تکنولوژی فوق‌همگرا یا Hyperconvergence می‌تواند فرآیندهایی همچون Compute، Storage و شبکه را در تجهیزات مبتنی بر نرم‌افزار ترکیب نماید.

زیرساخت فوق‌همگرا به عنوان یک چارچوب در ساختار IT می‌باشد که فرآیند Compute (رایانش)، Storage (ذخیره سازی) و Network (شبکه) را در قالب یک سیستم واحد تجمیع نموده و به این ترتیب از پیچیدگی دیتاسنتر کاسته و مقیاس‌پذیری را افزایش می‌دهد. پلتفرم‌های فوق‌همگرا مواردی مانند Hypervisor فرآیندهای Computing به صورت مجازی، ذخیره‌ساز مبتنی بر نرم‌افزار و مجازی‌سازی شبکه را دربرگرفته و معمولا برروی سرورهای استاندارد و Off-the-Shelf اجرا می‌شوند. در این پلتفرم می‌توان با کلاستربندی چند Node‌ اقدام به ایجاد Pool‌هایی از منابع اشتراکیِ Compute و Storage نمود که سهولت استفاده را به همراه می‌آورد. کاربرد سخت‌افزارهایی که از سوی یک شرکت تولید‌کننده پشتیبانی می‌شود، زیرساختی را ارائه می‌کند که در مقایسه با زیرساخت قدیمی Storage مورد استفاده در سازمان‌ها، انعطاف‌پذیری و سهولت مدیریتی بیشتری را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، آن دسته از مدیران IT که تصمیم به ارتقاء دیتاسنترهای سازمان خود و مدرن نمودن آن دارند، می‌توانند با بهره‌گیری از تکنولوژی فوق‌همگرا، بدون حذف کنترل سخت‌افزاری برروی محیط‌های On-Premise، چابکی در زیرساختِ Public Cloud را کسب نمایند.

تفاوت Hyperconvergence با زیرساخت همگرا

در پلتفرم فوق‌همگرا عملیات جداسازی به صورت کامل‌تر و فرآیند خودکارسازی در سطحی وسیع‌تر صورت می‌پذیرد.

زیرساخت همگرا به منظور ساده‌سازی مدیریت، از یک Package نرم‌افزاری و سخت‌افزاری که از پیش در یک سیستم واحد پیکربندی ‌شده بهره می‌برد. اما در زیرساخت همگرا، Component‌های مربوط به Compute، Storage و شبکه مجزا بوده و قابل‌جداسازی می‌باشند؛ در حالیکه در محیط فوق‌همگرا، امکان جداسازی Component‌ها وجود ندارد و عوامل مبتنی بر نرم‌افزار با یکپارچه‌سازی کامل در محیط یک Hypervisor، به صورت مجازی پیاده‌سازی می‌شوند. این موضوع سازمان‌ها را قادر می‌سازد تا ظرفیت خود را با پیاده‌سازی ماژول‌های اضافی به راحتی گسترش دهند.

مزایای راهکارهای مبتنی بر زیرساخت‌ فوق‌همگرا

زیرساخت فوق‌همگرا، سادگی و انعطاف‌پذیری بیشتری در مقایسه با راهکارهای قدیمی فراهم می‌کند. سوئیچ‌های شبکه، سرورها و سیستم‌های یکپارچه‌ی Storage به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا مدیریت آنها در تمام Instance‌های زیرساخت فوق‌همگرا به صورت یک سیستم واحد امکانپذیر باشد. قابلیت‌های مدیریتی این پلتفرم موجب سهولت در کاربرد شده و Storage مبتنی بر نرم‌افزار آن نیز باعث ارتقای مقیاس‌پذیری و کارایی منابع می‌گردد. لازم به ذکر است که سازمان‌ها می‌توانند استفاده از زیرساخت فوق‌همگرا را با میزان کمی از منابع شروع کرده و سپس در صورت نیاز کاربرد آن را گسترش دهند. شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی تکنولوژی‌های HCI نیز با بهره‌گیری از این پلتفرم توانسته‌اند در هزینه‌‌هایی همچون توان و ظرفیت دیتاسنتر و عملیات IT صرفه‌جویی نموده و از ابزارهای Disaster Recovery یا پشتیبان‌گیری که به مجوز تهیه License نیاز دارند، بی‌نیاز گردند.

