قبل از هر اقدامی نیاز به کسب اطلاعات در مورد این ساختار هست که سخت افزار ما این روند را پشتیبانی می کند یا نه .
اما چگونه می توان پی به آن برد ؟
قبل از هر چیز بررسی میکنیم که مجازی ساز ی در سی پی یو ما ساپورت می‌شود یا نه ؟


less /proc/cpuinfo |grep -i -E 'svm|vmx' –color

نکته :‌در اینتل : vmx ودر ا ام دی : svm
flags
: fpu tsc msr pae mce cx8 vmx apic mtrr mca cmov pat
pse36 clflush
dts acpi mmx fxsr sse sse2 ss ht tm syscall lm constant_tsc pni
monitor ds_cpl
vmx est tm2 cx16 xtpr lahf_lm

flags
: fpu tsc msr pae mce cx8 apic mtrr mca cmov pat pse36
clflush
mmx fxsr sse sse2 ht syscall nx mmxext svm fxsr_opt lm 3dnowext
3dnow pni cx16
lahf_lm cmp_legacy svm cr8legacy ts fid vid ttp tm stc
و در استفاده از مجازی ساز kvm باید اطمینان کسب کنیم که ماٰول های مربوط به kvm برای ما لود شده است یا نه

# lsmod | grep kvm

خروجی می‌تواند این موا د باشد :‌
kvm_intel or kvm_amd
#linux #virtualization #kvm @unixmens

مجازی در فلسفه به معنای غیر حقیقی است.در علوم کامپیوتر مجازی به معنای “محیطی سخت افزاری که به صورت فیزیکی وجود ندارد” است.در اینجا ما کارکرد سخت افزار فیزیکی را شبیه سازی می کنیم و آن را به یک سیستم عامل ارائه می کنیم .تکنولوژی که با استفاده از آن این کار انجام می گیرد تکنولوژی مجازی سازی نام دارد. سیستم فیزیکی که نرم افزار مجازی سازی (hypervisor یا Virtual machine monitor) را اجرا می کند میزبان (Host) و ماشین های مجازی که بر روی Hypervisor اجرا می شوند میهمان (Guest) نام دارند.


مجازی سازی اولین بار به شکل UML (User mode Linux) در لینوکس ظاهر شد و انقلابی که لازم بود تا لینوکس توسط آن به رقابت مجازی سازی قدم بگذارد را ایجاد کرد. امروزه گزینه های زیادی برای مجازی سازی در لینوکس وجود دارد تا با استفاده از آنها یک کامپیوتر را به چندین کامپیوتر تبدیل کنیم.از جمله راهکارهای محبوب مجازی سازی لینوکسی می توان به KVM ،Xen،QEMU وVirtual Box اشاره کر. بازبودن، انعطاف پذیری وبازدهی بالا ازجمله فاکتور های اصلی هستند که کاربران را به مجازی سازی مبتنی بر لینوکس جذب می کنند.
مانند هر نرم افزار متن باز دیگر نرم افزار های مجازی سازی نیز به شکل گروهی توسعه داده شده اند.این امر به طور غیر مستقیم مزیت های مدل متن باز را برای کاربر به ارمغان می آورد.به طور مثال در مقایسه با یک نرم افزار متن بسته ،نرم افزارهای متن باز کمک های بیشتری از سمت کاربران دریافت می کنند که باعث می شود به طور غیر مستقیم مخارج تحقیق وتوسعه کاهش پیدا کند وکارایی،بهره وری و بازدهی نیز افزایش یابد.م دل متن باز همیشه مشوق نوآوری است.

