#МіфыЛегендыБеларусі
Залатая горка
Калісьці і гара, на якой тады не было лесу, і вёска называліся Лісінай Гарою. Па кустах і балотах палявалі, жыравалі лісіцы, але норы свае рабілі на гары, дзе было сушэй і цяплей, чым у нізіне.
Неўзабаве каля падножжа гары пачалі сяліцца людзі. Лісіцы перайшлі на вяршыню, а затым і зусім сышлі, пакінулі аблюбаваны пагорак.
Спачатку вёску называлі Гарой. Толькі было незразумела, што за гара, шмат іх вакол, як адрозніць?..
Так і не прыдумалі для сваёй гары адметнага імя. Дапамог выпадак.
Прыехалі аднойчы з горада хлопцы. Абодва яны маладыя, дужыя і занадта ўжо цікаўныя. Пачалі кругом ды навокал распытваць жыхароў, ці не стаяў некалі на гары панскі замак-палац, ці не засталіся ад яго якія скляпенні?.. Людзі адказвалі, што нічога пра гэта не ведаюць, нават ад дзедаў сваіх не чулі. Але хлопцы не паверылі, павысякалі на адхоне гары кусты і пачалі капаць яму. Кожны каменьчык, што трапляўся пад руку, уважліва разглядвалі, правяралі; гліну адмыюць ды на зуб спрабуюць, а пясок нават праз рэшата прасейвалі.
Тры дні і тры ночы капалі тыя хлопцы яму і ўсё каменьчыкі і пясок правяралі. Прыйшоў да іх неяк стары дзядок, паглядзеў, як яны ў той яміне змучыліся, схуднелі, і кажа:
— Што ж гэта вы, сынкі, пакутуеце тут? Ці ж можна так мардаваць сябе!.. Паглядзіце, вунь які дзянёк добры, як вакол золата зіхаціць.
Кінулі хлопцы свае рыдлёўкі, утаропіліся, збянтэжаныя, на старога:
— Дзе, дзе, дзядок, золата?..
— Вылазьце, пакажу, падзялюся з вамі,— з хітрай усмешкай адказвае дзядок.
Павыскаквалі хлопцы з ямы, азіраюцца, а дзядок ім і кажа:
— Ды хіба ж вы не бачыце, колькі яго на нашых бярозах.
А было тады бабіна лета, цёпла, суха.
Пераглянуліся хлопцы ды раптам як зарагочуць. Падышлі да дзядка, руку паціскаюць, дзякуюць:
— Нам сказалі, а мы, дурні, паверылі… Дзякуй вам, дзядуля, што навучылі, ад марнай працы пазбавілі.
Закінулі тыя няўдалыя шукальнікі золата свае торбы за плечы і пайшлі.
Вось з таго выпадку, з тых лёгкіх слоў мудрага дзядка быццам бы і знайшлося нарэшце для вёскі яе поўнае імя — Залатая Горка.
Залатая горка
Калісьці і гара, на якой тады не было лесу, і вёска называліся Лісінай Гарою. Па кустах і балотах палявалі, жыравалі лісіцы, але норы свае рабілі на гары, дзе было сушэй і цяплей, чым у нізіне.
Неўзабаве каля падножжа гары пачалі сяліцца людзі. Лісіцы перайшлі на вяршыню, а затым і зусім сышлі, пакінулі аблюбаваны пагорак.
Спачатку вёску называлі Гарой. Толькі было незразумела, што за гара, шмат іх вакол, як адрозніць?..
Так і не прыдумалі для сваёй гары адметнага імя. Дапамог выпадак.
Прыехалі аднойчы з горада хлопцы. Абодва яны маладыя, дужыя і занадта ўжо цікаўныя. Пачалі кругом ды навокал распытваць жыхароў, ці не стаяў некалі на гары панскі замак-палац, ці не засталіся ад яго якія скляпенні?.. Людзі адказвалі, што нічога пра гэта не ведаюць, нават ад дзедаў сваіх не чулі. Але хлопцы не паверылі, павысякалі на адхоне гары кусты і пачалі капаць яму. Кожны каменьчык, што трапляўся пад руку, уважліва разглядвалі, правяралі; гліну адмыюць ды на зуб спрабуюць, а пясок нават праз рэшата прасейвалі.
