درگذشت #فيلمبردار_هيتلر در 101 سالگي
يازدهم سپتامبر 2003 اعلام شد كه نهم سپتامبر آن سال بانو «#لني_ريفنستال» نابغه آلماني #فيلمبرداري_مستند كه فيلمبردار ويژه #هيتلر بود در 101 سالگي در گذشته است.
در سال 1945 ، پس از شكست رايش سوم، فاتحان جنگ اين زن را هنرمندي كه مهارتش را در خدمت نازيسم و وسيله تبليغ افكار و اعمال هيتلر قرار داده بود اعلام كردند و با اين كه حكمي بر محكوميت او صادر نشد تا چند دهه خودرا در آپارتماني در مونيخ منزوي كرده بود.
وي سرانجام در سنين پيري و پس از اينکه احساس کرد که ديگر کسي اورا نمي شناسد و انگشت نما نخواهد بود بار ديگر دست به #دوربين برد و چند #فيلم_مستند از جمله فيلمي از جزاير مرجاني اعماق درياي «#مالديو» تهيه كرد.
#تكنيكي را كه بانو «لني» در سال 1934 براي فيلمبرداري ابداع كرد مورد استفاده #فيلمبرداران نسل امروز است.
///
يازدهم سپتامبر 2003 اعلام شد كه نهم سپتامبر آن سال بانو «#لني_ريفنستال» نابغه آلماني #فيلمبرداري_مستند كه فيلمبردار ويژه #هيتلر بود در 101 سالگي در گذشته است.
در سال 1945 ، پس از شكست رايش سوم، فاتحان جنگ اين زن را هنرمندي كه مهارتش را در خدمت نازيسم و وسيله تبليغ افكار و اعمال هيتلر قرار داده بود اعلام كردند و با اين كه حكمي بر محكوميت او صادر نشد تا چند دهه خودرا در آپارتماني در مونيخ منزوي كرده بود.
وي سرانجام در سنين پيري و پس از اينکه احساس کرد که ديگر کسي اورا نمي شناسد و انگشت نما نخواهد بود بار ديگر دست به #دوربين برد و چند #فيلم_مستند از جمله فيلمي از جزاير مرجاني اعماق درياي «#مالديو» تهيه كرد.
#تكنيكي را كه بانو «لني» در سال 1934 براي فيلمبرداري ابداع كرد مورد استفاده #فيلمبرداران نسل امروز است.
///
#كاريكاتوريست قرن كه تاريخ بود
"#بوريس_يفيموف Boris E. Yefimov " #ژورناليست و هنرمند روس كه بيش از هشتاد سال براي نشريات وطن خود كاريكاتور سياسي كشيد در اکتبر 2008 پس از 108 سال و سه روز عمر كردن، در خانه اش در مسكو درگذشت. تاريخ جهان در قرن بيستم را آنطور كه بود، مي توان با مروري بر كاريكاتورهاي «يفيموف» به دست آورد.
وي ناظر طلوع و غروب نظام سوسياليستي شوروي بود. كاريكاتورهاي او از 1919 تا 2005 در مطبوعات به چاپ مي رسيد. وي در دانشگاه حقوق خوانده بود ولي عشق خود (كاريكاتور سياسي) را دنبال كرد. برادرش يكي از سردبيران پراودا بود و كاريكاتورهاي يفيموف عمدتا در پرودا و ايزوستيا به چاپ مي رسيد. گاهي اوقات #استالين تلفني به يفيموف سوژه كاريكاتور مي داد. يك كاريكاتور يفيموف از #ٍهيتلر به قدري وي را خشمگين ساخته بود كه دستور كتبي قتل اورا به فرماندهي نيروهاي آلمان در شوروي داده بود و نوشته بود كه پس از تصرف مسكو، نخستين فردي كه بايد نابود شود يفيموف است.
