#یادداشت_دانشجویی
#بخش_اول

✍ حنّانه رستمی، مهندسی کامپیوتر ۱۴۰۰

⭕️ سوریه؛ انقلاب مردمی یا پازلی از خاورمیانه جدید؟

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

«ثُمَّ صَرَفَكُم عَنْهُم لِيَبْتَلِيَكُم ۖ وَلَقَدْ عَفَا عَنْكُم ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ»
«سپس شما را از پیشرفت بازداشت تا شما را بیازماید، و خدا از تقصیر شما درگذشت، که خدا را با اهل ایمان عنایت و رحمت است.»(۱۵۲) آل عمران

🔻به سبب شرایط اخیر منطقه و سقوط نظام سیاسی سوریه، گفت‌وگو و تبادل نظر ضرورت یافته است. خداوند در آیات شریفه سوره آل عمران یادآوری می‌کند که اگر حرکت برای خدا باشد، از دست دادن چیزی نباید موجب نگرانی شود.
امام خمینی (ره) نیز در مواجهه با سقوط خرمشهر با نگاهی توحیدی فرمودند: «جنگ است دیگر؛ جنگ بالا و پایین دارد.» این نگاه توحیدی، شکست‌ناپذیری گفتمان مقاومت را تقویت می‌کند.

🔻بازخوانی حوادث اخیر و تحلیل مسیر پیش رو نشان می‌دهد که سقوط نظام سوریه و شهادت فرماندهان حزب‌الله نیازمند تحلیل عمیق است. در این یادداشت کوشیده‌ام که موضوعات این تحول را به شیوه‌ای نکته‌به‌نکته اما پراکنده بیان کنم.

🔻رژیم صهیونیستی که توسط انگلستان تأسیس شد، با حمایت آمریکا به بقای خود ادامه داده و همواره به‌عنوان محصولی نامشروع شناخته می‌شود. آمریکا بارها با خیانت به متحدان خود ثابت کرده که اولویتش با اسرائیل است.
در همین راستا، طرح «خاورمیانه جدید» با هدف تضعیف کشورهای منطقه و تثبیت قدرت اسرائیل شکل گرفت. اسرائیل ابتدا به حفظ موجودیت خود در مرزهای فلسطین می‌اندیشید، اما با گذشت زمان، سرزمین‌هایی از جمله صحرای سینا، کرانه باختری و بلندی‌های جولان را اشغال کرد و حتی تا بیروت پیشروی کرد.
ولع این رژیم نامشروع تمامی ندارد، همان‌گونه که رهبرکبیر انقلاب امام خمینی(ره) در جمع مردم فرمودند: «اشتباهی که همه مسلمین، خصوصاً ملتها و دولتهای عرب کردند این بود که مهلت دادند که اسرائیل و اغراض شخصیه دولت‌ها مانع شد از اینکه صدای اسرائیل را در همان اول خفه کنند و نگذارند قدرت پیدا بکند. مهلت دادند تا اینکه مطلب به اینجا رسید که الآن دست تعدی او دراز شده است، و جنوب لبنان را به آتش می‌کشد.»

🔻توسعه طلبی اسرائیل با بروز مقاومت در لبنان قدرت‌نمایی حزب الله متوقف شد و در جنگ‌های پی در پی اسرائیل مجبور به عقب نشینی و پذیرش واقعیت حزب الله گردید برای جبران این شکست طرح «خاورمیانه جدید» توسط آمریکا پایه‌ریزی شد. مختصات خاورمیانه جدید، تغییر مرزبندی کشورها به نفع آمریکا و اسرائیل است. رژیم صهیونیستی به دلیل جغرافیای محدودش، آسیب‌پذیر است و باید دولت‌های قوی، تضعیف و کشورها، فرو بپاشند. حملات به افغانستان و عراق و بروز پدیده داعش زمینه‌ساز اجرای طرح خاورمیانه جدید بود اما باز مقاومت نقشه جدید آمریکا در منطقه را باطل کرد به همین دلیل باید این مسئله مقاومت از پیش پای طرح‌های آمریکا برداشته می‌شد. اینجاست که جریان مقاومت هدف حملات غرب قرار گرفته است. اما آینده بر اساس ایده غربیها پیش نمیرود. در سوریه، سرزمین‌های تحت سلطه کردهای حامی آمریکا به مقابله با ترکیه کشانده شده‌اند و جنوب سوریه شاهد تقویت جریان دروزی‌ها است. تقسیم‌بندی مناطق علوی‌نشین و عرب‌نشین در سوریه پایان یکپارچگی سوریه متحد را نشان می‌دهد و طرح‌هایی مشابه برای عراق، ترکیه، عربستان و ایران نیز وجود دارد.

🔻ایران از ابتدا در برابر خاورمیانه جدید ایستاده و از جریان مقاومت حمایت کرده است. نظریه مقاومت در برابر خاورمیانه جدید پاسخی به این تهدیدات است. مقاومت در تمامی سرزمین‌هایی که هدف تغییر نقشه قرار گرفتند، متولد و تقویت شد. این مقاومت بر مبنای اعتقاد به خدا و نصرت الهی استوار است و هر ضربه‌ای را به فرصتی برای رشد تبدیل می‌کند. پیروزی دائمی با مقاومت است، به شرط آن که توان‌ها، تدبیر و ایمان به کار گرفته شوند. سقوط نظام سیاسی سوریه به معنای نابودی مقاومت نیست؛ بلکه فرصتی برای رویش‌های جدید مقاومت است.


✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#بخش_دوم

✍ حنّانه رستمی، مهندسی کامپیوتر ۱۴۰۰

⭕️ سوریه؛ انقلاب مردمی یا پازلی از خاورمیانه جدید؟

🔻ارتش سوریه با بحران‌های داخلی و فقدان حمایت مواجه بود. اختلاف‌نظر میان فرماندهان ارتش و نیروهای ایمانی جیش‌الوطنی منجر به انحلال جیش‌الوطنی شد. تحریم‌های شدید اقتصادی، اقتصاد سوریه را تضعیف کرد و واگرایی در ارتش افزایش یافت. نیروهای مخالف سوریه، به‌ویژه در شمال و ادلب، به‌طور متوسط ۴۰۰ دلار در ماه دریافت می‌کردند، در حالی که نیروی ارتش سوریه تنها ۲۰ دلار حقوق داشت. وعده‌های کشورهای منطقه باعث کاهش تنش‌ها و فاصله گرفتن فرماندهان سوری از درگیری‌ها شد و بشار اسد اجازه هیچ‌گونه عملیاتی علیه اسرائیل را نمی‌داد. او از ارتش خود ناامید شده و ارتش را فاقد توان مقاومت می‌دانست. در همین حین، تحریرالشام در شمال سوریه قدرت گرفت و با آموزش‌های پهپادی و فناوری‌های جدید توان آن‌ها افزایش یافت.

🔻ترکیه نیز با انگیزه‌های اسلام‌گرایانه و نوعثمانی به دنبال گسترش نفوذ خود در سوریه و بازسازی امپراتوری عثمانی است. اردوغان با ادعاهای ارضی نسبت به شمال سوریه و مناطق نفتی شمال عراق، تلاش می‌کند نفوذ خود را افزایش دهد.

🔻ایران در برخورد با تحولات اخیر رویکردی هوشمندانه اتخاذ کرده است و تمایلی به درگیری با جریان‌های اسلام‌گرای تندرو و حضور کشورهای ناتو در همسایگی خود ندارد و دشمنان اصلی خود را آمریکا و اسرائیل می‌داند. همچنین، ارتباط با سعودی‌ها و کاهش تنش‌ها را به نفع جبهه مقاومت می‌داند.