Тры дні і тры ночы капалі тыя хлопцы яму і ўсё каменьчыкі і пясок правяралі. Прыйшоў да іх неяк стары дзядок, паглядзеў, як яны ў той яміне змучыліся, схуднелі, і кажа:
— Што ж гэта вы, сынкі, пакутуеце тут? Ці ж можна так мардаваць сябе!.. Паглядзіце, вунь які дзянёк добры, як вакол золата зіхаціць.
Кінулі хлопцы свае рыдлёўкі, утаропіліся, збянтэжаныя, на старога:
— Дзе, дзе, дзядок, золата?..
— Вылазьце, пакажу, падзялюся з вамі,— з хітрай усмешкай адказвае дзядок.
Павыскаквалі хлопцы з ямы, азіраюцца, а дзядок ім і кажа:
— Ды хіба ж вы не бачыце, колькі яго на нашых бярозах.
А было тады бабіна лета, цёпла, суха.
Пераглянуліся хлопцы ды раптам як зарагочуць. Падышлі да дзядка, руку паціскаюць, дзякуюць:
— Нам сказалі, а мы, дурні, паверылі… Дзякуй вам, дзядуля, што навучылі, ад марнай працы пазбавілі.
Закінулі тыя няўдалыя шукальнікі золата свае торбы за плечы і пайшлі.
Вось з таго выпадку, з тых лёгкіх слоў мудрага дзядка быццам бы і знайшлося нарэшце для вёскі яе поўнае імя — Залатая Горка.
#КухняБеларусі
Кугель з гародніны
Кугель – беларуская страва з яўрэйскай гісторыяй. Гэта нешта сярэдняе паміж пудынгам і запяканкай. Гатаваць кугель проста, а есці смачна.
Нам спатрэбіцца:
Малады кабачок або цукіні,
2 бульбіны,
2 морквіны,
3 ст. ложкі мукі,
3 зубкі часнаку,
3 яйкі,
кроп, соль, куркума
Прыгатаванне:
На буйнай тарцы нацерці вымытую і абабраную гародніну. Часнок і кроп дробна парэзаць і дадаць у гародніну. Пасаліць, дадаць куркуму, яйкі, муку і перамяшаць.
У форму для выпякання, змазаную алеем, выкласці сумесь і запякаць у духоўцы, нагрэтай да 180° С, да атрымання залацістай скарыначкі.
Кугель з гародніны
Кугель – беларуская страва з яўрэйскай гісторыяй. Гэта нешта сярэдняе паміж пудынгам і запяканкай. Гатаваць кугель проста, а есці смачна.
Нам спатрэбіцца:
Малады кабачок або цукіні,
2 бульбіны,
2 морквіны,
3 ст. ложкі мукі,
3 зубкі часнаку,
3 яйкі,
кроп, соль, куркума
Прыгатаванне:
На буйнай тарцы нацерці вымытую і абабраную гародніну. Часнок і кроп дробна парэзаць і дадаць у гародніну. Пасаліць, дадаць куркуму, яйкі, муку і перамяшаць.
У форму для выпякання, змазаную алеем, выкласці сумесь і запякаць у духоўцы, нагрэтай да 180° С, да атрымання залацістай скарыначкі.
Forwarded from Naračanščyna | Нарачанскі край
Паўліна Вінцэнтаўна Мядзёлка — вельмі цікавая асоба ў беларускай культуры. Вось некалькі фактаў пра яе:
✨ Паўліна Мядзёлка — не толькі акторка, яе творчасць была шматграннай, і яна пісала літаратуру ў разнастайных жанрах — ад прозы і паэзіі да эсэ
✨ Мядзёлка актыўна выступала за захаванне беларускай мовы і культуры, што адлюстроўвалася ў яе творах.
✨ Паўліна Мядзёлка старалася быць прынцыповай у адстойванні сваіх думак. Пра яе казалі: "Хто што благое зробіць — яна маўчаць не будзе, у вочы скажа."
