضایلی، محمدرضا وصفی، محمدحسین ساکت، علی صالح‌آبادی، سعید تقی‌پور، بابک حقی،رسول یونان، بهاره رضایی، نازنین مفخم، محمد آلادپوش، ابوالقاسم خشرو، مجید فروغی، یاشار صلاحی، کامیار عابدی، فرعاد عابدینی، محمود معتقدی، آلما سینایی، گلنوش زنجانپور، فرشید پارسی‌کیا، فریبا گرگین،محمدعلی نجفی، شاهرخ تندرو صالح، رسول شبرنگ و ... برگزار شد.
در ابتدای مراسم پونه ندایی، مدیر نگارخانه «هو» گفت: در این شماره از «شوکران» مقاله نویافته‌های نخستین بانوی سردبیر مطبوعاتی به قلم سیدفرید قاسمی منتشر شده است. خانم #عفت_کحال (مادربزرگ #خسرو_سینایی) ١١٠ سال پیش نشریه زنانه دانش را در خیابان علاءالدوله (فرودسی امروز) منتشر می‌کرده و برای من و دیگر خانم‌های روزنامه‌نگار که اتفاقا در این مراسم حضور دارند، بسیار پرمعنی است که اکنون ما به عنوان ادامه نسل این بانوی روزنامه‌نگار در ادامه خیابان علاءالدوله یعنی فیشرآباد (سپهبدقرنی) گرد هم آمده‌ایم تا یاد و خاطره این بانوی روزنامه‌نگار را گرامی بداریم.
سپس سید فرید قاسمی، روزنامه‌نگار و پژوهشگر تاریخ مطبوعات ضمن بیان توضیحاتی درباره برگزاری این نمایشگاه، اظهار کرد: برگزاری این نمایشگاه از سال گذشته کلید خورد. با خواندن گزارش‌های مراسم نکوداشت آقای خسرو سینایی متوجه شدم که ایشان از بستگان دکتر کحال هستند. همان زمان با خودم گفتم اولین بانوی سردبیر مطبوعات ایران کشف شد. بر همین اساس با خانم ندایی و آقای سینایی صحبت کردیم و خروجی آن جلسه شد این نمایشگاه و مقاله نویافته‌های اولین سردبیر بانوی مطبوعات ایران.
او همچنین با اشاره به اهمیت توجه به تاریخ و به ویژه تاریخ مطبوعات کشور، بیان کرد: حدود ۲۰ سال قبل که می‌خواستیم اولین و دومین نشریه زنان ایران را تجدید کنیم، متوجه شدم که فقط پنج کتابخانه (سه کتابخانه در تهران، یک کتابخانه در مشهد و یک کتابخانه در اصفهان) اولین نشریه زنان ایران را دارند. زمانی که آنها را تجمیع کردیم به این نتیجه رسیدیم که دوره‌ها ناقص است و در کل ایران دوره کامل اولین نشریه زنان ایران وجود ندارد. در این میان کتابخانه‌ای در آمریکا نسخه بسیار تمیزتری از این نشریه را در اختیار دارد.
قاسمی خاطرنشان کرد: واقیعت این است که آنها ارزش میراث ایرانی را بهتر از ما می‌دانند. میراث ایرانی به‌خصوص در حوزه مطبوعات و روزنامه‌نگاری آسیب‌های فراوانی دیده است. به عنوان مثال حدود ۹۰ سال پیش دستور دادند که باید لباس متحدالشکل در کل کشور مرسوم شود. در نتیجه همه موظف شدند که بر سر خودشان کلاه لبه‌دار بگذارند. این کلاه‌های لبه‌دار باعث شد که بازار کلاه‌دوزها رونق بگیرد. از آنجایی که برای استقامت لبه کلاه کاغد نیاز است، کلاه دوزها اعلام کردند در قبال تعدادی کاغد کلاه مجانی می‌دهند. مردم نیز هر آنچه نشریه و روزنامه قدیمی داشتند را به کلاه‌دوزها دادند تا کلاه سر خودشان بگذارند. ده‌ها نمونه دیگر از این داستان‌ها در تاریخ کشور ما وجود دارد که نشان از بی‌توجهی ما به تاریخ است.
این پژوهشگر تاریخ که از او با عنوان حافظه گویای مطبوعات ایران یاد می‌شود، درباره تاریخ روزنامه‌نگاران و به‌ویژه زنان روزنامه‌نگار، گفت: در کشور ما دانشنامه‌های زیاد منتشر می‌شود، ولی زیربنای این کار پژوهش است که در کشور ما این کار به‌درستی انجام نمی‌شود. این درحالی است که ما حتی تاریخ تولد و فوت بسیاری از روزنامه‌نگاران تاثیرگذار کشورمان را هم نمی‌دانیم و یک سطر مطلب هم درباره آنها وجود ندارد. در نتیجه برای نوشتن این تاریخ دو راه خانواده‌جویی و گوریابی به نظرم رسید.
قاسمی افزود: در راه اول باید خانواده‌ها را پیدا می‌کردم و در گفت‌وگو با فرزندان و نوه‌ها و نتیجه‌های آنها شرح حالشان را می‌نوشتم. اگر هم خانواده‌ای وجود نداشت به گوریابی می‌رسیدم و با پیدا کردن محل دفن، اطلاعات را از روی سنگ قبر بر می‌داشتم.
او همچنین با بیان اینکه «ابزارهای نوین می‌توانند به تاریخ پژوهی کمک کنند»، یادآور شد: الان دوره هشتگ بازی است. در این هشتگ‌بازی‌ها می‌توانیم به جای هشتگ غذا، اجداد خودمان را معرفی کنیم تا به تاریخ ایران کمک کنیم.ه