فردای طولانی ترین شب سال
✍️ اگر قرار بود انشایی بنویسیم با این مضمون که "طولانی ترین شب سال را چگونه گذراندید؟"، چه می نوشتیم؟ در هوشیاری و با دغدغه گذشت یا با سرخوشی محض؛ یا آمیزه ای از شادی و همّ و غم؟ "شنیده‌ایم که محمود غزنوى شب دِى - شراب خورد و شبش جمله در سَمور گذشت/ گداى گوشه نشینى لب تنور گرفت - لب تنور بر آن بینواى عور گذشت/ على الصّباح بزد نعرهاى، که اى محمود - شب سَمور گذشت و لب تنور گذشت".
🔹دور هم جمع شدن خانواده ها و صله ارحام حتما رحمت الهی را جلب می کند و چنین شادی یی مغتنم است. در عین حال رنج و غم، همزاد آدمی است؛ که فرمود " لقد خلقنا الانسان فی کبد. همانا انسان را در رنج آفریدیم". اما کدام رنج و دغدغه و همّ و غم؟ غم معاش؟ غم معاد؟ غم خود ؟ رنج دیگران؟ و یا غم بی غمی؟ "مرد را دردی اگر باشد خوش است - درد بی دردی علاجش آتش است".
♦️داشتن دغدغه معیشت حلال نه تنها عار نیست که فضیلت هم هست. و بالاتر، آن است که آدمی بیاندیشد اینجا که ایستاده کجاست و چه می کند؟ از کجا آمده تا اینجا؟ و قرار است تا کجا برود و ببرندش؟ بدتر از رنج گم شدگی و راه گم کردگی، درد بی خبری از آن است. و همه بدتر، اینکه انسان در نهایت رنج و مهجوریت از وطن، از یاد ببرد او را پدر مهربانی هست که راه را می شناسد و از رنجوری وی دو چندان رنج می کشد.
💠 امیر مومنان علیه السلام فرمود "هرگز هوا من بر من چیره نخواهد گردید و حرص، مرا به گزیدن خوراک ها نخواهد کشید. چه؛ بُود که در حجاز یا یمامه کسی حسرت گرده نانی برد, یا هرگز شکمی سیر نخورد و من سیر بخوابم و پیرامونم شکم هایی باشند از گرسنگی به پشت دوخته و جگرهای سوخته... آیا بدین بسنده کنم که گویند امیر مومنان است و در ناخوشایندهای روزگار شریک آنان نباشم؟ یا در سختی زندگی نمونه ای برایشان نشوم؟!".
✳️ فرمود شما مانند من نمی توانید. اما امر کرد به آنچه مقدور است : "ولکن اعینونی #بورع و #اجتهاد و #عفة و #سداد. اما مرا یاری کنید با پارسایی (توقف هنگام شبهه) و سخت کوشی و عفّت به خرج دادن (پرهیز از دست یازیدن به حرام هنگام توانایی) و محکم کاری در امور". لابد دیشب اغلب ما به آینده اندیشیده و از آینده پرسیده ایم. آینده با ایمان و امید و اراده ساخته می شود ؛ با منطق #ما_می_توانیم.
⛔️ هر روشنفکر و سیاستمداری با هر انگیزه و شخصیت و روحیه به مردم القا می کند #ما_نمی_توانیم و باید کاسه چه کنم و گدایی در برابر دشمنان بشریت به دست بگیریم، مطلقا دعوت به زندگی سرافرازانه نمی کند، بلکه این، وسوسه شیاطین است." وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا... و این چنین در برابر هر پیامبری، دشمنی از شیاطین انس و جنّ قرار دادیم؛ بعضی از آنها سخنان فریبنده و بی‌اساس (برای اغفال مردم) به بعضی دیگر القا می کردند" (آیه 112 سوره انعام)
#محمدایمانی
✍️ اگر قرار بود انشایی بنویسیم با این مضمون که "طولانی ترین شب سال را چگونه گذراندید؟"، چه می نوشتیم؟ در هوشیاری و با دغدغه گذشت یا با سرخوشی محض؛ یا آمیزه ای از شادی و همّ و غم؟ "شنیده‌ایم که محمود غزنوى شب دِى - شراب خورد و شبش جمله در سَمور گذشت/ گداى گوشه نشینى لب تنور گرفت - لب تنور بر آن بینواى عور گذشت/ على الصّباح بزد نعرهاى، که اى محمود - شب سَمور گذشت و لب تنور گذشت".
🔹دور هم جمع شدن خانواده ها و صله ارحام حتما رحمت الهی را جلب می کند و چنین شادی یی مغتنم است. در عین حال رنج و غم، همزاد آدمی است؛ که فرمود " لقد خلقنا الانسان فی کبد. همانا انسان را در رنج آفریدیم". اما کدام رنج و دغدغه و همّ و غم؟ غم معاش؟ غم معاد؟ غم خود ؟ رنج دیگران؟ و یا غم بی غمی؟ "مرد را دردی اگر باشد خوش است - درد بی دردی علاجش آتش است".
♦️داشتن دغدغه معیشت حلال نه تنها عار نیست که فضیلت هم هست. و بالاتر، آن است که آدمی بیاندیشد اینجا که ایستاده کجاست و چه می کند؟ از کجا آمده تا اینجا؟ و قرار است تا کجا برود و ببرندش؟ بدتر از رنج گم شدگی و راه گم کردگی، درد بی خبری از آن است. و همه بدتر، اینکه انسان در نهایت رنج و مهجوریت از وطن، از یاد ببرد او را پدر مهربانی هست که راه را می شناسد و از رنجوری وی دو چندان رنج می کشد.
💠 امیر مومنان علیه السلام فرمود "هرگز هوا من بر من چیره نخواهد گردید و حرص، مرا به گزیدن خوراک ها نخواهد کشید. چه؛ بُود که در حجاز یا یمامه کسی حسرت گرده نانی برد, یا هرگز شکمی سیر نخورد و من سیر بخوابم و پیرامونم شکم هایی باشند از گرسنگی به پشت دوخته و جگرهای سوخته... آیا بدین بسنده کنم که گویند امیر مومنان است و در ناخوشایندهای روزگار شریک آنان نباشم؟ یا در سختی زندگی نمونه ای برایشان نشوم؟!".
✳️ فرمود شما مانند من نمی توانید. اما امر کرد به آنچه مقدور است : "ولکن اعینونی #بورع و #اجتهاد و #عفة و #سداد. اما مرا یاری کنید با پارسایی (توقف هنگام شبهه) و سخت کوشی و عفّت به خرج دادن (پرهیز از دست یازیدن به حرام هنگام توانایی) و محکم کاری در امور". لابد دیشب اغلب ما به آینده اندیشیده و از آینده پرسیده ایم. آینده با ایمان و امید و اراده ساخته می شود ؛ با منطق #ما_می_توانیم.
⛔️ هر روشنفکر و سیاستمداری با هر انگیزه و شخصیت و روحیه به مردم القا می کند #ما_نمی_توانیم و باید کاسه چه کنم و گدایی در برابر دشمنان بشریت به دست بگیریم، مطلقا دعوت به زندگی سرافرازانه نمی کند، بلکه این، وسوسه شیاطین است." وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا... و این چنین در برابر هر پیامبری، دشمنی از شیاطین انس و جنّ قرار دادیم؛ بعضی از آنها سخنان فریبنده و بی‌اساس (برای اغفال مردم) به بعضی دیگر القا می کردند" (آیه 112 سوره انعام)
#محمدایمانی