🔻حضور نظامی ایران در سوریه به درخواست دولت مشروع سوریه بوده و اگر در آینده نظام جدیدی در سوریه شکل بگیرد که همراه با جریان مقاومت نباشد، ایران از جریان مقاومت حمایت خواهد کرد.

🔻آمریکا اجازه شکل‌گیری یک قدرت قوی در نزدیکی اسرائیل را نمی‌دهد. همانگونه که ابتدا عرض کردم، هدف آن‌ها ناامن‌سازی منطقه و کشاندن درگیری‌ها به مرزهای ایران است و البته که دشمنان جمهوری اسلامی از گروه‌های معاند، سیاسی، فرهنگی و تجزیه‌طلب حمایت می‌کنند. اگر آمریکا به حمایت از کردها ادامه دهد، تجزیه‌طلبی کردی در ترکیه تقویت خواهد شد که مشکلات جدی ایجاد می‌کند. کردها ۲۵ درصد جمعیت و ۳۰ درصد سرزمین ترکیه را تشکیل می‌دهند!

🔻صحنه‌های مقاومت نشان‌دهنده اراده الهی است. ملت‌هایی که برای خدا حرکت می‌کنند، یاری می‌شوند. تقویت بنیان‌های اعتقادی از مهم‌ترین راهبردهای ما است.

🔻دانشگاه‌ها در بیداری ملت‌ها نقش جدی دارند و نباید منفعل شوند و ما دانشجویان باید در این عرصه پیش‌قدم شویم.

🔻در روزهای سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی، لازم است از نقش و تأثیرات کلیدی ایشان در تقویت جبهه مقاومت و ایجاد هماهنگی بین نیروهای مقاومتی در منطقه یاد کنیم. سپهبد سلیمانی با رهبری هوشمندانه و شجاعانه، توانست جبهه‌های مقاومت را متحد کرده و مانع پیشروی دشمنان شود. ایشان با ایجاد شبکه‌های همکاری و تقویت اتحاد بین نیروهای محلی، نقش مهمی در شکست تروریست‌ها و جلوگیری از تجزیه کشورهای منطقه ایفا کرد. حضور حاج قاسم به عنوان نمادی از مقاومت و استقامت در برابر تجاوزات خارجی، همواره در یادها باقی خواهد ماند و الگوی برجسته‌ای برای نیروهای مقاومت خواهد بود.

🔺در ایام سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی، ذکر صلواتی را به روح بلند ایشان تقدیم کنیم.


✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#روایت_دانشگاه
#بخش_اول

⭕️ روایت تجمع اعتراضی ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳ در واکنش به قتل امیرمحمد خالقی

🔻اذان ظهر از گلدسته‌های مسجد پخش می‌شود و حالا جمعیتِ پراکنده دانشجو‌ها آرام‌آرام به حلقه مبدل می‌شود. یک نفر در حدفاصل مسجد و کتابخانه ایستاده که قدی بلند و موهای کم‌پشتی دارد؛ شخص دیگری نیز در نقطه مقابل او ایستاده. گویی قرار است نطقی کنند و تجمع اعتراضی را رسما آغاز کنند.
صحبت‌ها آغاز می‌شود و همان آقای قدبلند، می‌گوید که حق ما دانشجوهاست که پیگیری کنیم، کسی اینجا به قتل رسیده! صنفی و نهاد‌های دیگر کجا هستند؟! چرا پیدایشان نیست؟ پیگیری نکردند... این مسئله باید از نهادهای دانشجویی پیگیری شود تا ساختارمند باشد و بتواند به جایی برسد و البته تکرار شونده باشد. باید هفته به هفته بیابیم  و جمع شویم و گزارش بخواهیم.

🔻تن‌صدایش را بالا می‌برد و با لحنی حماسی و احساسی، جمعیت را به خروش می‌آورد: «باید تشکل‌ها (صنفی و انجمن) بیایند و بگویند چه کاری کردند تا اینجا و اگر نکرده‌اید هم بروید تا بقیه بیایند به جای شما. اگر هم کاری کرده‌اید بگویید تا نهادهای دانشجویی پیگیری کنند و اگر همکاری نکردند، آنها را پرت کنیم بیرون.»
معتقد است که باید از سمت خودِ دانشجویان کار پیگیری شود نه هیئت دانشگاه که مفت‌خور و کار نکن است و پاسخ هم نمی‌دهد. می‌گوید که اصلا باید کمیته حقیقت‌یاب دانشجویی تشکیل دهیم که همین صنفی و ... بنشینند دور هم که هم ما دانشجوی غیر تشکلی بفهمیم چه دارد می‌شود و بتوانیم پیگیری کنیم هم آن‌ها که بلد‌ند و آدم‌ها را می‌شناسند.(میخواست ساز و کاری معرفی کند برای پیگیری ماجرا)
بخشی از این حرف‌ها را البته آن شخصی که در نقطه مقابل ایستاده به زبان می‌آورد. ساعت ۱۲:۳۰ است و نطق همچنان  ادامه دارد. چند دانشجوی دختر هم البته هستند و چند کلمه‌ای صحبت می‌کنند اما نه آنطور منسجم و نطق‌گونه همچون آن دو پسر.
فریاد می‌زنند که:
«دانشجو داد بزن، حقتو فریاد بزن»
«ما تماشاچی نمیخواهیم به ما ملحق شوید»
خودشان بیشتر شعار می‌دهند و بقیه آنچنان همراهی نمی‌کنند؛ به عبارتی خروشی نیست اما جمعیت خوب است.

🔻پس از این‌ها پسر اولی دوباره می‌گوید که باید این مطالبه به نتیجه برسد و نباید خاموش شود. اینجا یک نفر مرده است! بیایید توی صحن دانشگاه راه بیفتیم، حرکت کنیم تا کسانی که توی کلاس‌ها خوابند و کاری به این قضیه ندارند، از این خبر  آگاه شوند.
فریاد می‌زند که: ننگ بر رهگذر باد که می‌شنود و رد می‌شود و می‌رود.
در همین حوالی، ساعت ۱۲:۴۰ دکتر رضاییان با دست بر سینه و لبخند می‌آید وسط جمعیت و می‌گوید که بیایید صحبت کنیم.

🔻یک مطالبه جدی جمعیت این است که دانشگاه می‌گوید ما چند ماه است از نهاد های ذی ربط انتظامی و ... پیگیری می‌کنیم که بیایند و کیوسک بزنند و نیرو بگذارند اما این کار را نمی‌کنند. خب شما تلویزیون دارید (خطاب به دانشگاه) اگر واقعا این کارها را نمی‌کنند، نامه بزنید و منتشر کنید و بگویید که ما تلاش می‌کنیم و انجام نمیدهند که ما بدانیم که یقه چه کسی را بگیریم؛ بدانیم مقصر کیست که از او مطالبه کنیم.

🔻دانشجوها می‌گویند اگر واقعا ۴ ماه است که تلاش می‌کنید، خب شفاف سازی کنید.
چند نفر می‌گویند که این وعده وعیدها را مدام می‌دهید و...
دانشجوها خیلی فشرده حلقه ای به دور اقای رضاییان تشکیل‌داده‌اند و صحبت می‌کنند.
می‌گویند که دکتر حسینی گفته است من قلبم ضعیفه و نمیتوانم مدیریت کنم و اینها (اینها ناظر به لباس شخصی‌ها بود ) بروند کنار.
تا آقای رضاییان آمد گفتند آقای رضاییان خبرگزاری فارس گفته شما گفته‌اید که تامین امنیت به عهده دانشگاه نیست. رضاییان در پاسخ می‌گوید:«من همچین حرفی را نزده‌ام» و به طور کل ماجرا را نفی می‌کند و می‌گوید ما یک حرفی می‌زنیم بعد می‌بینیم چیز دیگری از حرف ما درآورده‌اند.

