دارم به این می‌اندیشم که این جنگ، امکان یک آشکارگی و تجلّی (disclosure) است. جنگ آنگاه که از زاویه موجود به آن می‌نگریم، تلخ و سیاه و گلوگیر است و آن‌گاه که از زاویه وجود آنرا می‌بینیم، به ظهور رسیدن و آشکارگی حقیقت است و حقیقت زیباست. جنگ، افشا می‌کند و از نسبتهای حقیقی پرده برمی‌دارد؛ آنچنان که گویی برادری گم‌شده را پس از سالها پیدا می‌کنیم یا به ناگاه خوابی خاطره‌ ‌انگیز را که پس از بیداری فراموش کرده‌ایم، به‌خاطر می‌آوریم. نسبت‌ها و خاطره‌های اصیل و حقیقی اغلب در لحظه‌های مرده‌ی روزمره پنهان می‌شوند.
ما به استقبال جنگ نمی‌رویم و به آن اقبال نداریم، اما هنگامی که ناخواسته در معرکه‌ می‌افتیم، آنچه را که گم کرده‌ایم، می‌یابیم.


🔺️عکس: کودکی نجات یافته از بمباران؛ بعلبک/لبنان

#یادگاری
➕️ @yaminpour

بسیاری از آنها که در حجاز هم‌عصر پیامبر بودند، اعجاز قرآن را درمی‌یافتند ولی چون نمی‌توانستند عقیده خود را رها کنند، ایمان نمی‌آورند.
امروز بسیاری هستند که اساساً اعجاز قرآن را نمی‌فهمند و در باطن تفاوتی بین قرآن و کتابهای تاریخی دیگر قائل نیستند، هرچند احتیاطاً حرمت آنرا نگه می‌دارند. همان‌ها که در پاسخ به پرسش رایج "معجزه پیامبر اسلام چیست؟" سریعاً خواهند گفت: قرآن.

جاهلیت آن عربِ ۱۴ قرن پیش که اعجاز را می‌فهمید و ایمان نمی‌آورد، بیشتر بود یا جاهلیت امثال ما که اعجاز قرآن را اساساً نمی‌فهمیم؟ جاهلیت معاصر به این معنا که عقل علم‌زده‌ی ما توان ارتباط با معانی قرآن را نداشته باشد، مهلکت‌تر از جاهلیت اولی نیست؟

#یادگاری
➕️ @yaminpour

در ادبیات و زبان فارسی کلمه "هنر" بر معنایی متفاوت از آنچه امروز استفاده می‌شود، دلالت داشته است‌.
خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب "اخلاق ناصری" به چهار هنران اشاره دارد که مقصودش چهار فضیلت شجاعت ، عدالت، دانایی و عفت است.
همچنین حافظ:
گر در سرت هوای وصال است حافظا
باید که خاک درگه اهل «هنر» شوی
یا:
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آنکس که‌از "هنر" عاریست

برابر گذاشتن "هنر" برای Art انتخاب فرهنگستان زبان در حدود ۹۰ سال پیش بود. انتساب اثر هنری مانند تابلوهای نقاشی یا قطعات موسیقی و... به نبوغ و خلاقیت فردی، نتیجه تهی کردن "هنر" از معنای حقیقی‌اش و انباشتن آن از تلقی سوبژکتیویستی است.
"هنر" که نیک‌مردی و فضیلت‌مندی است، افاضه از حق است و شعر و هنر دریافتی از عالم بالا و نه منتسب به نبوغ و خلاقیت فردی. چنانکه حافظ می‌گوید:
در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند
آنچه استاد ازل گفت بگو می‌گویم
یا:
حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ
قبول خاطر و لطف سخن، خداداد است

#یادگاری
➕️ @yaminpour

از دیشب سه بار گریه کردم؛
بار اول با دیدن آن مرد مستاصل که با بغض از مردم میخواست ویدئوی برهنه شدن زنش را بازنشر نکنند. التماس میکرد... او دو تا فرزند دارد. داریم شرف‌مان را به شهوت بازنشر شگفتی‌های مجازی می‌بازیم. نشخوار کردن تصاویر این عریانی برای سرگرمی همان غلبه تکنیک بر خِرد انسانی است. این گوشی نیست که دست ماست، ما هستیم که در دست گوشی و در اختیار آن قرار گرفتیم، مسخ شده‌ایم، بی‌اراده شده‌ایم. تکنولوژی خِرد ما رو زایل کرده.

