Հարգելի՛ հետևորդներ և ընթերցողներ,

Շատերն են վերջին տարիներին ու օրերին հարցնում, թե իրենք՝ հասարակ քաղաքացիները, ուղղակի հայ մարդիկ, ինչ կարող են անել՝ օգնելու համար մեր ազգային նոր պայքարին։

Այս կարճ տեսանյութում կետերով ասում են այն պարզ քայլերը, որոնք կարող է անել մեզանից յուրաքանչյուրը։

Խնդրում եմ հնարավորինս տարածել թե՛ տեսանյութը, թե՛ այս ալիքը, որպեսզի կարողանանք մեր երկրում տրամադրություն և իրադրություն փոխենք։

Ամբողջական տեսանյութն այստեղ։

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Տավուշում Հայաստանի դե-ֆակտո իշխանությունը փորձում է ամեն գնով ու խաբեությամբ իբր սահմանազատում անել:
Այս պահին թաքուն քարտեզագրողներ են մտցնում տարածք:

https://t.iss.one/armnationalfront/502

🔴🔴🔴ՇՏԱՊ․ Բերետավորները ծեծում են տավուշցիներին, փորձում են բացել ճանապարհը

YOUTUBE -https://www.facebook.com/share/v/Nne67r8CyZSTrENw/?mibextid=iCjFHx

Ժողովուրդը դեմ է Տավուշի հանձմանը:
Դա Հայաստանին օգուտ չի բերելու:
Հակառակը` միայն վնաս:

Հարց. ինչու՞ է ամեն գնով Հայաստանի դե-ֆակտո իշխանությունը փորձում հող հանձնել թուրքերին:

Եթե գոնե մի փոքր ժողովրդավար է, պիտի հեռանան:

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Քիչ առաջ Կիրանցում տեղի ունեցավ չափազանց կարևոր և շրջադարձային դեպք։

Իրենց հայրենիքի հանձմանը դեմ խաղաղ բնակչության հանդեպ սև բերետավորների գործողությունը ոչ միայն առաջին անգամ տապալվեց, այլ նաև Բագրատ Սրբազանը հանրայնորեն պարսավեց նրանց՝ «Գնացեք այս ժողովրդի ոտքերը լվացեք, և ջուրը, էլ չասեմ, ինչ արեք...»:

#հավերժականՀայաստսնը

🆔 @vardan_voskanyan

Տավուշի ապօրինի հանձման դեպքում Հայաստանի գլխավոր գազատարը` Հայաստան-Վրաստան-Ռուսաստան խողովակաշարը կհայտնվի Ադրբեջանի կատարյալ վերահսկողության ներքո:

Որպեսզի պատկերացնեք, թե դա ինչ է նշանակում, բավական է հիշել, որ օրինակ 1992 թվականին Ադրբեջանը Վրաստանի հատվածում մեր խողովակը ամսվա մեջ 30 անգամ պայթեցնում էր` մեզ ճնշելու համար:

Կարելի է հիշել նաև Շուշիի 2022 թվականի օրինակը. գազատարի պայթեցումը կատարյալ կախվածության ու շրջափակման մեջ դրեց Արցախը:

Պատահական չէ, որ հենց հիմա սկսում են խոսակցություններ, որ «կարող ենք Ադրբեջանից գազ գնել»: Սա թուրք-ադրբեջանական կախվածության հերթական քայլն է լինելու` Տավուշից հետո:
Սա պետք է թույլ չտալ: Միասին ու հիմա:

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Տավուշի թեմի առաջնորդ Բագրատ սրբազանի կոչը.

«Ժա’մն է, ընդվզե’ք բոլոր օրինական միջոցներով, բավակա’ն է խխունջացած ապրել»:

Առաջնորդը կա, ցանկությունը` ևս:
Լռելու պատրվակ` նույնպես:

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Եթե նիկոլ փաշինյանը մնա Հայաստանի դե-ֆակտո ղեկավար, Հայաստանի հաջորդ ղեկավարը լինելու է ոչ միայն քաղաքական գիտակցությամբ թուրք, այլև ազգությամբ թուրք:
Կեղծ փրկիչների շրջանն անցյալում է, այժմ պետք է օգնել ազատվել Հայաստանը փաստացի կործանողից:

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

⚡️⚡️ Թուրքիայի տրանսպորտի և ենթակառուցվածքների նախարար Աբդուլքադիր Ուրալօղլուն երեկ հեռուստաընկերություններից մեկի եթերում հայտնել է, որ.

