#چرا_شیعه_را_مذهب_جعفری _می‌نامند؟
همه #امامان شیعه برای #اسلام خدمت كردند و در این راه زحمات طاقت فرسایی را متحمل شدند، این زحمات در قالب‌های مختلف، مانند قیام، صلح، سكوت و فعالیتهای #سیاسی و فرهنگی ظهور نمود، بدینسان باید گفت: علت اینكه به مذهب ما "مذهب جعفری" گفته می‌شود این است كه دوره زندگی #امام_صادق(ع) مصادف بود با اواخر حكومت #امویان و اوایل خلافت عباسیان و به سبب درگیری‌ها و اختلافاتی كه میان این دو خاندان به وجود آمده بود فرصت خوبی برای فعالیتهای فرهنگی پدید آمد كه #امام _صادق(ع) از آن بهره گرفت و #شیعه را توسعه داد.
#امام با تشكیل جلسات درس و تبیین معارف و مبانی #تشیع، به نشر و تبلیغ #اسلام پرداخت و #روایات بسیار زیادی را بیان فرمود. به همین جهت حیات مجددی در كالبد شیعه دمیده شد و معارف و #احكام_شیعه بیش از هر زمانی مطرح گردید و نظم و ترتیب خاص و ارزنده‌ای به شیعه داده شد. بدین جهت این مذهب را به #امام_جعفر صادق(ع) منسوب می‌نمایند. زیرا علاوه بر تحكیم مبانی آن، عمده احادیث این مذهب نسبت به امامان دیگر - از این امام بزرگوار نقل شده است.
جالب این كه در #مجلس درس ایشان افراد زیادی شركت می‌كردند. برخی از آنان مانند ابو حنفیه، مالك بن انس، جابر بن حیان و زُرارة بن اعین، از اركان و بزرگان اهل سنت و شیعه به شمار می‌آمدند.(۱) مرحوم جعفرشهیدی می‌نویسد: "آنكه در اخبار فقه شیعه تتبع كند خواهد دید روایت‌های رسیده از امام صادق(ع) در مسائل مختلف فقهی و كلامی مجموعه‌ای گسترده و متنوع است و برای همین است كه مذهب شیعه را مذهب جعفری خوانده‌اند. گشایشی كه در آغاز دهه سوم سده دوم هجری پدید آمد موجب شد مردم آزادانه‌تر به امام صادق(ع) روی آورند و گشودن مشكلات فقهی و غیر فقهی را از او بخواهند... دانشمندان از هیچ یك از اهل بیت رسول خدا به مقدار آنچه از ابوعبدالله روایت دارند نقل نكرده‌اند، و هیچ یك از آنان متعلمان و شاگردانی به اندازه شاگردان او نداشته‌اند، و روایات هیچ یك از آنان برابر با روایت‌های رسیده از او نیست. اصحاب حدیث نام راویان از او را چهار هزار تن نوشته‌اند. نشانه آشكار امامت او خردها را حیران می‌كند و زبان مخالفان را از طعن لال می‌سازد."(۲)
پی نوشت ها:
۱. رك: محمدجواد مشكور، تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم، بی نام، ص ۱۰۶ – ۱۰۵، رك:مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، قم، موسسه امام صادق (ع)، ۱۳۷۹ش ،چاب یازدهم، ص۳۵۹.
۲. جعفر شهیدی، زندگانی امام صادق، بی نام، ص۶۱،ر.ك: رسول جعفریان، حیات فكری و سیاسی امامان شیعه، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۸۴ش، چاپ هشتم، ص ۳۴۵.
🔶🌺🔶🌺🔶
همه #امامان شیعه برای #اسلام خدمت كردند و در این راه زحمات طاقت فرسایی را متحمل شدند، این زحمات در قالب‌های مختلف، مانند قیام، صلح، سكوت و فعالیتهای #سیاسی و فرهنگی ظهور نمود، بدینسان باید گفت: علت اینكه به مذهب ما "مذهب جعفری" گفته می‌شود این است كه دوره زندگی #امام_صادق(ع) مصادف بود با اواخر حكومت #امویان و اوایل خلافت عباسیان و به سبب درگیری‌ها و اختلافاتی كه میان این دو خاندان به وجود آمده بود فرصت خوبی برای فعالیتهای فرهنگی پدید آمد كه #امام _صادق(ع) از آن بهره گرفت و #شیعه را توسعه داد.
#امام با تشكیل جلسات درس و تبیین معارف و مبانی #تشیع، به نشر و تبلیغ #اسلام پرداخت و #روایات بسیار زیادی را بیان فرمود. به همین جهت حیات مجددی در كالبد شیعه دمیده شد و معارف و #احكام_شیعه بیش از هر زمانی مطرح گردید و نظم و ترتیب خاص و ارزنده‌ای به شیعه داده شد. بدین جهت این مذهب را به #امام_جعفر صادق(ع) منسوب می‌نمایند. زیرا علاوه بر تحكیم مبانی آن، عمده احادیث این مذهب نسبت به امامان دیگر - از این امام بزرگوار نقل شده است.
جالب این كه در #مجلس درس ایشان افراد زیادی شركت می‌كردند. برخی از آنان مانند ابو حنفیه، مالك بن انس، جابر بن حیان و زُرارة بن اعین، از اركان و بزرگان اهل سنت و شیعه به شمار می‌آمدند.(۱) مرحوم جعفرشهیدی می‌نویسد: "آنكه در اخبار فقه شیعه تتبع كند خواهد دید روایت‌های رسیده از امام صادق(ع) در مسائل مختلف فقهی و كلامی مجموعه‌ای گسترده و متنوع است و برای همین است كه مذهب شیعه را مذهب جعفری خوانده‌اند. گشایشی كه در آغاز دهه سوم سده دوم هجری پدید آمد موجب شد مردم آزادانه‌تر به امام صادق(ع) روی آورند و گشودن مشكلات فقهی و غیر فقهی را از او بخواهند... دانشمندان از هیچ یك از اهل بیت رسول خدا به مقدار آنچه از ابوعبدالله روایت دارند نقل نكرده‌اند، و هیچ یك از آنان متعلمان و شاگردانی به اندازه شاگردان او نداشته‌اند، و روایات هیچ یك از آنان برابر با روایت‌های رسیده از او نیست. اصحاب حدیث نام راویان از او را چهار هزار تن نوشته‌اند. نشانه آشكار امامت او خردها را حیران می‌كند و زبان مخالفان را از طعن لال می‌سازد."(۲)
پی نوشت ها:
۱. رك: محمدجواد مشكور، تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم، بی نام، ص ۱۰۶ – ۱۰۵، رك:مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، قم، موسسه امام صادق (ع)، ۱۳۷۹ش ،چاب یازدهم، ص۳۵۹.
۲. جعفر شهیدی، زندگانی امام صادق، بی نام، ص۶۱،ر.ك: رسول جعفریان، حیات فكری و سیاسی امامان شیعه، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۸۴ش، چاپ هشتم، ص ۳۴۵.
🔶🌺🔶🌺🔶