🔻قصۀ من
(#شاطرعباس_صبوحی_قمی، شاعر خوش‌ذوق دورۀ قاجار است؛ مردی عامی که دیگران درباره‌اش گفته‌اند در زمان پخت نان، شعر می‌سروده است. از این شاعر باقریحه، اشعار عاشقانۀ زیبایی به‌جامانده است. شما را به خواندن غزلی از او دعوت می‌کنیم)

▪️چه خون‌بها بِه از این کشتگان کوی تو را
که بنگرند به محشر، دوباره روی تو را

تمام، گمشدگان ره توایم و کنیم
به هر طریق که باشیم، جستجوی تو را

دم مسیح که گویند روح‌پرور بود
یقینم آنکه به لب داشت گفتگوی تو را

ز غصه، چون پر کاهی شود ز قصۀ من
اگر به کوه دهم شرح، آرزوی تو را

سبوکشان محبّت کشند دوش‌به‌دوش
اگر گناه دو عالم بود سبوی تو را

به خود مناز و مخند این‌قدَر به گریۀ من
که آب چشم من، افزوده آبروی تو را

ز آب دیده «صبوحی» وضو مساز که خون
مضاف باشد و باطل کند وضوی تو را

#صبوحی_قمی
☑️ @ShahrestanAdab