او هم مثل بهشتی یک ملت بود برای ملت ما...

کاش شده بود فدایی و بلاگردان "کسی" شد که رفتن او به "تنهایی" ، نگرانمان می کند...
نگران "تنهاییِ" "کسی"...

کاش...

کاش فاطمیه کنار آقایمان باز می دیدیمش و تنهایی علی را باز "فقط می شنیدیم "...

نمی دانم چه کسی چگونه خبر را برای آقایمان برد...

اللهم اشدد ازره...

و باز یادمان می آید...
افرادی که خود به تنهایی ملتند و یک تنه سپاه...
آری یک تنه سپاهند...
سپاه حمزه
سپاه خدیجه
سپاه ابوطالب
سپاه مالک
سپاه عمار
سپاه عباس

و به تنهایی ملتند...
ملت بهشتی
ملت مطهری
ملت چمران
ملت صیاد
ملت مهدوی کنی
و ملت هاشمی شاهرودی...

او رفت...

زندگی نامه اش، حقیقتا رساله عین الحیات است و نامه زندگی...

نامه ای سر و دست و دل گشاده است که سطر سطرش،
درس نوشتارهای "فقه" عاشقانه نگاشتن و نفس نفس، درس گفتارهای "اصول" عارفانه سرودن و قدم قدم درس رفتارهای"منطق"شهیدانه رفتن است.

او رفت
در انتظار "ملت"هایی برای دولت "کسی"...

یا سپاه علی، زهرا!
دریاب علی را...
دریاب ملت علی را
و دریاب ملت های علی را

#ع_نوری