بارهای کاری متناسب با زیرساخت فوق‌همگرا

سیستم‌های HCI در آغاز هدف خود را بر زیرساخت دسکتاپ مجازی (VDI) و سایر بارهای کاری با اهداف عمومی متمرکز ساخته بودند که از الزامات قابل‌پیش‌بینی در ارتباط با منابع برخوردار می‌باشند. طبق تحقیقات مرکز Forrester، این سیستم‌ها به مرور زمان از کاربرد در راهکارهای اختصاصی VDI به کاربرد در پلتفرم‌های مقیاس‌پذیر در سطح عمومی برای محیط Cloud، پایگاه‌داده و برنامه‌های کاربردی سازمانی ارتقا یافته‌اند.

Forrester
با کمک کارشناسان زیرساخت و سازمان‌های مربوطه که در حال برنامه‌ریزی، پیاده‌سازی یا گسترش کاربرد سیستم‌های فوق‌همگرا می‌باشند، تحقیقاتی صورت داده است و دریافته است که اکثریت بارهای کاری که بر روی چنین سیستم‌هایی اجرا می‌شوند شامل پایگاه‌های ‌داده از جمله Oracle یا SQL server (تا ۵۰ درصد)، سرویس‌های پرینت و فایل (۴۰ درصد)، محصولات Collaboration مانند Exchange یا SharePoint (38 درصد)، دسکتاپ مجازی (۳۴ درصد)، Package‌های نرم‌افزارهای تجاری مانند SAP و اوراکل (۳۳ درصد)، فرآیندهای آنالیزی (۲۵ درصد) و بارهای کاری Web-Facing مانند LAMP یا سرورهای وب (۱۷ درصد) می‌شود.

نحوه ارائه و فروش

دسترسی به زیرساخت فوق‌همگرا از طریق Appliance، معماری مرجع یا مدل Software-Only امکانپذیر می‌باشد. همچنین قابلیت‌هایی همچون حذف داده‌های تکراری (Deduplication)، فشرده‌سازی، محافظت از داده‌ها، Snapshot‌ها، بهینه‌سازی WAN و ابزارهای ممیزی پشتیبان‌گیری از Disaster Recovery در محصولات تولید‌کنندگان مختلف از این تکنولوژی بهره می‌برند.
#Hyperconvergence @unixmens

شرکت‌های Nutanix، SimpliVity و Pivot3 از جمله تولید‌کنندگان تخصصی در حوزه HCI به شمار می‌آیند. از تولیدکنندگان Big System‌ که در این بازار فعالیت می کنند نیز می‌توان از Cisco، Dell-EMC و HPE نام برد. موسسه تحقیقاتی Gartner پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۱۹ بازار سیستم‌های یکپارچه‌ی فوق‌همگرا (HCIS) با حرکت به سمت کاربری‌های عمومی‌تر، نزدیک به ۵ میلیارد دلار یا به عبارت دیگر ۲۴ درصد از کل بازارِ سیستم‌های یکپارچه را به خود اختصاص خواهد داد.
#Hyperconvergence @unixmens

نانو یکی از کاربردی ترین نرم افزار ادیتور لینوکس می باشد که نحوه کار و کد های این ادیتور در زیر اشاره شده است:
مواردی که در این آموزش خواهید آموخت به صورت زیر میباشد.

1. راهنمای nano
2. حرکت به ابتدای خط در نانو
3. حرکت به انتهای خط در نانو
4. صفحه بعدی در نانو
5. صفحه قبلی در نانو
6. پیدا کردن ماکن نما در nano
7. جستجوی کلمه در نانو
8. ذخیره کردن فایل نانو
9. خروج از نانو
Ctrl+G nano help
Ctrl+A move to beginning of line
Ctrl+E move to end of line
Ctrl+Y move down a page
Ctrl+V move up a page
Ctrl+_ move to a specific line: Ctrl+V moves to the top of the file, Ctrl+Y to the bottom
Ctrl+C find out what line the cursor is currently on
Ctrl+W search for some text
Ctrl+D delete character currently under the cursor
Ctrl+K delete entire line
Ctrl+O save contents without exiting
Ctrl+X exit nano you will be prompted to save your file if you have not

همچنین در صورتی که نانو در سرور شما نصب نیست میتوانید با دستور زیر ویرایشگر نانو را در سرور خود نصب نمایید
yum install nano

⚠️ شرکت گوگل در نظر دارد تا فرآیندهای یادگیری ماشینی را از طریق Deeplearn.js در مرورگر Chrome وارد نماید.