#تروتسكي بر نخستين كتاب كاريكاتوري يفيموف كه در سال 1924 انتشار يافت مقدمه نوشته است. شوراي عالي شوروي مدال و عنوان «#كاريكاتوريست_خلق» به يفيموف داده بود. كاريكاتور سال 1947 يفيموف كه ژنرال آيزنهاور و ارتش آمريكا را در حال حمله به قطب شمال و تصاحب آن نشان مي دهد تاكنون صدها بار به چاپ رسيده تا روس ها فراموش نكنند كه در معرض خطر قراردارند و آخرين چاپ آن ماه گذشته بود.
يفيموف به نكات جالبي اشاره كرده است كه قابل تامل هستند. درباره اعدام برادرش گفته بود: تحقيق كردم و يقين حاصل كردم كه اگر دولتها #ماموران_اطلاعاتي ـ امنيتي خود را از ميان افراد انتخاب كنند كه بسيار صديق و #امين، داراي قدرت قضاوت درست و بدون داشتن هرگونه #تعصب و عقده و داراي وجداني تيز بوده و تنها به #منافع_وطن و هموطن انديشه داشته باشند نه اين و آن؛ افرادي چون برادر من و ديگران دچار زحمت و احيانا اعدام نمي شوند.
گزارش هاي سرسري و بي دقتي و يا غرض ورزي ماموران پليس مخفي وقت باعث گرفتاري و اعدام برادر من شده بود نه تعمد مقامات دولتي و حزب. شايد ماموراني هم كه گزارش داده بودند نمي دانستند كه گزارش معمولي و روزانه آنان روزي به مرگ يك فرد مفيد تمام شود. گزارش پليس در دادگاه بررسي مي شود و گزارش مامور اطلاعات و امنيت، بدون بررسي مجدد و دقيقتر، در صندوق قفلدار.
بنظر يفيموف #فروپاشی_شوروی به این علل بود: #سوء_مديريت، #مغايرت_حرفها_با_عملها و #عدم_دقت_در_انتخاب_مديران و اعضاي حزب. مقامات حزبي از نيمه قرن (بيستم) اعتقاد به ايدئولوژي حزب نداشتند، #ظاهرساز و نود درصدشان #فرصت_طلب بودند و با #حيله_گري وارد حزب شده بودند.
اگر دقت كنيد پس از بسته شدن حزب و سپس فروپاشي، همين مقامات حزب #اموال_دولت و #كارخانه_ها و #منابع_عمومي را ميان خود قسمت و اصطلاحا #خصوصي كردند و به فاصله چند روز #ميليونر شدند و براي حفظ خود و از ميان برداشتن مخالفان باند #مافيا تشكيل دادند. همانهايي كه قبلا اگر كسي سخن از مليّت مي برد زبانش را قطع مي كردند يكي پس از ديگري به مستقل ساختن يكطرفه سرزمين خود دست زدند تا حاكم باشند و ....
حزبي بودن به تنهايي نبايد شرط احراز مقام دولتي باشد، #استعداد و #لياقت شرط است و اين استعداد را در #مدرسه بايد كشف و تقويت كنند كه شوروي از آموزش و پرورش واقعي برخوردار نبود. #خواندن و #نوشتن به تنهايي آموزش و پرورش نيست. با #رياضيات و #محاسبات_رياضي نمي توان #خصلت، #خواست (آرزو) و رفتار يك فرد را تشخيص داد.
انديشه و منش از فرهنگ ملي و ديرپاي ناشي مي شود و فرهنگ هر ملت با ملت ديگر فرق دارد و به آساني نمي توان آن را تغيير داد. مگر فرانسوي ها در طول دهها سال اشغال انگلستان توانستند فرهنگ انگليسي ها را تغيير دهند و يا مگر مقدوني ها و مغولها موفق شدند ايرانيان را به راه خود ببرند. فرهنگ يك روس با فرهنگ يك آلماني و يا انگليسي متفاوت است. پس، ايدئولوژي ها بايد هنگام پياده شدن انعطاف داشته باشند.
