#دمکراسي_فارابي - بهترين مدير جامعه از ديدگاه فارابي و طرز انتخاب اين مدير

طبق منابعي كه در دست است از جمله نتيجه تحقيقات پروفسور ديويدسون، ابونصر (محمد) فارابي 25 نوامبر سال870 ميلادي (259هجري خورشيدي) در شهرك فاراب در خراسان بزرگتر به دنيا آمد و پدرش يك افسرايراني ارتش (سامانيان) بود.

در آن زمان، تازه مهاجرت قبايل آلتائيك به منطقه فرارود (ماور النهر) با عبور از سيردريا (سيحون) در مقياسي كم آغاز شده بود.

در زمينه #دمكراسي، وي بمانند افلاتون و ارسطو نگران سوء استفاده از انتخابات در يك حكومت مردمسالاري بود.

در نظر #فارابي بهترين زمامدار بايد يك مرد فكر و عمل (دانا و توانا)، قادر به ترغيب و رهبري ديگران، داراي توان فراوان در تفكر و قواي دماغي و خرد كامل و به حدكافي نيرومند باشد كه بتواند در لحظه لازم، فرمان جنگ دهد.

از شرايط ديگر زمامدار آگاهي كامل از تجربه گذشتگان، جغرافيا، اصول و قوانين است (منظور؛ رسوم و قوانين كلي و طبيعي، نه قوانين موضوعه)؛ به گونه اي كه بايد به مثابه يك دائرةالمعارف متحرك باشد و شرايط عدل و داد و قدرت اعمال خردمندانه آن نيز در او جمع باشد.

فارابي گويد كه اگر چنين فردي با اين شرايط ويژه يافت نشود، تا زمان پيدايش او، حكومت بايد به يك شورا مركب از افرادي سپرده شود كه مجموع آنان اين كيفيت را داشته باشد. با اين بيان، فارابي با نامزد شدن هركس براي زمامداري مخالف است؛ مگر اين كه شرايط لازم را داشته باشد.

فارابي يافتن چنين فردي را برعهده بزرگان، آگاهان و دلسوزان جامعه گذارده است. به اين ترتيب، اين مردمند كه بايد بروند و بگردند و براي خود زمامدار واجد شرايط لازم بيايند و انتخاب كنند، نه اين كه (همانند دمكراسي هاي ناقص فعلي) متقاضيان بروند و از مردم بخواهند كه به آنان راي بدهند تا زمامدار شوند.

#دمکراسي_فارابي
#دمکراسي
#فارابي

#تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR

نظرات #جان_استيوارت_ميل درباره #دمکراسي و #انتخابات

به مناسبت سالروز انتشار اتوبيوگرافي جان استيوارت ميل انديشمند قرن نوزدهم در 30 نوامبر سال 1873 كه در همين سال هم در گذشت اشاره ای داريم به او و انديشه هايش که در زير می آيد:

«ميل» كه يك فيلسوف ـ اقتصاددان بود در طول اقامت در هند به عنوان يك مقام ارشد كمپاني هند شرقي انگلستان، از مشرق زمين هم تجربه داشته است مخصوصا كه شاهد عيني شورش خونين سال 1857 هنديان بود. وي قبلا روزنامه نگار و بعدا نماينده پارلمان انگلستان بود.

«ميل» با اين عقيده «اسپينوزا» موافق بود كه پيش از هر انتخابات، با وسائل مختلف به انتخاب کننده تفهيم شود كه مسئول رايي است كه مي دهد و اگر در دادن راي خود دقت لازم را به عمل نياورد و آن را به فردي كه شايستگي كامل ندارد و واجد شرايط لازم براي احراز مقام نيست بدهد، به سهم خود مسئول جامعه و زيانهايي است كه منتخب او وارد مي آورد و بايد پاسخگو باشد.

مهمترين آثار «ميل» در باره دمكراسي كتاب «ملاحظات در باره دولت انتخابي» است. كتاب «تفكراتي در رفرم پارلماني» تاليف ديگر او هم درباره دمکراسی است كه اين كتاب در سال 1859 انتشار يافت.

«ميل» كه در 20 مه سال 1806 در لندن به دنيا آمده بود مي گويد: جامعه اي كه مردم آن آموزش دمكراسي نديده اند، عميقا آن درك نمي كنند، اهميت آن را براي جامعه و فرد نمي دانند و در فصل راي گيري (زمان تبليغات انتخاباتی) به آنان توصيه مي شود كه به چه كسي راي بدهند و آنان هم احيانا چشم بسته مي پذيرند نياز به پنجاه سال زمان (تمرين دمكراسي) دارد تا به صورت يك دمكراسي كامل (واقعي) در آيد.به باور «ميل»، هنگامي يك كشور مي تواند ادعا كند كه دمكراسي است كه مردمش اهميت راي دادن و مسئوليت خطير خود را در اين زمينه بدانند.