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#روایت_دانشگاه
#بخش_دوم

⭕️ روایت تجمع اعتراضی ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳ در واکنش به قتل امیرمحمد خالقی

🔻برخی معترضان می‌گویند که خبرگزاری فارس یک خبرگزاری حکومتی است. اگر واقعا همچین حرفی نزده‌اید پس چرا سکوت کرده‌اید که این را از شما پخش کردند؟ چرا سکوت کردید؟ الان مقصرید شما! بروید از این خبرگزاری شکایت کنید اگر نگفته اید.

🔻در میان انبوه حرف‌ها، یک مطالبه دیگر این است که صنفی خوابگاه و دانشگاه ها تشکیل بشود. ما به علت نداشتن این‌ها اینگونه به مشکل خورده‌ایم. صدای جیغ و فریاد حضار منجر می‌شود که آقای رضاییان تایید تشکیل صنفی خوابگاه را بدهند.
بچه‌ها می‌گویند که اعلام عمومی کنید تا بدون این تایید صلاحیت‌های مزخرفتان به صورت آزاد ثبت‌نام کنند و نامزد شوند و انتخابات صورت بگیرد. آقای رضاییان تایید می‌کند و قول می‌دهد همین امروز اعلام رسمی کنند که بازه کاندیداتوری و انتخابات چه زمانی است و تا هفته بعد انجام شود این کار ها. دانشجوها پرتکرار می‌گویند که نگویید انجام میدهم! دقیق تاریخ بدهید به ما. چرا که دیشب سرپرست خوابگاه گفت من فردا صبح استناد ‌پیگیری هارا گزارش میکنم که الان ظهر است و هنوز خبری نیست. ما خسته شدیم از وعده وعید پوچ و تو خالی تاریخ و زمان بدهید!

🔻بحث لباس شخصی‌ها را دختری که دیشب بیسیم را دیده و برداشته بود باز می‌کند. و از مشاهدات دیشبش می‌گوید.
همچنان بحث مطالبات باز است. یک گله‌ای که بحثش باز می‌شود، آنست که سرپرست دانشگاه دیشب آمده اما هیچ حرف جدیدی که دست ما را بگیرد نزده است و این میتینگ ۱۸ تیری که برگزار شده، برای دانشجویان آب و نان نمی‌شود. بچه‌هایی که بیشتر حرف می‌زنند ازین مسئله ابراز ناراحتی می‌کنند و می‌گویند:«ما لیدر نیستیم، هرکسی می‌خواهد بیایید صحبت کند کسی لیدر نیست کسی ساکت نباشد هرکس از سمت خودش بیایید حرف خودش را بزند.»

🔻ابتدا با رضاییان خیلی محترمانه و متشخصانه صحبت شد و یکی یکی حرف‌ها مطرح شد تا اینکه پسری کسب اجازه برای صحبت می‌کند. حرف‌هایش خیلی طولانی است و فضا را ملتهب می‌کند. کمی از حراست طرف‌داری می‌کند و کمی هم از معترضان طرفداری می‌کند. وسط حرف‌هایش یک اتهام شخصی به یکی از دانشجویان معترض را نیز مطرح می‌کند که ارتباطش با یک تجمع اعتراضی سالم معلوم نیست. بعد هم می‌گوید که سرپرست دانشگاه با زدن حرف سیاسی در جلسه دیروز فضا را جهت‌دهی سیاسی می‌کند و از بار مسئولیت شانه خالی می‌کند. با ادامه حرف‌هایش سر و صدا بلند می‌شود و شلوغ می‌شود و با حرف‌هایش مخالفت می‌کنند . جمعیت اعتراض می‌کند که سخنش را تمام کند و می‌گویند که به اندازه ۹ نفر حرف زده‌ای. در نهایت با ادامه یافتن سخنان آن پسر، جمعیت شروع می‌کند به هو کشیدن تا بالاخره بتوانند حرف‌های دیگری را هم در حضور رضاییان بیان کنند.

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#روایت_دانشگاه
#بخش_سوم

⭕️ روایت تجمع اعتراضی ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳ در واکنش به قتل امیرمحمد خالقی

🔻در ادامه سوالات، بچه‌ها از آقای رضاییان راجع دستگیری نیروی امنیتی حاضر در کوی می‌پرسند که در پاسخ رضاییان اینطور می‌گوید که ایشان دیشب دستگیر شده که ما امروز صبح کارهای حقوقی شکایت از ایشان را انجام دادیم. پس از کمی گپ و گفت و شلوغی، الیگودرزی رئیس حراست دانشگاه در جمع دانشجویان معترض حاضر می‌شود. سوالات شروع می‌شود که دلیل حضور لباس شخصی‌ها در کوی چه بوده و چه ضرورتی داشته و اصلا آن لباس شخصی‌ها از کدام نهاد بوده‌اند؟! با اینکه مکررا این پرسش‌ها مطرح می‌شود اما آقای الیگودرزی در پاسخ به این سوال به عدم اجازه قانونی برای پاسخگویی اشاره می‌کنند.
پس از آقای الیگودرزی، آقای موسوی مدیرکل حوزه ریاست دانشگاه به صحبت میان دانشجویان می‌آید.

🔻ساعت حدود ۱۴:۲۰ دقیقه است و حرف‌ها و مطالبات کمتر شده و جمعیت هم کمی پراکنده شده‌اند.
عده‌ای شروع به حرکت به سمت شبستان می‌کنند و شعار «دانشجو می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد»، «دانشجو داد بزن حقتو فریاد بزن» سر می‌دهند. سپس به سمت دانشکده علوم مسیر را کج می‌کنند اما منصرف می‌شوند و تصمیم جمعی بر این می‌شود که مسیر را به سمت سردر دانشگاه تغییر می‌دهند. جمع معترضین مشغول شعار دادن هستند. شعارها به ناگاه از حالت مسالمت‌آمیز خارج می‌شود و گویی بناست تجمع کمی ناآرام پیش برود:«بسیجی، سپاهی قاتل ما شمایی» البته صدای همراهان با شعارهای رادیکال، کمتر است و جمع همراهی نمی‌کند.
حوالی دانشکده ادبیات، نیروهای حراست از راه می‌رسند و از حرکت به سمت سردر ممانعت می‌کنند و محترمانه درخواست می‌کنند که به سمت سردر نروند. به نظر می‌رسد رفتن به سمت سردر خط قرمز حراست است. در ادامه اما مواجهه حراست با دانشجوها از حالت مسالمت‌آمیز خارج می‌شود و یکی از حراستی‌ها که از حجم توهین‌ها و فحاشی‌ها به ستوه آمده با لحن بدی با دانشجوها مقابله می‌کند. حلقه‌ای ایجاد می‌شود و به نظر می‌رسد در حلقه زد و خوردهایی درحال وقوع است. یکی از افراد حراست که آقای قدبلندی است، جلوی جمعیت مشغول فیلم‌برداری است که توجه‌ها به او جلب می‌شود و به سمتش حمله می‌کنند و مسیر تجمع منحرف می‌شود. بچه‌ها عصبانی فریاد می‌زنند که فیلم را پاک کن. فیلمبردار به سمت هنرها می‌رود که بچه‌ها به دنبالش می‌روند.