✨ Яна працавала настаўніцай і мела мноства вучняў. Дзесяткі гадоў гэтая кволенькая, маленькая жанчына аддала служэнню дзецям, культуры і Беларусі.
✨ Любіла садзіць кветкі, хадзіць у грыбы. З кветак асабліва любіла гладыёлусы, а з грыбоў — рыжыкі.
✨ Паўліна Мядзёлка — не толькі акторка, яе творчасць была шматграннай, і яна пісала літаратуру ў разнастайных жанрах — ад прозы і паэзіі да эсэ
✨ Мядзёлка актыўна выступала за захаванне беларускай мовы і культуры, што адлюстроўвалася ў яе творах.
✨ Паўліна Мядзёлка старалася быць прынцыповай у адстойванні сваіх думак. Пра яе казалі: "Хто што благое зробіць — яна маўчаць не будзе, у вочы скажа."
✨ Яна працавала настаўніцай і мела мноства вучняў. Дзесяткі гадоў гэтая кволенькая, маленькая жанчына аддала служэнню дзецям, культуры і Беларусі.
✨ Любіла садзіць кветкі, хадзіць у грыбы. З кветак асабліва любіла гладыёлусы, а з грыбоў — рыжыкі.
Будзем спадзявацца, што нашы журналісты перастануць падтрымліваць абшчэственных дурніц у барацьбе з беларускай мовай і называць яе змагарскай. І ў чатах сваіх перастануць дазваляць здзеквацца з адной з дзяржаўных моў!
Зоя С
https://t.iss.one/dzermant/8958
Зоя С
https://t.iss.one/dzermant/8958
Telegram
Дзермант
Абсолютно верно. Хотя я наблюдаю в последнее время, что вновь навязчиво вкидывают тему: мол, надо сделать выбор.
Какой? Между папой и мамой? Между русским языком и белорусским? Идите на хер. Все наше, все родное.
А тов.Сталин в языкознании действительно…
Какой? Между папой и мамой? Между русским языком и белорусским? Идите на хер. Все наше, все родное.
А тов.Сталин в языкознании действительно…
#Падарожжа
Сула. Інтэрактыўны музей беларускай гісторыі і культуры, які мяне ўразіў.
Музей Сула знаходзіцца на месцы былой панскай сядзібы. Таму тут захаваліся будынкі, якія з'яўляюцца помнікамі архітэктуры.
Гэта былыя гаспадарчыя пабудовы. Зараз у іх размяшчаюцца, напрыклад, гатэлі і кафэ музея.
Сула. Інтэрактыўны музей беларускай гісторыі і культуры, які мяне ўразіў.
Музей Сула знаходзіцца на месцы былой панскай сядзібы. Таму тут захаваліся будынкі, якія з'яўляюцца помнікамі архітэктуры.
Гэта былыя гаспадарчыя пабудовы. Зараз у іх размяшчаюцца, напрыклад, гатэлі і кафэ музея.
Forwarded from Звязда
📺 «Патэтычны дзённік памяці» — на «Беларусь 3»
Тэлеканал рыхтуе тэлеверсію маштабнага вакальна-харэаграфічнага праекта Вялікага тэатра Беларусі «Патэтычны дзённік памяці», якую прадставіць гледачам ужо ў нядзелю.
ℹ️ Прэм’ерныя паказы маштабнага спектакля прайшлі 22 і 27 верасня. Праект стаў адной з самых знакавых і доўгачаканых культурных падзей.
zviazda.by
Тэлеканал рыхтуе тэлеверсію маштабнага вакальна-харэаграфічнага праекта Вялікага тэатра Беларусі «Патэтычны дзённік памяці», якую прадставіць гледачам ужо ў нядзелю.
ℹ️ Прэм’ерныя паказы маштабнага спектакля прайшлі 22 і 27 верасня. Праект стаў адной з самых знакавых і доўгачаканых культурных падзей.
zviazda.by
#ДумкіЎслых
Паколькі ў хуткім часе базы экстрэстымістаў у рамках Саюзнай дзяржавы аб'яднаюць, грамадзянам Расіі мы раім таксама адпісацца.