يفيموف «#كاريكاتور_سياسي» را #آئينه_حقيقت خوانده و گفته بود: مخاطبان پس از به دست گرفتن يك نشريه نخست به سراغ كاريكاتورهايش مي روند. بنابراين، يك كاريكاتوريست مي تواند به وطنش در مقياسي زياد #خدمت كند. براي مثال: اگر كاريكاتوريست به مناسبتي زشتي پولپرستي، مصرف الكل و امثال آن را با هنر خود منعكس كند در ذهن افراد نقش مي بندد و آنان را تغيير مي دهد.
با اينكه يفيموف در بيشتر كاريكاتورهاي خود چهره دولت آمريكا را تخريب و دولتمردان اين كشور را ماديگر، پولپرست، جنگ طلب و سلطه گر نشان داده است در سال 1998 شبكه تلويزيوني عمومي آمريكا (پي بي اس) گروهي را براي مصاحبه با يفيموف كه در چند روز متوالي پخش شد به مسكو فرستاده بود.
///
"#بوريس_يفيموف Boris E. Yefimov " #ژورناليست و هنرمند روس كه بيش از هشتاد سال براي نشريات وطن خود كاريكاتور سياسي كشيد در اکتبر 2008 پس از 108 سال و سه روز عمر كردن، در خانه اش در مسكو درگذشت. تاريخ جهان در قرن بيستم را آنطور كه بود، مي توان با مروري بر كاريكاتورهاي «يفيموف» به دست آورد.
وي ناظر طلوع و غروب نظام سوسياليستي شوروي بود. كاريكاتورهاي او از 1919 تا 2005 در مطبوعات به چاپ مي رسيد. وي در دانشگاه حقوق خوانده بود ولي عشق خود (كاريكاتور سياسي) را دنبال كرد. برادرش يكي از سردبيران پراودا بود و كاريكاتورهاي يفيموف عمدتا در پرودا و ايزوستيا به چاپ مي رسيد. گاهي اوقات #استالين تلفني به يفيموف سوژه كاريكاتور مي داد. يك كاريكاتور يفيموف از #ٍهيتلر به قدري وي را خشمگين ساخته بود كه دستور كتبي قتل اورا به فرماندهي نيروهاي آلمان در شوروي داده بود و نوشته بود كه پس از تصرف مسكو، نخستين فردي كه بايد نابود شود يفيموف است.
#تروتسكي بر نخستين كتاب كاريكاتوري يفيموف كه در سال 1924 انتشار يافت مقدمه نوشته است. شوراي عالي شوروي مدال و عنوان «#كاريكاتوريست_خلق» به يفيموف داده بود. كاريكاتور سال 1947 يفيموف كه ژنرال آيزنهاور و ارتش آمريكا را در حال حمله به قطب شمال و تصاحب آن نشان مي دهد تاكنون صدها بار به چاپ رسيده تا روس ها فراموش نكنند كه در معرض خطر قراردارند و آخرين چاپ آن ماه گذشته بود.
يفيموف به نكات جالبي اشاره كرده است كه قابل تامل هستند. درباره اعدام برادرش گفته بود: تحقيق كردم و يقين حاصل كردم كه اگر دولتها #ماموران_اطلاعاتي ـ امنيتي خود را از ميان افراد انتخاب كنند كه بسيار صديق و #امين، داراي قدرت قضاوت درست و بدون داشتن هرگونه #تعصب و عقده و داراي وجداني تيز بوده و تنها به #منافع_وطن و هموطن انديشه داشته باشند نه اين و آن؛ افرادي چون برادر من و ديگران دچار زحمت و احيانا اعدام نمي شوند.
گزارش هاي سرسري و بي دقتي و يا غرض ورزي ماموران پليس مخفي وقت باعث گرفتاري و اعدام برادر من شده بود نه تعمد مقامات دولتي و حزب. شايد ماموراني هم كه گزارش داده بودند نمي دانستند كه گزارش معمولي و روزانه آنان روزي به مرگ يك فرد مفيد تمام شود. گزارش پليس در دادگاه بررسي مي شود و گزارش مامور اطلاعات و امنيت، بدون بررسي مجدد و دقيقتر، در صندوق قفلدار.
