Сёння спаўняецца 100 гадоў з дня нараджэння беларускага мастака Фёдара Бараноўскага. 🧑🏻‍🎨

Нарадзіўся ў Мінску, у 1953 годзе скончыў Мінскае мастацкае вучылішча. У 1959 — Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут, дзе вучыўся ў Валянціна Волкава і Віталя Цвірко. Станавіўся ўдзельнікам мастацкіх выставак, выкладаў на кафедры жывапісу ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце і ў Беларускім політэхнічным інстытуце.

🖌 Працаваў у розных жанрах станковага жывапісу, у тым ліку ў жанры лірычнага партрэта і пейзажа.

Работы Фёдара Міхайлавіча сёння захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва, Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны, у фондах Беларускага саюза мастакоў.

🎖 Самыя вядомыя работы мастака прысвечаны Вялікай Айчыннай вайне: «Цаной жыцця», «Выхад з блакады», «Шляхі-дарогі» і іншыя.

«Коноплянка. Дикая клюква» — «рубін» у калекцыі ААТ «МІНСК КРЫШТАЛЬ».

Створана на аснове соку з сакавітых ягад журавіны, таму мае асвяжальны кіславата-востры смак з характэрнай лёгкай гаркаватасцю. Выдатна падыходзіць для страў у традыцыйным стылі.

ААТ «МІНСК КРЫШТАЛЬ» — каштоўная калекцыя беларускіх напояў. 🌿

Працягваем знаёміць вас з легендамі, якія існавалі і распаўсюджваліся па Беларусі ў розныя часы яе станаўлення.

Сёння раскажам вам пра «русалку ў Свіслачы». 🧜🏻‍♀️

У XVI стагоддзі ў Мінску жыла цудоўная шляхцянка. Штодзень у доме прыгажуні бывалі сваты. Свавольная дзяўчына ўсім адмаўляла, лічачы жаніхоў нявартымі. Статны, малады, але бедны шляхціц закахаўся ў паненку. Доўга ён дабіваўся сэрца прыгажуні, але яна была непахісная. Казала, што бядняк ёй ні да чаго. Аднойчы, прыйшоўшы ў чарговы раз да шляхцянкі са сватамі, ён убачыў яе ў абдымках брыдкага, але багатага гараджаніна. Юнак не стрымаў гневу. Дачакаўшыся пакуль сапернік пойдзе, ён прабраўся ў дом, схапіў дзяўчыну і ўтапіў у Свіслачы.

Хутка ў рацэ з'явілася чароўная русалка, якая месяцовымі начамі зазывала ў ваду мужчын і тапіла ў глыбокіх вірах. 🌊

Чулі гэтую легенду раней?

Крепкие напитки Беларуси имеют долгую и богатую историю. Сегодня мы продолжаем серию постов, где рассказываем все о культуре пития: от древних времен и до настоящего времени. ✍🏼

Державная монополия на продажу питей продолжалась, но имелись весьма важные исключения. 👉🏻 Например, служилому сословию дозволялось выпивать не в кабаках, а дома. Духовенство и бояре с высочайшего позволения наделялись правом изготовления алкогольных напитков (устроения винокурен) и владения кабаками за так называемый «винный откуп», для чего проводились специальные торги. Победитель платил в казну установленную сумму, получая взамен возможность продавать алкогольную продукцию и открывать питейные заведения в определенной местности. 

👑 При Петре I откупа составляли пятую часть доходов казны. 

В 1765 году императрица Екатерина II провела реформу, на которой настаивала аристократия: купечеству запрещалось содержание винокурен и, соответственно, выполнение винных подрядов. Заодно ликвидировалось казенное производство. По принятому Уставу винокурением могли заниматься исключительно дворяне, то есть возникла очередная монополия.

▫️ Обиженные судьбой предприниматели-заводчики горевали недолго. Большинство из них ринулось в откупную отрасль, что привело к увеличению количества кабаков. В конце правления императрицы уже треть доходов казны складывалась из совокупного питейного дохода.

Ставьте «❤️» в комментариях, а мы подготовим следующий пост серии!

ОАО «МИНСК КРИСТАЛЛ» — вкус белорусских традиций. 

Ежа ў беларускай культуры: Дранікі. 🥘

Працягваем рубрыку, у якой расказваем пра традыцыйную беларускую ежу, спосабы яе прыгатавання, а таксама абрадавую ролю і павер'і.

👉🏻 Дранікі — гэта галоўная нацыянальная страва беларусаў. Бульбяныя аладкі па падобных рэцэптах гатуюць у розных краінах свету, але беларускія дранікі заваявалі папулярнасць дзякуючы асабліваму смаку, нацыянальным кулінарным сакрэтам і ўласцівасцям беларускай бульбы.