🔻چند نیروی حراست می‌روند و میله‌ای که در مسیر سردر است را قفل می‌کنند. صدای اعتراض بلند می‌شود که ما راهپیمایی اعتراضی ساده‌ای داریم و رفتار شما نادرست است‌. در این میان که بر طبل دعوا زده می‌شود، چند نفر فیزیکی با حراست درگیر می‌شوند. دختری آن وسط خطاب به حراست می‌گوید چرا می‌زنید؟ و آن نیروی حراست پاسخ می‌دهد:«اگه من مشت بزنم که میفتی، من کِی تو رو زدم؟» دختر چند فحش رکیک حواله حراستی‌ها می‌کند و مصر است که کتک خورده. حراست هم سعی می‌کند خواهش کند که دانشجوها به سمت سردر نروند.
بچه‌ها از شخصی که فیلم میگرفته، می‌خواهند که کارتش را نشان دهد و وقتی با امتناع او مواجه می‌شوند، می‌گویند که شما لباس شخصی هستید و به دانشگاه آمده‌اید.
پسری با فرق کج روی سکوی جلوی دانشکده هنرها می‌رود و می‌گوید اسم کسی که داشته فیلم می‌گرفته را قرار است به من بدهند و تهدید کرد که اگر هویت آن شخص را برایمان مشخص نکنید ما ول کن نیستیم و حراست و دانشگاه را تهدید می‌کند. در نهایت می‌رود تا مطمئن شود آن شخص لباس شخصی نیست و فیلم را هم پاک می‌کند. که در ادامه مطمئن می‌شود و به سایرین اطمینان می‌دهد که ویدئو پاک شده است و آن شخص به خاطر فیلمبرداری توبیخ خواهد شد.

🔻حراست می‌گوید که ما فقط می‌خواهیم که شما به سمت سردر نروید. بحثی شکل می‌گیرد و دانشجوها می‌گویند ما اگر به سردر نرویم، صدایمان شنیده نمی‌شود.
حراستی‌ها می‌گویند که اگر بروید جلوی سردر ما نمیتوانیم امنیت‌تان را تامین کنیم.
چند دختر در پاسخ می‌گویند که پس شماها کارتان چیست؟! حراست هم پاسخ می‌دهد الآن هم داریم امنیت‌تان را حفظ میکنیم دیگر!

🔻معترضان دو دسته می‌شوند، گروهی به سمت بالا حرکت می‌کنند و بقیه همان‌جا می‌مانند. کمی شلوغ می‌شود که تصمیم نهایی را بگیرند که جمعیت بالا برود یا اصرار برای رفتن به سمت سردر را ادامه دهند.
دختری چادری در این میان با حراست بحث می‌کند که چرا در اعتراض مسالمت‌آمیز ما ورود کردید و فضا را متشنج کردید! چرا حراست فیلم گرفته؟! حراست می‌گوید ما ورود نکرده‌ایم و فقط میخواهیم به سمت سردر نروید.

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#روایت_دانشگاه
#بخش_چهارم

⭕️ روایت تجمع اعتراضی ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳ در واکنش به قتل امیرمحمد خالقی

🔻جمعیت از جلوی هنرها و ادبیات به سمت فنی حرکت می‌کند و شعار سر می‌دهد:«خونی که ریخته میشه با هیچی پاک نمیشه، ننگ ما ننگ ما مسئول الدنگ ما»
جلوی فنی و رو به ساختمان فنی، دور سه گلدان بزرگ صحن می‌نشینند. شعار می‌دهند که به ما ملحق شوید. نزاع‌های کوچکی بین بچه‌ها رخ می‌دهد. دکتر حسینی سرپرست دانشگاه و آقای رضاییان و الیگودرزی و مسئول نهاد دانشگاه کم‌کم خودشان را می‌رسانند. برایشان صندلی می‌آورند تا بنشینند و صحبت کنند. دکتر حسینی که می‌آید، دانشجوها دورش را می‌گیرند و می‌گویند آنقدر اینجا می‌نشینیم تا پاسخگو باشید.

🔻 در همین اثنا در سمت دیگر دانشگاه در کنار تندیس سالگرد دانشگاه تهران در چهارراه فنی یکی از دانشجویان غش کرده است که از قضا « اشکان رحمتی » از مطالبه‌گران اصلی جمعیت مقابل دکتر رضاییان می‌باشد. با ورود اورژانس داخل دانشگاه ابتدا با انتقالش به بیمارستان توسط افراد حاضر مخالفت می‌شود اما درنهایت راضی می‌شوند به همراه دو نفر از دوستانش که یکی دختر و یکی پسر هستند با همراهی ماشین حراست به کلینیک انتقال پیدا کند.

🔻دانشجوها شروع به صحبت می‌کنند. ابتدا همهمه است و صدای اعتراضات متعدد از هرطرف به گوش می‌رسد. یکی می‌گوید چرا کشته شد؟ دیگری فریاد می‌زند که شما عرضه ندارید و شعار می‌دهند:«ننگ ما، ننگ ما مسئول الدنگ ما» درمیان حرف‌ها به وقایع شب قبل در کوی اشاره می‌شود. بچه‌ها می‌گویند که شما دیشب قول داده بودید! قول داده بودید که اسناد این اتفاق منتشر شود؛ اسناد شکایت از لباس شخصی، اسناد شکایت بخاطر نبود کیوسکِ نیرو انتظامی و پیگیری دقیق کسی که مقصر بوده. حدود یک ربع بر سر این مسئله می‌گذرد.
سرپرست دانشگاه می‌گوید:« ۵ نفر نماینده شوند من به آن ۵ نفر نشان می‌دهم.»
یک نفر از دانشجوها می‌گوید ما هیچکدام‌مان به دیگری اعتماد نداریم؛ شما باید اسناد را پخش کنید! ما همه حق مطالبه این را داریم که اسناد را ببینیم و نماینده معرفی نمی‌کنیم.
با ادامه صحبت‌های سرپرست دانشگاه، بحث به حاشیه می‌رود و بر سر حراست جدلی رخ می‌دهد. دختری می‌گوید آن‌ها ما را زدند. دکتر حسینی پاسخ می‌دهد که اگر کسی شما را زده باشد، توی دهانش می‌زنم. بچه‌ها می‌گویند که حراست همین عقب ایستاده، اگر راست می‌گویید بسم‌الله! اما آقای حسینی توجهی نمی‌کند. بچه‌ها متهمش می‌کنند به آنکه فقط حرف می‌زند و عمل نمیکند. سر و صدا از اطراف بلند می‌شود.

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#روایت_دانشگاه
#بخش_پایانی

⭕️ روایت تجمع اعتراضی ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳ در واکنش به قتل امیرمحمد خالقی

🔻یک نفر که کنار دکتر حسینی ایستاده، پیشنهاد می‌دهد که بچه‌ها شکایتشان از حراست را مکتوب کنند. پسری در پاسخ می‌گوید برداشت دانشجوها این طور هست که حراست زیر نظر شما نیست و به شما گوش نمی‌دهد.
سرپرست دانشگاه نه پاسخ مشخصی برای دانشجوها دارد و نه حرف‌هایش معترضان را آرام می‌کند.
یکی می‌گوید:« حراست چرا هر روز به حجاب گیر می‌دهد اما نمی‌تواند امینت ما را تامین کند؟» دختری حرفش را ادامه می‌دهد:«به من می‌گوید لباس من کوتاه است چطور می‌تواند به این گیر بدهد ولی نمی‌تواند امنیت ما را تامین کند؟»
پسری می‌گوید چرا این همه نامه زده شده، داخل مسجد کوی هم گفتیم، چرا یک نورافکن زده نمی‌شود؟! یک کیوسک نمی‌گذارید؟ هزینه‌اش بیشتر از جان یک دانشجوست؟! چرا در شریف این چیز‌ها تامین است ولی اینجا نه؟! به من بگویید طرشت خطرناک‌تر است یا اینجا؟ بچه‌ها همراهی می‌کنند و دست می‌زنند.
کم‌کم مطالبات از آنچه منظور بوده منحرف می‌شود و سفره گلایه‌های صنفی به رئیس دانشگاه پهن می‌شود. یکی می‌گوید چرا یک دانشجو باید بترسد نسبت به اینکه کیفش را بدهد؟ و بحث را به سمت وام‌های دانشجویی می‌کشاند:« چرا نباید وام دانشجویی درست داده شود؟ این بنده خدا مرحوم مقاومت کرده، چاقو زدن و کشتنش. من اگه بدونم دانشگاه بهم وام میده که لپتاپ بخرم ول می‌کنم و کیفم رو میدم و مقاومت نمی‌کنم که چاقو بخوره داخل شکمم... لپتاب وسیله درس و کار من هست.»