او مي گويد در جامعه آلوده به فساد و ضعف هاي اخلاقي رشد دمكراسي بسيار كند است و در جوامع فقر زده هم مردم به تنها چيزي كه اهميت نمي دهند «راي دادن» است. آنان فریب نامزدی را می خورند که وعده کار و نان بدهد.

«ميل» در سال 1861 ناگهان به برابري ارزش آراء ترديد كرد و گفت: چگونه مي توان راي يك تبعه بي اعتنا و بي تفاوت را كه دادن و يا ندادن راي برايش فرق نمي كند با راي يك انديشمند، فرد دانا و موثر، و تبعه مصمم برابر دانست؟. او بعدا نسبت به اكثريت عددي در پارلمان هم شك و ترديد كرد و گفت چگونه مي توان در تصميمگيري ها، ميان يك نماينده دانا، آگاه و دلسوز با يك نماينده فاقد اين صفات فرق نگذارد؟. براي رفع اين نقص، وي سپس پيشنهاد كرد كه شرايط انتخاب شونده وسيعا اصلاح گردد و به انتخاب كننده آموزش لازم داده شود تا مسئوليت خود را بداند. وی پارلمان مركب از افراد غير واجد شرايط را مجلس بدلی (دمكراسي ظاهري) خوانده است. مفسران نظرات ميل نوشته اند که وي نوعي انتخابات دو مرحله اي توصيه کرده است؛ به اين ترتيب که مردم در دسته هاي کوچک نمايندگان خود را انتخاب کنند و اين نمايندگان که آگاهي بيشتري دارند مقامات انتخابي را از ميان نامزدهاي واجد شرايط (از ميان خود و ديگران) برگزينند.

«ميل» در زمينه انتخاب رئيس دولت و مديران ارشد نظري مشابه فارابي را مطرح داشته كه همانا يافتن بهترين فرد جامعه و انتخاب او به مديريت آن است (از رئيس دولت تا مديران پايين تر).

«ميل» همچنين با دوران تقنينيه بيش از دو سال موافق نبود و با حرفه اي شدن وكالت مردم (تجديد انتخاب به صورت نامحدود) مخالفت داشت. او در اين زمينه نوشته است: وكيل حرفه اي (پي در پي انتخاب شدن) در هرجامعه به تدريج مدافع منافع طبقات متوسط و بالا خواهد شد كه خود از آنها سود مي برد.

ميل همچنين گفته است كه اگر اكثريت يك پارلمان از افراد كم معلومات و ناآگاه، ضعيف و با تفكري ناقص تشكيل شود بايد در قانون ترتيبي داده شده باشد که بتوان بي درنگ انتخابات را تجديد کرد زيرا كه منطقا نبايد اداره امور در دست چنين پارلماني باقي بماند.

ميل نسبت به دمكراسي آمريكا (به دليل تبليغات بی حد و حصر انتخاباتی، «حتي در زمان او» و نيز مشغله مردم معمولي و کار زياد آنان) ترديد داشت.

#جان_استيوارت_ميل
#دمکراسي
#انتخابات


🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯

#تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR

#اينترنت و ترويج #دمکراسي

دكتر #جان_هاروي_ويلر استاد علوم سياسي (علم حکومت و سياست) و مولف كتابهاي متعدد از جمله «دمكراسي در دوران انقلاب»، «سياست هاي يک انقلاب»، ابزارهاي دمکراسي کردن = Democratizing Tools، «زندگي و انديشه هاي فرانسيس بيكن»، «بحران در ايده محافظه كاري» و ... ششم سپتامبر 2004 در 85 سالگي در كاليفرنيا از اين دنيا رفت.

وي که 17 اکتبر 1918 به دنيا آمده بود و در دانشگاههاي معروف آمريکا ازجمله هاروارد و جانز هاپکينز تدريس مي کرد در زمينه تحقق و تامين دمكراسي گفته است: تا زماني كه افراد هر جامعه جزئيات دمکراسي را از طريق آموزش فرا نگيرند و به اهميت آن و مسئوليت خود در انتخاب مدیريت جامعه پي نبرند نمي توان اطمينان داشت كه دقيقا پياده شود و تامين نظر كند، شبه دمكراسي و دمكراسي غلط بدتر و زيانبخش تر از نبودن دمكراسي است.