موارد زیر شاخصه های دیگری است که مدل متن باز ارائه می دهد:
راهکارهایی برای مشکلات واقعی از طرف کاربران
پشتیبانی از طرف بقیه کاربران
حق انتخاب برای زیرساخت
کنترل داشتن بر اطلاعات و امنیت بالا،بدلیل اینکه کد نرم افزار در دسترس همگان است امکان خواندن و دستکاری آن در موقع نیاز امکان پذیر است.
عدم محدودیت در هنگام مهاجرت کردن به محصولات مشابه و جلوگیری از موانع ناشی از عدم هماهنگی محصولات سازندگان مختلف
انواع مجازی سازی:
بطور ساده مجازی سازی فرآیند شبیه سازی سخت افزار، شبکه، ذخیره ساز (Storage)،برنامه و… می باشد.بنابرین مجازی سازی می تواند در همه ی این اجزاء اتفاق بیفتد. از این زاویه مجازی سازی فرآیند مخفی کردن سخت افزار فیزیکی سیستم است تا امکان استفاده ی چندین سیستم عامل از آن بوجود بیاید. این عمل به مجازی سازی پلتفرم نیز معروف است.بطور خلاصه این عمل یک لایه به نام hypervisor یا VMM بین سخت افزار فیزیکی و سیستم عاملی که بر روی آن در حال اجراست اضافه می کند. سیستم عاملی که بر روی Hypervisor درحال اجراست ماشین مجازی یا میهمان نامیده می شود.
ادغام سرورها: کاملا قابل درک است که مجازی سازی باعث کاهش مصرف و دخیره سازی انرژی می شود.مجازی سازی همچنین باعث کاهش مصرف در کل مراکزداده و نیز کاهش تعداد سرورها و دیگر تجهیزات فیزیکی از جمله رک (Rack)ها می شود. این امر موجب کاهش میزان مساحت مورد نیاز مراکزداده ،کاهش مصرف انرژی و… می گردد .که در نهایت منجر به کاهش هزینه ها و بهبود در مصرف انرژی می شود.اما آیا مجازی سازی باعث بهره وری بیشتر در سخت افزار نیز می شود؟ با استفاده از مجازی سازی می توان دقیقا به همان اندازه که ماشین مجازی نیاز به پردازنده(CPU) ،حافظه(Ram) و منابع ذخیره سازی (Storage resources) دارد به آن منابع اختصاص داد در نتیجه باعث افزایش بهره وری شد.
جداسازی سرویس ها: فرض کنید که مجازی سازی وجود نداشت در این شرایط راه حل شما برای جداسازی سرویس ها چه بود؟تنها راه حل جدا کردن فیزیکی سرورهاست با وجود اینکه با این روش میتوان از جداسازی سرویس ها اطمینان حاصل کرد اما آیا باعث رشد بی رویه ی سرورها و کاهش بهره وری و افزایش هزینه ها نمی شود؟مجازی سازی منجر به ایزوله سازی نرم افزارها و همچنین رفع مشکل عدم مطابقت برنامه ها می شود.این امر همچنین مدیریت سرویس ها را نیز آسانتر می کند.
راه اندازی سریعتر سرورها: راه اندازی سرور فیزیکی زمان بر است ،اما با مجازی سازی ،میتوان با استفاده از یک image از قبل تهیه شده یا از یک snapshot یک سرور مجازی راه اندازی کنید.

بازیابی از حادثه(Disaster Recovery): هنگامی که شما یک مرکزداده مجازی داشته باشید بازیابی از حوادث بسیار ساده خواهد بود.مجازی سازی این امکان را به شما می دهد که snapshot های بروز از سرورهای خود داشته باشید .این Snapshot ها میتوانند به سادگی بازیابی و پیکربندی شوند تا سرورها به وضعیت قبل حادثه خود بازگردند.همچنین مجازی سازی قابلیت هایی مانند مهاجرت ماشین مجازی (Vm Migration ) بصورت آنلاین و آفلاین را در اختیار شما قرار می دهد بنابرین شما همیشه می توانید ماشین های مجازی خود را به نقطه دیگری در مرکزداده منتقل کنید.این انعطاف پذیری کمک می کند تا یک طرح بازیابی با قابلیت اجرا ومیزان موفقیت بالاتری داشته باشیم.
تنظیم بار پویا(Dynamic load balancing): مجازی سازی این قابلیت را در اختیار ماشین های مجازی قرار می دهند تا بر اساس سیاست هایی که اعمال می کنید با تغییر بار سرورها ،سرویس ها از سروری که منابع آن بیش از اندازه درحال استفاده است به سروری که منابع آزاد دارد منتقل شوند (Live migration)، اکثر راهکارهای مجازی سازی دارای چنین سیاست هایی برای کاربران هستند.این شیوه تنظیم بار پویا باعث بالا رفتن بهره وری درمنابع سرورها می شود.
محیط های آزمایشی و توسعه ی سریعتر: اگر بخواهید محیطی را بشکل موقت تست کنید پیکربندی آن بر روی سرور فیزیکی دشوار است همچنین بدلیل موقت بودن آن ارزش چندانی هم ندارد.اما با استفاده از مجازی سازی راه اندازی محیط آزمایشی یا توسعه بسیار آسان است .با استفاده از یک سیستم عامل میهمان امکان پیکربندی سریع را با استفاده از جداسازی برنامه در یک محیط شناخته وکنترل شده به شما می دهد.
این کار همچنین باعث حذف بسیاری از فاکتور های ناشناخته مانند کتابخوانه (Libraries) های ناشناخته که از نصب نرم افزارهای بیشمار ناشی می شود را حذف می کند.مخصوصا اگر این محیط یک محیط آزمایشی یا توسعه باشد در هنگام اجرای آزمایش میتوان انتظار از کار افتادن سرور را داشت درصورتیکه اینکار در یک سرور فیزیکی انجام شود بازگردانی سرور احتیاج به ساعت ها نصب و پیکربندی دوباره سرور است درحالیکه با استفاده از سرور مجازی تنها احتیاج به یک فایل ایمیج مجازی است تا دوباره سرور را راه اندازی کنید.
بهبود امنیت و پایداری سیستم: راهکارهای مجازی سازی یک لایه انتزاعی(Abstraction layer) میان سخت افزار فیزیکی و ماشین های مجازی اضافه می کنند.بسیار شایع است که داده های روی دیسک فیزیکی آسیب ببینند و کل سرور را تحت تاثیر قرار دهند اما اگر این اطلاعات بر روی هارددیسک ماشین مجازی ذخیره شوند با آسیب دیدن اطلاعات ، دیسک فیزیکی از آسیب مصون می ماند و هارددیسک های مجازی هم نیازی به نگرانی ندارند.
در موارد مشابه نیز مجازی سازی میتواند مانع از کارافتادن سیستم بخاطر آسیب دیدن حافظه توسط نرم افزارهایی مانند درایورها شود.مدیرسیستم (Administrator) امکان این را دارد که که ماشین مجازی را در محیطی مجزا و مستقل پیکربندی کند.این پیکربندیِ سندباکسِ (Sandbox) ماشین های مجازی امنیت بیشتری به زیرساخت سیستم می دهد زیرا مدیر سیستم از این انعطاف پذیری برخوردار است تا بهترین تنظیمات ممکن را انتخاب کند. اگر مدیر تشخیص دهد که یک ماشین مجازی نیازی به دسترسی به اینترنت یا شبکه های دیگر ندارد می تواند ماشین مجازی را به آسانی به نحوی تنظیم کند تا از دسترسی به اینترنت منع شود.این امر به کاهش ریسک آلوده شدن یک سیستم که در ادامه باعث آلوده شدن سیستم های دیگر یا ماشین های مجازی نیز می شود کمک می کند.
جلوگیری از وابستگی به سخت افزار: مجازی سازی یک لایه ی انتزاعی مابین سخت افزار وسیستم عامل ایجاد میکند.اینکار باعث میشود تا از مشکلات ناشی از وابستگی به یک سازنده بخصوص (Vendor lock-in) جلوگیری شود،مخصوصا هنگامی که ماشین های مجازی به سخت افزاری که بر روی آن اجرا می شوند وابستگی خاصی نداشته باشند،به همین دلیل مدیران مراکزداده انعطاف پذیری بیشتری در هنگام انتخاب تجهیزات سرورها داشته خواهند داشت.بطور خلاصه مزیت مجازی سازی مستقل بودن آن از سخت افزار و جداسازی ماشین های مجازی از سخت افزار سیستم فیزیکی است.این خاصیت به در دسترس بودن سیستم(Availability) و تداوم کار کمک میکند. یکی از نکات قوت راهکار مجازی سازی ایجاد لایۀ انتزاعی مابین سخت افزار و نرم افزار سیستم است.
#linux #virtualization #kvm @unixmens

فردا در مورد دستور virsh مطالبی خواهم نوشت ، که یکی از دستورات کاربردی در حوزه مجازی سازی است ، لطفا دوستان و علاقه مندان را به کانال خودتان معرفی کنید

کانالی در حوزه اپن سورس ، گنو/لینوکس ، امنیت و ... دوست داشتین عضو بشین یا به دیگران معرفی کنید
@unixmens

#jobs #linux #virtualization @unixmens

متاسفانه هنوز کسی به سوالات چالشی پاسخ نداده اند
https://t.iss.one/unixmens/4715
https://t.iss.one/unixmens/4695

آسیب پذیری جدید در پیام رسان بله

https://cxsecurity.com/issue/WLB-2018040055
#security #messenger @unixmens

آیا می دانید پیام رسان بله فورکی از پیام رسان متن باز https://github.com/actorapp می باشد ، که قابلیت ربات را در خود دارد
https://github.com/actorapp/actor-platform/blob/master/README.MD
#messenger #bale #actorapp

کتاب فارسی بلاک چین از انتشارات IBM https://www.dropbox.com/s/e7dj4pn5pfeam2t/BlockChain-Farsi%20Translation.pdf?dl=0 #blockchain @unixmens

کتاب همه چیز درباره بیت کوین https://www.dropbox.com/s/0pn1c6d63wt36s2/Hame.Chiz.Darbareye.Bitcoin_%40unixmens.pdf?dl=0 #bitcoin @unixmens

بعد از استقبال کم نظیر از دوره های پیشین ، اکنون دوره جدید در اردبیهشت ماه برگزار حواهد شد . ثبت نام : https://goo.gl/sMYD74 جهت اطلاعات بیشتر دوره با @yashar_esmaildokht در تماس باشید //

نحوه برطرف سازی آسیب پذیری جدید شناسایی شده دروپال:

https://www.drupal.org/sa-core-2018-002

virsh :
دستور virsh یک دستور از بسته libvirt-client می‌باشد . برای مشاهده ساختار ماشین مجازی

#virsh capabilities
اما libvirt چیست ؟


Libvirt is collection of software that provides a convenient way to manage virtual machines and other virtualization functionality, such as storage and network interface management. These software pieces include an API library, a daemon (libvirtd), and a command line utility (virsh).

An primary goal of libvirt is to provide a single way to manage multiple different virtualization providers/hypervisors. For example, the command ‘virsh list –all’ can be used to list the existing virtual machines for any supported hypervisor (KVM, Xen, VMWare ESX, etc.) No need to learn the hypervisor specific tools!

به عبارت ساده‌تر (البته متن و زبان خود سایت خیلی ساده و گویا هست) libvirt مجموعه‌ای از برنامه‌های مناسبی است برای مدیریت ماشین‌ها و بقیه‌ی منابع مجازی مانند منابع ذخیره‌سازی (strage) و کارت‌های شبکه.
از جمله خوبی‌هایی که استفاده از libvirt داره این هست که چندین hypervisor و provider رو پشتیبانی می‌کنه و دیگه لازم نیست برای استفاده از هر کدوم از اونها دستورات مختص به خودشون رو یادبگیریم. برای مثال می‌شه با استفاده از دستور زیر
virsh list —all
همه‌ی ماشین‌های مجازی موجود رو لیست کرد. اگر استفاده از خط فرمان رو نمی‌پسندید می‌تونید رابط گرافیکی virt-manager رو نصب و استفاده کنید.
اینجا می خواهم از قابلیت console دستور virsh صحبت کنم. console این قابلیت رو به ما می‌ده که بتونیم به serial console ماشین مهمان (که البته منظور مجازی هست) متصل بشیم (از طریق خط فرمان). امّا برای این کار باید تنظیماتی بر روی ماشین مجازی انجام بدیم تا بتونه این اتصال رو برقرار کنه.
کار‌هایی که باید انجام بدیم ۲تا هستن (هر دوی این کارها داخل ماشین‌مجازی انجام می‌گیرن یعنی باید یه روش دیگه‌ای باشه و بر حسب شرایط بتونید پیدا کنید که بتونید داخل ماشین لاگین کنید):
اوّل اینکه باید سیستم‌عامل ماشین‌مجازی رو تنظیم کنیم که خروجی رو بر روی سریال پورت مجازی (که اسم serial port در لینوکس ttyS0 و در ویندوز COM1 هست) بفرسته. برای اینکار، خط مربوط به کرنل رو در فایل /boot/grub/grub.cfg ویرایش کرده و متن زیر رو به انتهای اون اضافه کنیم.
console=tty0 console=ttyS0,115200
نکته:
۱. قبل از ویرایش فایل یک کپی از اون به عنوان پشتیبان تهیه کنید.
۲. این فایل سطح دسترسی نوشتن نداره و قبل از هر چیز این رو رفع کنید.
۳. یادتون باشه بعد از انجام تغییرات دسترسی نوشتن بر روی فایل رو بگیرید.

