#خبرنگاری_تناوبی
یکی از اختراعات بدیع رسانه ای در عصر حاضر، ژانر "#خبرنگاری_تناوبی" و سند مالکیت معنوی آن بنام رسانه ملی خورده است.
در این نوع خبرنگاری، ظهور و بروز موضوعات و مشکلات جامعه در رسانه به صورت مثبت و منفی است! در عصر دولتهای همسو با گرایش رسانه، فعالیت ها در قطب مثبت و غیرهمسو در قطب منفی قرار می گیرند.
در گردآوری و انتشار اخبار، مقطعی بر طبل مثبت گرایی و بیان اخبار خوب و در مقطعی دیگر بر طبل منفی گرایی و انتشار اخبار بد در جامعه تاکید می شود.
متناسب با مشی دولت های حاکم در جامعه، جای قطب‌های مثبت و منفی عوض می‌شوند و نهادهای رسانه‌ای و سیاستگزار به مثابه باطری، نمی گذارند قطب ها بهم نزدیک شوند.
این نوع خبرنگاری به تناوب به عارضه نزدیک بینی و دوربینی دچار می شود. یک موقع باید موضوعات و رویدادهای جامعه را ببیند نمی بیند. یک موقع که موضوعی برای دیدن در جامعه نیست به صورت خیالی خلق می‌کند و به سریال سازی و تولید انیوه می پردازد.
به عنوان نمونه در دولت های ناهمسو گذشته، اگر یک بار نرخ هویج کمی گران می‌شد تا چند شب متوالی، بخش های خبری رسانه ملی به آن می پرداختند. آنقدر از گرانی هویج از جاهای محتلف کشور گزارش دریافت و پخش می شد که وقتی می پرسیدی چه خبر؟ یک بار ظریفی گفت: دیشب ادامه "سریال هویج" در اخبار بود!.
حالا دولت جدیدی سرکار آمده و نرخ پاره ای مواد غذایی بسیار ضروری مانند برنج ۴ برابر شده و پاره ای اقلام مانند گوشت دو برابر و پاره ای دیگر سه برابر و نرخ اجناس به صورت جهشی بالا رفته، بیکاری و تورم و پایین بودن حقوق و دهها عارضه گریبان مردم را گرفته است. اما این مشکلات شانسی برای بازتاب در رسانه ملی نمی یابند.
ماریو بارگاس نویسنده شهیر کشور پرو در رمان بسیار جذاب و خواندنی "جنگ آخر زمان" با اشاره به وقوع نزاع های طولانی در برزیل و نقش منفی رسانه ها در استمرار چنین درگیریهایی، نتیجه بسیار جالبی گرفته است: "مسئله اصلی جنگ آخر زمان، تفاوت های مذهبی یا سیاسی موجود در برزیل و بطور کلی امریکای لاتین نیست بلکه جدایی و تعارض میان دو جامعه ای است که قادر نیستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند!
رسانه ملی از بودجه عمومی بهره مند است و باید نقش ارتباط ساز برای ملت ایفا کند. مسائل و توانمدیهای جامعه را بازتاب دهد. باید بین آحاد مردم و تفکرهای مختلف جامعه یکپارچگی و همبستگی ایجاد کند.
نه اینکه به صورت تناوبی بر طبل دشمنی با پاره ای از دولت ها کوبیدن و با پاره ای نرد دوستی باختن و انگشت حیرت بر دهان مخاطبان نشاندن. پستها و لحظه ها می گذرد اما خاطرات تلخ عملکردها در ذهن ملت سرافراز باقی خواهد ماند!
نویسنده: حجت الله عباسی
////
یکی از اختراعات بدیع رسانه ای در عصر حاضر، ژانر "#خبرنگاری_تناوبی" و سند مالکیت معنوی آن بنام رسانه ملی خورده است.
در این نوع خبرنگاری، ظهور و بروز موضوعات و مشکلات جامعه در رسانه به صورت مثبت و منفی است! در عصر دولتهای همسو با گرایش رسانه، فعالیت ها در قطب مثبت و غیرهمسو در قطب منفی قرار می گیرند.
در گردآوری و انتشار اخبار، مقطعی بر طبل مثبت گرایی و بیان اخبار خوب و در مقطعی دیگر بر طبل منفی گرایی و انتشار اخبار بد در جامعه تاکید می شود.
متناسب با مشی دولت های حاکم در جامعه، جای قطب‌های مثبت و منفی عوض می‌شوند و نهادهای رسانه‌ای و سیاستگزار به مثابه باطری، نمی گذارند قطب ها بهم نزدیک شوند.
این نوع خبرنگاری به تناوب به عارضه نزدیک بینی و دوربینی دچار می شود. یک موقع باید موضوعات و رویدادهای جامعه را ببیند نمی بیند. یک موقع که موضوعی برای دیدن در جامعه نیست به صورت خیالی خلق می‌کند و به سریال سازی و تولید انیوه می پردازد.
به عنوان نمونه در دولت های ناهمسو گذشته، اگر یک بار نرخ هویج کمی گران می‌شد تا چند شب متوالی، بخش های خبری رسانه ملی به آن می پرداختند. آنقدر از گرانی هویج از جاهای محتلف کشور گزارش دریافت و پخش می شد که وقتی می پرسیدی چه خبر؟ یک بار ظریفی گفت: دیشب ادامه "سریال هویج" در اخبار بود!.
حالا دولت جدیدی سرکار آمده و نرخ پاره ای مواد غذایی بسیار ضروری مانند برنج ۴ برابر شده و پاره ای اقلام مانند گوشت دو برابر و پاره ای دیگر سه برابر و نرخ اجناس به صورت جهشی بالا رفته، بیکاری و تورم و پایین بودن حقوق و دهها عارضه گریبان مردم را گرفته است. اما این مشکلات شانسی برای بازتاب در رسانه ملی نمی یابند.
ماریو بارگاس نویسنده شهیر کشور پرو در رمان بسیار جذاب و خواندنی "جنگ آخر زمان" با اشاره به وقوع نزاع های طولانی در برزیل و نقش منفی رسانه ها در استمرار چنین درگیریهایی، نتیجه بسیار جالبی گرفته است: "مسئله اصلی جنگ آخر زمان، تفاوت های مذهبی یا سیاسی موجود در برزیل و بطور کلی امریکای لاتین نیست بلکه جدایی و تعارض میان دو جامعه ای است که قادر نیستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند!
رسانه ملی از بودجه عمومی بهره مند است و باید نقش ارتباط ساز برای ملت ایفا کند. مسائل و توانمدیهای جامعه را بازتاب دهد. باید بین آحاد مردم و تفکرهای مختلف جامعه یکپارچگی و همبستگی ایجاد کند.
نه اینکه به صورت تناوبی بر طبل دشمنی با پاره ای از دولت ها کوبیدن و با پاره ای نرد دوستی باختن و انگشت حیرت بر دهان مخاطبان نشاندن. پستها و لحظه ها می گذرد اما خاطرات تلخ عملکردها در ذهن ملت سرافراز باقی خواهد ماند!
نویسنده: حجت الله عباسی
////