نسبت مستقيم #شايستگي_مدیریت با پیشرفت و #سعادت_جامعه

سن سیمون H. Comte Saint Simon اشراف زاده فرانسوی که برای حل مسائل بشر فرضیه نوشت که به سوسیالیسم سن سیمونی معروف شده است 19 ماه می 1825 به دنیا آمد.

وی استثمار در هر شکلی را عملی ضد انسانی می دانست و فئودال و بورژوا (سرمایه دار) را زائیده بی قاعدگی جامعه و ضعف فرهنگ و فقر تمدن و نبود نظم می دانست.

سن سیمون که عقاید او توسط فرضیه پردازان سوسیالیست دیگر ازجمله «مارکس» اقتباس شده است گفته است که برای زدودن فقر و بدبختی از یک جامعه باید بسیج ملی برای تولید صورت گیرد و تولید همه را بی نیاز می کند و فقر ناپدید می شود.

وی معتقد و مروج اقتصاد تعاونی و مالکیت عمومی ابزار و منابع تولید بود. او می گفت که در ذات بشر است که نسبت به فئودال و بورژوا بدبین و بدگمان باشد و همین بدبینی ایجاد دشمنی طبقاتی می کند که نتایج وخیم خواهد داشت.

در یک جامعه طبقاتی، طبقه توانگر نمی تواند بر جان و مال خود ایمن باشد.
سن سیمون را پدر فرضیه شایسته سالاری می دانند زیراکه اثبات کرده است که میان سعادت، رفاه و پیشرفت یک جامعه و شایستگی مدیریت آن نسبت مستقیم وجود دارد.

مدیریت باید در دست شایستگان باشد و در هر جامعه شمار کمی هستند که همه شایستگی ها و شرایط را دارا هستند و اگر چنین فردی یافت نشود، امور جامعه باید به دست شورای شایستگان سپرده شود و مدیر خوب فردی است دانا، بی نظر و مثبت گرا و به دور از آزمندی و خودپرستی.

🎯🎯🎯🎯🎯

نشانی تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR

——-

ارسطو: «#سعادت» در تلاش براي رسيدن به #آرزو است ـ ورود #انسان_ناكامل به #سياست، براي جامعه خطرناك است

اشاره ای به چند نظر #ارسطو

#ارسطو Aristotle فيلسوف، آموزگار و دانشمند بزرگ يونان باستان كه افكار و روش هاي او بيش از ساير فلاسفه دوران كلاسيك در جهان نفوذ داشته است یکم اكتبر در سال 322 پيش از ميلاد درگذشت. وي 62 سال عُمر كرده بود. افلاتون Plato ارسطو را كه از شاگردانش بود مغز آكادمي و بزرگترين كتابخوان لقب داده بود.

ارسطو به سال 334 پيش از ميلاد مدرسه «ليسيومLyceum» را در آتن تاسيس كرد. پس از مرگ شاگردش اسكندر مقدونی، آتني ها او را به همان اتهام وارده به سقراط Socrates كه بي اعتنايي به خدايان آنان بود به مرگ محكوم كردند كه به شهر چالسيس گريخت. وي در شمال يونان - منطقه اي كه اينك مقدونيه يونان ناميده مي شود به دنيا آمده بود و آتني نبود كه بشود استردادش را تقاضا كرد. ارسطو يك سال بعد از اين رويداد (فرار) درگذشت.

ارسطو انسان را از افراط در هر كار بر حذر داشته و #اعتدال و #ميانه_روي را توصيه كرده است که غَم آفرین نیست و «سعادت» را در تلاش براي رسيدن به آرزو و هدف، يا نيل به آن دانسته و فرد ناآگاه و يا كسي را كه كاربُرد دانشي را كه فرا گرفته نداند انسان ناكامل خوانده است.

به زعم او، ا#نسان_كامل فردي منطقي است كه بدون دليل و دورنگری دست به اقدام نمي زند و به همين سبب ورود #انسان_ناكامل (غيرمنطقي) را به #سياست (کار دولت ـ گاوِرنمِنت)، براي جامعه #خطرناك مي خواند.

ارسطو جمع شدن ثروت در دست يك فرد و یا افراد معدود را به زيان رفاه عمومي جامعه مي داند و مي گويد كه ثروتِ بيش از نياز شخصي بايد در كنترل جامعه باشد (عقيده سوسيال دمكراسي).

ارسطو در مورد قانون كيفري مي گويد كه اگر مردم يكديگر را همانند اعضاي فاميل دوست داشته باشند به حقوق یکدیگر تعرض نمی کنند و درصدد آزار و اذیت بر نمی آیند و لذا، نياز به چنين قانوني نيست، ولي چون چنين نيست و در جامعه، انسان ناكامل زياد است؛ قانون و دادرسي كيفري براي حفظ نظم جامعه و حراست از آزادي ها و حقوق انسان ضرورت دارد.

ارسطو همين عقيده را درباره قانون ازدواج دارد و مي گويد كه اگر زن و مردي يكديگر را واقعا دوست بدارند، احساس کنند که بدون هم نمی توانند بسربرند و تناسب و مشترکات دارند كه لازمه ازدواج و بودن با هم تا فرارسیدن مرگ است نياز به وجود قانون در اين زمينه نيست و همان علاقه دو جانبه، اعتماد متقابل و اشتراک مساعي؛ هر مشكلي را از پيش پا برمي دارد.


////