بنظر يفيموف #فروپاشی_شوروی به این علل بود: #سوء_مديريت، #مغايرت_حرفها_با_عملها و #عدم_دقت_در_انتخاب_مديران و اعضاي حزب. مقامات حزبي از نيمه قرن (بيستم) اعتقاد به ايدئولوژي حزب نداشتند، #ظاهرساز و نود درصدشان #فرصت_طلب بودند و با #حيله_گري وارد حزب شده بودند.
اگر دقت كنيد پس از بسته شدن حزب و سپس فروپاشي، همين مقامات حزب #اموال_دولت و #كارخانه_ها و #منابع_عمومي را ميان خود قسمت و اصطلاحا #خصوصي كردند و به فاصله چند روز #ميليونر شدند و براي حفظ خود و از ميان برداشتن مخالفان باند #مافيا تشكيل دادند. همانهايي كه قبلا اگر كسي سخن از مليّت مي برد زبانش را قطع مي كردند يكي پس از ديگري به مستقل ساختن يكطرفه سرزمين خود دست زدند تا حاكم باشند و ....
حزبي بودن به تنهايي نبايد شرط احراز مقام دولتي باشد، #استعداد و #لياقت شرط است و اين استعداد را در #مدرسه بايد كشف و تقويت كنند كه شوروي از آموزش و پرورش واقعي برخوردار نبود. #خواندن و #نوشتن به تنهايي آموزش و پرورش نيست. با #رياضيات و #محاسبات_رياضي نمي توان #خصلت، #خواست (آرزو) و رفتار يك فرد را تشخيص داد.
انديشه و منش از فرهنگ ملي و ديرپاي ناشي مي شود و فرهنگ هر ملت با ملت ديگر فرق دارد و به آساني نمي توان آن را تغيير داد. مگر فرانسوي ها در طول دهها سال اشغال انگلستان توانستند فرهنگ انگليسي ها را تغيير دهند و يا مگر مقدوني ها و مغولها موفق شدند ايرانيان را به راه خود ببرند. فرهنگ يك روس با فرهنگ يك آلماني و يا انگليسي متفاوت است. پس، ايدئولوژي ها بايد هنگام پياده شدن انعطاف داشته باشند.
يفيموف «#كاريكاتور_سياسي» را #آئينه_حقيقت خوانده و گفته بود: مخاطبان پس از به دست گرفتن يك نشريه نخست به سراغ كاريكاتورهايش مي روند. بنابراين، يك كاريكاتوريست مي تواند به وطنش در مقياسي زياد #خدمت كند. براي مثال: اگر كاريكاتوريست به مناسبتي زشتي پولپرستي، مصرف الكل و امثال آن را با هنر خود منعكس كند در ذهن افراد نقش مي بندد و آنان را تغيير مي دهد.
با اينكه يفيموف در بيشتر كاريكاتورهاي خود چهره دولت آمريكا را تخريب و دولتمردان اين كشور را ماديگر، پولپرست، جنگ طلب و سلطه گر نشان داده است در سال 1998 شبكه تلويزيوني عمومي آمريكا (پي بي اس) گروهي را براي مصاحبه با يفيموف كه در چند روز متوالي پخش شد به مسكو فرستاده بود.
///
سرنوشت VOLKISCHER BEOBACHTER، روزنامه حزب ناسيونال سوسيالست آلمان
27 اپريل 1945 و سه روز پيش از خودكشي #هيتلر، روزنامهVOLKISCHER BEOBACHTER (ناظر) ارگان حزب ناسيونال سوسياليست آلمان (حزب نازي) تعطيل شد زيرا كه چاپ و توزيع آن و حتي رسانيدنش به دست پيشوا، به سبب پيشروي سربازان شوروي در درون شهر برلين امكان ناپذير شده بود. به اين ترتيب اين نكته مهم سياسي 180 ساله «كه يك روزنامه حزبي نماد آن حزب است، لذا كاهش تيراژ نشانه ريزش هواداران و قطع انتشار به معناي پايان كار حزب است» يك بار ديگر تحقق و مصداق يافت.
