Main features of Zentyal Server
Native compatibility with Microsoft® Exchange Server Protocols (before release 5)
Support for Microsoft Outlook® 2007, 2010 (before release 5)
Native compatibility with Microsoft Active Directory® 2008, 2008R2, 2012
Email, calendars, contacts
Synchronization with mobile devices (ActiveSync® support)
Antivirus and antispam
Packaged in an Ubuntu-based server, providing domain and directory, basic networking and firewall services
Native compatibility with Microsoft® Exchange Server Protocols (before release 5)
Support for Microsoft Outlook® 2007, 2010 (before release 5)
Native compatibility with Microsoft Active Directory® 2008, 2008R2, 2012
Email, calendars, contacts
Synchronization with mobile devices (ActiveSync® support)
Antivirus and antispam
Packaged in an Ubuntu-based server, providing domain and directory, basic networking and firewall services
از امکانات zentyal می توان به موارد زیر اشاره کرد :
اطلاعات تکمیلی :
https://doc.zentyal.org/en/
https://doc.zentyal.org/en/
نصب zential در اوبونتو
https://help.ubuntu.com/lts/serverguide/zentyal.html.en
https://help.ubuntu.com/lts/serverguide/zentyal.html.en
نحوه join شدن لینوکس به domain ویندوزی یا samba یا zentyal
نکته : بیس zentyal سامبا هست
https://www.tecmint.com/integrate-centos-in-zentyal-pdc/
نکته : بیس zentyal سامبا هست
https://www.tecmint.com/integrate-centos-in-zentyal-pdc/
Tecmint
Integrate CentOS/RedHat/Fedora in Zentyal PDC (Primary Domain Controller) – Part 6
In this setup CentOS 6.5 Desktop will be integrated into Zentyal PDC with the help of Likewise Open package. The instructions also works for RHEL/Fedora Linux.
Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future
ا freeipa یک راهکار امنیتی opensource برای لینوکس است که شبیه به Active Directory مایکروسافت، مدیریت اکانت ها و احراز هویت متمرکز را فراهم میآورد. FreeIPA در حقیقت بین پروژه های اوپن سورس مشابه شامل 389 Directory Server, MIT Kerberos, و SSSD بهترین…
علاقه مندان مقاله freeipa هم مطالعه کنند .
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future (yashar esmaildokht 🐧)
در مباحث وب سرور ها بررسی کد خطا ها و دانستن آن ها یک ویژگی اساسی هست در زیر به بررسی این کد ها پرداختیم
هنگامی که در بستر پروتکل HTTP یا (Hypertext Transfer Protocol) در وب در حال گشت و گذار و مرور صفحات مختلف هستیم، با هر آدرس url ای که از طریق مرورگر خود از سرور سایت ها ی مختلف درخواست می کنیم، کدهایی در پس زمینه بین واسط کاربری ما (مرورگر) و سرور رد و بدل می شوند که به آنها در اصطلاح کدهای وضعیت HTTP یا (HTTP response status codes) می گویند، این کدها توسط کنسرسیوم ها و بنیاد های جهانی استاندارد سازی وب از جمله IETF یا (Internet Engineering Task Force) و W3C یا (World Wide Web Consortium) تعریف و سازمان دهی شده اند و امروزه تقریبا سرور یا مرورگری وجود ندارد که از اصول آنها پیروی نکند، کدهای وضعیت HTTP چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ کاربری، کاربردهای فراوانی دارند
کدهای وضعیت HTTP را چگونه بررسی کنیم؟
برای مشاهده کدهای وضعیت HTTP، می توانید از قابلیت های مرورگرها (مخصوصا مرورگرهای جدید) برای توسعه دهندگان وب (web developers) استفاده کنید، معمولا در مرورگرهایی مثل فایر فاکس، گوگل کروم، اپرا و... قسمتی تحت عنوان ابزارهای توسعه دهندگان (developers tools) یا عناوینی شبیه آن وجود دارد که تمام فعل و انفعالات واسط کاربری (user agent) و سرور را نشان می دهد.
