✳️ شهید بهشتی: با هر دو نوع گفتوگو و سازش با آمریکا مخالفم
من در هیچ مذاکره و گفتوگویی که به سمت آوانس دادن به آمریکا و [حتی] آوانس گرفتن پیش رفته باشد، حاضر نبودهام. بلکه جلوی آن را گرفتهام.
من درباره #سازش نظر خودم را مکرر اعلام کردم. به نظر من، انقلاب اسلامی ایران وقتی میتواند موفقیتآمیز به جلو برود که هیچگونه سازش با قدرت بیگانه در طرح و نقشهٔ رهبری انقلاب و اداره انقلاب رخنه نکند.
البته به نظر من دو نوع سازش وجود دارد در عالم سیاست که فکر میکنم هر دو مردود باشند: یکی سازشِ خیانتکارانه و دیگری سازشِ مصلحتاندیشانه است. من شخصاً هر دو نوع سازش را رد میکنم.
در مورد سازش خیانتکارانه مطلب روشن است. کسانی هستند که برای اینکه در یک کشوری در دنیای سوم به حکومت برسند، بیایند و با آن ابرقدرتی که حامی حکومت وقت است، وارد مذاکره میشوند و زیر پای حکومت قبلی را خالی میکنند تا خودشان با حمایت آن ابرقدرت جای او بنشینند. این سازش خیانتکارانه است و معمولاً در این رویه، اینگونه افراد یا گروهها مجبور میشوند امتیازی به آن ابرقدرت بدهند تا او را راضی کنند تا اینکه خودشان جانشین حکومت قبلی باشند.
نوع دوم سازش این است که یک گروه علاقهمند به مصلحت ملت و کشور، خطمشیی سیاسی انتخاب کرده که در آن خطمشی، بهجای #مبارزه قوی و نیرومند با ابرقدرتهای استعمارگر، بیاید و با آنها وارد مذاکره هم بشود و به #خیال خودش آنها را هم قانع کند که دست از سر یک کشور دنیای سوم و یک ملت دنیای سوم بردارند و بخواهد با منطق، آنها را از استعمار و استثمار منصرف کند. بیآنکه واقعاً بخواهد به ملت خودش خیانتی بکند. به این میگوییم سازش مصلحتجویانه. از نظر من این نوع سازش هم #محکوم است.
در طول این سالهای مبارزه ملت ایران، من به روش دوم اعتقادی نداشتهام، و هیچگاه برای گفتوگو با ابرقدرتهای دشمن قدمی به جلو نگذاشتم و حتی افراد و گروههای اجتماعی محترمی را که به این راه معتقد بودند، مکرر با آنها بحث میکردم که فکر نمیکنم این روش، روش صحیحی باشد. و این روش، روشی است که اصولاً با روحیهٔ انقلاب سازگار نیست.
#سیدمحمد_حسینی_بهشتی
#بهشتی_از_زبان_بهشتی
#فرامرز_شعاع_حسینی
جلد ۳، صفحات ۱۲۷ و ۱۲۸.
من در هیچ مذاکره و گفتوگویی که به سمت آوانس دادن به آمریکا و [حتی] آوانس گرفتن پیش رفته باشد، حاضر نبودهام. بلکه جلوی آن را گرفتهام.
من درباره #سازش نظر خودم را مکرر اعلام کردم. به نظر من، انقلاب اسلامی ایران وقتی میتواند موفقیتآمیز به جلو برود که هیچگونه سازش با قدرت بیگانه در طرح و نقشهٔ رهبری انقلاب و اداره انقلاب رخنه نکند.
البته به نظر من دو نوع سازش وجود دارد در عالم سیاست که فکر میکنم هر دو مردود باشند: یکی سازشِ خیانتکارانه و دیگری سازشِ مصلحتاندیشانه است. من شخصاً هر دو نوع سازش را رد میکنم.
در مورد سازش خیانتکارانه مطلب روشن است. کسانی هستند که برای اینکه در یک کشوری در دنیای سوم به حکومت برسند، بیایند و با آن ابرقدرتی که حامی حکومت وقت است، وارد مذاکره میشوند و زیر پای حکومت قبلی را خالی میکنند تا خودشان با حمایت آن ابرقدرت جای او بنشینند. این سازش خیانتکارانه است و معمولاً در این رویه، اینگونه افراد یا گروهها مجبور میشوند امتیازی به آن ابرقدرت بدهند تا او را راضی کنند تا اینکه خودشان جانشین حکومت قبلی باشند.
نوع دوم سازش این است که یک گروه علاقهمند به مصلحت ملت و کشور، خطمشیی سیاسی انتخاب کرده که در آن خطمشی، بهجای #مبارزه قوی و نیرومند با ابرقدرتهای استعمارگر، بیاید و با آنها وارد مذاکره هم بشود و به #خیال خودش آنها را هم قانع کند که دست از سر یک کشور دنیای سوم و یک ملت دنیای سوم بردارند و بخواهد با منطق، آنها را از استعمار و استثمار منصرف کند. بیآنکه واقعاً بخواهد به ملت خودش خیانتی بکند. به این میگوییم سازش مصلحتجویانه. از نظر من این نوع سازش هم #محکوم است.
در طول این سالهای مبارزه ملت ایران، من به روش دوم اعتقادی نداشتهام، و هیچگاه برای گفتوگو با ابرقدرتهای دشمن قدمی به جلو نگذاشتم و حتی افراد و گروههای اجتماعی محترمی را که به این راه معتقد بودند، مکرر با آنها بحث میکردم که فکر نمیکنم این روش، روش صحیحی باشد. و این روش، روشی است که اصولاً با روحیهٔ انقلاب سازگار نیست.
#سیدمحمد_حسینی_بهشتی
#بهشتی_از_زبان_بهشتی
#فرامرز_شعاع_حسینی
جلد ۳، صفحات ۱۲۷ و ۱۲۸.