«ناظر» كه به نام «#ابزرور_مونيخ» انتشار مي يافت در سال 1920 توسط حزب نازي از صاحبش خريداري و به سردبيري «ديتريك اكارد» روزنامه نگار 52 ساله آلماني كه در تاريخ مطبوعات به نام يك ژورناليست نابغه معرفي شده است ارگان حزب شد. تيراژ اين روزنامه كه نخستين شماره اش تحت عنوان ارگان حزب ناسيونال سوسياليست تنها هشت هزار نسخه فروش داشت، برغم كمبود كاغذ، در سال 1944 بيش از يك ميليون و هفتصد هزار شده بود. محتواي «#ناظر» درست برپايه اصول ژورناليسم حزبي بود و وارد كار روزنامه هاي حرفه اي نمي شد. در طول 25 سال انتشار «ناظر»، نود درصد مطالب آن اختصاص به مقاله و فعاليت هاي حزب داشت.
#هيتلر هم گاهي براي آن مقاله مي نوشت. مقاله هايي را كه هيتلر ديكته مي كرد تا بنويسند به نام ديگران به چاپ مي رسيد. تا سال 1936 هيتلر قبل از چاپ، مطالب ناظر را مرور و احيانا تصحيح مي كرد. محتواي اين روزنامه خوراك خبرگزاري ها بود و سفارتخانه هاي كشورهاي ديگر در برلين بلافاصله پس از انتشار «ناظر» محتواي مقالات آن را ترجمه و براي رئيس دولت متبوع خود مخابره مي كردند.
آلفرد روزنبرگ، روزنامه نگار معروف ديگر آلمان هم سالها سردبير «ناظر» بود. «#ناظر» تيتر اول شماره 20 اپريل 1945 خود (ده روز پيش از خودكشي هيتلر) را به مناسبت زادروز او اختصاص به پيشوا داده بود و در اين تيتر وي را مرد قرن خوانده بود (عكس بالا).
منبع: iranianshistoryonthisday
///
27 اپريل 1945 و سه روز پيش از خودكشي #هيتلر، روزنامهVOLKISCHER BEOBACHTER (ناظر) ارگان حزب ناسيونال سوسياليست آلمان (حزب نازي) تعطيل شد زيرا كه چاپ و توزيع آن و حتي رسانيدنش به دست پيشوا، به سبب پيشروي سربازان شوروي در درون شهر برلين امكان ناپذير شده بود. به اين ترتيب اين نكته مهم سياسي 180 ساله «كه يك روزنامه حزبي نماد آن حزب است، لذا كاهش تيراژ نشانه ريزش هواداران و قطع انتشار به معناي پايان كار حزب است» يك بار ديگر تحقق و مصداق يافت.
«ناظر» كه به نام «#ابزرور_مونيخ» انتشار مي يافت در سال 1920 توسط حزب نازي از صاحبش خريداري و به سردبيري «ديتريك اكارد» روزنامه نگار 52 ساله آلماني كه در تاريخ مطبوعات به نام يك ژورناليست نابغه معرفي شده است ارگان حزب شد. تيراژ اين روزنامه كه نخستين شماره اش تحت عنوان ارگان حزب ناسيونال سوسياليست تنها هشت هزار نسخه فروش داشت، برغم كمبود كاغذ، در سال 1944 بيش از يك ميليون و هفتصد هزار شده بود. محتواي «#ناظر» درست برپايه اصول ژورناليسم حزبي بود و وارد كار روزنامه هاي حرفه اي نمي شد. در طول 25 سال انتشار «ناظر»، نود درصد مطالب آن اختصاص به مقاله و فعاليت هاي حزب داشت.
