«نفختُ فیه مِن روحی» مرا از خویش جان دادی
مرا در بهترین دل‌ها -دل مادر- مکان دادی
برای گفتن حرفم، برای لقمۀ نانم
برای بازدم‌هایم، زبان، دندان، دهان دادی
خداوندا تو بودی مادرم را عاشقم کردی
مرا با دست‌هایش بین گهواره تکان دادی
تو با آرامش دریا، تو با کوه و گل و صحرا
خودت را به تمام بنده‌های خود نشان دادی
زمین را فرش زیر پای مخلوقات خود کردی
برای بال پرواز پرنده، آسمان دادی
به قدر قطره‌ای از لطف‌های تو نخواهد شد
اگر یک عمر بشمارم، از این دادی، از آن دادی
اگر جوشید خونِ گرم تو از حلق مجروحم
تو بودی که درون سینه‌ام آتشفشان دادی
گلایه نیست در کارم، اگر آخر نوازش را
به خواهر نه، به دختر نه، به چوب خیزران دادی

#روز_عرفه
#حسن_معارف‌وند
#آفتابگردان‌ها
@shahrestanadab