Делимся рецептом коктейля «Боярский». 🍹

Ингредиенты:
▫️ «Ў Original» — 20 мл.
▫️ Гренадин — 20 мл.
▫️ TABASCO (острый соус) — 2 мл.

В шот вливаем гренадин, следом — водку. Капнуть табаско — и коктейль готов!

👉🏻 Коктейль, придуманный на «Казантипе» в начале двухтысячных, полагается выпить, крепко поставить шот на барную стойку и воскликнуть: «Тысяча чертей!» Или, вариативно: «Каналья!»

Крепкие напитки Беларуси имеют долгую и богатую историю. Сегодня мы продолжаем серию постов, где рассказываем все о культуре пития: от древних времен и до настоящего времени. ✍🏼

После того как все земли бывшего ВКЛ оказались во владении Российской империи, рынок спиртных напитков претерпевал медленные, но достаточно глубокие трансформации. 

👉🏻 Завершилось все это введением государственной монополии на производство и продажу алкоголя. В конце XIX века началась новая водочная эра.

В Российской империи крепкий алкоголь являлся широко и повсеместно распространенным продуктом, потребляемым разными слоями населения и имевшим большое экономическое значение. 💰

Иван IV (Грозный) учредил «царевы кабаки», которые дозволялось посещать лишь приближенным людям — опричникам. Вскоре двери кабака распахнулись и для простонародья.

Такие казенные питейные дома приносили огромную корысть, что провоцировало власти на скрытое спаивание населения.

Легенда пра «каменную дзяўчынку» ў Лельчыцкім раёне. 🪨

У той дзень ішла звычайная праца ў канцы лета — жніво. 🌾 Маці ў дапамогу ўзяла сваю дачку Еўку, але ёй цікавей было плесці вянкі з сінявокіх васількоў. Раптам неба закрыла цёмная хмара. Жанчына занепакоілася і пачала падганяць дзяўчынку, каб тая дапамагла. Але Еўка ўперлася і адмовілася працаваць. Тады маці ёй са злосцю крыкнула: «Дык каб ты каменем стала!» У той жа момант неба счарнела, узняўся моцны вецер з маланкай і громам. Жанчына павярнулася і ўбачыла замест сваёй дачкі камень. Якраз на тым месцы, дзе стаяла Еўка.

▫️ У гэтай легендзе заключаецца глыбокі філасофскі сэнс: ніколі ў сэрцах не трэба казаць таго, аб чым будзеш потым шкадаваць усё жыццё.
👉🏻 Мясцовая жыхарка Алена Карась дадае: «Легенда перасцерагае, каб маці ніколі не пракліналі сваіх дзяцей, бо мацярынскае слова мае вельмі моцную магічную сілу. Карыстацца словам трэба асцярожна, каб не нашкодзіць, бо яно можа несці або злую, або добрую сілу».

У вёсцы Данілегі (сучасныя Данілевічы Лельчыцкага раёну) гэтую гісторыю ведае кожны жыхар. Калі ў людзей здараецца гора, нехта захварэе, то ідуць па дапамогу да «каменнай дзяўчынкі» і абавязкова прыносяць з сабой падарункі. У любую пару года камень стаіць прыбраны, у яркіх хустачках, каралях і «фартушках».

📜 Унікальнай традыцыі пакланення «каменнай дзяўчынцы» нададзены статус нематэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь.

Крыніца: официальный сайт газеты «Светлае жыццё» — Данилевичская традиция поклонения «каменной девочке», Светлана Липская; «Каменная девочка» — туристический бренд Лельчицкого района.

Аўтар фота: Канстанцін Кавалёў.

«Замалёўка»
Пятрусь Броўка.

Спявае лета над барамі,
Сасёнкі струнамі звіняць,
Гамоніць поле каласамі,
Шапоча ў кветках сенажаць.

Шумяць вятры ў гаях напеўна.
Адна рачулка ў чаратах
Бурчыць, варочаецца гнеўна,
Бы мулка спаць на камянях.

А можа, з навіны ў ахвоту,
Пакуль міне плацінаў строй,
Так напрацуецца да поту,
Што пара раніцой над ёй.

Распавядаем пра традыцыйныя строі беларускага касцюму.

Сёння працягваем пра Неглюбскі строй, яго абрадавую ролю і звычай узроставай перамены адзення.

Праз адзенне чалавека як бы ўводзілі ў свет — сям'і, роду, вёскі. Перамены ў адзенні абазначалі асноўныя перыяды ў жыцці чалавека (пераход у новую ўзроставую групу, замужжа). 👣

Дзякуючы таму, што ў Неглюбцы архаічны строй касцюма захоўваўся яшчэ ў сярэдзіне XX ст., таксама доўга назіраўся звычай узроставай перамены адзення.

🧒🏻 Дзеці насілі льняныя кашулі з поясам. З 5-6 гадоў хлопчыкі пачыналі насіць штаны, дзяўчынкі — паясное адзенне («калышка»). Два прамавугольныя кускі панеўнага палатна, не пашытыя адзін з адным, мацаваліся на поясе ў выглядзе фартухоў (спераду і ззаду). Калышкі насілі дзяўчыны да наступлення палавой сталасці, нават калі іх аднагодкі ўжо насілі панёвы.
▫️ Даследчыкі адзначаюць, што нашэнне (апрананне) панёвы сімвалізавала паўналецце дзяўчыны, пераход яе ў разрад нявест.