ماشین رو ریبوت کرده و دستور virsh console رو اجرا می‌کنیم در این حالت باید بتونیم خروجی کنسول ماشین‌مجازی رو ببینم (همون خط‌هایی که سیستم‌عامل موقع بوت شدن روی صفحه می‌نویسه.) امّا در نهایت پس از اتمام مراحل بوت چیزی عاید ما نمی‌شه در حالی که باید با صفحه‌ی ورود به ماشین مواجه می‌شدیم.
ایجاد این مسأله طبیعی هست، چون گفتم دوتا کار باید انجام بدیم ولی ما فقط اوّلی رو به اتمام رسوندیم.
کار دوّم این هست که باید خود سریال کنسول رو بر روی ماشین‌مجازی کانفیگ کنیم. برای این کار یک فایل به اسم ttyS0.conf در مسیر /etc/init می‌سازیم و خطوط زیر رو داخلش می‌نویسیم:
start on stopped rc RUNLEVEL=[2345]
stop on runlevel [!2345]
respawn
exec /sbin/getty -L 115200 ttyS0 xterm

سپس دستور زیر رو برای شروع به کار ttyS0 اجرا می‌کنیم:
sudo start ttyS0
یا ماشین رو ریبوت می‌کنیم.
در این مرحله پس از اینکه دستور console رو داخل virsh به همراه اسم ماشین‌مجازی مورد نظر اجرا کردیم پس از بوت شدن ماشین شاهد خط فرمان برای نام‌کاربری و رمز عبور خواهیم بود که نشون‌دهنده‌ی اون هست که ماشین در حال آماده به کار است.
و اما ادامه دستور virsh :
مدیریت ماشین مجازی و هایپروایزرها با استفاده از دستورات virsh بسیار ساده تر شده است. این یک ابزار درون ساخت متن باز است. با استفاده از این دستورات، می توانید ماشین های مجازی را ایجاد کنید، ویرایش نمایید و انتقال دهید. همانطور که در ابتدای مقاله نیز ذکر کردیم، دستورات زیادی در این مورد وجود دارد که هر کدام از آن ها به طبقه بندی های مختلفی همچون دستورات دامنه، دستورات بخش ذخیره سازی و دستورات اسنپ شات تقسیم می شوند. حالا سوال اینجاست که با وجود طیف وسیعی از دستورات، چگونه می توان بهترین دستور را برای مدیریت ماشین مجازی و هایپروایزر انتخاب کرد؟ در ادامه لیستی از دستورات را بیان می کنیم که می توانید برای شروع کار خود از آن ها استفاده کنید.

دستورات عمومی:

دستوراتی که در این طبقه بندی قرار می گیرند مخصوص ماشین های مجازی نیستند اما به شما کمک می کنند وظایف مدیریتی عمومی را به خوبی انجام دهید.

دستور help: با استفاده از این دستور می توانید لیستی از دستورات موجود را دریافت کنید. این دستورات در طبقه بندی های مختلفی گروه بندی شده اند. یک گروه را مشخص کنید تا بتوانید لیست خود را کوچکتر نمایید و توضیحات کوتاهی از هر کدام را مشاهده کنید. همچنین شما می توانید یک دستور خاص را مشخص کنید تا اطلاعات دقیق تری همچون نام؛ توضیحات و گزینه های موجود را به دست آورید.

دستور List: شما می توانید از این دستور برای به دست آوردن اطلاعات مورد نیاز خود در مورد ماشین مجازی فعلی و وضعیت اخیر آن استفاده کنید. بسته به چیزی که به دنبالش هستید، می توانید مواردی را مشخص نمایید. این دستور ID name و وضعیت را مشخص می کند. وضعیت های احتمالی شامل در حال اجرا، متوقف شده و از بین رفته است.

دستور Connect: این دستور به شما کمک می کند به صورت محلی به هایپروایزرهای خود متصل شوید. شما می توانید دسترسی ریموتی را از طریق شناسایی منابع یکسان به دست آورید. مقادیری که در این دستور پشتیبانی می شود شامل xen:/// است که مقدار پیش فرض می باشد. مقدار qemu:///system، qemu:///session و lxc:/// نیز پشتیبانی می شود. برای توسعه یک ارتباط read-only، عبارت readonly را به دستور خود اضافه کنید.

دستورات دامنه:

شما می توانید با استفاده از دستورات زیر، ماشین مجازی خود را به طور مستقیم دستکاری کنید.

دستور Desc: این دستور می تواند توضیحات و عنوان یک ماشین مجازی را تغییر دهد یا به نمایش بگذارد. به خاطر داشته باشید که اگر از هر دو عبارت –live و –config استفاده می کنید، عبارت –config ارجحیت خواهد داشت. همچنین توصیه می شود عنوان ماشین مجازی خود را کوتاه انتخاب کنید اما هیچ قانونی در این مورد وجود ندارد.

دستور save: این دستور ماشین مجازی را متوقف می کند و اطلاعات و داده های موجود را در یک فایل ذخیره سازی می نماید. اینکار باعث می شود حافظه ای که قبلا به یک ماشین مجازی اختصاص داده شده است و دیگر اجرا نمی شود خالی و ازاد گردد. برای نشان دادن پیشرفت فرایند ذخیره سازی، از –verbose استفاده کنید. برای بازیابی ماشین مجازی که قبلا ذخیره شده است ، می توانید از دستور restore استفاده نمایید.

دستور setmem: شما می توانید حافظه اختصاص داده شده به ماشین مجازی خود را با این دستور تغییر دهید اما باید مطمئن شوید که در واحد کیلوبایت تعریف می شود. با استفاده از دستور setmaxmem می توانید حداکثر حافظه اختصاص داده شده به ماشین مجازی خود را تغییر دهید. عبارت –config،–live و –current اختیاری هستند.

دستور migrate: با استفاده از این دستور می توانید ماشین مجازی خود را با استفاده از مهاجرت زنده و مهاجرت مستقیم به هاست دیگر منتقل کنید. باید به این نکته توجه داشته باشید که هایپروایزرهای واحد از تمامی انواع مهاجرت پشتیبانی نمی کنند. زمانی که در حال مهاجرت Live هستید، می توانید با دستور migrate-setmaxdowntime حداکثر زمان از کارافتادگی را مشخص کنید.

دستورundefine: این دستور ماشین مجازی در حال اجرا را به یک ماشین مجازی گذرا تبدیل می کند بدون اینکه آن را متوقف سازد. اگر ماشین مجازی شما غیر فعال است، این دستور پیکربندی های آن را حذف خواهد کرد. شما می توانید از Flag های متعدد همچون –managed-save ، –snapshots-metadata،–storage ،–remove-all-storage و –wipe-storage استفاده کنید.

دستور dump: با استفاده از این دستور می توانید یک فایل گزارش دامپ(dump) برای ماشین مجازی خود ایجاد کنید. در این حالت خطاهای موجود قابل شناسایی خواهند بود. اگر می خواهید ماشین مجازی شما تا زمانی که فایل دامپ تکمیل می شود اجرا شود، عبارت –live را به آن اضافه کنید. با استفاده از –crash ، ماشین مجازی شما متوقف می شود. برای ریست کردن ماشین مجازی بعد از دامپ، از –reset استفاده کنید.