🔻دانشجوها همراهی می‌کنند و دست می‌زنند اما آنقدر مطالبات به حاشیه می‌رود که بین خود دانشجویان بحث بالا می‌گیرد. یک نفر بلند می‌شود و می‌گوید اولویت را رعایت کنید و بحث را عوض نکنید. حرف ما چیز دیگریست! صدای شعار بلند می‌شود:«دانشجو، اتحاد اتحاد» و با این شعار، مطالبات حاشیه‌ایِ صنفی پایان می‌یابد.

🔻در ادامه باز بر سر انتشار اسناد حادثه اصرار می‌شود تا آنجا که دکتر حسینی علیرغم میل باطنی‌اش کوتاه می‌آید و قول می‌دهد که اسناد منتشر شوند. دانشجوهای معترض زمان دقیق از سرپرست دانشگاه می‌خواهند و او می‌گوید که ظرف ۲۴ ساعت آینده انجام خواهد شد.جمع که تا به حال بر ایستادن اصرار داشت و می‌خواست بنشیند تا بالاخره مسئولین به وعده‌شان عمل کنند، با این قول تصمیم می‌گیرد که اگر تا ۲۴ ساعت آینده یعنی ساعت ۱۶ روز بعد خبری از اسناد نشد، وعده دیدارشان روبروی کتابخانه مرکزی خواهد بود.

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#غزه_در_آتش

✍️ حسین حاج‌باقری، مهندسی برق ۱۴۰۱

⭕️ خودخواهان نابخشودنی

بسم النور

🔻یکی گوشه‌ی جانمازش نشسته و آرام دعا می‌خواند تا خدا عاقبتش را بخیر کند. اما دلش آرام است.
یکی دیگر، در هیاهوی روزمره‌اش، دنبال لقمه‌ای نان حلال است تا بر سفره‌ی خانواده‌اش بنشاند، اما ذره‌ای دلش برای سفره‌ی دیگری نمی‌تپد.
کمی آن‌سوتر، پدری از خراش کوچکی که روی پای فرزندش افتاده، دنیا را به هم می‌ریزد، اما دلش برای رنج بچه‌های دیگر نمی‌لرزد.
پشت میزهای دانشگاه، دانشجویی نشسته که گمان می‌کند با فعالیت تشکلی‌اش دینش را به اسلام ادا کرده، اما بیشتر سرگرم بازی‌های کودکانه‌ است تا خدمت به دین خدا...

🔻هر کسی سرگرم کاری‌ است.
اما کیلومترها آن‌طرف‌تر، غزه هنوز زیر آتش است. دیگر کار از آوارگی دختربچه‌ها گذشته؛ دیگر کسی نمانده که آواره شود. همه‌چیز ویران شده...
غزه پر است از صدای کودکانی که یتیم شده‌اند، زنانی که بیوه شده‌اند، و پدرانی که پیکر فرزندان‌شان را در آغوش خاک نهاده‌اند.
روزگار از این بی‌رحمی ناله می‌زند، تاریخ از این سکوت متحیر است، دریاها وسعت خود را بیشتر کرده‌اند تا مبادا دنیا در سیل اشک‌های بچه‌های فلسطین غرق شود، و زمین شرمسار است که میزبان موجوداتی‌ است که حتی بویی از انسانیت نبرده‌اند؛
موجوداتی که فقط به فکر گذران زندگی بی‌ارزش خود هستند، تا هرطور شده تجملات بیشتری را برای خود انبار کنند.

🔻اما بی‌خیال مردم دنیا! حرف از خودمان است...
ما چه کردیم؟ ما که دم از دین، شرف، انسانیت، و حمایت از مظلوم می‌زدیم...
در زمانی که آسمان و زمین بر غزه می‌گریند و کاری از دستشان ساخته نیست، ما نشسته‌ایم و بحث می‌کنیم: مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم؟
چنان از یاری رهبری غافل شدیم که حالا موضوع، مذاکره‌کردن یا نکردن نیست، بلکه نوع مذاکره شده است؛ با همان دشمنی که سلاح‌های رژیم غاصب را تأمین می‌کند.

🔻چه زود داغ سیدحسن را فراموش کردیم... چه زود وعده‌ی «قطعاً سَنَنتصر» را از یاد بردیم... چه زود به اشک‌هایمان برای هنیه خیانت کردیم.
تاریخ از ما چگونه یاد خواهد کرد؟ به عنوان نسلی که به‌جای دل‌بستن به وعده‌ی «نصرٌ من‌الله و فتحٌ قریب»، دل به قدرت‌هایی بست که در مقابل خدا به صف شده‌اند؟
آه... کم‌کم شبیه مردم شام می‌شویم؛ همان‌هایی که بعد از کربلا با خطبه‌های زینب کبری گریستند، ولی دیگر سودی نداشت؛ مگر فرصتی برای جبران مانده بود؟

🔻در عجبیم از روزگاری که عده‌ای از مسلمانان در صف مقدم مبارزه با دشمنان خدا هستند، و پیروان علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) در گوشه‌ی خانه در فکر دخل و خرج خویش‌اند.
شیعه‌ای که باید زینت دین می‌شد، امروز جز خودش و سفره‌اش را نمی‌بیند...
وای بر این شیعه! که نه تنها زینت اهل‌بیت نیست، بلکه ننگ آنان است.

🔻کاش هنوز مردان غیور، سیدحسن نصرالله‌ها، یحیی سنوارها، اسماعیل هنیه‌ها بودند...
شاید آن‌ها می‌توانستند تلنگری بزنند به این مسلمانان دروغین!
اما نه... وقتی داغشان این‌چنین زود از یاد رفت، چه انتظاری که سخن‌شان اثری داشته باشد؟
یک ننگ بر این مردم بی‌حیای دنیا، صد ننگ بر مسلمانان بی‌تفاوت، و هزار ننگ بر شیعیانی که این خون‌ها را دیدند و سکوت کردند؛ این اشک‌ها را دیدند و دلشان نلرزید؛ این جنایات را دیدند و باز هم یا دست و دلشان برای مذاکره لرزید یا می‌توانستند مانع مذاکره شوند و ساکت ماندند...

🔻تاریخ هرگز این نسل را نخواهد بخشید؛ نسلی که از آن به عنوان بی‌غیرت‌ترین نسل تاریخ یاد خواهد شد و مادر گیتی هزاربار خود را برای پروراندن چنین موجوداتی لعنت خواهد کرد.

🔻آری! آرام بخوابید ای مسلمانان...
غزه نابود شد.
دیگر عذاب وجدان نداشته باشید؛ دیگر کسی نیست که شما را سرزنش کند. حالا با خیال آسوده برای آسایش‌تان بجنگید، ای بی‌معرفت‌ترین مخلوقات تاریخ!

🔻و اما فلسطین...
به قول محمد رسولی:
غزه جایی است که
مدرسه‌ها بیمارستان می‌شوند
بیمارستان‌ها، قبرستان
پرنده‌ها بر خاک می‌افتند،
انسان‌ها پرواز می‌کنند،
و دیگران تماشا.

شرمنده‌ایم که تو در چنگال این نسلِ بی‌وفا گرفتار شدی...
ما را ببخش که زخم تو، برای ما دردی نداشت!


✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#ناترازی_انرژی

یادداشت حمایتی از نامه بسیج دانشجویی دانشکدگان فنی به رییس جمهور

✍️ محمدمهدی اشکشی، مهندسی برق ۱۴۰۲

⭕️یارانه پنهان ، هزینه آشکار


🔻اصلاح یارانه‌های انرژی در ایران، امروزه نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است؛ ضرورتی که در دل خود عدالت اجتماعی، سلامت اقتصاد و پایداری زیست‌محیطی را توأمان دارد. در سال‌های گذشته، بخش قابل توجهی از منابع کشور صرف پرداخت یارانه‌های پنهان به حامل‌های انرژی شده است؛ یارانه‌هایی که در ظاهر حمایتی از مردم تلقی می‌شوند، اما در واقع به شکلی ناعادلانه توزیع شده‌اند و بیش از همه به نفع دهک‌های ثروتمند جامعه عمل کرده‌اند. دهک‌های بالای درآمدی، با مصرف بالاتر بنزین، گاز و برق، سهم بیشتری از این یارانه‌ها دریافت می‌کنند، در حالی‌ که اقشار کم‌درآمد، که سهم کمتری از مصرف انرژی دارند، بهره‌ای ناچیز از این منابع می‌برند. به بیان ساده‌تر، یارانه‌ای که قرار است ابزاری برای کاهش نابرابری باشد، خود به یکی از عوامل تعمیق آن بدل شده است.

🔻ادامه این وضعیت نه‌تنها از منظر عدالت اجتماعی ناپسند است، بلکه بار مالی سنگینی بر دوش بودجه عمومی گذاشته است. در شرایطی که دولت با کسری بودجه مزمن و کاهش توان سرمایه‌گذاری در حوزه‌هایی چون آموزش، سلامت و زیرساخت‌های عمرانی مواجه است، تخصیص منابع به مصرف انرژی ارزان و بدون هدف‌گذاری، به معنای هدررفت فرصت‌های توسعه‌ای است. این در حالی است که اصلاح هوشمندانه نظام یارانه‌ها می‌تواند منابع قابل‌توجهی را آزاد کرده و در قالب حمایت‌های هدفمند به اقشار آسیب‌پذیر اختصاص یابد یا صرف ارتقای زیرساخت‌های ملی شود.

🔻از سوی دیگر، پیامدهای زیست‌محیطی یارانه‌های انرژی را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. ارزان‌سازی قیمت سوخت و برق، الگوی مصرفی ناپایدار را تشویق کرده و کشور را با چالش‌هایی چون آلودگی هوا، اتلاف منابع طبیعی و افزایش شدت انرژی مواجه کرده است. این الگوی مصرف، نه‌تنها اقتصاد را ناکارآمد ساخته، بلکه میراثی پرهزینه برای نسل‌های آینده به جای می‌گذارد.

🔻با این همه، اصلاح یارانه‌ها باید با احتیاط، تدریج و برنامه‌ریزی دقیق انجام گیرد. تجربه‌های گذشته نشان داده‌اند که هرگونه اقدام شتاب‌زده و فاقد پشتوانه اجتماعی می‌تواند منجر به نارضایتی عمومی و بی‌اعتمادی شود. از این‌رو، شرط موفقیت در اصلاح یارانه‌ها، نه تنها طراحی سیاست‌های جبرانی کارآمد برای اقشار ضعیف، بلکه گفت‌وگوی شفاف با مردم، افزایش اعتماد عمومی و هماهنگی نهادی است. افزایش تدریجی قیمت حامل‌ها، همزمان با تقویت زیرساخت‌هایی چون حمل‌ونقل عمومی، بهینه‌سازی مصرف انرژی در بخش مسکن و حمایت از صنایع پاک، می‌تواند آثار تورمی را کاهش دهد و مسیر را برای گذار به اقتصادی کارآمدتر و عادلانه‌تر هموار سازد.

🔻در نهایت، اصلاح یارانه‌های انرژی، اگر با تدبیر و عدالت همراه شود، نه تهدیدی برای معیشت مردم، بلکه فرصتی برای بازسازی اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی کشور خواهد بود؛ فرصتی که تعلل در بهره‌برداری از آن، هزینه‌هایی به‌مراتب سنگین‌تر از اجرای مدبرانه‌اش به دنبال خواهد داشت.

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

💠هـوشــــنـامـه
📰پلاک ۰۱ | شماره پنجم از سال چهاردهم | شماره ۴۷
📣ویژه‌نامه کارگروه هوش مصنوعی

🔹ـ هـوشــدارو

🔹ـ DeepSeek R1 در یک نگاه

🔹ـ جدال هوش مصنوعی

🔹ـ آزادگی آموز اگر طالب فیضی

📓مطالعه نشریه

✅نبض دانشگاه در دستانت

🌐@utnabz
🌐@pelak_01

♨️ پیشخوان نبض ۱۷۰

💢 مرد مردم؛ ویژه‌نامه بزرگداشت سالگرد شهید رئیسی

◾️ هارداسان
▫️ خادمی در میانه‌ی طوفان‌ها
◾️ از سیاست تا میدان

✅ نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

🔻 نبض شماره 170

🔺مرد مردم؛ ویژه‌نامه بزرگداشت سالگرد شهید رئیسی

▪️هارداسان| #شهید_جمهور #مرد_صبر

▫️خادمی در میانه طوفان‌ها| #خادم_مردم #رییسی_مظلوم

▪️از سیاست تا میدان| #قدرت_نظامی #مدیریت_اقتصادی




✅ نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

♨️ پیشخوان نبض ۱۷۱

💢 قماربازی؛ ویژه‌نامه مذاکرات مسقط

◾️ قماربازی
▫️ مرگ یا زندگی
◾️ أین عمّار؛ روایت نصر فنی...

✅ نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

🔻 نبض شماره ۱۷۱

🔺قماربازی؛ ویژه‌نامه مذاکرات مسقط

▪️قماربازی| #هسته‌ای #صنعت

▫️مرگ یا زندگی | #تصمیم_حیاتی #خواست_مردم

▪️أین عمّار؛ روایت نصر فنی...| #بسیج_فنی #فتح_دانشگاه




✅ نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

♨️ پیشخوان نبض ۱۷۲

💢 رزم فنی؛ بسیج فنی روایت می‌کند...

▫️ روایت جنگ، در گرو طنز
◾️ بوی تکرار تاریخ به مشام می‌رسد؟

✅ نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

🔻نبض ۱۷۲، رزم اول
🔺 رزم فنی؛ بسیج فنی روایت می‌کند...

▫️روایت جنگ، در گرو طنز #تحریم_بیشتر_موشک_بهتر #مثل_سریال #ما_توانستیم #گُم‌بد_آهنین

▪️بوی تکرار تاریخ به مشام می‌رسد؟ #صلح_تحمیلی #سناریوی_تکراری #استقرار_صلح #استمرار_جنگ



✅ نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#بخش_نخست

⭕️ چند کلامی از روایت تشکیلات دانشجویی در اتفاقات اخیر

✍ به قلم حمیدرضا حمیدی، ورودی مکانیک ۱۴۰۲


💠 فهم انسان‌وار یا تکرار طوطی‌وار؟

🔸این روز‌ها در گیر و دار مفاهیمی چون جنگ، صلح، آتش بس، تسلیم، تحمیل، مقاومت و… باری دیگر مسئله‌ای قدیمی در دل این تشکیلات از پشت ابر بیرون آمد. مسئله‌ای که شاید در اثنای جنگ به اوج بحران رسید و ثابت کرد هنوز به آن پاسخ درستی نداده‌ایم. سوال از این قرار است که نسبت ما، به عنوان بخشی از جنبش دانشجویی با ولی فقیه چیست؟ مفاهیمی چون مجاهدان نبرد تبیین، حلقه میانی، خواص جامعه و… چه نقشی برای ما طراحی می‌کنند؟ صاحبان بزرگی از اندیشه و قلم برای این دست سوالات پاسخ‌هایی بعضا عمیق و دقیق ارائه کرده‌اند. اما این بار شاید بهتر باشد ناظر به نزدیک‌ترین مصداق پیش رو، گفت و گو کنیم.

🔹از آغاز رسمی دفاع دوم مقدس، مقام معظم رهبری در قالب سه پیام ویدیویی با مردم ایران سخن گفتند. بگذریم از اینکه این مجموعا بیست و اندی دقیقه به اندازه کتاب‌ها حرف برای گفتن داشت، اگر اندیشه کنیم! تاکید ایشان بر کارکرد حلقه‌های تبیینی و جنگ رسانه‌ای با دشمن نیز مشهود بود. تاکیدی که کم شنیده شد و نهایتا بابت آن هزینه پرداختیم.

🔸این هزینه جایی خود را نشان داد که پس از روز‌ها تجربه حماسه و وحدت کم‌نظیر مردمی، روز دوازدهم با یک شوک جدید آغاز شد. در چنین شرایطی و درست در وسط میدانی از انواع جنگ‌ها اعم از نظامی، روانی، شناختی، اقتصادی و… مواجه جامعه نخبگانی، یعنی ما، حتی بیشتر از جامعه ناآماده و مشوش بود. نزاع و اختلاف در دیدگاه‌ها به زودی بالا آمد و تشکیلات با یک انسجام یکپارچه و ادبیات مشترک فاصله ناراحت کننده‌ای گرفت.

🔹اگرچه نکته مثبتش این بود که هر کدام از اعضا تلاش می‌کردند مستقل از بقیه به "تحلیل خود" راه پیدا کنند و بر سر این تحلیل‌ها گفت و گو شکل می‌گرفت؛ اما با کمی دقت می‌توان دریافت که بسیاری از این تحلیل‌ها در کنه خود مستقل نیستند، بلکه وابسته‌اند به نظر یک شخص خاص؛ و آن شخص خاص کسی نیست جز ولی جامعه! در نگاه ابتدایی ممکن است این همرنگی با زاویه دید ولی اتفاق مبارکی تلقی شود، اما چهارچوب ذهنی نزدیک به ولی اساسا زمانی ارزشمند است که درون‌‌زا و مستقل باشد؛ به عبارتی دیگر تفکر یک عمل تقلیدی نیست!

🔸تفکر تقلیدی، ولو از روی دست شخص ولی باشد ناقص و ناکارآمد است. خشک است و انعطاف کافی در مواجهه با اتفاقات جدید را ندارد. در تعمیم به رویداد‌های مختلف به راحتی به انحراف کشیده می‌شود، و در نتیجه هنگام فتنه‌ها توان جبهه گیری صحیح را از دست خواهد داد. در حالی که ما بعضا تکرار کلیدواژه‌های بیانات رهبری را با فهمشان برابر می‌دانیم، آنچه کارگشا است و او می‌خواهد این فهم است و نه آن تکرار. مع الاسف ما اما عادت کرده‌ایم به تکرار طوطی‌واری که نهایتا واژگان و ادبیات او را از معنای خود تهی می‌کند. و این تهی بودن ممکن است عامل سستی ایمانی شود که از دهان پایین‌تر نمی‌رود و حتی به قلب نمی‌رسد…


✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔@utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#بخش_دوم

⭕️ چند کلامی از روایت تشکیلات دانشجویی در اتفاقات اخیر

✍ به قلم حمیدرضا حمیدی، ورودی مکانیک ۱۴۰۲


💠مهم‌ترین‌ گنبدی که شکستیم!

🔸ایمان سست آنجایی خودش را نشان می‌دهد که هرچه تلاش می‌کنیم قلبا نمی‌توانیم موشک‌باران عین الاسد را یوم‌اللّه ببینیم؛ ادبیات مذاکرات و نرمش قهرمانانه بعضاً برایمان جمع ناپذیر می‌شود. و حالا هم ادبیات صلح تحمیلی و تبریک پیروزی قاطع پس از به ظاهر آتش‌بسی ناگهانی مشابه همان. نمی‌فهمیم چطور جمهوری اسلامی ایران می‌تواند خودش را در این موقعیت سخت پیروز مسلم میدان بداند؟ درست است که اگر آقا بگوید پیروزیم، پس پیروزیم؛ اما برای مایی که وظیفه وزین گفتمان‌سازی و نشر ادبیات در جامعه بر دوشمان سنگینی می‌کند، تبیین واجب است و تکرار حرام! اساسا چطور می‌خواهیم چیزی را تبیین کنیم که با جان و دل نفهمیدیم؟

🔹برای رسیدن به چنین وضعیتی، در عین قرابت نیاز به نوعی استقلال فکری است. ولی را نباید تکرار کرد، باید فهمید. وقتی ولی را فهمیدیم تازه درمی‌یابیم که این همه مدت تنها کارش حفظ روحیه ملت نبوده، بلکه کلماتش بار معنایی عمیقی دارند. در مقابل جامعه تنها عرفان‌سرایی نمی‌کند و صرفا الهیات نمی‌گوید. مطابق واقع سخن گفته و تاکتیک و استراتژی می‌داند. در مواجهه با او گاهی خود ما بسیجی‌ها فراموش می‌کنیم، ولی فقیه تنها حضانت معنوی و دینی ملت را به عهده نگرفته است.

🔸نشانه ضعف در فهم ما، بسیج دانشجویی، این است که برای فهم و ایمان به پیروزی، به انتظار پیامی از جانب ولی نشسته‌ایم غافل از اینکه، اگر بعد از این همه سال، هنوز آنچه از ولی در ذهنمان تلقی می‌شود با کسی که واقعا پشت دوربین نشسته فاصله کیلومتری دارد، در ده دقیقه نیز تغییر محسوسی رخ نخواهد داد. صد البته که تنها شنیدن صدای او مایه دلگرمی است و هر کدام از این ده دقیقه‌ها نعمت‌اند. اما اگر میان او و خود دره‌ای اختلاف می‌بینیم، نشان از کفران نعمات گذشته دارد.

🔹در باب وضعیت جنگ آنچه عیان است نحوه توقف موقت درگیری نظامی است. عامل این توقف، از جانب ما نه عقبگرد بلکه پیروزی مستحکم و مقتدرانه است. بلایی که بر سر شهرک نشینان نازل شد بی‌مانند و کاملا جدید بود. البته در اصل، آنچه انگیزه جمهوری اسلامی را برای شلیک موشک‌ها تشکیل می‌داد مشخصاً این ابتکار عمل و صرف ایجاد ترس نبود، بلکه اهدافی گزینش شده و استراتژیک زیر آتش موشک‌ها قرار گرفتند. که در ادامه جنگ و حتی موجودیت رژیم صهیونی اثر مستقیم و غیر مستقیم خواهند داشت‌.

🔸شاید برای ما عادی شده باشد اما شرایط مفتضحی که اینطور توانمندی هویتی پدافندی رژیم صهیونیستی را زیر سوال ببرد، برای دنیا تازگی داشت. این روحیه به طرز عجیبی به آزادگان دنیا تزریق شد که نه رژیم صهیونیستی و نه بزرگ‌تر او، ابدا قدرت تام و دائمی نیستند. اعتماد به نفس ما گاهی باعث می‌شود فراموش کنیم معادلات قدرت جهان چطور و توسط چه کسانی نوشته شده است. کسانی که اکنون به هر نحو ممکن به بازیابی مهم‌ترین آفند و پدافند خود، یعنی گنبد هژمونیک قدرت، نیاز دارند. برای احیای همین سنگر مهم است که آرام و بی‌صدا خروج از خاورمیانه را به اخراج از آن ترجیح می‌دهند.

