Хацінка на курыных ножках - хатка мёртвых.
Насамрэч "кур'і ножкі" - гэта "курныя ножкі". Гэта значыць "абкураныя дымам" (высокая тэмпература, дым і сажа пры абкурванні засцерагаюць дрэва ад гніення).
Хатка Бабы Ягі «спісана» з рэалій жыцця старажытных славян (і не толькі ).
Як вядома, раней славяне не хавалі мёртвых, а спальвалі труп у спецыяльна абсталяванай печы. Будавалі для гэтых печаў хаткі - домікі, якія ставілі на курныя (г.зн. абкурвае) пянькі. І пасля крэмацыі змяшчалі прах у гэтыя ж магільныя домікі.
Душа з дымам вогнішча паднімаецца ў неба.
Арабскі дыпламат Ібн-Фадлан запісаў у 922 г. прамову рускага купца падчас правядзення крэмацыі суайчынніка: “Вы, о, арабы, – дурныя! Сапраўды вы бераце самага каханага для вас чалавека і з вас самага паважанага вамі і кідаеце яго ў зямлю, і з'ядаеце яго прах і гнюс і чарвякі… А мы спальваем яго ў імгненне вока, так што ён уваходзіць у рай неадкладна і адразу".
Адсюль Баба-Яга ўяўляе сабой прадстаўніцу свету мёртвых або правадыра ў іншы свет звязанага з пахавальнымі рытуаламі, якая жыве ў такой магіле.
У казцы хатка не мае ні вокнаў, ні дзвярэй і сапраўды, пабудовы для мёртвых рабілі менавіта такімі. Аднак уваход у хатку ўсё ж такі быў - з боку лесу, які сімвалізуе іншамір'е. Пасля гэты вобраз, відаць, і быў пакладзены ў аснову хаткі Бабы Ягі, як персанажа, цесна звязанага з Царствам мёртвых.
У «хатцы мёртвых» былі знойдзены рэшткі не менш за 24 трупаспаленняў і, як і на гарадзішчы бярэзнікі, абломкі сасудаў, упрыгожванні і грузікі «дзякавага тыпу». У некалькіх выпадках прах быў змешчаны ў посуд-урны. Некаторыя з урнаў былі моцна абпалены з аднаго боку, магчыма, што падчас пахавальнай цырымоніі яны знаходзіліся каля вогнішча.
У адной з дзвюх захаваных аповесцей "Аб пачатку Масквы" распавядаецца аб тым, што адзін з князёў, ратуючыся ў лесе ад сыноў баярына Кучкі, схаваўся ў "зрубе", дзе быў пахаваны "некаторы мёртвы чалавек".
Насамрэч "кур'і ножкі" - гэта "курныя ножкі". Гэта значыць "абкураныя дымам" (высокая тэмпература, дым і сажа пры абкурванні засцерагаюць дрэва ад гніення).
Хатка Бабы Ягі «спісана» з рэалій жыцця старажытных славян (і не толькі ).
Як вядома, раней славяне не хавалі мёртвых, а спальвалі труп у спецыяльна абсталяванай печы. Будавалі для гэтых печаў хаткі - домікі, якія ставілі на курныя (г.зн. абкурвае) пянькі. І пасля крэмацыі змяшчалі прах у гэтыя ж магільныя домікі.
Душа з дымам вогнішча паднімаецца ў неба.
Арабскі дыпламат Ібн-Фадлан запісаў у 922 г. прамову рускага купца падчас правядзення крэмацыі суайчынніка: “Вы, о, арабы, – дурныя! Сапраўды вы бераце самага каханага для вас чалавека і з вас самага паважанага вамі і кідаеце яго ў зямлю, і з'ядаеце яго прах і гнюс і чарвякі… А мы спальваем яго ў імгненне вока, так што ён уваходзіць у рай неадкладна і адразу".
Адсюль Баба-Яга ўяўляе сабой прадстаўніцу свету мёртвых або правадыра ў іншы свет звязанага з пахавальнымі рытуаламі, якая жыве ў такой магіле.
У казцы хатка не мае ні вокнаў, ні дзвярэй і сапраўды, пабудовы для мёртвых рабілі менавіта такімі. Аднак уваход у хатку ўсё ж такі быў - з боку лесу, які сімвалізуе іншамір'е. Пасля гэты вобраз, відаць, і быў пакладзены ў аснову хаткі Бабы Ягі, як персанажа, цесна звязанага з Царствам мёртвых.