«Հայաստանի կողմից «Զանգեզուրի միջանցքի» մասով ըստ էության դիմադրություն չկա, ավելին, վերջերս «Վրաստանում (Թբիլիսիում) այդ թեմայով հայ-թուրքական քննարկում է եղել մի հանդիպման շրջանակներում, որին մասնակցել է թուրք փոխնախարարը»։

Բնականաբար, մենք սրա մասին տեղյակ չենք։ Հերթական ապօրինի գործարքն արվում է մեր մեջքի ետևում՝ ժողովրդից թաքուն։

Տավուշի դիրքերի ու գյուղերի հանձնումը հեշտացնում ու արագացնում է Սյունիքով թուրքական միջանցքի պահանջի կատարումը։

Պետք է հիմա դիմադրել, որ վաղը չխոսենք Սյունիքի գրավման մասին։

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Բագրատ սրբազանը, ով Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցու Տավուշի թեմի առաջնորդն է և միաժամանակ այս օրերին ազգային դիմադրության առաջնագծում է, ընդամենը երկու օր առաջ մեզ հետ զրույցում շատ մանրամասն ներկայացրեց այն, թե ինչ է տեղի ունեցել վերջին օրերին Տավուշում, ինչպես է կառավարությունը մի քանի անգամ ստել և թե ինչու է այսօր կարևոր պայքարելը։

Շատ եմ խորհուրդ տալիս դիտել այդ մեկ ժամանոց զրույցը (01:15:47-ից մինչև 02:41:50 րոպեն)։
Եթե հավանում եք, խնդրում եմ նաև հնարավորինս տարածել։

https://www.youtube.com/live/YjljbnWVoOw?si=JHbGcFjFLO5yRuQA&t=4547

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Ժամը վաղուց է եկել, բայց հիմա էլ դեռ ուշ չէ գործելու։

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Բագրատ սրբազանը 2016 թվականին՝ բանակի կողքին, զինվորներին ճաշ լցնելիս։

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Գրում է թյուրքագետ Արփի Մադոյանը.

«Այսօր Ադրբեջանում 9-10-րդ դասարանների աշակերտների համար անցկացվել է «Վերադարձ Արևմտյան Ադրբեջան» դպրոցական օլիմպիադայի առաջին փուլը, որին, ըստ պաշտոնական աղբյուրների, մասնակցել են 10.000 աշակերտներ։ Օլիմպիադայի նպատակն է «աշակերտներին ծանոթացնել Արևմտյան Ադրբեջանի պատմությանը, աշխարհագրությանը, մշակույթին, գրականությանը, ականավոր հասարակական գործիչներին, պատմական գործիչներին, տեղանուններին և բանահյուսությանը և ապահովել այդ գիտելիքների խորը յուրացումը»:

Մինչ ՀՀ դե-ֆակտո վարչապետը ջղաձգված պայքարում է «պատմական Հայաստանի» ու բոլոր մակարդակներում դրա ժառանգության դեմ, իսկ թշնամի պետության ղեկավարը առհասարակ պնդում է, որ էդ Հայաստանը պատմական էլ չի, այլ առասպելական է, ու երկուսն էլ միահամուռ ջանքերով կռիվ են տալիս մեր ինքնության կռվանների դեմ, Ադրբեջանում ամենօրյա ռեժիմով, ամեն մակարդակում կերտում են «Արևմտյան Ադրբեջանի, ցեղասպանված ու տեղահանված ադրբեջանցիների» պատմական միֆը ու դրանով սնում իրենց հասարակության բոլոր շերտերը՝ դպրոցից սկսած, մեծացնում պահանջատեր սերունդ ընդդեմ մեր ապագա սերունդների, որոնց փորձում են զրկել դիմադրողականությունից, արժեհամակարգից ու անցյալի ժառանգությունից, որ պետք է լինի մեր՝ որպես հայ ձևավորման մեկնակետը։

Այսօր Տավուշում ընթացողը շատ ավելին է, քան միայն տավուշյան հողերի հանձնման դեմ պայքարը, այլ ինքնության ու գոյաբանական իրավունքների պայքար այդ ինքությունը ջնջել փորձողների դեմ,  Հայաստանի պայքարն է հակաՀայաստանի դեմ ու վերջապես, ինչպես նշում է Բագրատ Սրբազանը, ճշմարտության պայքարը ստի դեմ։ Ցանկացած զիջում բերելու է միայն նոր պահանջների, ընդհուպ մինչև «Իրեվան, Զենգեզուր ու Գյոյչա»»:

Դժվար է չհամաձայնել:

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Դեռ 20-րդ դարասկզբին Լենինը իր ելույթներից մեկում նշել էր.