تفاوت HTTP 1/0 و HTTP 1/1
قبل از اینکه به بررسی کدهای وضعیت HTTP بپردازیم، بد نیست اشاره ای داشته باشیم به نسخه های مختلف آن، اعدادی که در مقابل تیتر بالا مشاهده می کنید (1/0 و 1/1) در واقع نسخه های مختلف پروتکل HTTP هستند که توسط گروه HTTP-WG که خود زیر مجموعه IETF یا (Internet Engineering Task Force) است، توسعه یافته، HTTP 1/0 نسخه ابتدایی و قدیمی این پروتکل است که در ابتدا مورد استفاده قرار می گرفت و به دلیل نقایص و نقاط ضعفی که وجود داشت، به تدریج توسعه داده شد و استاندارد HTTP 1/1 شکل گرفت، در بستر نسخه جدید پروتکل HTTP کدهای وضعیت بیشتری تعریف شده و امروزه بیشتر سرور ها و مرورگرها از آن استفاده می کنند.
کدهای سری 100، مربوط به اطلاعات (Informational)
اولین سری از کدهای HTTP، با عدد 100 شروع می شود که در مورد نقل و انتقال بسته های اطلاعات مثل ارسال و دریافت فایل، کاربرد دارند و حالت موقت پاسخ سرور را نشان می دهند، به فرض وقتی از متد POST در فرم های وب استفاده می کنیم، دریافت کد 100 به معنی این است که سرور درخواست ما را پذیرفته و فرایند پردازش اطلاعات ادامه دارد، االبته بدون ارسال کد 100 نیز این فرایند ادامه می یابد لذا ارسال آن از طرف سرور ضروری نیست و حتی در مرورگرهایی که از نسخه HTTP/1.0 استفاده می کنند، این کد قابل فهم و پردازش نیست.
کد 100، ادامه ارسال (Continue)
کد 100 به معنی این است که سرور درخواست مرورگر را دریافت کرده است و مرورگر می تواند ادامه اطلاعات را ارسال نماید، این کد مخصوصا در مواقعی که حجم زیادی از داده ها به فرض از طریق فرم های وب و متد POST ارسال می شود، کاربرد دارد و مرورگر با ارسال هدر Expect: 100-continue وضعیت سرور را جهت آمادگی ادامه ارسال اطلاعات بررسی می کند، اگر در جواب کد 100 را دریافت کند، ادامه اطلاعات را ارسال می کند، در غیر این صورت کد 417 Expectation Failed دریافت می شود.
کد 101، تعویض پروتکل ها (Switching Protocols)
کد 101 به معنی درخواست مرورگر از سرور جهت تعویض پروتکل نقل و انتقال داده است، در صورتی که سرور این تعویض پروتکل را مفید یا ضروری ارزیابی کند، از درخواست مرورگر پیروی خواهد کرد، به فرض تعویض پروتکل HTTP 1/0 به نسخه HTTP 1/1 می تواند مفید باشد، یا استفاده از پروتکل های real-time و همزمان (synchronous) نیز به همین صورت است، مثلا در برنامه هایی که از آژاکس (Ajax) استفاده می کنند، این کد می تواند کاربرد داشته باشد.
کد 102، در حال پردازش (Processing)
از آنجایی که درخواست های مرورگر از سرور ممکن است شامل انجام کارهای مختلفی باشد که هر کدام نیاز به پردازش جداگانه دارند، سرور با ارسال کد 102 به مرورگر می گوید که عملیات درخواستی، دریافت شده و در حال پردازش است، به این صورت مرورگر در انتظار پاسخ کامل سرور بوده و از قطع ارتباط به دلیل به پایان رسیدن حداکثر زمان (time out)، جلوگیری می شود.
کدهای سری 200، درخواست موفق (Success)
کدهای سری 200، به این معنی است که درخواست ارسالی واسط کاربری (که می تواند مرورگر یا ابزار دیگری باشد)، با موفقیت دریافت، موافقت، پردازش و پاسخ داده شده است، کدهای سری 200 معمولا به معنی بی نقص بودن درخواست و عملکرد صحیح سرور است.