У «хатцы мёртвых» былі знойдзены рэшткі не менш за 24 трупаспаленняў і, як і на гарадзішчы бярэзнікі, абломкі сасудаў, упрыгожванні і грузікі «дзякавага тыпу». У некалькіх выпадках прах быў змешчаны ў посуд-урны. Некаторыя з урнаў былі моцна абпалены з аднаго боку, магчыма, што падчас пахавальнай цырымоніі яны знаходзіліся каля вогнішча.
У адной з дзвюх захаваных аповесцей "Аб пачатку Масквы" распавядаецца аб тым, што адзін з князёў, ратуючыся ў лесе ад сыноў баярына Кучкі, схаваўся ў "зрубе", дзе быў пахаваны "некаторы мёртвы чалавек".
#ЯМыКаласы
"..Хмары, якія дзень і ноч цягнуліся над раўнінамі і ярамі, паступова з’ядалі снягі. На самых высокіх курганах з сонечнага боку сышоў снег, і ў праталінах звісалі пасмы сухой травы ды курэла вільготная зямля.
Чарнелі бакі курганоў. Бацькі дыхнулі цяплом з магіл.
Ад паўдня і да першай зоркі звінелі над зямлёй галасы: ля сціртаў і на курганах дзеўкі і хлопцы гукалі вясну. Стаялі тварамі на поўдзень і кідалі ў празрысты абшар страсныя воклічы.
Вакол было сонца, раставалі пад ім шэрыя наздраватыя сумёты, бялелі далечы. Дарогі нібы падымаліся вышэй палёў. І ў гэтым вялікім свеце толькі яму не было месца.
Першы жаўрук захлынаўся над снягамі, і яму было добра, бо гэта ён толькі што прынёс і падарыў нівам сонца.
Трывожна крычаць гракі, быццам дражняць чымсьці невядомым.
І раптам амаль спуджана ўскінуць вейкі ад трубнага, гарластага клічу:
А ўжо, дзеў-кі, вя-асна ідзе!!!
... Далячынь трывожыць, хвалюе, кліча. І, куды б ты ні павярнуў каня, насустрач табе з курганоў лятуць і лятуць трывожныя галасы:
Дай, Ма-рышка, клю-у-чы!
Зноў лёт каня. Але здалёк, з другога кургана, адклікаецца другі голас:
Дай, Ула-дак, клю-у-чы!
Вось, з трэцяга кургана:
Ада-мкнуць зямлі-і-цу!
І яшчэ аднекуль, зусім здалёк:
Вы-пусціць траві-і-цу!
Куды ўцякаць, калі веснавымі вечарамі, прагнучы нязнанага, лямантуе з курганоў аб вялікім сонцы ўся родная зямля?" Глава ІІІ. Кніга другая.
Уладзімір Караткевіч. «Каласы пад сярпом тваім»
"..Хмары, якія дзень і ноч цягнуліся над раўнінамі і ярамі, паступова з’ядалі снягі. На самых высокіх курганах з сонечнага боку сышоў снег, і ў праталінах звісалі пасмы сухой травы ды курэла вільготная зямля.
Чарнелі бакі курганоў. Бацькі дыхнулі цяплом з магіл.
Ад паўдня і да першай зоркі звінелі над зямлёй галасы: ля сціртаў і на курганах дзеўкі і хлопцы гукалі вясну. Стаялі тварамі на поўдзень і кідалі ў празрысты абшар страсныя воклічы.
Вакол было сонца, раставалі пад ім шэрыя наздраватыя сумёты, бялелі далечы. Дарогі нібы падымаліся вышэй палёў. І ў гэтым вялікім свеце толькі яму не было месца.
Першы жаўрук захлынаўся над снягамі, і яму было добра, бо гэта ён толькі што прынёс і падарыў нівам сонца.
Трывожна крычаць гракі, быццам дражняць чымсьці невядомым.
І раптам амаль спуджана ўскінуць вейкі ад трубнага, гарластага клічу:
А ўжо, дзеў-кі, вя-асна ідзе!!!