«Աշխատավոր դասակարգին հիմարացնելու ձևերից մեկը պացիֆիզմն ու խաղաղության աբստրակտ քարոզն են»։

Սա շատ լավ գիտակցելով՝ տարիներ անց հենց Լենինը պիտի քարոզեր խաղաղասիրություն ու պատերազմի անհապաղ ավարտ, որպեսզի կարողանար բանվորների ու գյուղացիների միջոցով գրավել իշխանությունը, որպեսզի դրանից հետո էլ սկսի նոր պատերազմ Ռուսական կայսրությունից իր պատճառով պոկված տարածքները վերադարձնելու համար։

Այսօր Հայաստանում կապիտուլիանտն ու իր խմբավորումը ժողովրդական կորցրած աջակցությունը ստանալու համար անդադար կրկնում են «խաղաղություն» բառը, որն իրականում նշանակում է նոր կապիտուլիացիա, պատերազմ և Հայաստանի թրքացում։

Կրկնում են, որովհետև լավ գիտեն մանիպուալցնելու և տեղեկատվական քարոզչության ազդեցության արժեքը։
Դա չանելու համար պետք է նաև տեղեկատվական տիրույթում պայքարել՝ փողոցին զուգահեռ։
Իսկ թե ինչպես դա անել, բացատրել եմ այստեղ։

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman

Հետաքրքիր պատմական համեմատություն է հիշեցնում լրագրող Դերենիկ Մալխասյանը.

«1918 թվականի գարնանը հայերի մեջ տարածվում է մի սարսափելի ախտ: Անունը պայմանական դնենք՝ «նիկոլական ախտ»:

Այդ ժամանակվա «նիկոլական ախտ»-ով տառապողները այսօրվա «նիկոլական ախտ»-ով տառապողներից տարբերվում էին նրանով, որ չէին փորձում պաշտպանել թուրքերի ու թաթարների շահերը, այլ հավատում էին, որ կարել է հանձնվելով ու նվաստանալով թուրքերի հետ խաղաղ ապրել: Անմեղ, միամիտ ու ապուշ մտածողություն: Բայց...

1918 թ., երբ ռուսները դուրս եկան Կովկասյան ճակատից, հայերը 2 տարբերակ ունեին. կազմակերպված դիմադրել ու պաշտպանել իրենց ունեցածն ու կյանքերը, կամ հավատալ թուրքերին՝ խաղաղության դիմաց հողեր հանձնել, այդպիսով նվազեցնելով թուրքական ագրեսիայի ռիսկերը:

Ընտրվեց 2-րդ տարբերակը՝ 1918 թվականի ապրիլին որոշեցին առանց կռվի հանձնել տարածաշրջանի ամենապաշտպանված ու զինված հայկական քաղաքը՝ Կարսը:

Թուրքական վատ զինված բաշիբոզուկները խոստանում են, որ եթե հայերը հանձնեն Կարսը ու հետ քաշվեն մինչև Ախուրյան գետը, իրենք չեն հարձակվելու, Կովկասում խաղաղություն է տիրելու:

Կարսը զենք զինամթերքով, պարենով հանձնում են թուրքերին ու քաշվում Գյումրի: Այդ ժամանակվա նիկոլները մտածում էին, թե կադաստրի թուղթ են ստացել թուրքերից:

Բայց մի քանի օր հետո թուրքական բանակը՝ զինված հայերի կողմից հանձնված զենք-զինամթերքով, կանգնած էին Ախուրյանի ափին, ռմբակոծում էին Գյումրին՝ պահանջելով քաղաքը: Բնականաբար, Գյումրին էլ հանձնեցին առանց կռվի, թուրքերը հասան մինչև Սարդարապատ...

Չնայած պատմությունը եթեներ չի սիրում, բայց ի՞նչ կլիներ, եթե 1918թ.-ին թուրքերին կազմակերպված կերպով կանգնեցնեին Էրզրումի ու Կարսի մատույցներում, հաստատ ռազմական այդքան պոտենցիալ կար..
Լուսանկարում Կարսի ամրոցն է 1919 թ.-ին»։

պ.գ.թ., թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյան | @varuzhandragoman