در باره ضرورت #استقلال_روزنامه_نگار
عقاید «#سیدنی_هوک» فیلسوف تجربی (نه اثبات ریاضی) قرن بیستم آمریکا که هر سال دو بار (به مناسبت زادروز و سالگرد فوت او) در رسانه ها مطرح می شوند تا از یاد نروند، در ژانویه 2005 با توجه به کاری که «آرمسترانگ ویلیامز» روزنامه نگار آمریکایی کرده بود رنگ و جلای ویژه داشت و توجه بیشتری به آن شده بود که سالها پیش خصوصیات یک #روزنامه_نگار_حرفه ای را بیان کرده بود.
#ویلیامز به عنوان یک فرد، کاری مغایر قانون نکرده است ولی عمل وی در کسوت روزنامه نگار مغایر اصول این حرفه و مبانی نظرات اجتماعی «هوک» و بسیاری از اصحاب حرفه روزنامه نگاری بوده است.
هوک که در ژانویه 1902 به دنیا آمده بود و 87 سال عمر کرد درباره رسانه های همگانی، روزنامه نگاری و روزنامه نگار تاکید بر #استقلال کامل رسانه (جدا از دولت بودن) و بی طرف بودن روزنامه نگار دارد و خرید رسانه ها توسط شرکتهای غیر تخصصی و کمپانی های بزرگ را عملی خلاف رسالت این حرفه دانسته که اگر صورت گیرد؛ چنین رسانه ای از شمول تعاریف کلاسیک #روزنامه_نگاری خارج می شود و از آن پس نمی توان آن را رسانه همگانی (آیینه انعکاس زشتی و زیبایی های جامعه) نامید.
وی روزنامه نگاران را از سازش با #اصحاب_منافع و قرار گرفتن در درون آنها برحذر داشته و گفته است که در این صورت، دیگر مستقل و بی طرف نخواهند بود و رسالت خود را از دست خواهند داد (همان کاری را که آرمسترانگ ویلیامز انجام داده و با دریافت 240 هزار دلار از دپارتمان آموزش و پرورش آمریکا، به معرفی یک برنامه این دپارتمان پرداخته و برای پیشبرد آن تبلیغ کرده است).
به نظر #هوک و سایر اصحاب #حرفه_روزنامه_نگاری، روزنامه نگار تا زمانی که به این حرفه اشتغال دارد حتی نباید مشغله و منافع دیگر - جز تدریس و تالیف داشته باشد (مثلا کارمند دولت باشد و یا در روزنامه های متعلق به دولت کار کند) زیرا که رسانه های همگانی نه تنها باید اطلاع رسانی جامع و بی غرضانه کنند و سطح دانایی مردم را به موازات تحولات روز بالا ببرند بلکه زبان حال مردم، و وسیله منصفانه انتقال عقاید و نظریات و شناساندن بی غرضانه اصحاب اندیشه به جامعه ملی و جهانی باشند.
رویدادهای بین مردمی (اصطلاحا: حوادث شهری) و اجتماعی شیپور نقاط ضعف جامعه هستند که به صدا در می آیند و اگر درست و ماهرانه توصیف و گزارش شوند برای مردم عبرت آموز و برای دولت زنگ خطر خواهند بود تا مسئله را دریابد و دست به حل معضل، اصلاح کار و پیشگیری بزند.
////
عقاید «#سیدنی_هوک» فیلسوف تجربی (نه اثبات ریاضی) قرن بیستم آمریکا که هر سال دو بار (به مناسبت زادروز و سالگرد فوت او) در رسانه ها مطرح می شوند تا از یاد نروند، در ژانویه 2005 با توجه به کاری که «آرمسترانگ ویلیامز» روزنامه نگار آمریکایی کرده بود رنگ و جلای ویژه داشت و توجه بیشتری به آن شده بود که سالها پیش خصوصیات یک #روزنامه_نگار_حرفه ای را بیان کرده بود.
#ویلیامز به عنوان یک فرد، کاری مغایر قانون نکرده است ولی عمل وی در کسوت روزنامه نگار مغایر اصول این حرفه و مبانی نظرات اجتماعی «هوک» و بسیاری از اصحاب حرفه روزنامه نگاری بوده است.
هوک که در ژانویه 1902 به دنیا آمده بود و 87 سال عمر کرد درباره رسانه های همگانی، روزنامه نگاری و روزنامه نگار تاکید بر #استقلال کامل رسانه (جدا از دولت بودن) و بی طرف بودن روزنامه نگار دارد و خرید رسانه ها توسط شرکتهای غیر تخصصی و کمپانی های بزرگ را عملی خلاف رسالت این حرفه دانسته که اگر صورت گیرد؛ چنین رسانه ای از شمول تعاریف کلاسیک #روزنامه_نگاری خارج می شود و از آن پس نمی توان آن را رسانه همگانی (آیینه انعکاس زشتی و زیبایی های جامعه) نامید.
وی روزنامه نگاران را از سازش با #اصحاب_منافع و قرار گرفتن در درون آنها برحذر داشته و گفته است که در این صورت، دیگر مستقل و بی طرف نخواهند بود و رسالت خود را از دست خواهند داد (همان کاری را که آرمسترانگ ویلیامز انجام داده و با دریافت 240 هزار دلار از دپارتمان آموزش و پرورش آمریکا، به معرفی یک برنامه این دپارتمان پرداخته و برای پیشبرد آن تبلیغ کرده است).
به نظر #هوک و سایر اصحاب #حرفه_روزنامه_نگاری، روزنامه نگار تا زمانی که به این حرفه اشتغال دارد حتی نباید مشغله و منافع دیگر - جز تدریس و تالیف داشته باشد (مثلا کارمند دولت باشد و یا در روزنامه های متعلق به دولت کار کند) زیرا که رسانه های همگانی نه تنها باید اطلاع رسانی جامع و بی غرضانه کنند و سطح دانایی مردم را به موازات تحولات روز بالا ببرند بلکه زبان حال مردم، و وسیله منصفانه انتقال عقاید و نظریات و شناساندن بی غرضانه اصحاب اندیشه به جامعه ملی و جهانی باشند.
رویدادهای بین مردمی (اصطلاحا: حوادث شهری) و اجتماعی شیپور نقاط ضعف جامعه هستند که به صدا در می آیند و اگر درست و ماهرانه توصیف و گزارش شوند برای مردم عبرت آموز و برای دولت زنگ خطر خواهند بود تا مسئله را دریابد و دست به حل معضل، اصلاح کار و پیشگیری بزند.
////