... Далячынь трывожыць, хвалюе, кліча. І, куды б ты ні павярнуў каня, насустрач табе з курганоў лятуць і лятуць трывожныя галасы:
Дай, Ма-рышка, клю-у-чы!
Зноў лёт каня. Але здалёк, з другога кургана, адклікаецца другі голас:
Дай, Ула-дак, клю-у-чы!
Вось, з трэцяга кургана:
Ада-мкнуць зямлі-і-цу!
І яшчэ аднекуль, зусім здалёк:
Вы-пусціць траві-і-цу!
Куды ўцякаць, калі веснавымі вечарамі, прагнучы нязнанага, лямантуе з курганоў аб вялікім сонцы ўся родная зямля?" Глава ІІІ. Кніга другая.
Уладзімір Караткевіч. «Каласы пад сярпом тваім»
Forwarded from Лукашынскі дзённік
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🐕 У Беларусі бульбу ядуць усе! І адходаў няма — усё перепрацоўваецца
Forwarded from Звязда
Саўмін устанавіў маркі аўто павышанай камфортнасці, транспартны падатак на якія вырасце ў 10 разоў
Сярод іх увесь мадэльны шэраг Aston Martin, Aurus, Bentley, Bugatti, Ferrari, Lamborghini, Maserati, McLaren, Porsche, Rolls-Royce.
zviazda.by
Сярод іх увесь мадэльны шэраг Aston Martin, Aurus, Bentley, Bugatti, Ferrari, Lamborghini, Maserati, McLaren, Porsche, Rolls-Royce.
zviazda.by
Forwarded from Звязда
Сусветны дзень тэатра на тэлеканале «Беларусь 3» адзначаць тэматычным эфірам
Тыя, хто служыць Мельпамене.
zviazda.by
Тыя, хто служыць Мельпамене.
zviazda.by
Дзяўчыны! Заплятайце косы!
Каса - заплеценыя валасы. Служыць для назапашвання жыццёвай і містычнай сілы, неабходнай для здароўя і духоўнага развіцця.
Дзяўчатам з маленства валасы запляталі ў адну трохпрамянёвую касу. Гэта аб'яднанне Жыццёвых Сіл.
А калі дзяўчына выходзіць замуж, то гэтую касу расплятаюць, і замест яе заплятаюць дзве касы таму што зараз яна павінна назапашваць Жыццёвыя Сілы не толькі для сябе, але і для будучага дзіцяці.
А распушчаныя валасы служаць для збору тонкіх энергій і інфармацыі са знешняга свету. Таму пры старонніх людзях, пры неспрыяльных уплывах валасы неабходна заплятаць у касу і затуляць тканінай.
Каса - заплеценыя валасы. Служыць для назапашвання жыццёвай і містычнай сілы, неабходнай для здароўя і духоўнага развіцця.
Дзяўчатам з маленства валасы запляталі ў адну трохпрамянёвую касу. Гэта аб'яднанне Жыццёвых Сіл.
А калі дзяўчына выходзіць замуж, то гэтую касу расплятаюць, і замест яе заплятаюць дзве касы таму што зараз яна павінна назапашваць Жыццёвыя Сілы не толькі для сябе, але і для будучага дзіцяці.
А распушчаныя валасы служаць для збору тонкіх энергій і інфармацыі са знешняга свету. Таму пры старонніх людзях, пры неспрыяльных уплывах валасы неабходна заплятаць у касу і затуляць тканінай.
#МіфыЛегендыБеларусі
Дзікія людзі, Дзікі народ - у фальклоры беларусаў Гарадзенскіх і Беластоцкіх зямель гэта людзкі народ, які жыве ў заморскіх лясах, парос поўсцю і забыўся чалавечую мову..
На Ваўкавысскіх землях лічылі, што Дзікія людзі маюць толькі адно вока, ядуць людзей і пьюць барановую кроў.
Дзікі чалавек таксама вельмі папулярны персанаж на еўрапейскіх сярэднявечных гербах, звычайна яго малявалі з вялікай дубінай.
Дзікія людзі, Дзікі народ - у фальклоры беларусаў Гарадзенскіх і Беластоцкіх зямель гэта людзкі народ, які жыве ў заморскіх лясах, парос поўсцю і забыўся чалавечую мову..