#هيتلر هم گاهي براي آن مقاله مي نوشت. مقاله هايي را كه هيتلر ديكته مي كرد تا بنويسند به نام ديگران به چاپ مي رسيد. تا سال 1936 هيتلر قبل از چاپ، مطالب ناظر را مرور و احيانا تصحيح مي كرد. محتواي اين روزنامه خوراك خبرگزاري ها بود و سفارتخانه هاي كشورهاي ديگر در برلين بلافاصله پس از انتشار «ناظر» محتواي مقالات آن را ترجمه و براي رئيس دولت متبوع خود مخابره مي كردند.
آلفرد روزنبرگ، روزنامه نگار معروف ديگر آلمان هم سالها سردبير «ناظر» بود. «#ناظر» تيتر اول شماره 20 اپريل 1945 خود (ده روز پيش از خودكشي هيتلر) را به مناسبت زادروز او اختصاص به پيشوا داده بود و در اين تيتر وي را مرد قرن خوانده بود (عكس بالا).
منبع: iranianshistoryonthisday
///
خودكشي «#گوبلز» پس از كشتن فرزندانش
اول ماه مه سال 1945 دكتر جوزف گوبلز #رئيس_تبليغات_رايش_سوم (دولت حزب ناسيونال سوسياليست) كه تنها يك روز صدراعظم آلمان شده بود در پناهگاهش در برلين، نخست با كمك همسرش شش فرزندشان را مسموم كردند و سپس هردو دست به خودكشي زدند و به پيشوا (هيتلر) كه شب پيش از آن خودكشي كرده بود پيوستند.
#هيتلر چند دقيقه پيش از خودكشي، درياسالار دونتيس را به رياست كشور (رئيس جمهوري) و دكتر گوبلز را به رياست دولت (مقام صدر اعظمي) منصوب كرده بود، دو سمتي كه قبلا خود او داشت. هيتلر سمت رهبري حزب (ناسيونال سوسياليست كارگران آلمان = نازي) را به كسي تفويض نكرد و با خود به آن دنيا برد.
#گوبلز كه از هفته ها پيش مي دانست از توليد بمب اتمي خبري نيست و شكست آلمان قطعي است، فرزندانش را به نقاط امن و دوردست نفرستاد و در پناهگاهش تا آخرين لحظه نگهداشت. وي و زنش، نخست به شش فرزند مورفين دادند و در حالت بيهوشي، با تزريق سيانور كشتند و سپس با گلوله خودكشي كردند كه اجسادشان به دست سربازان شوروي افتاد و دفن شدند.
///
اول ماه مه سال 1945 دكتر جوزف گوبلز #رئيس_تبليغات_رايش_سوم (دولت حزب ناسيونال سوسياليست) كه تنها يك روز صدراعظم آلمان شده بود در پناهگاهش در برلين، نخست با كمك همسرش شش فرزندشان را مسموم كردند و سپس هردو دست به خودكشي زدند و به پيشوا (هيتلر) كه شب پيش از آن خودكشي كرده بود پيوستند.
#هيتلر چند دقيقه پيش از خودكشي، درياسالار دونتيس را به رياست كشور (رئيس جمهوري) و دكتر گوبلز را به رياست دولت (مقام صدر اعظمي) منصوب كرده بود، دو سمتي كه قبلا خود او داشت. هيتلر سمت رهبري حزب (ناسيونال سوسياليست كارگران آلمان = نازي) را به كسي تفويض نكرد و با خود به آن دنيا برد.
#گوبلز كه از هفته ها پيش مي دانست از توليد بمب اتمي خبري نيست و شكست آلمان قطعي است، فرزندانش را به نقاط امن و دوردست نفرستاد و در پناهگاهش تا آخرين لحظه نگهداشت. وي و زنش، نخست به شش فرزند مورفين دادند و در حالت بيهوشي، با تزريق سيانور كشتند و سپس با گلوله خودكشي كردند كه اجسادشان به دست سربازان شوروي افتاد و دفن شدند.
///