دستور shutdown: این دستور می تواند ماشین مجازی شما را خاموش کند. استفاده از این دستور نسبت به دستور Destroy امن تر است. با استفاده از پارامتر –mode می توانید روش های مختلفی را برای خاموش کردن ماشین مجازی خود انتخاب کنید.

دستورات Storage pool:

دستوراتی که در این طبقه بندی قرار دارد برای دستکاری و تغییر فضای ذخیره سازی یا همان Storage pool استفاده می شود.

دستور pool-list: این دستور اشیای فعال در pool را مشخص می کند. شما می توانید با استفاده از –persistent ،–transient ،–autostart یا –no-autostart فیلتر کنید. علاوه بر این می توانید pool های خاصی را لیست نمایید. اگر می خواهید لیستی از pool های غیر فعال را به دست آورید از –inactive استفاده کنید. برای اینکه بتوانید لیست کاملی از دستورات را در دست داشته باشید باید از عبارت –all استفاده نمایید.

دستور pool-build: شما می توانید با این دستور یک pool بسازید. گزینه های در دسترس شامل –overwrite و –no-overwrite است. اگر از گزینه –overwrite استفاده کنید، داده های موجود در دستگاه هدف رونویسی خواهد شد.

دستور pool-edit: این دستور به شما اجازه می دهد پیکربندی XML فضای ذخیره سازی(storage pool) خود را در ویرایشگر متن پیش فرض ویرایش کنید. این گزینه می تواند مفید باشد زیرا خطاهای موجود را بررسی می کند.

دستورات Volume:

اینگونه دستورات حجم فضای ذخیره سازی را مدیریت می کنند.

دستور vol-create: این دستور حجمی را از فایل XML یا آرگومان خط فرمان ایجاد می کند. علاوه بر این، شما می توانید حجمی را با استفاده از حجم های دیگر به عنوان ورودی ایجاد نمایید. برای انجام اینکار باید از vol-create-from استفاده کنید. همچنین قادر خواهید بود حجم موجود را از مجموعه آرگومان ها ایجاد نمایید. در این شرایط نیز بهتر است از vol-create-as استفاده کنید. می توانید اندازه خاص و حجم مناسب هر فایل را ایجاد کنید.

دستور vol-resize: این دستور اندازه حجم داده شده را تغییر می دهد. ظرفیت موجود به یک اندازه جدید تبدیل می شود اما با استفاده از دستور–delta می توان مقداری را به اندازه فعلی افزود. باید به این نکته توجه داشته باشید که استفاده از دستور vol-resize برای ماشین های مجازی فعال زیاد امن نیست. اما شما می توانید برای تغییر اندازه Live از دستور blockresizecommand استفاده کنید.

دستور vol-wipe: این دستور حجم را پاک می کند و شما را مطمئن می سازد که داده های قبلی، دیگر در دسترس هیچ کسی قرار نمی گیرد. این گزینه زمانی مفید است که می خواهید اطلاعاتی را در ماشین مجازی پاک کنید. با تغییر الگوریتم می توانید الگوریتم های پاکسازی دیگری انتخاب کنید.

دستورات اسنپ شات:

دستوراتی که در این طبقه بندی قرار دارد می تواند اسنپ شات های موجود در ماشین مجازی را دستکاری نماید.

دستور snapshot-list: با استفاده از این دستور می توانید لیستی از اسنپ شات های موجود در ماشین مجازی را به دست آورید. این لیست شامل نام اسنپ شات، زمان ایجاد آن و وضعیت ماشین مجازی خواهد بود. همچنین فیلترهای زیادی وجود دارد که می توانید از آن ها استفاده کنید. برخی از این فیلترها شامل –from ،–leaves ،–metadata ،–inactive و –internal است.

دستور snapshot-create: این دستور می تواند اسنپ شاتی را با نام، توضیح و مقدار دیسک اختصاص داده شده در فایل XML ایجاد کند. اگر دوست دارید اسنپ شاتی را بدون استفاده از ویژگی های بیان شده در فایل XML ایجاد کنید از snapshot-create-as استفاده کنید. با مشخصه –halt ، می توانید بعد از ایجاد اسنپ شات ماشین مجازی را به صورت غیر فعال رها کنید.

دستور snapshot-revert: این دستور به شما اجازه می دهد ماشین مجازی را به یک اسنپ شات خاص بازگردانید. برای بازگرداندن اسنپ شات فعلی از –current استفاده کنید.

دستور snapshot-delete: شما می توانید یک اسنپ شات خاصی را با این دستور پاک کنید یا اسنپ شات فعلی را با اضافه کردن –current پاک نمایید. اگر قصد دارید اسنپ شات و children های آن را پاک کنید از –children استفاده کنید. با اضافه کردن –children-only ، می توانید children های اسنپ شات را پاک کنید بدون اینکه آسیبی به خود اسنپ شات وارد نمایید.

خوب همانطور که مشاهده کردید لیستی از دستورات Virsh در این مقاله بیان شد. البته باید به این نکته توجه داشته باشید که این لیست کامل نیست و هنوز هم دستورات زیادی در این مورد وجود دارد. در هر کدام از طبقه بندی ها می توانید دستورات مفید دیگری بیابید. برخی از طبقه بندی ها در این مقاله بیان نشد اما بهتر است در مطالعات خود این موارد را نیز مد نظر داشته باشید. زمانی که صحبت از مدیریت موفق هایپروایزر و ماشین مجازی به میان می آید، درک صحیح تمامی گزینه ها، محدودیت ها و نتایج احتمالی هر کدام بسیار مهم خواهد بود. پس این لیست را با دقت مطالعه کنید و از دستورات موجود برای آسان تر کردن فرایند مدیریت استفاده نمایید.



نکته : می تونید در kvm از libvirt استفاده نکنید که در آینده توضیح خواهم داد
#libvirt #virtualization #virsh

مجموعه کتاب های #lpic
https://www.dropbox.com/s/v9xtcar6iuhzlot/lpic_doc.rar?dl=0

LPIC 2 Linux Professional Institute Certification Study Guide
https://www.dropbox.com/s/6v2ectvgtx01325/LPIC%202%20%20Linux%20Professional%20Institute%20Certification%20Study%20Guide.pdf?dl=0
#lpic #lpi @unixmens

CompTIA Linux Complete Study Guide
https://www.dropbox.com/s/a3sg4bpln1gj8u2/CompTIA%20Linux%20Complete%20Study%20Guide.pdf?dl=0
#linux+ @unixmens

با مدارک لینوکس/یونیکس آشنا شویم :
Red Hat :
Red Hat Certified System Administrator (RHCSA)
Red Hat Certified Engineer (RHCE)
Red Hat Certified Virtualization Administrator (RHCVA)
Red Hat Certified Datacenter Specialist (RHCDS)
Red Hat Certified Security Specialist (RHCSS)
Red Hat Certified Architect (RHCA)
LPI :
Linux Essentials
Junior Level Linux Certification (LPIC-1)
Advanced Level Linux Certification (LPIC-2)
Senior Level Linux Certification (LPIC-3)
NOVELL :
Novell Certified Linux Engineer
Certified Linux Administrator
Certified Linux Desktop Administrator
Novell Certified Linux Professional

Oracle :

Oracle Solaris System Administrator (OCA)
Oracle Solaris System Administrator (OCP)
Oracle Solaris Network Administrator (OCE)
Oracle Solaris Security Administrator (OCE)
Oracle Solaris Cluster System Administrator (OCP)
Oracle Linux Administrator (OCA)
Oracle Linux Certified Implementation Specialist
Managing Oracle on Linux Certified Expert
IBM :

IBM Certified Systems Expert – Enterprise Technical Support for AIX and Linux
IBM CSE – Virtualization Technical Support for AIX and Linux
IBM CSE – High Availability for AIX Technical Support and Administration
IBM Certified Operator – AIX Basic Operations
IBM Certified System Administrator – AIX

HP :
CSA – HP-UX
CSE – Specialty in High Availability – HP-UX
CSE – Specialty in Networking and Security – HP-UX
CSE – Specialty in Virtualization – HP-UX


‌BSD :
BSD Associate (BSDA)
BSD Professional (BSDP)

CompTIA :
CompTIA Linux+ Powered by LPI

GIAC :
GIAC Certified UNIX Security Administrator (GCUX)
#linux #unix #certification @unixmens