محصول Deeplearn.js به عنوان یک Library متن‌باز (Open Source) که دارای GPU به صورت Accelerate شده می‌باشد، امکان یادگیری شبکه‌‌های عصبی و یا اجرای مدل‌های از پیش آموزش داده شده را فراهم می‌کند.

گوگل با ارائه این محصول یک Library متن‌بازِ دارای سخت‌افزار Accelerate شده، که قابل‌اجرا در مرورگر می‌باشد را برای یادگیری ماشینی ایجاد نموده است. این Library در‌حال‌حاضر تنها در نسخه‌ی دسکتاپ Google Chrome پشتیبانی می‌شود اما کارشناسان این پروژه در تلاشند تا با توسعه‌ آن از تعداد تجهیزات بیشتری پشتیبانی نمایند.

Deeplearn.js Library
این قابلیت را دارد تا بدون نیاز به داشتن Back End خاصی و یا نصب هرگونه نرم‌افزار، فرآیند آموزش برروی شبکه‌های عصبی را در یک مرورگر راه‌اندازی ‌نماید. طبق اعلام محققان گوگل، این Library یادگیری ماشینی در سمت Client را می‌توان در قالب یک پلتفرم برای توضیحات تعاملی، نمونه‌سازی و تصویرسازی سریع و حتی برای Offline Computation استفاده نمود. ضمن اینکه این مرورگر یکی از پرکاربردترین پلتفرم‌ها برای برنامه‌نویسی نیز محسوب می‌شود.

بنا به گفته محققان، Deeplearn.js با استفاده از WebGL JavaScript API برای کارت‌های گرافیکی دو و سه بعدی، می‌تواند محاسبات مربوطه را برروی GPU اجرا کرده و با ارائه عملکردی قابل‌توجه مساله‌ی محدودیت سرعت در JavaScript را برطرف نماید.

لازم به ذکر است که Deeplearn.js ساختار هوش ماشینی در TensorFlow Library و ساختارPackage علمی محاسباتی NumPy که بر زبان Python مبتنی می‌باشد را شبیه‌سازی می‌کند. گوگل همچنین از پیاده‌سازی چندین نسخه‌ از پرکاربردترین عملیات TensorFlow خبر داده و افزوده است که در آینده ابزارهایی را فراهم خواهد نمود که به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهد با خارج نمودن Weight از Checkpoint‌های TensorFlow، آنها را به صفحات وب در واسط کاربریِ Deeplearn.js وارد نمایند.

از موارد قابل توجه دیگر در این محصول آن است که هرچند در Deeplearn.js از زبان انتخابیِ TypeScript مایکروسافت استفاده می‌گردد اما زبان ساده‌ی JavaScript نیز قابل‌استفاده است. لازم به ذکر است که دموهای Deeplearn.js در Homepage این محصول نمایش داده می‌شود. به علاوه، Deeplearn.js با تکنولوژی‌های دیگر یادگیری ماشینی در JavaScript و مرورگرهایی همچون TensorFire که اجرای شبکه‌های عصبی را در صفحه وب ممکن می‌سازند و یا مرورگر ML.js که یادگیری ماشینی و ابزارهای آنالیز عددی را در JavaScript برای Node.js فراهم می‌کند، ارتباط برقرار می‌سازد.
#google @unixmens

بصورت آزاد منتشر کردم // https://www.dropbox.com/s/n3kcgah7ki714o9/iptables.pdf?dl=0// #iptables #yashar_esmaildokht

#linux @unixmens #security

کانالی در حوزه اپن سورس ، گنو/لینوکس ، امنیت و ... دوست داشتین عضو بشین یا به دیگران معرفی کنید
@unixmens