У беларускую кухню рэцэпт дранікаў трапіў ад польскага кулінара Яна Шытлера (кухар князя Сапегі). У 1830 годзе ён выдаў кнігу з кулінарнымі рэцэптамі, у якую ўключыў разнастайныя стравы, у тым ліку рэцэпт дранікаў, «падгледжаны» ў немцаў. 📖

🥔 Сваю цяперашнюю назву дранікі атрымалі ад старарускага слова «драць», гэта значыць церці. Першапачаткова, да з'яўлення таркі, бульбу «дралі» на завостранай дошцы. У беларускіх вёсках дранікі былі традыцыйнай ежай на сняданак.

Традыцыйна дранікі гатуюцца без дадання мукі і падаюцца да стала са смятанай. Разам з мучнымі блінамі іх часта ўжываюць у ежу ў якасці гарніру да беларускіх мачанак.

А як вы гатуеце дранікі? Дзяліцеся сваімі сакрэтамі ў каментарыях! 😉

Крыніца: Государственная национальная библиотека КБР им. Т. К. Мальбахова «Электронная энциклопедия».

«ТУМАНЫ BLACKBERRY» — свежая новинка от ОАО «МИНСК КРИСТАЛЛ» со вкусом ежевики.

Сладкая лесная ягода в сочетании с натуральными ингредиентами высокого качества. Вкус раскрывается чистыми тонами можжевельника с тонкими и нежными оттенками ежевики. 🌿💜

ОАО «МИНСК КРИСТАЛЛ» — разнообразие вкусов, подаренных природой. 

Бульбянка: гісторыя традыцыйнага беларускага напою. 

🥔 З'яўленне ў XVIII стагоддзі бульбы для беларусаў можна лічыць не проста рэвалюцыйным, а пераломным. Аднак гэты карняплод не адразу прыйшоўся даспадобы беларусам. «Чортавы яблыкі» — так спачатку называлі бульбу з-за недаверу да новага.

Масавы выраб гарэлкі з бульбы пачаўся ў пачатку XIX стагоддзі. У 1823 годзе ў Познані з'явіўся бровар, які працаваў на бульбяной сыравіне. 🏭

Сутачная загрузка складала 10 пудоў мукі ці 20 чвэрцяў бульбы. Завод працаваў 6 месяцаў у годзе. Выкурка віна (гарэлкі) складала 6525 вёдзер. Да работ прыцягваліся прыгонныя сяляне (замест паншчыны). Вінакур быў наёмным і атрымліваў да 150 рублёў срэбрам. Выручка ад продажу віна складала 1400 рублёў за год. 

👉🏻 У канцы красавіка традыцыйна заканчваўся сезон выгана гарэлкі. Яна дасягала 70-90 градусаў і мела непрыемны смурод. Пры продажы яўрэйскаму насельніцтву, якое гандлявала гарэлкай у магазінах, яе разводзілі вадой да 35-40 градусаў. Часам вытворцы пакідалі гарэлку ў скляпах на некалькі гадоў. За 3-4 гады яна станавілася больш празрыстай, мяняла колер на прыгожы бурштынавы, губляла непрыемны смурод, ператварыўшыся ў іншы беларускі напой — старку.

Расказваем пра аповесць Васіля Быкава «Альпiйская балада». 🏔️    

У Васіля Быкава ёсць шмат годных аповесцей, у якіх у асноўным раскрываецца ўся праўда пра людзей часоў Другой Сусветнай вайны. Але самая кранальная і пранікальная ў сэрцы аповесць апынулася пра каханне. ❤️‍🔥

«Альпiйская балада» распавядае гісторыю пра савецкага салдата Івана і італьянку Джулію, двух зняволеных, якіх немцы выкарыстоўвалі ў якасці бясплатнай працоўнай сілы на сваім заводзе. Яны сустракаюцца ў Альпах выпадкова, і паміж імі ўзнікае гарачае і магутнае пачуццё, якое дадае сіл для барацьбы і выжывання.

Галодныя, змучаныя, пераследваныя пагоняй вязні змагаюцца за сваё жыццё і волю на фоне выдатных пейзажаў альпійскай прыроды, як бы існуючай па-за часам.

Дадзеная аповесць і праз гады мала каго пакідае абыякавым. І разбурае вобраз Васіля Быкава, які «пісаў толькі пра вайну». 📖🪖

Холодник 🥣 

Ингредиенты:
🍠 Свекла — 500 г.
🥒 Огурец — 2 шт.
🥚 Яйца — 3 шт.
🧅 Зеленый лук — 4 шт.
🌿 Зелень (петрушка, укроп)
🧂 Соль — 1 ст.л.
🥄 Сахар — 1 ст.л.
🍋 Лимонная кислота — чуть меньше 1 ч.л.
🚰 Вода — 1,2 л.

Отварную свеклу натереть на средней терке и отправить вместе с соком в кастрюлю. Огурцы, лук, яйца порезать и добавить к свекле.

Добавляем соль, сахар, лимонную кислоту и вливаем холодную воду. 
Даем настояться немного и заправляем сметаной 🤍

Приятного аппетита!

За рецепт благодарим прекрасную @polinaviin!