بار دوم با خواندن توییت وحید اشتری در سرنوشت آن مدافع حرم، که یک بیچارگی مالی او را به‌کنج زندان انداخته. گویی یک مار سمّی کوچک که لای خاک‌های بیابان پنهانی می‌خزد، ناگاه پای پیشقراول قهرمان یک سپاه را نیش زده و او را از پا انداخته باشد. حکایت فتنه‌های دنیای پول‌زده با مردانی که هر یک درفش افتخار تاریخ را به دست دارند، همین است. حالا نوشته که بسیار پیش‌قدم شده‌اند که آن جوانمرد را آزاد کنند.

و سوم؛ دیدن ذوق و شادمانی جوانان لبنانی از شنیدن سرود دیروز بچه‌دبستانی‌ها پیش حضرت آقا. آنها خود را در غربت و بی‌کسی و خیانت امّت رها شده می‌بینند. هر پیامی از سر صدق و دوستی آنها را زنده‌تر می‌کند. خاکستر غم را می‌تکانند و باز برمی‌خیزند.


هر سه، حال بشر غربت‌زده در عصر عسرت است. جهان، غربتکده است. ما برادران و خواهران تنی هستیم که از کودکی ما را از هم جدا کرده‌اند. گاهی هنگام زل زدن در چشم هم چیزی محو از گذشته را بیاد می‌آوریم...

#یادگاری
➕️ @yaminpour

برخی کلینیک‌های روانشناسی و مشاوره از تکنیک جالبی برای درمان افسردگی استفاده می‌کنند: تکنیک مواجهه با یک تلخی واقعی بزرگ.
آنها اردوهای بازدید از غسالخانه و سردخانه و نشستن در قبرهای قبرستان را راه اندازی کرده‌اند. در همین تهران گروه گروه زن و مرد (غالباً) مرفه افسرده را به گورستان‌ها میبرند. ویدئوهای عجیبی از گریه و فریاد این افراد موجود است و مهم‌تر اینکه واقعا جواب می‌دهد!
زندگی نرمال و روتین برای انسان مدرن آغاز پوچی و بی‌معنایی است. هرچند که تلاش کند از طریق تفریحات غیرمتعارف آنرا بپوشاند.
نبود یک رنج واقعی که تلاش را برای فرا رفتن و غلبه بر آن برانگیزد و قلب زندگی را به تپش وا دارد، سرآغاز افسردگی بسیاری از مردم است.
زندگی، آنگاه که به مجموعه‌ای از عادات تکرار شونده در شرایط ثبات و نرمال بدل شد، انسان را به خود ویران‌سازی سوق می‌دهد. ما از زندگی چه می‌خواهیم؟ رسیدن به این مرحله؟!

زندگی نه همان مرحله، که تلاش برای دست و پنجه نرم کردن با مراحلی است که گمان می‌کنیم باید زودتر از آنها عبور کنیم. زندگی، خود خود خود همین مراحل تو در تو است. در انتهای این مسیر پر پیچ و خم، جاده‌ای است که دیگر زندگی نیست.
بسیاری از آنها که به آن جاده صاف میرسند، تمام خوشی‌شان به‌یاد آوردن خاطرات مراحل پیشین است.
زندگی همان شور و حرارتی است که انسان را در درگیر شدن و پنجه در پنجه شدن با رنج‌ها سر پا نگه می‌دارد. آزادی حقیقی آزادی در رقم زدن زندگی و ساختن آرزوهاست، نه در مصرف آرزوهای از پیش آماده شده.
آنها که می‌گویند از دل جنگ، زندگی می‌جوشد، بی‌راه نمی‌گویند. حقیقت انسانی زندگی در مواجهه با تلخی جنگ از دلها جوانه می‌زند... غزه و لبنان این روزها سرزمین حقیقی‌ترین زندگی‌ها هستند.

#یادگاری
➕️ @yaminpour

مرحوم ملامحسن فیض کاشانی می‌گوید غایت بسیاری از احکام شریعت، الفت بین مؤمنین است و اگر ماموریت انبیاء در ساحت علم، دعوت به توحید باشد، ماموریت آنها در ساحت عمل، اتحاد مؤمنین و الفت و محبت بین آنهاست.
حالا از این زاویه همه تکالیف شرعی را مرور کنیم‌. کدام عمل عبادی بهتر و بیشتر این غایت را محقق میکند؟
دیدن شرع و دین در این نقشه کلّی است که اولویت و اهمیت احکام در هر عصر را معلوم و دین را معنا میکند.

#یادگاری
➕️ @yaminpour

پدیده را "به‌دیده" و پدیدار را "به‌دیدار" بخوانید. پدیدارشناسی، "به‌دیدار شناسیِ چيزها" ست. پدیدارشناسی، "دیدار بینی" و ملاقات با چیزهاست آنگاه که عقلِ خودبنیاد سکوت می‌کند و ما در قرب چیزها قرار می‌گیریم تا آنها خود را به ما نشان بدهند. در این لحظه است که امکان جوشش شعر و هنر میسر میشود.
#یادگاری #هنر
#داستان_فراموشی
➕️ @yaminpour

واقعا از دوستان 🤨 و 🤔 عذرمیخوام.
من همین یک کانال عمومی رو دارم و بعضا اینجا برای دوستانی که با هم مباحث هنر و تاریخ تمدن رو پیگیری می‌کنیم چیزهایی مینویسم که یادم نره.
اگر شما مشتری مباحث دیگری مثل سیاست هستین این دست #یادگاری ها رو "ایگنور" کنین

ظریفی می‌گفت، شادی وقتی طلوع میکند که انسان بداند وظیفه واقعی‌اش را به انجام رسانده. رسیدن به آن شادی، دشواری هر انجام وظیفه‌ای را آسان می‌کند. مثل شادی یک پدر، آن‌هنگام که با دست‌رنجش آرزوی کوچک کودکش را برآورده می‌کند و در همان حال می‌داند، هرآنچه برای این منظور از دستش برآمده، انجام داده است.
تحمل سختی انجام وظیفه در انتظار شادیِ پس از آن، آسان است. رنج حقیقی در انجام وظیفه نیست؛ که در ندانستن وظیفه است. گیجی و پریشانی ناشی از ندانستن وظیفه است که ما را خسته می‌کند.
بشر امروز، بشر عاطل و باطل است. نمی‌داند کجاست و چه "باید" بکند. این "بایستگی" همان امر مجهول عصر ماست؛ عصر نیهیلیسم.

#یادگاری
➕️ @yaminpour

توتالیتاریسم(توتالیتاریانیسم) امکاناتی لازم دارد که فقط در مدرنیته قابل دستیابی است. مهمترین امکان توتالیتاریسم، امکان نظارت بر مردم، پیش‌بینی ذهنیات‌شان و تاثیر بر کنش‌های آنهاست که به مدد پیشرفت تکنولوژی‌های انضباطی فراهم شده است. شبکه‌های اجتماعی، علم تحلیل داده(دیتا ماینینگ) و هوش مصنوعی مهمترین امکان شکل‌گیری دولت توتالیتر در سلب آزادی و حتی نفی اختیار انسان است. دقت در تاثیرات تکنولوژی‌های ارتباطی بر کاربران کافی است که حکم "مرگ سوژه" فوکو را بپذیریم.
در جهان پیشاتجدد، خشونت سخت و آزادی توأمان وجود داشت. در جهان متجدد، خشونت سخت و خشونت نرم توأمان نافی آزادی و اراده انسانی اند.
#یادگاری
➕️ @yaminpour