#واژه_امام_در_قرآن كلمه «امام» و جمع آن «ائمّه» مجموعاً #دوازده باردر قرآن به كاررفته كه #هفت بارآن به صورت مفرد آمده وپنج بار به شكل جمع؛ بهر جهت اين واژه در #قرآن در معاني زير به كار رفته است:1.لوح محفوظ (1 بار)؛ «وَ كُلَّ شَيْ ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ» (يس/ 12). «و هرچيزي رادركارنامه اي روشن برشمرديم»2.جاده وراه(1 بار)؛ «وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبِينٍ»(حجر/ 79). «و آن دو (شهر، اكنون) برسرراهي آشكار است».3.تورات يا كتاب وپيشوا (2 بار)؛ «وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسي إِماماً وَ رَحْمَهً» (احقاف/ 12، هود/17). «پيش از وي (نيز) كتاب موسي راهبر و مايه رحمت بوده است»4.پيشوايان الهي و صالح (5 بار)؛ «قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» (بقره/ 124). «فرمود: من تو را پيشواي مردم قراردادم». «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّهً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» (انبياء/ 73، فرقان/ 74، قصص/ 50، سجده/ 24). «و آنان را پيشواياني قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مي كردند». 5. پيشوايان كفر و ضلالت (2 بار)؛ «فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْكُفْرِ» (توبه/ 12 و قصص/ 41). «پس با پيشوايان كفر بجنگيد». 6.مفهوم جامعي كه پيشوايان هدايت وضلالت را هردوشامل مي شود (1 مورد)؛ «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» (اسراء/71). «ياد كن روزي راكه هر گروهي رابا پيشوايان فرا مي خوانيم».امام در لغت: واژه امام كه ازماده «اَمّ» مي باشددر اصل به معناي«قصد كردن»است.اين كلمه دركتب لغت به معاني مختفي آمده، از جمله:1.كسي كه به او #اقتدا مي شود و در كارها پيشواست.2. #پيشوا؛3. #معلِّم؛ 4.جاده و راه؛ و مانند آن.ظاهراً ريشه همه آنها «قصد كردن همراه با توجّه خاص»است؛ لذا به مادر و اصل و اساس چيزي«اُمّ»گويند؛چرا كه موردتوجّه انسان است يا به مقتدا و پيشوا و رهبر «امام» گويند؛چون مردم با توجه خاص به سراغ او مي آيند. امام دراصطلاح از مجموع آياتي كه ذكر شد ـ به كمك معاني لغوي ـ اين برداشت را مي توان كرد كه:امام دراصطلاح اسلامي و مسلمين به«كسي يا چيزي مي گويند كه با فرمان الهي،راهنماو هدايتگران ما به راه خداست خواه انسان باشد (مثل آياتي كه فرمود:«وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّهً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» و «إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً») يا كتاب باشد(مثل آيه اي كه مي فرمايد: «وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسي إِماماً وَ رَحْمَهً»). همچنين اين نكته بدست مي آيد كه:امام دراسلام بايد يك شرط داشته باشد و آن اينكه اگر امام«كتاب» باشدبايدازجانب خدابررسول حق نازل شده باشد (در جهت هدايتِ مردم)اگر «انسان» باشد، اولاً: بايد از جانب خداوند معيّن شده باشد؛ چرا كه تعبير شده به «انّي جاعلك للناس اماماً» يا «و جعلنا هم ائمهً» و ثانياً: معصوم باشد و به طور مطلق ستمگر نباشد (چه نسبت به خود، چه ديگران)؛ چرا كه فرمود: «لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» (بقره/ 124). «پيمان من به بيدادگران نمي رسد». خلاصه: #امام دراصطلاح اسلامي (از ديدگاه قرآن) دو كاربرد دارد:1.كتابي مُنْزَل ازجانب خدابر رسول الهي براي هدايت مردم؛ 2. آن انسان تعيين شده از جانب خدابراي هدايت مردم كه داراي مقام عصمت باشد.خصوصيات و ويژگيهاي امام ومقام امامت: از بررسي #آيات بدست مي آيدكه هركس داراي اين منصب الهي است،بايدداراي صفات و ويژگي هاي زيرلا اقل ـباشد:1.مقام #عصمت: به دليل آيه 124 سوره بقره «لا ينال عهدي الظالمين»؛ يعني، #بدورازهر گونه ظلم (ظلم به خدا، خويشتن و ديگران) باشد.2.مقام #صبر: زماني امام، اين مقام را دارا خواهد بود كه: داراي مقام صبر(آن هم صبر مطلق كه شامل انواع امتحانات و آزمايش ها مي شود) باشد؛ «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّهً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِ آياتِنا يُوقِنُونَ»( #سجده/ 24) «و چون شكيبايي كردند و به آيات ما يقين داشتند برخي ازآنان راپيشواياني قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مي كردند»3.مقام #يقين: امام، پيش از مقام صبر بايد داراي مقام #يقين باشد؛ «و كانوا بآياتنا #يوقنون» كه به دنبال آيه قبل آمده.يادرباره حضرت #ابراهيم ـ پيش از رسيدن به مقام #امامت ـ مي خوانيم «وَ كَذلِكَ نُرِي إِبْراهِيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ» (انعام/ 75) «واين گونه ملكوت آسمانها رابه ابراهيم نمايانديم تا از جمله يقين كنندگان باشد»ازاين آيات درمي يابيم كه باطن وحقيقت جهان براي امام مكشوف است وازاعمال ودل هاي مردم باخبرمي باشد. 4.منصب الهي (تعيين از جانب خدا)؛ به دليل آياتي چون: « #إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» (بقره/ 124)،و«جعلناهم ائمه» (انبياء/ 73)، «و نجعلهم ائمه» ( #قصص/ 5)،ومانند اين آيات. 5.هدايت گري: #امام برحق كارش هدايت و #رهبري جامعه به سوي اهداف وآرمان هاي الهي و سعادت

#ادامه_دارد⬇️