HOWTO: Distributed Replicated Block Device #drbd #sds #linux #storage @unixmens

#jobs #linux @unixmens

عبارت DNS مخفف Domain Name Server است. عملکرد آن به منظور ارجاع نام دامنه به IP سرور مربوطه یا به عبارتی تبدیل نام دامنه به IP می باشد و با تعریف DNS بر روی دامنه مربوطه، به IP مورد نظر دسترسی خواهید یافت.
rDNS یا Reverse DNS
همانطور که از اسمش پیداست دارای عملکردی معکوس با عملکرد DNS است. نام آن مخفف عبارت Reverse DNS و عمل تبدیل IP به نام دامنه را انجام می دهد. با وجود تشابه اسمی نحوه ی عملکرد این دو کاملا جدای از هم می باشند. به طوریکه اگر دامنه example.com از طریق DNS تعریف شده بر روی آن به IP : 192.168.24.5 ارجاع داده شود، الزاما آن IP نیز به دامنه example.com معکوس یا Reverse نخواهد شد. به طور مثال :
بر روی یک سرور اشتراکی چند دامنه با DNS های یکسان قرار دارند اما الزاما تمامی این دامنه ها دارای rDNS نمی باشند و آن IP حتی می تواند به دامنه یا بخش خاصی Reverse نگردد. DNS دارای چندین رکورد مختلف است و هر رکورد میتواند IP خاص خود را دارا باشد، اما rDNS شامل یک IP خاص می باشد که به دامنه مورد نظر شما ارجاع داده می شود.

رکورد اشاره گر یا (PTR (Pointer Record :

رکورد PTR یک رکورد اختیاری است و وظیفه آن جمع آوری اطلاعات مورد نیاز برای rDNS است. وجود آن موجب افزایش کیفیت سرویس و جلوگیری از اسپم ایمیل های ارسال شده از IP مربوطه می گردد، از این رو بیشترین مورد استفاده آن برای IP سرورهای ایمیل است. نام رکورد PTR از IP بعلاوه بخش معکوس شده تشکیل می شود. به طور مثال ورودی rDNS برای IP : 192.168.24.5 به صورت زیر می باشد.
192.168.24.5.in-addr.arpa

موارد استفاده از rDNS :
rDNS
معمولا توسط نرم افزارهای حرفه ای تحت شبکه یا سرورهای ایمیل به قصد ردیابی و تایید صحت آدرس IP و نام DNS سایت مورد استفاده قرار می گیرند.. rDNS همانند DNS برای یک وب سایت حیاتی نیست و باز هم دسترسی به وب سایت بدون DNS معکوس برای IP وب سرور و یا IP بازیدکنندگان میسر است، هرچند rDNS برای برخی از برنامه ها همچون ایمیل سرور یا vCenter Server مهم و ضروری است. تعداد زیادی از سرورهای ایمیل بر روی اینترنت به صورتی پیکربندی شده اند که ایمیل هایی که از IP های فاقد rDNS به آنها ارسال می شوند، برگشت خواهند خورد. بنابراین اگر شما از سرور ایمیل شخصی خود استفاده می نمایید، برای IP ای که از طریق آن ارسال ایمیل صورت می پذیرد بایستی rDNS تعریف نمایید تا با چنین مشکلی مواجه نشوید.
نحوه ی تعریف DNS با rDNS کاملا متفاوت است. تعریف DNS بر روی دامنه به منظور اشاره به نام دامنه یا سرور مورد نظر، از طریق رجیسترار یا مرکز ثبت کننده دامنه صورت می پذیرد.

چگونه دی ان ای معکوس یا Reverse DNS ایجاد کنیم؟

اما به منظور تعریف rDNS لازم است صاحب آدرس های IP که معمولا شرکتهای فراهم کننده پهنای باند اینترنت یا ISP هستند از طریق کنترل پنل ارائه دهنده IP سازمان RIPE "in-addr.arpa"در منطقه ایران با معرفی دی ان اس سرورهای خود و تعریف دامین در مرحله اول و مرحله بعد تعریف PTR در سرور خود این کار را انجام دهند.

لازم به ذکر است برخی کاربران و حتی مدیران شبکه به اشتباه تصور می کنند با ایجاد PTR در سرور دی ان اس شبکه داخلی خود rDNS ایجاد کرده اند. این کار تنها در شبکه داخلی کاربرد آزمایشی دارد و برای دسترسی جهانی لازم و ضروری است این کار توسط صاحب رنج آدرسهای IP انجام شود.

