М.Машара «Ручнікі»

Прала, выпрадала, —
ночанькі не спала, —
лянок валакністы.

Кросенцы зжынала,
з песняй пачынала
узор прамяністы.

Пільна, пільна ткала,
выткаўшы, паслала
ручнікі на росы.

Да зары мачыла,
на сонцы сушыла,
каб былі бялёсы.

I мне на пацеху
сталі белым снегам
і мякчэй за вату.

Выкачала гладка,
як вучыла матка,
і занесла ў хату.

Жыта каласочкі,
з сінім васілёчкам,
шоўкам вышывала.

Красачак радочкі,
як мілога вочкі,
самі аджывалі.

За работай гэтай
прамінула лета,
лета залатое.

А настала восень,
больш не ткала кросен, —
сталася другое:

сусед нашай хаты
прыйшоў з Янкам ў сваты —
мяне заручаці.

Як ішла да шлюбу і
з Янкам сваім любым,
праводзіла маці.

Жытам абсявала,
долю заклікала,
стоячы на ганку,

вешала на шыю
ручнічочкі тыя
мне і майму Янку.


Добрай раніцы ўсім добрым людзям!

#малая_радзіма