روایت #مبین_اردستانی
از دیدارهایش با مرحوم #احمد_عزیزی


بسم الله الرحمن الرحیم

#دیدار_اول
نشسته‌ام، تکیه داده به دیوارِ کوچهء بهار در سایه‌ای تابستانی و دارم در ضمیمهء روزنامهء همشهری نقدهای خاص و جذابش بر شعرِ شاعرانِ جوان را با دقت و ذوق و شوق و شور و حالی دوست‌داشتنی می‌خوانم. ۱۲، ۱۳ سال بیشتر ندارم.


#دیدار_دوم
اولِ صبح، کنجِ ایوانِ خانه غرق شده‌ام در "#رودخانه_رویا".
جاری در جانِ کلمات و ترکیب‌هایی حیرت‌آفرین، شطحیاتی امروزی، تازه و جوان و پخته دیدمش.
تقویم، سال سوم دبیرستانِ مرا نشان می‌دهد.


#دیدار_سوم
میلاد مولا بود یا عید غدیر که داشت از پنجرهء تلویزیون شعری در وصف حضرت امیر برای مردم می‌خواند.
از این دیدارها باز هم داشتیم اما این یکی خاطره‌انگیزتر است برایم.


#دیدار_چهارم
داشتم از پیش‌دانشگاهی علوی فلکهء دوم دولت آباد بر‌می‌گشتم که ناباورانه پیش روی خودم یافتمش. ایستادم به سلامی و علیکی و حال و احوالی. گرم بود و صمیمی. از خاطراتِ رودخانهء رویا گفتمش. از "هر ننه‌قمری اهلِ آسمانِ صورت نمی‌شود، عاشق شدن کشکی نیست" و ... . از خاطراتی که او زیسته و با کلماتش آفریده بود.
از "حضرتِ زهرا دلش از یاس بود" شاید.
شماره تلفن منزلش را گرفتم که شاید زنگی، درنگی.


#دیدار_پنجم
با رفقای شاعر و نویسنده،
دوستانِ #شهرستان_ادب رفته بودیم کرمانشاه.
تهران برفی بود و کرمانشاه آفتابی.
با #سید_حسین_موسوی_نیا ی عزیز بودم و بسیاری از یارانِ همدم.‌ هم به زیارتِ قدمگاه‌های شهدا رفتیم، هم به دیدارِ #استاد_محمد_جواد_محبت - که به سلامت باد-
و هم به دیدارِ او که میانِ ماندن و رفتن به خلوتی خوش بود. ما را به خلوتش راه داد و با سکوت و توجه و لبخند، به غزلی که به پیشنهادِ #میلاد_عرفان‌پور عزیز، دسته‌جمعی در راهِ دیدار برایش سروده بودیم گوش داد.
این بیت رزقِ من بود از آن غزل:
غرقِ دریا شو، از این گوشه‌نشینی بازگرد
موج، دریایی‌ست با ساحل نمی‌آید کنار
سال ۹۰ بود انگار همین دیروز، همین امروز.


#دیدار_ششم
احمد آقا خدا حافظتان.
به شانزدهمِ اسفندماهِ یکهزار و سیصد و نود و پنج.


#دیدار_هفتم
شاید به قیامت.


@MobinArdestani
@ShahrestanAdab

قهرمان بی روایت قهرمان غایب است
یادداشتی برکتاب #عطر_عربی
به قلم #سید_حسین_موسوی_نیا

https://shahrestanadab.com/Content/ID/7389/

@Shahrestanadab

«...قهرمان در جامعه­ دین‌باور، قهرمانی دست نیافتنی نیست. قهرمانی خیالی نیست. قهرمانی است از جنس و از سطح و از میان توده‌­های مردم. نه اولین بوده و نه آخرین خواهد بود. ارزش و جایگاهش به زیستش، به تصمیمش و اقدام به موقعش و به هنگامش است. اما در آفرینش هنری مخاطب با قهرمانی انس پیدا می­‌کند که بتواند با او همزاد پنداری نماید و مخاطب با قهرمانی همزاد پنداری می‌­نماید که زمینه‌­های مشابهت و درک در شرایط و مقتضیات زندگی­‌اش را در سلوک قهرمان مشاهده نماید. لذا یکی از عللی که جوانان را به سمت قهرمان‌هایی چون آرنولد، بت­من یا مرد عنکبوتی و ... می­‌کشاند، داشتن فردیت­، حضور در شرایط مشابه زندگی عادی مردم و ملموس بودنشان است؛ و این در دسترس بودن الگوها و قهرمان­‌ها و دست یافتنی بودن آنها، راز تاثیرگذاری آنهاست. این که مخاطب می­‌تواند خود را در جای قهرمان تصور کند و با پیروزی و فائق آمدن قهرمان بر مشکلات، حس پیروزی و عبور از موانع یا حداقل انگیزه این امر را در خود زنده‌­تر درک نماید. اما قهرمان‌­های ما حتی نزدیک­ترین آنها به لحاظ تاریخی و دوره­‌ای که قهرمانان دوران جنگ تحمیلی­، دانشمندان هسته‌­ای، مرزداران، آتش­نشانان و ... هستند، نیز در پس پرده‌های ضخیم بیگانگی با اجتماع و نیاز­ها و مقتضیات انسان امروز پوشیده شده­‌اند...»

متن کامل یادداشت #سید_حسین_موسوی_نیا بر مجموعه داستان #عطر_عربی را در سات شهرستان ادب بخوانید:
https://shahrestanadab.com/Content/ID/7389/

@Shahrestanadab

🔻مجموعه داستان #خط_مرزی
نوشته #سید_حسین_موسوی_نیا
در شهرستان ادب منتشر شد

🔗shahrestanadab.com/Content/ID/7699/

☑️ @ShahrestanAdab