روش تست و بررسی صحت عملکرد rDNS:

برای بررسی درستی و صحت rDNS به سادگی با استفاده از دستور ping استفاده می کنیم:
برای مثال در صورتی که برای آدرس 192.168.10.10 رکورد PTR به نام mail.server.com ایجاد شده به این شکل با -a تست می کنیم:
ping -a 192.168.10.10
در پاسخ به جای عبارت همیشگی زیر:
pinging 192.168.10.10
عبارت زیر نمایش داده می شود
pinging mail.server.com [192.168.10.10]

نکته: به روزرسانی rDNS در تمام اینترنت ممکن است کمی زمان لازم داشته باشد و بعد از چند ساعت قابل تست باشد.

شما توی dns سرور خودتون نمی‌تونید رکورد ptr تعریف کنید.
تعریف ptr را باید کسی که شما رنج IP ازش خریداری کردین (مثلا ISPتون) برای شما انجام بده. بعضی‌هاشون هزینه می‌گیرند بعضی‌ها رایگان انجام می‌دهند. بعضی‌های پیشفرض PTR را برای همه IPهاشون ست کردن.
اگه یه رنچ IP دریافت کردین، بعد از اینکه ISPتون آدرس DNSسرور شما را به عنوان مسوول اون رده از ipها مشخص کرد اونوقت می‌تونید تنظیم‌های ptr را داخل dns server خودتون انجام بدین.

#linux #hacker #torvalds @unixmens

*ردهت لینوکس*
#معرفی

درباره:
ردهت یک توزیع لینوکس بود که در سال ۱۹۹۴ بنیان گذاشته شد و آخرین نسخه آن ۳۱ مارس ۲۰۰۳ منتشر و توسعه آن در همین سال متوقف ولی تا ۳۰ آوریل ۲۰۰۴ توسط شرکت ردهت پشتیبانی می‌شد.

تاریخچه:
پس از نسخه ۹ این شرکت اقدام به ارائهٔ دو توزیع متفاوت نمود. فدورا که توزیعی رایگان که هم اکنون تحت توسعه پروژه فدورا است و توسط شرکت ردهت پشتیبانی می‌شود و توزیع تجاری اما متن باز ردهت انترپرایز لینوکس(Red Hat Enterprise Linux)(به اختصار RHEL) که کاربران تنها با پرداخت هزینه اشتراک می‌توانند از پشتیبانی شرکت بهره‌مند شوند.

**ویژگی ها:
ورژن ۳.۰.۳ ردهت یکی از اولین توزیع های گنو/لینوکسی بود که از فرمت اجرایی(Excutable format) به جای فرمت قدیمی تر a.out پشتیبانی میکرد.
ردهت لینوکس نصاب گرافیکی به نام Anaconda را معرفی کرد که توسط کتان باگال(ketan bagal) توسعه یافته بود.Anaconda به منظور آسان ساختن فرایند نصب برای تازه کارها معرفی شد.
در ورژن ۶ ردهت لینوکس از glibc ورژن ۲.۱ , egcs-1.2 و هسته ۲.۲ استفاده میکرد.همچنین ردهت در این ورژن Kudzu را معرفی کرد.یک کتابخانه نرم افزاری برای تشخیص و پیکربندی سخت افزار ها به صورت خودکار.
ورژن ۷ ردهت لینوکس برای استفاده از هسته ۲.۴ آماده سازی شده بود.با اینکه اولین انتشار آن هنوز از هسته ۲.۲ استفاده میکرد.Glibc به نسخه 2.1.92 ارتقا پیدا کرده بود.
ردهت از یک نسخه تکه تکه شده GCC از CVS استفاده میکرد.
ورژن ۹ ردهت از Native POSIX Thread Library پشتیبانی میکرد که توسط ردهت به کرنل ۲.۴ پورت شده بود.
ردهت لینوکس فاقد بسیاری از ویژگی ها بود.(ناشی از امکان به وجود آمدن مشکلات کپی رایتی و مالکیت)
برای مثال,پشتیبانی از mp3 در Rhythmbox و XMMS غیر فعال شد و در مقابل ردهت پیشنهاد به استفاده از Ogg کرد.
#linux #redhat @unixmens

#linux #vim @unixmens #vi