پرگماتيسم و روزنامه نگاری

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- در نوامبر سال 1909 ميلادي و طبق برخي نوشته ها بيست و سوم اين ماه، «#پرگماتيسمPragmatism » به عنوان يك فلسفه آمريكايي وارد دائرة المعارف فلسفه شد. صاحب اصلي اين فلسفه چارلز پيرس دانشمند و فيلسوف آمريكايي (1839 ــ 1914) است و دو فيلسوف ديگر آمريكايي ويليام جيمز و «جان ديوي» نيز همين عقيده را داشتند. ناميدن آن به فلسفه «اصالت_نتيجه» روشن ترين تعبير است و كسي را كه اعمال و افكار او با اين فلسفه مطابقت دارد و يا اين كه پيرو آن است «نتيجه گرا» مي خوانند.

پرگماتيستها برخلاف ساير روشهاي فلسفي از تحقيق و بررسي در كل عمل اجتناب مي ورزند و به جاي آن به آزمايش نتايج مي پردازند يعني پس از عملي شدن فكر، نتايج به دست آمده را مي سنجند. به نظر آنان «نتيجه» اصل است نه اصول لايتغير و رفتن از راههاي انعطاف ناپذير معين براي رسيدن به «نتيجه مطلوب» ؛ و به اين ترتيب مقيد به لايتغير بودن اصول نيستند.

پرگماتيستها نظرات و عقايدي را مي پذيرند كه عملي باشند. از نظر آنان يك عقيده بايد نخست تجربه شود و اگر نتايج تجربه مفيد و قانع كننده بود به صورت نظام در آيد و بر آن ضابطه اجرايي نوشته شود و عملي گردد. به عبارت ديگر فرضيه اي بمانند ماركسيسم بايد نخست در گوشه اي تجربه مي شد و با توجه به نتايج حاصله و اعمال تغييرات و اصلاحات لازم، سپس در سطح وسيع به اجرا در مي آمد.

بسيار ديده شده است روزنامه‌نگاران آمريكايي كه با اين فلسفه و تعريف واژه «پرگماتيسم» كاملا آشنا هستند آن را در خبرها و مقالات خود به مفهوم درست بكار مي برند كه در برخي از كشورها كه با اين فلسفه آشنايي ندارند آن را «واقع گرايي» ترجمه مي كنند كه دقيق نيست.

#پرگماتيسم
#روزنامه_نگاران


🎯🎯🎯🎯

#تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR