🔻نشست نقد و بررسی #در_کلماتم_باران_می_بارد
سروده #علیرضا_قزوه در #عصر_اثر برگزار می‌شود
▪️سلسله جلساتِ «عصر اثر» که از زمستان 93 در موسسه فرهنگی ادبی شهرستان ادب شروع به کار کرده بود پس از چندین ماه توقف با رویکردی جدید فعالیت خود را آغاز کرد.
در دومین جلسه‌یِ دوره جدید «عصر اثر»، دکتر #سیدعلی_موسوی_گرمارودی ، #مصطفی_علیپور و #علی_محمد_مودب به نقد و بررسی کتاب «درکلماتم باران می‌بارد» علیرضا قزوه که دربردارنده تازه‌ترین شعرهای سپید این شاعر است می‌پردازند. مجری و کارشناس ثابت سلسله جلسات «عصر اثر» شعر #محمدرضا_وحیدزاده شاعر و منتقدِ جوان است.
گفتنی است که دوره‌یِ اول سلسله جلسات «عصر اثر» تنها به کتابهای شاخص منتشر شده در حوزه شعر اختصاص داشت و از این میان جلساتِ کتابهایِ: «گزیده اشعارِ #علی_معلم_دامغانی»، #نیست_انگاری_و_شعر_معاصر #یوسفعلی_میرشکاک ، #نماشم #مرتضی_امیری_اسفندقه ، #لحظه_جهان #قربان_ولیئی ، #فیض_بوک #ناصر_فیض ، #آتش_گردان #امید_مهدی_نژاد و #مذاکرات #مریم_جعفری_آذرمانی برگزار و با استقبال مخاطبان حوزه شعر و ادبیات روبرو شد. حال برگزار کنندگان جلسات «عصر اثر» در نظر دارند که در دوره‌یِ جدید این برنامه علاوه بر کتابهای حوزه‌یِ شعر به نقد و بررسی آثار منتشر شده در حوزه ادبیات داستانی نیز بپردازد. که در همین راستا در اولین برنامه «عصر اثر»، رمانِ #الفبای_مردگان از تازه‌ترین آثارِ #هادی_خورشاهیان توسط #مصطفی_جمشیدی و #رضا_جولایی از نویسندگان و منتقدان شناخته شده مورد نقد و بررسی قرار گرفت و با استقبال مخاطبان ادبیات مواجه شد.
در آخر اینکه جلسه نقد و بررسی مجموعه شعر «در کلماتم باران می‌بارد» در روز سه شنبه 24 بهمن ماه سال جاری از ساعت 16 در موسسه فرهنگی شهرستان ادب به نشانیِ تهران، خیابان دکتر شریعتی بالاتر از خیابان آیت‌الله طالقانی، روبروی سینما صحرا، پلاک 168 برگزار می‌گردد.
@ShahrestanAdabPub
سروده #علیرضا_قزوه در #عصر_اثر برگزار می‌شود
▪️سلسله جلساتِ «عصر اثر» که از زمستان 93 در موسسه فرهنگی ادبی شهرستان ادب شروع به کار کرده بود پس از چندین ماه توقف با رویکردی جدید فعالیت خود را آغاز کرد.
در دومین جلسه‌یِ دوره جدید «عصر اثر»، دکتر #سیدعلی_موسوی_گرمارودی ، #مصطفی_علیپور و #علی_محمد_مودب به نقد و بررسی کتاب «درکلماتم باران می‌بارد» علیرضا قزوه که دربردارنده تازه‌ترین شعرهای سپید این شاعر است می‌پردازند. مجری و کارشناس ثابت سلسله جلسات «عصر اثر» شعر #محمدرضا_وحیدزاده شاعر و منتقدِ جوان است.
