#СучаснаяБеларусь

Незвычайныя помнікі Беларусі

Памятаеце серыю з усімі любімага мультфільма, дзе Воўк ганяў па трасе на пабітым матацыкле?
Ён усё ж такі прыехаў куды трэба, апынуўшыся разам са сваім сябрам-працяжнік-ворагам Зайцам у Ваўкавыску.

Побач з адной з мясцовых АЗС з'явіўся незвычайны помнік героям часоў СССР, захаваных у бронзе разам з тым самым матацыклам.

Здарылася гэта ў 2012 годзе, і на месцы Зайца мы б засцерагліся: сімвалам Ваўкавыска, што нядзіўна, з'яўляецца менавіта воўк.

#ЛюдзіБеларусі

Міхаіл Савіцкі прайшоў праз тры самыя страшныя канцэнтрацыйныя лагеры і пісаў праўду, якую бачыў.

18 лютага дзень нараджэння аднаго з самых вядомых мастакоў Беларусі Міхаіла Савіцкага.

Пры жыцці ён быў уганараваны мноствам савецкіх і беларускіх званняў і ўзнагарод: Народны мастак СССР і Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР і трох Дзяржаўных прэмій Беларусі, акадэмік Акадэміі мастацтваў Расіі і Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Ён узнагароджаны ордэнамі Леніна, Працоўнага Чырвонага Сцяга, "Знакам Пашаны", прэміяй і ордэнам Андрэя Першазванага. Савіцкі першы атрымаў ордэн Францыска Скарыны.

Глядзець на палотны Савіцкага цяжка. Вельмі. Выйдзеш з музея, а перад табой маўклівыя постаці нябожчыкаў. Заплюшчыш вочы, а бачыш іх нямыя пытанні.
Навошта так рэалістычна? Але менавіта гэтым ён, выжыўшы сярод тысяч закатаваных, і апраўдаў сваё "вязенне", бескампрамісна паказваючы — пра гэта нельга забыцца.
Колькі б год не мінула.

Падрабязна чытайце тут

Па словах Ігара Марзалюка, фотавыстава" паралельныя светы", адкрылася ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі, - яркае сведчанне таго, што абсалютная большасць беларусаў настроена на стварэнне, пазітыўныя змены ў сваёй краіне.

"Мы можам паглядзець чорнае і белае, вось гэтую дыхатамію, якая сведчыць пра тое, што не можа быць пазітыўнай позвы, калі вы ненавідзіце іншага, - адзначыў ён. - Наша найважнейшая задача-сшываць наш Соцыум, умацоўваць яго, знаходзіць агульныя кропкі, а не разрываць, знішчаць".

Беларусь-гэта краіна добрых людзей, краіна пазітыўных сэнсаў, дадаў ён.
"Давайце памятаць усё жыццё: у нас быў самы магутны антыфашысцкі рух з усіх краін, якія былі пад акупацыяй. І ў нас была мінімальная колькасць здраднікаў - па максімуму да 30 тыс., а ім супрацьстаяла 374 тыс. чалавек. Добрыя сэнсы нашай культуры, заснаваныя на хрысціянскай традыцыі, пра што пераканаўча сведчыць выстава, перамагалі, перамагаюць і будуць перамагаць", - упэўнены прафесар.

https://youtu.be/m3q4uKWpm_Y?si=jioLH1klH3qQVF-P

Рыбак на возеры Свір
Мядзельскі раён
1917 год

Проста цёплае відэа... ❤️

ВАРУШЫ ПАРШНЯМІ!

Поршні-найпросты рускі скураны абутак, вядомы на Русі з даўніх часоў: яшчэ ў VII стагоддзі падобную абутак насілі ўсходнія славяне, а пазней - небагаты гарадскі люд. Само слова " поршні "перакладаецца з старажытнарускага" лоскут або "друзлы".
Прататыпам поршняў лічацца сандалі або кавалак суцэльнай скуры, якой абгортвалі нагу старажытныя людзі. Некаторыя гісторыкі мяркуюць, што ў старажытнасці для вырабу поршняў скуру здымалі з ніжняй часткі лапы жывёлы.

Па вонкавым выглядзе поршні-гэта мяккія туфлі, пашытыя з аднаго або двух кавалкаў скуры. Па краях поршняў забэрзваюць у зробленыя адтуліны папружкі, якія зацягваліся ў галёнкі і тым самым мацавалі поршні на назе.

Вядомы таксама іншы выгляд поршняў, якія складаліся з трох частак: адна служыла падэшвай, іншая - ўтварала борцікі і заднік, а трэцяя нашывалі на шкарпэтку.
Як і любая іншая падобная абутак, поршні насілі з палатнянымі або суконнымі анучамі і падвязвалі іх да нагі скуранымі абарамі.

Якія турыстычныя маршруты на Міншчыне самыя папулярныя?

Верхні горад, Вілейскае водасховішча і парк гісторыі «Сула».

Чытайце на zviazda.by

Аднойчы вешчуна спыталі, як жа пазнаць чалавека?
Вяшчун адказаў:
"Гэта не тое, што чалавек кажа, і не тое, якім ён здаецца, а тая атмасфера, якая ствараецца ў яго прысутнасці. Вось што з'яўляецца вобразам яго. Бо ніхто не ў стане стварыць атмасферу, якая не належыць яго духу."

Кажуць: "Хацець - не шкодна.... шкодна не хацець" ....

Таму, хаціце, пакуль хочацца - не наносьце шкоду свайму здароўю!

🎨 Малюнак: Яроміна-Ношын Любоў

У гэты дзень, 18 лютага 1893 года, нарадзіўся Максім Гарэцкі - пісьменнік, літаратуразнаўца, лексікограф, фалькларыст.
Для даследчыкаў беларускай традыцыйнай музычнай культуры сапраўдным скарбам стала яго праца "Народныя песні з мелёдыямі", дзе апублікавана больш за 300 тэкстаў песень, шмат да якіх былі запісаны і мелодыі. Іх Максім Гарэцкі запісаў ад сваёй маці - Просі Гарэцкай у вёсцы Малая Багацькаўка (сучасны Мсціслаўскі раён).
Некаторыя з іх можна паслухаць тут

Ах, разароная рабіна
А стаіць явор ды над рэчкаю
Ах, і дай Божа нам кыляд даждаць
Па бару хаджу
Ля калодзежа, ля сцюдзёнага
Ты не радуйся, зелен дуб
Не лятай ты, ластаўка
Ай сон з драмой
Як я молада была
Дубровушка ды зялёная
Як пайду я кала лугу
Ах ты, сонца, сонца жаркае
Жыў сабе Адам, жыла і Ева

А ніжэй алічбаваная кніга М.Гарэцкага, з якой можна наўпрост узяць песні ды паспяваць.