فرضيه #شجاعت و #ایستادگی

تعريف تازه اي که «يوهان گوتليب فيچته (فيکته) Johann Gottlieb Fichte» از فلاسفه ايده آليسم آلمان بر شجاعت نوشته است 22 ماه مي سال 1804 انتشار يافت. وي تلاش کرده بود كه اين تز او در زادروزش ـ 19 ماه مي منتشر شود که چاپخانه مربوط موفق به تکميل چاپ آن نشده بود. وي 19 ماه مي 1762 به دنيا آمده بود.

فيکته كه 52 سال عمر كرد از افكار «كانت» تاثير گرفت، ولي «هگل» تحت تاثير افكار او بود.

يوهان كه پسرش امانوئل هرمان نيز فلسفه دان بود تعريف تازه اي بر شجاعت و ايستادگي نوشته است كه به فرضيه فيتچه (فيکته و تلفظ فرانسوي: فيشته) معروف شده است. يوهان ضمن اين تعريف تازه، «شجاعت» پيشه كردن را توصيه مي كند و مي گويد كه در مبارزات زندگي، شجاعان پيروز هستند و افراد شجاع از خطر كردن و نهراسيدن، ولو اين كه نتيجه اش منفي باشد ارضاء و اقناع مي شوند و احساس سربلندي، غرور و سرمستي مي كنند. وي به دليل همين باور، در دهه 1810 زمانی كه ناپلئون شهر برلين را در اشغال نظامي داشت، بدون ترس از او دست به تبليغات ناسيوناليستي و ابراز عقايد خود در اين زمينه زد و همه را شگفت زده ساخت. بخشی از دوران زندگی فیکته که 52 سال عمر کرد مصادف بود با برتری فرانسه در اروپا (زمان فتوحات ناپلئون) و سلطه فرانسه بر ایالت های آلمانی.

فیکته در سال 1808 با چند سخنرانی در برلین، ناسیونالیسم آلمانی را جان داد و از این رو، از پدران این ناسیونالیسم بشمار آورده شده است. او خطاب به آلمانی های زیر اشغال نظامی فرانسه گفته بود: آلمانی (ژرمن) باشید، شخصیت و خصوصیات ارثی و خصلت های نژادی خودرا حفظ کنید تا باردیگر پیروزی را در آغوش کشید. خودرا نبازید و در برابر وضعیت تسلیم نشوید.

فیکته همچنین اصول تازه ای درباره احساس فردی (درونی) و آگاهی ها و تفاوت تفکّر بر این پایه به دست داده و پرهیزگاری و درستکاری را ستون ساخت تمدن و پیشرفت دانسته است.

این اصل که در جامعه شناسی آمده و از اصول این علم شده است از فیکته است: "جامعه ای که در آن فساد و تباهی و جرم ملّی (دولتی) وجود داشته باشد رشد نخواهد کرد، متمدن محسوب نخواهد شد و دچار تفرقه خواهد بود و تحت سلطه و انقیاد.".

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com



🎯🎯🎯🎯🎯

نشانی تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR

#شجاعت يك روزنامه نگار قرن هجدهم

دهم ماه مي سال 1768 #جان_ويلكس John Wilkes روزنامه نگار راديكال انگليسي به خاطر #سرمقاله اي که در نشريه «North Briton نورث بريتون» نوشته بود به دستور شخص #پادشاه_انگلستان در ارگ لندن (برج لندن) بازداشت شد. وي در اين مقاله از متني كه در شماره 45 آن نشريه (منتشره در سال 1763) نوشته بود به دفاع پرداخته بود. ويلكس در سال 1763 به خاطر آن متن، مدتي زنداني بود.

وي در آن متن، نطق جورج سوم پادشاه انگلستان در جلسه افتتاحيه سالانه مجلس نمايندگان را به باد انتقاد گرفته و نوشته بود: #پادشاه در اين نطق از قرارداد صلح پاريس (ميان انگلستان از يک سوي و فرانسه و اسپانيا از سوي ديگر که به جنگ 7 ساله آنها پايان داده بود) كه به زعم جان ويلكس به زيان انگلستان بود تمجيد كرده بود. جان ويلكس نوشته بود: آيا پادشاه (جورج سوم) از عدم رضايت انگليسي ها از اين قرارداد آگاه است؟ كه نارضايي خودرا علنا بر زبان مي آورند. اگر آگاه نيست كه از ملت جداست و بايد كناره گيري كند و اگر مي داند و به رغم آن، از قرارداد تمجيد كرده است كه پا بر دل ردم گذارده و خائن است.

بازداشت مجدد #ويلكس به خاطر آن بود كه زير حرفش زده بود كه با ابراز تاسف از متن منتشره در شماره 45 نشريه نورث بريتون آزاد شده بود.

نسخه هاي اصلي اين شماره نشريه ـ «نورث بريتون» محبوب روزنامه نگاران جهانست، در موزه ها نگهداري مي شوند و در حرّاج هاي آثار تاريخي به ميليونها دلار بفروش مي رسند.

#ويلكس كه چندبار ديگر هم به خاطر دفاع از آزادي بيان (نطق و نوشته) بازداشت و يا به فرانسه فراري شده بود با ايستادگي خود در برابر پادشاه در دل مردم انگلستان جاي گرفت و شهردار لندن هم شد.

#ويلکس پيش از نوشتن مقاله اش در شماره 45 نورث بريتون، نماينده مجلس انگلستان بود و در اينجا هم از دمکراسي اصيل دفاع کرده بود و دمکراسي ناقص را زيان آور خوانده بود.

نويسندگان قانون اساسي #آمريكا، نظر ويلكس در مورد #آزادي_مطبوعات و منع بازرسي و بازداشت بدون حكم قاضي را عينا وارد اين قانون كرده اند. در آمريكا، نام ويلكس بر يك شهر و يك دانشگاه، دو شهرستان و چند خيابان گذارده شده است. وي زورگويي مجلس انگلستان با وضع قانون چاي و تمبر به مهاجرنشينان اين کشور در آمريکاي شمالي را عامل انقلاب آنان خوانده و از اين انقلاب حمايت کرده بود.


////