کد 200، پاسخ موفق (OK)
#webserver @unixmens
هنگامی که در بستر پروتکل HTTP یا (Hypertext Transfer Protocol) در وب در حال گشت و گذار و مرور صفحات مختلف هستیم، با هر آدرس url ای که از طریق مرورگر خود از سرور سایت ها ی مختلف درخواست می کنیم، کدهایی در پس زمینه بین واسط کاربری ما (مرورگر) و سرور رد و بدل می شوند که به آنها در اصطلاح کدهای وضعیت HTTP یا (HTTP response status codes) می گویند، این کدها توسط کنسرسیوم ها و بنیاد های جهانی استاندارد سازی وب از جمله IETF یا (Internet Engineering Task Force) و W3C یا (World Wide Web Consortium) تعریف و سازمان دهی شده اند و امروزه تقریبا سرور یا مرورگری وجود ندارد که از اصول آنها پیروی نکند، کدهای وضعیت HTTP چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ کاربری، کاربردهای فراوانی دارند
کدهای وضعیت HTTP را چگونه بررسی کنیم؟
برای مشاهده کدهای وضعیت HTTP، می توانید از قابلیت های مرورگرها (مخصوصا مرورگرهای جدید) برای توسعه دهندگان وب (web developers) استفاده کنید، معمولا در مرورگرهایی مثل فایر فاکس، گوگل کروم، اپرا و... قسمتی تحت عنوان ابزارهای توسعه دهندگان (developers tools) یا عناوینی شبیه آن وجود دارد که تمام فعل و انفعالات واسط کاربری (user agent) و سرور را نشان می دهد.
تفاوت HTTP 1/0 و HTTP 1/1
قبل از اینکه به بررسی کدهای وضعیت HTTP بپردازیم، بد نیست اشاره ای داشته باشیم به نسخه های مختلف آن، اعدادی که در مقابل تیتر بالا مشاهده می کنید (1/0 و 1/1) در واقع نسخه های مختلف پروتکل HTTP هستند که توسط گروه HTTP-WG که خود زیر مجموعه IETF یا (Internet Engineering Task Force) است، توسعه یافته، HTTP 1/0 نسخه ابتدایی و قدیمی این پروتکل است که در ابتدا مورد استفاده قرار می گرفت و به دلیل نقایص و نقاط ضعفی که وجود داشت، به تدریج توسعه داده شد و استاندارد HTTP 1/1 شکل گرفت، در بستر نسخه جدید پروتکل HTTP کدهای وضعیت بیشتری تعریف شده و امروزه بیشتر سرور ها و مرورگرها از آن استفاده می کنند.
کدهای سری 100، مربوط به اطلاعات (Informational)
اولین سری از کدهای HTTP، با عدد 100 شروع می شود که در مورد نقل و انتقال بسته های اطلاعات مثل ارسال و دریافت فایل، کاربرد دارند و حالت موقت پاسخ سرور را نشان می دهند، به فرض وقتی از متد POST در فرم های وب استفاده می کنیم، دریافت کد 100 به معنی این است که سرور درخواست ما را پذیرفته و فرایند پردازش اطلاعات ادامه دارد، االبته بدون ارسال کد 100 نیز این فرایند ادامه می یابد لذا ارسال آن از طرف سرور ضروری نیست و حتی در مرورگرهایی که از نسخه HTTP/1.0 استفاده می کنند، این کد قابل فهم و پردازش نیست.
کد 100، ادامه ارسال (Continue)
کد 100 به معنی این است که سرور درخواست مرورگر را دریافت کرده است و مرورگر می تواند ادامه اطلاعات را ارسال نماید، این کد مخصوصا در مواقعی که حجم زیادی از داده ها به فرض از طریق فرم های وب و متد POST ارسال می شود، کاربرد دارد و مرورگر با ارسال هدر Expect: 100-continue وضعیت سرور را جهت آمادگی ادامه ارسال اطلاعات بررسی می کند، اگر در جواب کد 100 را دریافت کند، ادامه اطلاعات را ارسال می کند، در غیر این صورت کد 417 Expectation Failed دریافت می شود.
کد 101، تعویض پروتکل ها (Switching Protocols)
کد 101 به معنی درخواست مرورگر از سرور جهت تعویض پروتکل نقل و انتقال داده است، در صورتی که سرور این تعویض پروتکل را مفید یا ضروری ارزیابی کند، از درخواست مرورگر پیروی خواهد کرد، به فرض تعویض پروتکل HTTP 1/0 به نسخه HTTP 1/1 می تواند مفید باشد، یا استفاده از پروتکل های real-time و همزمان (synchronous) نیز به همین صورت است، مثلا در برنامه هایی که از آژاکس (Ajax) استفاده می کنند، این کد می تواند کاربرد داشته باشد.
کد 102، در حال پردازش (Processing)
از آنجایی که درخواست های مرورگر از سرور ممکن است شامل انجام کارهای مختلفی باشد که هر کدام نیاز به پردازش جداگانه دارند، سرور با ارسال کد 102 به مرورگر می گوید که عملیات درخواستی، دریافت شده و در حال پردازش است، به این صورت مرورگر در انتظار پاسخ کامل سرور بوده و از قطع ارتباط به دلیل به پایان رسیدن حداکثر زمان (time out)، جلوگیری می شود.
کدهای سری 200، درخواست موفق (Success)
کدهای سری 200، به این معنی است که درخواست ارسالی واسط کاربری (که می تواند مرورگر یا ابزار دیگری باشد)، با موفقیت دریافت، موافقت، پردازش و پاسخ داده شده است، کدهای سری 200 معمولا به معنی بی نقص بودن درخواست و عملکرد صحیح سرور است.
کد 200، پاسخ موفق (OK)
#webserver @unixmens
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future (yashar esmaildokht 🐧)
کد 502 به دلیل عدم دریافت پاسخ از سرورهای بالادست (upstream) است و سرور فعلی به عنوان یک دروازه میانجی عمل می کند، در این حالت معمولا بین سرور اصلی و واسط کاربری، دروازه های میانجی (Gateway) وجود دارند که قادر به تکمیل فرایند ارسال و دریافت پاسخ نیستند، این حالت معمولا با چند بار تلاش مجدد از سمت کاربر رفع خواهد شد.
کد 503، سرویس خارج از دسترس (Service Unavailable)
دریافت کد 503 به معنی غیر قابل دسترس بودن سرور به دلیل ترافیک زیاد (overload) یا انجام به روزرسانی است، معمولا این حالت موقتی بوده و پس از چند دقیقه یا چند ساعت رفع خواهد شد.
کد 504، پایان حداکثر زمان دروازه میانجی (Gateway Timeout)
کد 504 نیز بدین معنی است که سرور به عنوان یک دروازه میانجی (Gateway) قادر به دریافت پاسخ از سرورهای بالا دست (upstream) در حداکثر زمان مجاز نیست.
کد 505، نسخه HTTP پشتیبانی نمی شود (HTTP Version Not Supported)
کد 505 به معنی پشتیبانی نشدن نسخه HTTP پروتکلی است که واسط کاربری از آن استفاده می کند، معمولا سرور دلیل پشتیبانی نکردن از آن نسخه را نیز به همراه سربرگ های پاسخ خود ارسال می کند.
علاوه بر موارد گفته شده که طبق استاندارد RFC 2616 W3C است،
#webserver @unixmens
کد 503، سرویس خارج از دسترس (Service Unavailable)
دریافت کد 503 به معنی غیر قابل دسترس بودن سرور به دلیل ترافیک زیاد (overload) یا انجام به روزرسانی است، معمولا این حالت موقتی بوده و پس از چند دقیقه یا چند ساعت رفع خواهد شد.
کد 504، پایان حداکثر زمان دروازه میانجی (Gateway Timeout)
کد 504 نیز بدین معنی است که سرور به عنوان یک دروازه میانجی (Gateway) قادر به دریافت پاسخ از سرورهای بالا دست (upstream) در حداکثر زمان مجاز نیست.
کد 505، نسخه HTTP پشتیبانی نمی شود (HTTP Version Not Supported)
کد 505 به معنی پشتیبانی نشدن نسخه HTTP پروتکلی است که واسط کاربری از آن استفاده می کند، معمولا سرور دلیل پشتیبانی نکردن از آن نسخه را نیز به همراه سربرگ های پاسخ خود ارسال می کند.
علاوه بر موارد گفته شده که طبق استاندارد RFC 2616 W3C است،
#webserver @unixmens