На Ваўкавысскіх землях лічылі, што Дзікія людзі маюць толькі адно вока, ядуць людзей і пьюць барановую кроў.
Дзікі чалавек таксама вельмі папулярны персанаж на еўрапейскіх сярэднявечных гербах, звычайна яго малявалі з вялікай дубінай.
У 1891 г.выйшаў паэтычны зборнік "Дудка беларуская" Мацея Бурачка, псеўданім пісьменніка Фрацыска Багушэвіча .
У прадмове да кнігі :
"Шмат было такіх народаў,што страцілі найперш мову сваю, так як той чалавек прад скананнем, катораму мову займе,а потым і зусім замёрлі. Не пакідайце ж мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі!"
У прадмове да кнігі :
"Шмат было такіх народаў,што страцілі найперш мову сваю, так як той чалавек прад скананнем, катораму мову займе,а потым і зусім замёрлі. Не пакідайце ж мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі!"
Forwarded from Я бачыў Бога (🍄👄)
Францішак Багушэвіч
Паэт, класік беларускае літаратуры, адзін з ейных пачынальнік, прадстаўнік грамадскае думкі Беларусі. Дзейнасць Багушэвіча абуджала нацыянальную свядомасць беларусаў.
Багушэвіч задаў стандарты як і беларускай літаратуры, так і мовы.
Творы Багушэвіча маглі аслабіць адзінства Расіі, выдзяляюцца сваёю мясцоваю моваю, то-бок сапраўднаю роднаю. Багушэвіч зрабіў вялікі ўклад у літаратуру. Мову сваіх твораў заўжды імкнуўся стылізаваць пад сваіх персанажаў, таму выкарыстоўваў шмат народна-паэтычных формаў слоў.
Самая вядомая спадчына Багушэвіча — цытата "не пакідайце мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі", з'яўляецца загадам усяму беларускаму народу на доўгія дзесяцігоддзі, у тым ліку і нам, дык давайце мы ўшануем памяць гэтага вялікага чалавека хаця бы такім простым чынам, як размаўляць па-беларуску!❤️🔥
Паэт, класік беларускае літаратуры, адзін з ейных пачынальнік, прадстаўнік грамадскае думкі Беларусі. Дзейнасць Багушэвіча абуджала нацыянальную свядомасць беларусаў.
Багушэвіч задаў стандарты як і беларускай літаратуры, так і мовы.
Творы Багушэвіча маглі аслабіць адзінства Расіі, выдзяляюцца сваёю мясцоваю моваю, то-бок сапраўднаю роднаю. Багушэвіч зрабіў вялікі ўклад у літаратуру. Мову сваіх твораў заўжды імкнуўся стылізаваць пад сваіх персанажаў, таму выкарыстоўваў шмат народна-паэтычных формаў слоў.
Самая вядомая спадчына Багушэвіча — цытата "не пакідайце мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі", з'яўляецца загадам усяму беларускаму народу на доўгія дзесяцігоддзі, у тым ліку і нам, дык давайце мы ўшануем памяць гэтага вялікага чалавека хаця бы такім простым чынам, як размаўляць па-беларуску!❤️🔥
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Добрага ранку!
З любоўю да Беларусі
Андрэй Усанаў
З любоўю да Беларусі
Андрэй Усанаў
Forwarded from Звязда
БДУ пашырыць супрацоўніцтва з Кітаем у моўнай падрыхтоўцы студэнтаў
Адпаведны пакет дакументаў падпісалі рэктар БДУ Андрэй Кароль і рэктар Другога Пекінскага інстытута замежных моў Цзі Цзінь Бяа падчас візіту дэлегацыі беларускага ўніверсітэта ў Кітай.
zviazda.by
Адпаведны пакет дакументаў падпісалі рэктар БДУ Андрэй Кароль і рэктар Другога Пекінскага інстытута замежных моў Цзі Цзінь Бяа падчас візіту дэлегацыі беларускага ўніверсітэта ў Кітай.
zviazda.by
#КухняБеларусі
Посныя Стравы
Панцаковая каша з грыбамі ў гаршчочках
Нам спатрэбіцца (на шэсць порцый)
дзве шклянкі панцаку (груца)
чатырыста грамаў грыбоў;
тры цыбуліны.