استاد ويلر #دمكراسي را به اتومبيل تشبيه كرده و گفته است: اتومبيل وسيله اي است خوب و كمال مطلوب، ولي اگر به دست كساني افتد كه نتوانند رانندگي كنند بي حاصل خواهد بود و اگر اين افراد در رانندگي مهارت نداشته باشند و آن را برانند ممكن است سانحه و حتي فاجعه ببار آورند. وي پيشنهاد كرده است كه هر ملت بايد يك رشته قوانين كيفري براي مجازات سوء استفاده كنندگان از #دمكراسي داشته باشد و دمکراسي در مدارس از دروس اجباري باشد نه فصلي از کتاب تعليمات مدني. تامين دمكراسي آسان نيست، دمکراسي مهمترين تمرين ملي است كه سرنوشت هر ملت به آن بستگي دارد.

به باور #ويلر، اينترنت افراد را روشنفکر و آشنا به حقوق خود مي کند که بالاترين آنها تقاضا و اصرار به برخورداري از يک دمکراسي واقعي است. #اينترنت و ابزارهاي آن که در حال تکامل هستند دانش بشر و افکار و عقايد را در اختيار همگان مي گذارند و نسل اينترنت وراي نسلهاي امروز و پيشين خواهد بود و نقض حق را تحمل نخواهد کرد. استاد #ويلر که به اهميت آموزش به طريقه آنلاين پي برده بود يکي از دروس خودرا به طريق آنلاين تدرس مي کرد و در اين زمينه کتابي تحت عنوان Online Education تاليف کرده است.

او گفته است: در دنيايي که در دست هرکس سلفون و تابلِت وجود دارد و در اتومبيلش لپ تاپ، نمي شود #واقعيات را #سانسور کرد و بزودي واژه سانسور به تاريخ سپرده خواهد شد.

پروفسور «#ويلر» در عين حال نويسنده چند داستان است. وي عقيده داشت كه از طريق داستان نگاري هم مي شود مسائل را بيان كرد تا يادآور شوند و برايشان راه حل به دست آيد و همچنين آموزش عمومي داد.

در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir/view/40174/

نظرات #جان_استيوارت_ميل درباره #دمکراسي و #انتخابات

به مناسبت سالروز انتشار اتوبيوگرافي جان استيوارت ميل انديشمند قرن نوزدهم در 30 نوامبر سال 1873 كه در همين سال هم در گذشت اشاره ای داريم به او و انديشه هايش که در زير می آيد:

«ميل» كه يك فيلسوف ـ اقتصاددان بود در طول اقامت در هند به عنوان يك مقام ارشد كمپاني هند شرقي انگلستان، از مشرق زمين هم تجربه داشته است مخصوصا كه شاهد عيني شورش خونين سال 1857 هنديان بود. وي قبلا روزنامه نگار و بعدا نماينده پارلمان انگلستان بود.

«ميل» با اين عقيده «اسپينوزا» موافق بود كه پيش از هر انتخابات، با وسائل مختلف به انتخاب کننده تفهيم شود كه مسئول رايي است كه مي دهد و اگر در دادن راي خود دقت لازم را به عمل نياورد و آن را به فردي كه شايستگي كامل ندارد و واجد شرايط لازم براي احراز مقام نيست بدهد، به سهم خود مسئول جامعه و زيانهايي است كه منتخب او وارد مي آورد و بايد پاسخگو باشد.

مهمترين آثار «ميل» در باره دمكراسي كتاب «ملاحظات در باره دولت انتخابي» است. كتاب «تفكراتي در رفرم پارلماني» تاليف ديگر او هم درباره دمکراسی است كه اين كتاب در سال 1859 انتشار يافت.

«ميل» كه در 20 مه سال 1806 در لندن به دنيا آمده بود مي گويد: جامعه اي كه مردم آن آموزش دمكراسي نديده اند، عميقا آن درك نمي كنند، اهميت آن را براي جامعه و فرد نمي دانند و در فصل راي گيري (زمان تبليغات انتخاباتی) به آنان توصيه مي شود كه به چه كسي راي بدهند و آنان هم احيانا چشم بسته مي پذيرند نياز به پنجاه سال زمان (تمرين دمكراسي) دارد تا به صورت يك دمكراسي كامل (واقعي) در آيد.به باور «ميل»، هنگامي يك كشور مي تواند ادعا كند كه دمكراسي است كه مردمش اهميت راي دادن و مسئوليت خطير خود را در اين زمينه بدانند.

