مراقبه تو را به دريا رهنمون مي كند. تو را از كوچك بودن به پهناور بودن، از ساختار محدود بدن/ ذهن به آگاهي نامحدود، از كران تا بي كران، از زمان به ابديت و از مرگ به زندگي جاودان رهنمون مي كند.

تنها شرطش آن است كه پندار «‌ خود »‌ را دور اندازي و اين كار براي انسان هوشمند چندان مشكل نيست. هرقدر شخص تيزهوش باشد، راحت تر مي تواند اين پندار را دور اندازد، زيرا او مي تواند دروغين بودن «‌خود » را به عينه ببيند.

ما نمي توانيم جدا و مستقل از هستي باشيم. حتي براي يك لحظه نمي توانيم در جدايي به سر بريم. اگر نفس وارد نشود، مي ميريم. ما پيوسته در حال بده و بستان با هستي هستيم.

تنفس پل ميان ما و هستي است. تنفس چيزي شبيه به ريشه ما در كل است: اگر ريشه درخت را از زمين بيرون بكشيم خواهد مرد. درخت ريشه خود، منبع تغذيه خود را از دست خواهد داد. اگر ما هم نفس نكشيم خواهيم مرد. تنفس تنها نشانه آن است كه آيا شخصي زنده است يا مرده. اگر او نفس بكشد زنده است. اگر نفس نكشد مرده. اما از آنجا كه نفس را نمي توان ديد آنرا به حساب نمي آوريم. در صورتيكه ما در هر لحظه چيزي را از هستي مي ستانيم.

پس اگر به زندگي بنگريم مي توانيم به راحتي از دروغين بودن « خود »‌آگاه شويم. و همين كه تو «‌ خود » ‌را دور اندازي، تمام موانع را ازپيش پا برمي داري- به دريا مي پيوندي، با دريا يكي مي شوي. اين تجربه اوج سرمستي و رهايي است.

زندگی یک انعکاس است . . .

هر آنچه میفرستید ، باز میگردد

هر آنچه که میدهید ، میگیرید

خوب زندگی کنیم . . .

یک مفهوم هست که میگه هر فیلم علمی تخیلی روزی به واقعیت تبدیل میشه حالا شروع این دوره جدید هست

به قرن انسانهای رویا یی خوش آمدید

قرنی که رویا ی برتر پیروز خواهد شد

برای قرن جدید آماده اید ؟؟؟؟

هر انسانی دارای رسالتی است // در رسالت هایمان پیروز باشیم
آمین