با اجرای دستور بالا، سیستم اقدام به نصب داکر خواهد کرد. توجه داشته باشید که اگر در مرحله نصب از شما اجازه نصب GPG Key درخواست شود جواب مثبت به آن دهید. Thumprint مربوط به کلید GPG نسخه CE داکر به شکل زیر می باشد:

با اجرای دستور بالا آخرین نسخه از داکر نصب خواهد شد اگر می خواهید نسخه خاصی از داکر را نصب کنید با استفاده از دستور زیر می توانید اقدام به این کار بکنید:
yum install docker-ce-17.03.1.ce-1.el7.centos

همچنین برای به دست آوردن نسخه های موجود می توانید از دستور زیر استفاده کنید:
yum list docker-ce.x86_64 —showduplicates | sort –r

روش آفلاین (با استفاده از فایل RPM)

اگر سیستمی که می خواهید داکر را بر روی آن نصب کنید به اینترنت دسترسی ندارد می‌توانید با استفاده از فایل RPM اقدام به نصب داکر به صورت آفلاین کنید برای دانلود فایل RPM به آدرس زیر مراجعه کرده و نسخه ی مورد نظر خود را دانلود کنید:
https://download.docker.com/linux/centos/7/x86_64/stable/Packages/

توجه داشته باشید که در ادرس بالا باید دو فایل docker-ce-selinux و docker-ce را دانلود کنید برای دانلود آخرین نسخه فعلی می توانید از دستور Wgetبه شکل زیر استفاده کنید.

wget https://download.docker.com/linux/centos/7/x86_64/stable/Packages/docker-ce-selinux-17.03.0.ce-1.el7.centos.noarch.rpm

wget https://download.docker.com/linux/centos/7/x86_64/stable/Packages/docker-ce-17.03.1.ce-1.el7.centos.x86_64.rpm


پس از دانلود، فایل های RPM را به سیستم مورد ‌نظر انتقال داده و دستورات زیر را برای نصب داکر به ترتیب اجرا کنید:


yum install docker-ce-selinux-17.03.0.ce-1.el7.centos.noarch.rpm

yum install docker-ce-17.03.1.ce-1.el7.centos.x86_64.rpm

اجرای سرویس داکر

بعد از نصب داکر با استفاده از هر یک از روش های بالا برای استفاده از آن باید سرویس آن را استارت کنید برای این منظور دستورات زیر را اجرا کنید:


systemctl start docker
systemctl enable docker

بررسی صحت نصب و اجرا



بعد از اجرای سرویس برای بررسی صحت نصب و اجرا دستور زیر را اجرا کنید:



docker version

با اجرای دستور بالا نسخه سرور (Engine) و کلاینت (CLI) نمایش داده می شود.

سوالی که مطرح شده :
چطور میتونم بعد از ریستارت سرویس شبکه جدول مسیریابی رو داشته باشم ؟
#linux #network #tips @unixmens

ما در گنو/لینوکس به روش های مختلف میتونیم ip بدیم و شبکه را مدیریت کنیم // یکی Network Manager گرافیکی و دیگری فایل /etc/network/interfaces هست // بیشتر در سرور قسمت دوم مطرح هست // چون بیشتر محیط گرافیکی نصب نیست // برای ثابت موندن جدول مسیر یابی بعد از هر بار ریستارت شبکه داریم : (همینطور که میدونیم دستور route (جدول مسیر یابی ) بعد از هر بار ریستارت خذف میشه )
در فایل : etc/network/interfaces موارد زیر را به این صورت میتونیم بدیم :
post-up route add default gw 192.168.1.1
در اینجا ما getway پیش فرض را ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ دادیم
post-up command
Run command after bringing the interface up. If this command fails then ifup aborts, refraining from marking the interface as
configured (even though it has really been configured), prints an error message, and exits with status 0. This behavior may

نکته : حتی میتونیم زمانی که اینترفیس down شد ساختار بدیم با post-down
post-down command
Run command after taking the interface down. If this command fails then ifdown aborts, marks the interface as deconfigured,
and exits with status 0. This behavior may change in the future.
نکته : حتی حد فاصل میان این دو هم داریم :

pre-down command
Run command before taking the interface down. If this command fails then ifdown aborts, marks the interface as deconfigured
(even though it has not really been deconfigured), and exits with status 0. This behavior may change in the future.

pre-up command
Run command before bringing the interface up. If this command fails then ifup aborts, refraining from marking the interface
as configured, prints an error message, and exits with status 0. This behavior may change in the future.

#docker #container

داکر یا در اصطلاح اصلی آن Docker ، یک پلت فرم متن باز برای ساخت ، ارسال و اجرای هر اپلیکیشنی بدون وابستگی به مکان می باشد . شامل ۴ مولفه اصلی است : موتور داکر ( قابلیت حمل دارد بازمان اجرای خیلی کم) ، یک هاب داکر ،ابزارهای بسته بندی و یک سرویس ابری برای به اشتراک گذاشتن اپلیکیشن ها و خودکار سازی جریان کار . داکر اپلیکیشن ها را قادر می سازد به سرعت از اجزایشان اسمبل شوند و اصطکاک مابین توسعه ، QA و محیط تولید را حذف کند .

کاربرد اصلی داکر برای توسعه دهندگان و ادمین سیستم ها است . چرا؟

برای توسعه دهندگان ، با داکر توسعه دهنده می تواند هراپلیکیشنی با هر زبانی بسازد . اپلیکیشن های Dockerized قابل حمل اند و هر جایی می توانند اجرا شوند در دیتا سنترها ، لپ تاپ ها و اوبونتو سرورهای ابری .

برای ادمین های سیستم ، داکر محیط استانداردی برای تیم توسعه ، QA و تولیدشان ارائه می دهند و دیگر به چیزی به عنوان ” سیستم من ” نیازی نیست . با کمک داکر می توانند هر اپلیکیشنی را روی هر زیرساختی به سرعت اجرا کنند .

داکر به ما این امکان رو میده هر لحظه از هر جا اشتباه کردی به عقب برگردی بدون اینکه سرورت مشکلی پیدا کنه و همه اینها به خاطر ایمیج هایی هست که می توانیم در هرلحظه از هر بخش سرور ایجاد کنیم .

برای استفاده از این بستر، ابتدا باید نرم افزار مدیریتی داکر (docker engine) روی سیستم عامل ما نصب شود . در مرحله بعد، از روی مخزن نرم افزار بسیار کامل آن ، نرم افزار مورد نیاز برای اجرا که تمام تنظیمات آن هم انجام شده است را انتخاب و بارگزاری می کنیم . (به هر نرم افزار پیکربندی شده روی سرور داکر یک ایمیج یا تصویر گفته میشود)