✅نبض دانشگاه در دستانت...
🆔@utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#بخش_سوم

⭕️ چند کلامی از روایت تشکیلات دانشجویی در اتفاقات اخیر

✍ به قلم حمیدرضا حمیدی، ورودی مکانیک ۱۴۰۲

💠آغازی بر پایان یک جنگ موجودیتی

🔸خون‌ها و دیوارهای ریخته شده به دست صهیونیست‌ها و مزدوران منافق داخلی آن‌ها غیر قابل کتمان است. اما بر خلاف دشمن، ما تاریخمان را با خون‌های فدا شده می‌نویسیم و آنها با خون‌های ریخته شده. جمهوری اسلامی در واکنش به این فقدان‌های تلخ، مثل همیشه با سرعت بالای ترمیم خود ثابت کرد این نظام اندیشه محور است و نه آدم محور؛ یا لااقل تلاش زیادی کرده تا اینطور باشد. انسان‌ها با هم متفاوت‌اند و متفاوت هم فکر می‌‌کنند. اما نظام ذهنی و شالوده فکری که به درستی چیده شود، یا به نوعی سیستم تربیتی به خوبی عمل کند، ما می‌توانیم هشتاد میلیون حاجی زاده و باقری داشته باشیم و حتی بهتر از آن‌ها. برخورد احساساتی افراد موسوم با این اتفاق مقدس دقیقا همان چیزی است که دشمن می‌خواهد. وگرنه خون بزرگمردان ما ابدا قابل محاسبه و مقایسه با صهیونیست‌های کودک‌کش نیست!

🔹با این همه هزینه و خسارت، واضح است که درگیری میان ایران و رژیم جعلی جنس موجودیتی دارد. در نگاه اول به نظر می‌رسد در یک نبرد موجودیتی مشابه این، زمان تعلل نیست و باید هر چه در توان هست برای نابودی طرف مقابل در کوتاه‌ترین زمان ممکن هزینه کرد. گو اینکه بر سر جان خود می‌جنگی و اگر تو تیغ را فرود نیاوری او خواهد آورد. اما جنگ ما چنین مبارزه ساده‌ای نیست. تقابل حق و باطل بسیار مولفه‌های پیچیده‌تری دارد. در مواجهه با انسان‌ها، حق بر خلاف باطل، اقناع را در پیش می‌گیرد و نه اغوا را!

🔸برای کنار زدن پردهٔ باطل و نابودی مستکبر، بمب و موشک آخرین چیزی است که نیاز داریم. مهم است، اما اولی نیست‌. آنچه در دید ولی، اولی است مردم و اراده‌ها هستند. بماند که خرج بی‌حساب و کتاب موشک‌ها و فدا کردن پدافندها هم ما را غالب نمی‌کند؛ که توکلِ بدون تعقل، رسم حزب اللهِ غالب نیست. اما با فرض اینکه موشک‌هایمان تل‌آویو را بر سر صهیونیست‌ها آوار کند و اسرائیل دیگر جایی در نقشه نداشته باشد، تصور می‌کنید بازی تمام شده؟!

🔹بگذارید پرده بدیهی دیگری را کنار زنم؛ ما در جنگ موجودیتی با رژیم جعلی صهیونیستی نیستیم؛ بلکه طرف این نبرد موجودیتی ما مستقیما ایالات متحده آمریکا و حتی با بیان دقیق‌تر ، هر گونه استکبار و طاغوت موجود بر روی کره زمین است. همین تعبیر جنگ طلبانه از جمهوری اسلامی است که در میدان‌های نبرد ما را از شرق و غرب تنها می‌گذارد. با این زاویه دید، باید افق‌های بسیار دورتری را ببینیم و با دیدن این افق‌ها روز دوازدهم جنگ دیگر پشت خیمه‌‌های معاویه حساب نمی‌شود. حتی اگر به پشت خیمه‌های معاویه برسیم، آنچه ما را عقب می‌کشد و از پیروزی وا می‌دارد، نافهمی مردمی است که کمتر از موشک‌ها به آن‌ها بها دادیم. و این مردم تنها به ملت ایران محدود نمی‌شوند.



✅نبض دانشگاه در دستانت...
🆔@utnabz

#یادداشت_دانشجویی
#بیانیه_چهارم

⭕️ چند کلامی از روایت تشکیلات دانشجویی در اتفاقات اخیر

✍ به قلم حمیدرضا حمیدی، ورودی مکانیک ۱۴۰۲

💠تنها بهای خون ثارالله...

🔸زمانی که بیانات ارزشمند رهبر انقلاب را بالا و پایین می‌کنیم تعدد به کار گیری واژه ملت، نشان از همین چهار‌چوب فکری دارد. ایشان هرگز نمی‌فرماید که من در مقابل هر گونه تحمیل تسلیم نخواهم شد، بلکه بیان می‌کند ملت ایران تسلیم نمی‌شود. و زمانی هم که ملت به نپذیرفتن هرگونه تحمیل ایستاده‌اند، هیچ جریان سیاسی یا فشار نظامی‌ای نمی‌تواند تحمیل کننده جنگ یا صلح به ما باشد.

🔹درمورد رژیم صهیونیستی اما شرایط متفاوت است. به عنوان شروع کننده جنگ برای خودش دو دوتا چهارتایی کرده و تبعا هزینه‌ای را برای رسیدن به هدفش پذیرفته است. حالا دو حالت وجود دارد که نبرد را خاتمه دهد؛ دستیابی به هدف(اهداف) یا هزینه دادن بیش از آنچه که بودجه بندی کرده بود. به عبارتی آنچه می‌پردازد دیگر ارزش آنچه به دست می‌آورد را ندارد. پس به روشنی می‌بینیم رژیم چگونه به آتش‌بس نگاه می‌کند. جنگی که شروع کرد تا در پایانش ملتی را خلع اراده کند، حالا مجبور است تمام کند تا اراده قوم خودش حفظ شود. طرفین خسارات زیادی وارد کردند اما اراده‌ آنکه غالب شد ملت ایران بود.

🔸پس به طور کلی جدال میان حق و باطل هنوز فرسنگ‌ها تا پایان خود ادامه دارد. در حالی که پیروز این عملیات دوازده روزه ما بودیم، هنوز جنگی تمام نشده که برای آن برنده انتخاب کنیم. و تعیین کننده برنده در وهله اول نه جنگنده است و نه موشک و نه حتی سلاح هسته‌ای، بلکه فهم مردم(کشور/منطقه/جهان) از حق و باطل و قرابتشان به حق است. ملتی که تا خون خود را هزینه رسیدن به حق بداند، قطعا به حول قوه الهی پیروز هر نبردی خواهد بود.

🔹با این نگاه نهایتا نقش جنبش دانشجویی و به طور خاص بسیج دانشجویی، در شرایط کنونی دقیق‌تر تعیین می‌شود. در شرایط امنیتی که بسیاری از داده‌ها و اتفاقات جنگی امنیتی محسوب می‌شود و خارج از دسترس ما است ضمنا تاکید موکد ولی به اعتماد به نظامیون ذی ربط را شاهدیم، حتی الامکان باید از هر گونه نشر اخبار بی‌پایه یا به دنبال کد‌های ناموثق گشتن پرهیز کرد و به جای آن به فکر حفظ و ارتقای فهم و روحیه مردم بود. دخالت بی‌جا در مسائل بسیاری که کم یا بی‌اطلاعیم، در حیطه فعالیت‌های نظامی و حتی در زمینه دستگاه دیپلماسی، فرجامی جز تضعیف روحیه و خدشه به وحدت عمومی مردم ندارد. در شرایط حساس و خطیر کنونی که بر لبه تیغ ایستاده‌ایم، هرگونه برخورد احساساتی، هیجانی و به دور از عقلانیت بازی کردن در پازل دشمن است. در واقع خدویی که تصور می‌کنیم دشمن را هدف قرار داده ممکن است چیزی جز یک تف سر بالا نباشد…!


✅نبض دانشگاه در دستانت...
🆔@utnabz