بیش از «#من» به «#ما» توجه کنیم
اگر موفقیت‌ها و دستاوردهای گروه تنها به حساب رهبر گروه/سازمان گذاشته شود، یا او بر نقش تک تک اعضا در این موفقیت – چه داخل گروه و چه بیرون از آن- توجه نداشته باشد، چه اتفاقی خواهدافتاد؟ آیا احساس تعلق اعضا با گروه پایدار خواهد ماند؟ بدون آنکه اعضا هدف گروه را هدف خودشان بدانند، آیا کارهای فوق‌العاده صورت خواهد پذیرفت؟
یکی از ویژگی‌های #رهبران_فوق‌العاده آن است که در صحبت‌ها و رفتارشان، کمتر اثری از «#من» می‌توان یافت. آنها بیشتر بر اسم، هویت و پیشرفت گروه خود تعلق خاطر دارند تا خودشان. این نگرش آرام آرام تبدیل به فرهنگ گروه می‌شود و موجب می‌گردد که هر عضو گروه خودش کارهای خودش را رهبری نماید.
////
////
اگر موفقیت‌ها و دستاوردهای گروه تنها به حساب رهبر گروه/سازمان گذاشته شود، یا او بر نقش تک تک اعضا در این موفقیت – چه داخل گروه و چه بیرون از آن- توجه نداشته باشد، چه اتفاقی خواهدافتاد؟ آیا احساس تعلق اعضا با گروه پایدار خواهد ماند؟ بدون آنکه اعضا هدف گروه را هدف خودشان بدانند، آیا کارهای فوق‌العاده صورت خواهد پذیرفت؟
یکی از ویژگی‌های #رهبران_فوق‌العاده آن است که در صحبت‌ها و رفتارشان، کمتر اثری از «#من» می‌توان یافت. آنها بیشتر بر اسم، هویت و پیشرفت گروه خود تعلق خاطر دارند تا خودشان. این نگرش آرام آرام تبدیل به فرهنگ گروه می‌شود و موجب می‌گردد که هر عضو گروه خودش کارهای خودش را رهبری نماید.
////
////