Апроч гэтага, спатрэбіцца алей для смажання і сметанковае масла.
Крупы трэба старанна прамыць у халоднай праточнай вадзе і заліць кіпенем, пакінуць на пяць гадзін.
Нарэзаныя грыбы (буйна) абсмажым на алеі.
Пассеруем на алеі цыбулю.
Зліваем з крупаў ваду, дадаём падрыхтаваную цыбулю і грыбы, змешваем і солім (можна дадаць прыправы па жаданні).
Гаршчочкі напаўняем прыгатаванай масай напалову і заліваем вадой (кіпячонай) такім чынам, каб яна пакрыла змесціва на два пальцы.
Запякаць кашу ў духоўцы разагрэтай да 180 градусаў (сорак хвілін).
Посныя Стравы
Панцаковая каша з грыбамі ў гаршчочках
Нам спатрэбіцца (на шэсць порцый)
дзве шклянкі панцаку (груца)
чатырыста грамаў грыбоў;
тры цыбуліны.
Апроч гэтага, спатрэбіцца алей для смажання і сметанковае масла.
Крупы трэба старанна прамыць у халоднай праточнай вадзе і заліць кіпенем, пакінуць на пяць гадзін.
Нарэзаныя грыбы (буйна) абсмажым на алеі.
Пассеруем на алеі цыбулю.
Зліваем з крупаў ваду, дадаём падрыхтаваную цыбулю і грыбы, змешваем і солім (можна дадаць прыправы па жаданні).
Гаршчочкі напаўняем прыгатаванай масай напалову і заліваем вадой (кіпячонай) такім чынам, каб яна пакрыла змесціва на два пальцы.
Запякаць кашу ў духоўцы разагрэтай да 180 градусаў (сорак хвілін).
Гледзячы на назву і напаўненне горада Дзяржынск, зараз цяжка ўявіць, што гэта старажытны цэнтр былога графства. Але ж у былыя часы і назву меў іншую – Койданаў. І як нармальная рэзідэнцыя граф'ёў, меў замак.
Драўлянае ўмацаванне паявілася тут яшчэ да зʼяўлення ВКЛ. Мураваны жа быў пабудаваны каля першай паловы XVI ст. Тады Койданаў належаў роду Гаштольдаў. Трошкі пазней Мікалай Радзівіл Руды, маючы тытул князя Свяшчэннай Рымскай імперыі, ператварыў староства ў графства. Ён жа зʼяўляўся амбасадорам кальвінізму на нашых землях, пабудаваў пасярод замку адмысловы драўляны збор у 1564 годзе.
Яго сын Крыштаф Мікалай Радзівіл Пярун у пачатку XVII ст. праспансуе будоўлю мураванага збору.
Як бачыце, сённяшні допіс утвораны ў асноўным са старых здымкаў і выяваў, бо ад замку і храму літаральна нічога не засталося (невялікі фрагмент муроў можна не лічыць), нават узгорак замчышча выглядае мініяцюрна. Цяжка ўявіць, што менш за 100 гадоў назад тут яшчэ знаходзіўся цікавейшы ўзор абарончай ды культавай архітэктуры.
Крыніца
Драўлянае ўмацаванне паявілася тут яшчэ да зʼяўлення ВКЛ. Мураваны жа быў пабудаваны каля першай паловы XVI ст. Тады Койданаў належаў роду Гаштольдаў. Трошкі пазней Мікалай Радзівіл Руды, маючы тытул князя Свяшчэннай Рымскай імперыі, ператварыў староства ў графства. Ён жа зʼяўляўся амбасадорам кальвінізму на нашых землях, пабудаваў пасярод замку адмысловы драўляны збор у 1564 годзе.
Яго сын Крыштаф Мікалай Радзівіл Пярун у пачатку XVII ст. праспансуе будоўлю мураванага збору.
Як бачыце, сённяшні допіс утвораны ў асноўным са старых здымкаў і выяваў, бо ад замку і храму літаральна нічога не засталося (невялікі фрагмент муроў можна не лічыць), нават узгорак замчышча выглядае мініяцюрна. Цяжка ўявіць, што менш за 100 гадоў назад тут яшчэ знаходзіўся цікавейшы ўзор абарончай ды культавай архітэктуры.
Крыніца