Пасля вяселля жанчыны насілі панёвы, выкарыстоўваючы калышку як працоўнае адзенне. Найбольш прыбраныя панёвы, з выкарыстаннем чырвонага колеру пры яе ткацтве, насілі маладыя жанчыны. Жанчыны старэйшага ўзросту апраналі панёвы цёмных колераў.

Крыніца: Краеведение — основа духовного и нравственного возрождения общества: научно-практ. конф. (Гомель, 10-11 декабря 1997 г .). – Гомель, 1997. Ст. 62-63.

Делимся рецептом коктейля на основе продукции ОАО «МИНСК КРИСТАЛЛ». 🙌🏻

Sidecar.

Ингредиенты:
▫️ «Бекаури» — 60 мл.
▫️ Ликер Cointreau — 30 мл.
▫️ Свежевыжатый лимонный сок — 30 мл.
▫️ Кусковой лед.

Наполняем коктейльный бокал льдом и оставляем охлаждаться. 🧊
В шейкере со льдом смешиваем все ингредиенты и энергично встряхиваем. Освобождаем бокал от подтаявшего льда и переливаем в него коктейль через сито.

Sidecar на основе настоящего грузинского «Бекаури» готов!

Лампопо: гісторыя традыцыйнага беларускага напою.

Канец ХІХ стагоддзя для беларускай кухні быў у некаторым сэнсе часам творчых эксперыментаў. Адзін з іх звязаны з дзіўным, але вельмі смачным Лампопо.

👉🏻 Назвай напою стала гульня слоў — анаграма слова «пополам». Рэцэпт у Расію патрапіў дзякуючы фінам — ад назвы супу «лейпокейто». У Расійскай імперыі рэцэпт перайначылі — ваду замянілі на піва. 

Нягледзячы на ​​свае выключныя смакавыя ўласцівасці, напой праіснаваў нядоўга. Прычынай такой хуткаплыннай моды эксперты называюць адсутнасць у продажы асаблівага кісла-салодкага хлеба, з якога і рабіліся знакамітыя сухары для лампопо. 🍞

Але пакуль папулярнасць напою набірала абароты, у піцейных установах раз-пораз прыдумлялі новыя рэцэпты. Дайшло да замешвання кіслай капусты з шампанскім. 🥂

Нядзіўна, што напой з лёгкасцю ператвараўся ў суп. Для беларускай кухні гэта было традыцыйна. Бо само паняцце супу ў сучасным яго значэнні сфармавалася толькі ў XIX стагоддзі. Да гэтага часу ўся ежа складалася з другіх страў. Нават вадкія стравы тыпу халадніку былі другімі.

Ці цікава вам даведацца рэцэпт гэтага незвычайнага напою?

Малюнак: Волосков А. Я. «За чайным столом»

Расказваем пра аповесць Максіма Гарэцкага «Дзве душы». 📖

Твор апавядае пра лёс памешчыка Ігната Абдзіраловіча. Гэтае імя вы ўжо чулі, калі мы распавядалі пра эсэ беларускай філасофіі «Адвечным шляхам». Яго аўтар Ігнат Канчэўскі ўзяў як псеўданім прозвішча галоўнага героя «Дзвюх душ» — Ігнат Абдзіраловіч.

📜 Твор з’явіўся на самым пачатку станаўлення нацыянальнай класікі і станоўча паўплываў на яе далейшае развіццё. Максім Гарэцкі меў мужнасць сказаць праўду аб рэвалюцыі і сутнасці бальшавізму. Менавіта вобразы бальшавікоў сталі прычынай замоўчвання твора на працягу многіх дзесяцігоддзяў.

Аповесць перакладзена на нямецкую мову. 

У красавіку 2016 года ў Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы адбылася прэм’ера спектакля «Дзве душы» паводле аповесці Максіма Гарэцкага. 🎭

Будзем рады, калі вы падзеліцеся сваімі думкамі пра гэты твор ў каментарыях!

Творожная запеканка 🍮

Ингредиенты:
🐄 Творог — 400 г.
🥄 Сметана от 15% — 400 г.
😋 Сахар — 3-4 ст.л. (по вкусу).
🌸 Ванильный сахар — 1 ч.л.
🧂 Соль — 2 щепотки.
🌾 Мука — 3 ст.л. с горкой (если творог мокрый, то 4).
🍑 Курага (по желанию) — 7 шт. 
🍫 Шоколад — 1/2 плитки.

Смешать все ингредиенты в блендере до однородной массы и добавить сухофрукты по желанию. Вылить в форму, смазанную маслом, и выпекать 40 минут при 180°С.

Дать запеканке полностью остыть. Если сердцевина жидкая — подержать в холодильнике пару часов.

Украсить шоколадом. 🍫
Приятного аппетита!

За рецепт благодарим @polinaviin!