او مي گويد در جامعه آلوده به فساد و ضعف هاي اخلاقي رشد دمكراسي بسيار كند است و در جوامع فقر زده هم مردم به تنها چيزي كه اهميت نمي دهند «راي دادن» است. آنان فریب نامزدی را می خورند که وعده کار و نان بدهد.

«ميل» در سال 1861 ناگهان به برابري ارزش آراء ترديد كرد و گفت: چگونه مي توان راي يك تبعه بي اعتنا و بي تفاوت را كه دادن و يا ندادن راي برايش فرق نمي كند با راي يك انديشمند، فرد دانا و موثر، و تبعه مصمم برابر دانست؟. او بعدا نسبت به اكثريت عددي در پارلمان هم شك و ترديد كرد و گفت چگونه مي توان در تصميمگيري ها، ميان يك نماينده دانا، آگاه و دلسوز با يك نماينده فاقد اين صفات فرق نگذارد؟. براي رفع اين نقص، وي سپس پيشنهاد كرد كه شرايط انتخاب شونده وسيعا اصلاح گردد و به انتخاب كننده آموزش لازم داده شود تا مسئوليت خود را بداند. وی پارلمان مركب از افراد غير واجد شرايط را مجلس بدلی (دمكراسي ظاهري) خوانده است. مفسران نظرات ميل نوشته اند که وي نوعي انتخابات دو مرحله اي توصيه کرده است؛ به اين ترتيب که مردم در دسته هاي کوچک نمايندگان خود را انتخاب کنند و اين نمايندگان که آگاهي بيشتري دارند مقامات انتخابي را از ميان نامزدهاي واجد شرايط (از ميان خود و ديگران) برگزينند.

«ميل» در زمينه انتخاب رئيس دولت و مديران ارشد نظري مشابه فارابي را مطرح داشته كه همانا يافتن بهترين فرد جامعه و انتخاب او به مديريت آن است (از رئيس دولت تا مديران پايين تر).

«ميل» همچنين با دوران تقنينيه بيش از دو سال موافق نبود و با حرفه اي شدن وكالت مردم (تجديد انتخاب به صورت نامحدود) مخالفت داشت. او در اين زمينه نوشته است: وكيل حرفه اي (پي در پي انتخاب شدن) در هرجامعه به تدريج مدافع منافع طبقات متوسط و بالا خواهد شد كه خود از آنها سود مي برد.

ميل همچنين گفته است كه اگر اكثريت يك پارلمان از افراد كم معلومات و ناآگاه، ضعيف و با تفكري ناقص تشكيل شود بايد در قانون ترتيبي داده شده باشد که بتوان بي درنگ انتخابات را تجديد کرد زيرا كه منطقا نبايد اداره امور در دست چنين پارلماني باقي بماند.

ميل نسبت به دمكراسي آمريكا (به دليل تبليغات بی حد و حصر انتخاباتی، «حتي در زمان او» و نيز مشغله مردم معمولي و کار زياد آنان) ترديد داشت.

#جان_استيوارت_ميل
#دمکراسي
#انتخابات


🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯

#تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR

#اينترنت و ترويج #دمکراسي

دكتر #جان_هاروي_ويلر استاد علوم سياسي (علم حکومت و سياست) و مولف كتابهاي متعدد از جمله «دمكراسي در دوران انقلاب»، «سياست هاي يک انقلاب»، ابزارهاي دمکراسي کردن = Democratizing Tools، «زندگي و انديشه هاي فرانسيس بيكن»، «بحران در ايده محافظه كاري» و ... ششم سپتامبر 2004 در 85 سالگي در كاليفرنيا از اين دنيا رفت.

وي که 17 اکتبر 1918 به دنيا آمده بود و در دانشگاههاي معروف آمريکا ازجمله هاروارد و جانز هاپکينز تدريس مي کرد در زمينه تحقق و تامين دمكراسي گفته است: تا زماني كه افراد هر جامعه جزئيات دمکراسي را از طريق آموزش فرا نگيرند و به اهميت آن و مسئوليت خود در انتخاب مدیريت جامعه پي نبرند نمي توان اطمينان داشت كه دقيقا پياده شود و تامين نظر كند، شبه دمكراسي و دمكراسي غلط بدتر و زيانبخش تر از نبودن دمكراسي است.

استاد ويلر #دمكراسي را به اتومبيل تشبيه كرده و گفته است: اتومبيل وسيله اي است خوب و كمال مطلوب، ولي اگر به دست كساني افتد كه نتوانند رانندگي كنند بي حاصل خواهد بود و اگر اين افراد در رانندگي مهارت نداشته باشند و آن را برانند ممكن است سانحه و حتي فاجعه ببار آورند. وي پيشنهاد كرده است كه هر ملت بايد يك رشته قوانين كيفري براي مجازات سوء استفاده كنندگان از #دمكراسي داشته باشد و دمکراسي در مدارس از دروس اجباري باشد نه فصلي از کتاب تعليمات مدني. تامين دمكراسي آسان نيست، دمکراسي مهمترين تمرين ملي است كه سرنوشت هر ملت به آن بستگي دارد.