Беражонага і Бог беражэ!
😁 Зоя С
Паколькі ў хуткім часе базы экстрэстымістаў у рамках Саюзнай дзяржавы аб'яднаюць, грамадзянам Расіі мы раім таксама адпісацца.
Беражонага і Бог беражэ!
😁 Зоя С
Forwarded from Звязда
📱Тэлеграм-канал для дзяцей-сірот працуе ў Беларусі
Мэтавая аўдыторыя канала – дзеці-сіроты і дзеці, якія засталіся без апекі бацькоў.
🔹 Тэлеграм-канал актыўна вядзе сваю работу, інфармуючы падлеткаў, якія ўступаюць у дарослае жыццё, аб усіх бытавых, сацыяльных, эканамічных, фінансавых і многіх іншых пытаннях.
🔹 Гэты рэсурс, вядома ж, можа быць карысным не толькі дзецям-сіротам і асобам з ліку дзяцей-сірот, але таксама любому грамадзяніну, таму што там публікуецца досыць кароткая, выразная, карысная і вельмі даступная інфармацыя пра тое, як пачынаць свой шлях у дарослае жыццё.
zviazda.by
Мэтавая аўдыторыя канала – дзеці-сіроты і дзеці, якія засталіся без апекі бацькоў.
🔹 Тэлеграм-канал актыўна вядзе сваю работу, інфармуючы падлеткаў, якія ўступаюць у дарослае жыццё, аб усіх бытавых, сацыяльных, эканамічных, фінансавых і многіх іншых пытаннях.
🔹 Гэты рэсурс, вядома ж, можа быць карысным не толькі дзецям-сіротам і асобам з ліку дзяцей-сірот, але таксама любому грамадзяніну, таму што там публікуецца досыць кароткая, выразная, карысная і вельмі даступная інфармацыя пра тое, як пачынаць свой шлях у дарослае жыццё.
zviazda.by
#РазважанніПраГісторыю
#КанфесійныяПытанніВКЛ
Гісторыя уніі і канфесійных пытанняў у ВКЛ і РП.
Тут я размяшчаю фрагмент з кнігі "Гісторыя рускай царквы" Мітрапаліта Макарыя з прыкладам, як дзейнічалі ўніяты ў адносінах праваслаўных, не згадзіўшыхся на ўнію, па набыцці царкоўнай маёмасці. Па такой схеме яны дзейнічалі амаль ва ўсіх гарадах.
Чытайце і разважайце самі.
У тэксце спецыяльна падкрэсліў тэкст пра Януша Радзівіла. Гэта да таго, што ў апошні час прынята толькі абражаць гэты род. Але, як бачым, многія з прадстаўнікоў рода Радзівілаў былі справядлівымі дзеячамі.
У рэшце рэшт пастановы сеймаў часта былі на баку праваслаўных па іх скаргах. І гэта пры дзеючым у РП правіле liberum veto. Так было ва ўсякім разе да 1620-х гадоў.
#КанфесійныяПытанніВКЛ
Гісторыя уніі і канфесійных пытанняў у ВКЛ і РП.
Тут я размяшчаю фрагмент з кнігі "Гісторыя рускай царквы" Мітрапаліта Макарыя з прыкладам, як дзейнічалі ўніяты ў адносінах праваслаўных, не згадзіўшыхся на ўнію, па набыцці царкоўнай маёмасці. Па такой схеме яны дзейнічалі амаль ва ўсіх гарадах.
Чытайце і разважайце самі.
У тэксце спецыяльна падкрэсліў тэкст пра Януша Радзівіла. Гэта да таго, што ў апошні час прынята толькі абражаць гэты род. Але, як бачым, многія з прадстаўнікоў рода Радзівілаў былі справядлівымі дзеячамі.
У рэшце рэшт пастановы сеймаў часта былі на баку праваслаўных па іх скаргах. І гэта пры дзеючым у РП правіле liberum veto. Так было ва ўсякім разе да 1620-х гадоў.