گفتنی است که دوره‌یِ اول سلسله جلسات «عصر اثر» تنها به کتابهای شاخص منتشر شده در حوزه شعر اختصاص داشت و از این میان جلساتِ کتابهایِ: «گزیده اشعارِ #علی_معلم_دامغانی»، #نیست_انگاری_و_شعر_معاصر #یوسفعلی_میرشکاک ، #نماشم #مرتضی_امیری_اسفندقه ، #لحظه_جهان #قربان_ولیئی ، #فیض_بوک #ناصر_فیض ، #آتش_گردان #امید_مهدی_نژاد و #مذاکرات #مریم_جعفری_آذرمانی برگزار و با استقبال مخاطبان حوزه شعر و ادبیات روبرو شد. حال برگزار کنندگان جلسات «عصر اثر» در نظر دارند که در دوره‌یِ جدید این برنامه علاوه بر کتابهای حوزه‌یِ شعر به نقد و بررسی آثار منتشر شده در حوزه ادبیات داستانی نیز بپردازد. که در همین راستا در اولین برنامه «عصر اثر»، رمانِ #الفبای_مردگان از تازه‌ترین آثارِ #هادی_خورشاهیان توسط #مصطفی_جمشیدی و #رضا_جولایی از نویسندگان و منتقدان شناخته شده مورد نقد و بررسی قرار گرفت و با استقبال مخاطبان ادبیات مواجه شد.
در آخر اینکه جلسه نقد و بررسی مجموعه شعر «در کلماتم باران می‌بارد» در روز سه شنبه 24 بهمن ماه سال جاری از ساعت 16 در موسسه فرهنگی شهرستان ادب به نشانیِ تهران، خیابان دکتر شریعتی بالاتر از خیابان آیت‌الله طالقانی، روبروی سینما صحرا، پلاک 168 برگزار می‌گردد.
@ShahrestanAdabPub
Forwarded from شهرستان ادب
🔻نقد و بررسی #آیینه_کاری_سکوت
سروده #نیلوفر_بختیاری در فرهنگسرای انقلاب اسلامی
▪️«...مجموعه شعر "آیینه‌کاری سکوت" سروده نیلوفر بختیاری با حضور منتقدان ادبی، شاعران و علاقمندان ادبیات بررسی شد. در این جلسه که اجرای آن بر عهده #میلاد_عرفان_پور بود، #رضا_اسماعیلی، #مرتضی_امیری_اسفندقه و #نعمت‌الله_سعیدی به جنبه‌های مختلف این کتاب پرداختند.
همچنین در این برنامه شاعران دیگری چون #علی_محمد_مودب، #مریم_جعفری_آذرمانی، #حسن_صنوبری، #منصوره_محبی، #المیرا_شاهان، #شیوا_فضل_علی، #زهرا_علیشاهی، #مهدیه_انتظاریان و... حضور داشتند.
حاصل جمع تعهد ادبی و دینی-انسانی
رضا اسماعیلی، شاعر و منتقد ادبی، در ابتدای این نشست به تفاوت‌های سرایش شعر در دوران گذشته و امروز اشاره کرد و اظهار داشت: "چهره‌های بزرگی از میان شاعران کلاسیک ادبیات فارسی، فیلسوف یا اندیشمند یا دانشمند بوده‌اند اما شعر نیز می‌سروده‌اند. دلیلش آن است که بسیاری از این بزرگان دغدغه این نداشتند که شاعر شناخته بشوند، بلکه آنها شعر را رسانه‌ای قدرتمند می‌دانسته‌اند که از طریق آن می‌توانستند با مردم ارتباط برقرار کنند و حکمت دینی یا اندیشه‌های خود را از این طریق ترویج کنند."
به گفته این شاعر "امروز اما چرخه برعکس شده است: شاعری که دارای طبع خدادادی است وقتی می‌بیند حرفی برای گفتن ندارد و دچار فقر اندیشه است، یا در دام‌چاله صورت‌گرایی فرو می‌رود، شعر عاشقانه عریان اروتیک می‌سراید و اگر هم شعر آیینی می‌سراید اشعارش سرشار از کژتابی مضمونی و اعتقادی است و خلاصه آن که در صورت شعر می‌ماند. شعر طنز او هم به لودگی می‌رسد و در نهایت اگر بخواهد فقط به شعر توجه کند، چون حرفی برای گفتن ندارد، به زبان‌آوری، صنعت‌گری، خیال پردازی و تصویربازی مشغول می‌شود. شاعری که دچار فقط اندیشه است این کاستی را با مرعوب کردن مخاطب جبران می‌کند، طوری که مخاطب تصور می‌کند او حرف زیادی برای گفتن دارد اما این‌گونه نیست."
اسماعیلی سپس به «آیینه‌کاری سکوت» سکوت پرداخت و نیلوفر بختیاری را شاعری دانست که در این مجموعه "تعهد ادبی را با تعهد دینی و انسانی جمع کرده است" : وقتی مجموعه شعر خانم بختیاری را می‌خواندم دیدم او شاعری است که سروده‌هایش جمع بین تعهد ادبی و تعهد دینی و انسانی است. تعهد ادبی یعنی چگونه گفتن، یعنی صورت و ساختار و تکنیک. تعهد دینی و انسانی یعنی در کنار چگونه گفتن، به چه گفتن نیز بها بدهیم، این دو را با هم تلفیق کنیم و حرفی برای گفتن داشته باشیم. این اتفاق در این مجموعه شعر افتاده است. بخصوص وقتی غزل‌ها را می‌خوانیم متوجه می شویم که آمیزه‌ای است از چگونه گفتن و چه گفتن. شاعر فقط زبان‌آوری نکرده است و نمی‌خواهد با کلمات بازی کند، بلکه دغدغه‌ای و دردی و حرفی داشته است و آنها را با کلمات بیان کرده است. شعر برای شاعر فقط هدف نبوده است بلکه وسیله‌ای برای ابلاغ پیام‌های انسانی بوده است...»
goo.gl/NBzDWQ
مشروح و تصاویر این مراسم را در سایت شهرستان ادب ببینید:
🔗 ShahrestanAdab.com/Content/ID/7869
☑️ @ShahrestanAdab
سروده #نیلوفر_بختیاری در فرهنگسرای انقلاب اسلامی
▪️«...مجموعه شعر "آیینه‌کاری سکوت" سروده نیلوفر بختیاری با حضور منتقدان ادبی، شاعران و علاقمندان ادبیات بررسی شد. در این جلسه که اجرای آن بر عهده #میلاد_عرفان_پور بود، #رضا_اسماعیلی، #مرتضی_امیری_اسفندقه و #نعمت‌الله_سعیدی به جنبه‌های مختلف این کتاب پرداختند.
همچنین در این برنامه شاعران دیگری چون #علی_محمد_مودب، #مریم_جعفری_آذرمانی، #حسن_صنوبری، #منصوره_محبی، #المیرا_شاهان، #شیوا_فضل_علی، #زهرا_علیشاهی، #مهدیه_انتظاریان و... حضور داشتند.
حاصل جمع تعهد ادبی و دینی-انسانی
رضا اسماعیلی، شاعر و منتقد ادبی، در ابتدای این نشست به تفاوت‌های سرایش شعر در دوران گذشته و امروز اشاره کرد و اظهار داشت: "چهره‌های بزرگی از میان شاعران کلاسیک ادبیات فارسی، فیلسوف یا اندیشمند یا دانشمند بوده‌اند اما شعر نیز می‌سروده‌اند. دلیلش آن است که بسیاری از این بزرگان دغدغه این نداشتند که شاعر شناخته بشوند، بلکه آنها شعر را رسانه‌ای قدرتمند می‌دانسته‌اند که از طریق آن می‌توانستند با مردم ارتباط برقرار کنند و حکمت دینی یا اندیشه‌های خود را از این طریق ترویج کنند."
به گفته این شاعر "امروز اما چرخه برعکس شده است: شاعری که دارای طبع خدادادی است وقتی می‌بیند حرفی برای گفتن ندارد و دچار فقر اندیشه است، یا در دام‌چاله صورت‌گرایی فرو می‌رود، شعر عاشقانه عریان اروتیک می‌سراید و اگر هم شعر آیینی می‌سراید اشعارش سرشار از کژتابی مضمونی و اعتقادی است و خلاصه آن که در صورت شعر می‌ماند. شعر طنز او هم به لودگی می‌رسد و در نهایت اگر بخواهد فقط به شعر توجه کند، چون حرفی برای گفتن ندارد، به زبان‌آوری، صنعت‌گری، خیال پردازی و تصویربازی مشغول می‌شود. شاعری که دچار فقط اندیشه است این کاستی را با مرعوب کردن مخاطب جبران می‌کند، طوری که مخاطب تصور می‌کند او حرف زیادی برای گفتن دارد اما این‌گونه نیست."
اسماعیلی سپس به «آیینه‌کاری سکوت» سکوت پرداخت و نیلوفر بختیاری را شاعری دانست که در این مجموعه "تعهد ادبی را با تعهد دینی و انسانی جمع کرده است" : وقتی مجموعه شعر خانم بختیاری را می‌خواندم دیدم او شاعری است که سروده‌هایش جمع بین تعهد ادبی و تعهد دینی و انسانی است. تعهد ادبی یعنی چگونه گفتن، یعنی صورت و ساختار و تکنیک. تعهد دینی و انسانی یعنی در کنار چگونه گفتن، به چه گفتن نیز بها بدهیم، این دو را با هم تلفیق کنیم و حرفی برای گفتن داشته باشیم. این اتفاق در این مجموعه شعر افتاده است. بخصوص وقتی غزل‌ها را می‌خوانیم متوجه می شویم که آمیزه‌ای است از چگونه گفتن و چه گفتن. شاعر فقط زبان‌آوری نکرده است و نمی‌خواهد با کلمات بازی کند، بلکه دغدغه‌ای و دردی و حرفی داشته است و آنها را با کلمات بیان کرده است. شعر برای شاعر فقط هدف نبوده است بلکه وسیله‌ای برای ابلاغ پیام‌های انسانی بوده است...»
goo.gl/NBzDWQ
مشروح و تصاویر این مراسم را در سایت شهرستان ادب ببینید:
🔗 ShahrestanAdab.com/Content/ID/7869
☑️ @ShahrestanAdab
لحظاتی قابل ملاحظه
نگاهی به مجموعه شعر #لحظه_های_بی_ملاحظه سروده #مبین_اردستانی در روزنامه ایران
نوشته #مریم_جعفری_آذرمانی
«لحظه‌های بی‌ملاحظه» مجموعه‌ای است از شعرهایی در قالب‌های نیمایی، غزل، ترانه، رباعی، دوبیتی و مثنوی که از میان چندین سال شاعری مبین اردستانی قاعدتاً دست‌چین شده‌اند؛ اردستانی متولّد 1364 است و از سال‌های نوجوانی شاعری را آغاز کرده، بنابراین از شاعرانی‌است که کتاب اول خود را دیرتر از انتظار رایج فضای شعر، منتشر می‌کنند. این انتشار کمی بعد از موقع، از یک منظر احتمالاً مانع از این شده که نمونه‌ای از شعرهای اولیه شاعر را در اختیار داشته باشیم و همین باعث می‌شود که با مجموعه‌ای از شعرهای کامل و پرداخته و تقریباً بدون اشکالات آشکار روبه‌رو باشیم، این وضعیت از جهتی به سود شاعر است، اما از جهتی دیگر شاید باعث آن شود که حرکت‌های بعدی شاعر آن‌چنان چشم‌گیر به نظر نیاید و خود شاعر هم نیازی به تغییرات اساسی در بوطیقای خود نبیند. بسیاری از شاعران دهه‌های گذشته را می‌بینیم که اگرچه ممکن است از مجموعه اول‌شان که زود یا بموقع منتشرش کرده‌اند چندان راضی نبوده باشند، اما همان ناراضی بودن، باعث حرکت بیشتر و قوی‌تر آنها شده و گاهی جهش‌های بسیار مشخصی در نگاه شاعری‌شان پدید آمده است. با همه این توضیحات، راه برای مبین اردستانی به‌عنوان یک شاعر دقیق که دقتش هم در باطن شعر و هم در ظاهر شعر جلوه‌های متعددی دارد، همچنان باز است و حتی اگر در ادامه شاعری‌اش در همین صور خیال و زبان و شیوه «لحظه‌های بی‌ملاحظه» باقی بماند، باز شاعر است و اصلاً شاید انتخاب خود اردستانی همین باشد که آرام و همواره شاعر بماند و چندان مایل به فراز و فرودها و ضعف و قوت‌های مقطعی شاعران نباشد. این کتاب را از زاویه‌های مختلفی می‌توان بررسی کرد، اما در این مجال به نکاتی که به زعم ما مهم‌ترند اشاره می‌کنیم.
...
از ویژگی‌های قابل توجه در این کتاب، طولانی بودن بعضی از شعرهاست که گاهی در آنها سطرها یا بیت‌هایی به‌صورت ترجیع‌گونه در میان شعر تکرار می‌شوند، این تکرارها برای مخاطب دقیق و باحوصله، اضافی به نظر نمی‌رسند، اما مخاطبان متوسط ادبیات که اتفاقاً خیلی هم وجودشان برای بیشتر دیده شدن آثار یک شاعر ضروری است، ممکن است این شعرها را کوتاه‌تر و مختصرتر بخواهند. به‌عبارت دیگر، شاعر می‌تواند این نکته را بررسی کند که آیا در شعرهای بعدی خود نیز به همین طولانی‌سرایی (و نه اطناب) ادامه خواهد داد یا نه. چنان که در غزل‌های «دعوت» (ص36) و «پرنده‌تر» (ص28) کوتاه‌تر بودن نسبی غزل، باعث دقیق‌تر شدن روایت غزل و همچنین تک تک عناصر دیگر شعر شده است.
...
متن کامل این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:
https://www.iran-newspaper.com/newspaper/item/472001
@ShahrestanAdabPub
نگاهی به مجموعه شعر #لحظه_های_بی_ملاحظه سروده #مبین_اردستانی در روزنامه ایران
نوشته #مریم_جعفری_آذرمانی
«لحظه‌های بی‌ملاحظه» مجموعه‌ای است از شعرهایی در قالب‌های نیمایی، غزل، ترانه، رباعی، دوبیتی و مثنوی که از میان چندین سال شاعری مبین اردستانی قاعدتاً دست‌چین شده‌اند؛ اردستانی متولّد 1364 است و از سال‌های نوجوانی شاعری را آغاز کرده، بنابراین از شاعرانی‌است که کتاب اول خود را دیرتر از انتظار رایج فضای شعر، منتشر می‌کنند. این انتشار کمی بعد از موقع، از یک منظر احتمالاً مانع از این شده که نمونه‌ای از شعرهای اولیه شاعر را در اختیار داشته باشیم و همین باعث می‌شود که با مجموعه‌ای از شعرهای کامل و پرداخته و تقریباً بدون اشکالات آشکار روبه‌رو باشیم، این وضعیت از جهتی به سود شاعر است، اما از جهتی دیگر شاید باعث آن شود که حرکت‌های بعدی شاعر آن‌چنان چشم‌گیر به نظر نیاید و خود شاعر هم نیازی به تغییرات اساسی در بوطیقای خود نبیند. بسیاری از شاعران دهه‌های گذشته را می‌بینیم که اگرچه ممکن است از مجموعه اول‌شان که زود یا بموقع منتشرش کرده‌اند چندان راضی نبوده باشند، اما همان ناراضی بودن، باعث حرکت بیشتر و قوی‌تر آنها شده و گاهی جهش‌های بسیار مشخصی در نگاه شاعری‌شان پدید آمده است. با همه این توضیحات، راه برای مبین اردستانی به‌عنوان یک شاعر دقیق که دقتش هم در باطن شعر و هم در ظاهر شعر جلوه‌های متعددی دارد، همچنان باز است و حتی اگر در ادامه شاعری‌اش در همین صور خیال و زبان و شیوه «لحظه‌های بی‌ملاحظه» باقی بماند، باز شاعر است و اصلاً شاید انتخاب خود اردستانی همین باشد که آرام و همواره شاعر بماند و چندان مایل به فراز و فرودها و ضعف و قوت‌های مقطعی شاعران نباشد. این کتاب را از زاویه‌های مختلفی می‌توان بررسی کرد، اما در این مجال به نکاتی که به زعم ما مهم‌ترند اشاره می‌کنیم.
...
از ویژگی‌های قابل توجه در این کتاب، طولانی بودن بعضی از شعرهاست که گاهی در آنها سطرها یا بیت‌هایی به‌صورت ترجیع‌گونه در میان شعر تکرار می‌شوند، این تکرارها برای مخاطب دقیق و باحوصله، اضافی به نظر نمی‌رسند، اما مخاطبان متوسط ادبیات که اتفاقاً خیلی هم وجودشان برای بیشتر دیده شدن آثار یک شاعر ضروری است، ممکن است این شعرها را کوتاه‌تر و مختصرتر بخواهند. به‌عبارت دیگر، شاعر می‌تواند این نکته را بررسی کند که آیا در شعرهای بعدی خود نیز به همین طولانی‌سرایی (و نه اطناب) ادامه خواهد داد یا نه. چنان که در غزل‌های «دعوت» (ص36) و «پرنده‌تر» (ص28) کوتاه‌تر بودن نسبی غزل، باعث دقیق‌تر شدن روایت غزل و همچنین تک تک عناصر دیگر شعر شده است.
...
متن کامل این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:
https://www.iran-newspaper.com/newspaper/item/472001
@ShahrestanAdabPub