به باور #ويلر، اينترنت افراد را روشنفکر و آشنا به حقوق خود مي کند که بالاترين آنها تقاضا و اصرار به برخورداري از يک دمکراسي واقعي است. #اينترنت و ابزارهاي آن که در حال تکامل هستند دانش بشر و افکار و عقايد را در اختيار همگان مي گذارند و نسل اينترنت وراي نسلهاي امروز و پيشين خواهد بود و نقض حق را تحمل نخواهد کرد. استاد #ويلر که به اهميت آموزش به طريقه آنلاين پي برده بود يکي از دروس خودرا به طريق آنلاين تدرس مي کرد و در اين زمينه کتابي تحت عنوان Online Education تاليف کرده است.

او گفته است: در دنيايي که در دست هرکس سلفون و تابلِت وجود دارد و در اتومبيلش لپ تاپ، نمي شود #واقعيات را #سانسور کرد و بزودي واژه سانسور به تاريخ سپرده خواهد شد.

پروفسور «#ويلر» در عين حال نويسنده چند داستان است. وي عقيده داشت كه از طريق داستان نگاري هم مي شود مسائل را بيان كرد تا يادآور شوند و برايشان راه حل به دست آيد و همچنين آموزش عمومي داد.

در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir/view/40174/

#دمکراسي_فارابي

در زمينه #دمكراسي، فارابي بمانند افلاتون و ارسطو نگران سوء استفاده از انتخابات در يك حكومت مردمسالاري بود. در نظر #فارابي بهترين زمامدار بايد يك مرد فكر و عمل (دانا و توانا)، قادر به ترغيب و رهبري ديگران، داراي توان فراوان در تفكر و قواي دماغي و خرد كامل و به حدكافي نيرومند باشد كه بتواند در لحظه لازم، فرمان جنگ دهد.

از شرايط ديگر زمامدار آگاهي كامل از تجربه گذشتگان، جغرافيا، اصول و قوانين است (منظور؛ رسوم و قوانين كلي و طبيعي، نه قوانين موضوعه)؛ به گونه اي كه بايد به مثابه يك دائرةالمعارف متحرك باشد و شرايط عدل و داد و قدرت اعمال خردمندانه آن نيز در او جمع باشد.

فارابي گويد كه اگر چنين فردي با اين شرايط ويژه يافت نشود، تا زمان پيدايش او، حكومت بايد به يك شورا مركب از افرادي سپرده شود كه مجموع آنان اين كيفيت را داشته باشد. با اين بيان، فارابي با نامزد شدن هركس براي زمامداري مخالف است؛ مگر اين كه شرايط لازم را داشته باشد. فارابي يافتن چنين فردي را برعهده بزرگان، آگاهان و دلسوزان جامعه گذارده است. به اين ترتيب، اين مردمند كه بايد بروند و بگردند و براي خود زمامدار واجد شرايط لازم بيايند و انتخاب كنند، نه اين كه (همانند دمكراسي هاي ناقص فعلي) متقاضيان بروند و از مردم بخواهند كه به آنان راي بدهند تا زمامدار شوند.

به تفسير اصحاب نظر، #فارابي انتخابات دو مرحله اي را پيشنهاد كرده است و انتخابات مستقيم را نپذيرفته است. انتخابات دو مرحله اي از نظر فارابي اينست كه در مرحله اول؛ آگاهان، پاك نظران و دلسوزان جامعه از ميان داوطلبان و يا به دعوت خود افرادي را برگزينند و به جامعه معرفي كنند و در مرحله دوم؛ مردم از ميان اين افراد گزينش شده و واجد شرايط مديريت يكي را انتخاب كنند و در اين مرحله، شرط انتخاب شدن به دست آوردن اكثريت آراء است (نظر فارابي درست عكس قاعده اي است كه در آمريكا به آن عمل مي شود). به نظر فارابي، يك جامعه با انتخاب زمامدار خوب براي تمشيت امور؛ رفاه و پيشرفت و سعادت خود را تضمين خواهد كرد.

#فارابي زياد وارد بحث مجالس قانونگذاري نشده است و قرآن را قانون اساسي اسلام (ام القوانين) خوانده است.

🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯

نشانی تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR