🔻نقد و بررسی #آیینه_کاری_سکوت
سروده #نیلوفر_بختیاری در فرهنگسرای انقلاب اسلامی
▪️«...مجموعه شعر "آیینهکاری سکوت" سروده نیلوفر بختیاری با حضور منتقدان ادبی، شاعران و علاقمندان ادبیات بررسی شد. در این جلسه که اجرای آن بر عهده #میلاد_عرفان_پور بود، #رضا_اسماعیلی، #مرتضی_امیری_اسفندقه و #نعمتالله_سعیدی به جنبههای مختلف این کتاب پرداختند.
همچنین در این برنامه شاعران دیگری چون #علی_محمد_مودب، #مریم_جعفری_آذرمانی، #حسن_صنوبری، #منصوره_محبی، #المیرا_شاهان، #شیوا_فضل_علی، #زهرا_علیشاهی، #مهدیه_انتظاریان و... حضور داشتند.
حاصل جمع تعهد ادبی و دینی-انسانی
رضا اسماعیلی، شاعر و منتقد ادبی، در ابتدای این نشست به تفاوتهای سرایش شعر در دوران گذشته و امروز اشاره کرد و اظهار داشت: "چهرههای بزرگی از میان شاعران کلاسیک ادبیات فارسی، فیلسوف یا اندیشمند یا دانشمند بودهاند اما شعر نیز میسرودهاند. دلیلش آن است که بسیاری از این بزرگان دغدغه این نداشتند که شاعر شناخته بشوند، بلکه آنها شعر را رسانهای قدرتمند میدانستهاند که از طریق آن میتوانستند با مردم ارتباط برقرار کنند و حکمت دینی یا اندیشههای خود را از این طریق ترویج کنند."
به گفته این شاعر "امروز اما چرخه برعکس شده است: شاعری که دارای طبع خدادادی است وقتی میبیند حرفی برای گفتن ندارد و دچار فقر اندیشه است، یا در دامچاله صورتگرایی فرو میرود، شعر عاشقانه عریان اروتیک میسراید و اگر هم شعر آیینی میسراید اشعارش سرشار از کژتابی مضمونی و اعتقادی است و خلاصه آن که در صورت شعر میماند. شعر طنز او هم به لودگی میرسد و در نهایت اگر بخواهد فقط به شعر توجه کند، چون حرفی برای گفتن ندارد، به زبانآوری، صنعتگری، خیال پردازی و تصویربازی مشغول میشود. شاعری که دچار فقط اندیشه است این کاستی را با مرعوب کردن مخاطب جبران میکند، طوری که مخاطب تصور میکند او حرف زیادی برای گفتن دارد اما اینگونه نیست."
اسماعیلی سپس به «آیینهکاری سکوت» سکوت پرداخت و نیلوفر بختیاری را شاعری دانست که در این مجموعه "تعهد ادبی را با تعهد دینی و انسانی جمع کرده است" : وقتی مجموعه شعر خانم بختیاری را میخواندم دیدم او شاعری است که سرودههایش جمع بین تعهد ادبی و تعهد دینی و انسانی است. تعهد ادبی یعنی چگونه گفتن، یعنی صورت و ساختار و تکنیک. تعهد دینی و انسانی یعنی در کنار چگونه گفتن، به چه گفتن نیز بها بدهیم، این دو را با هم تلفیق کنیم و حرفی برای گفتن داشته باشیم. این اتفاق در این مجموعه شعر افتاده است. بخصوص وقتی غزلها را میخوانیم متوجه می شویم که آمیزهای است از چگونه گفتن و چه گفتن. شاعر فقط زبانآوری نکرده است و نمیخواهد با کلمات بازی کند، بلکه دغدغهای و دردی و حرفی داشته است و آنها را با کلمات بیان کرده است. شعر برای شاعر فقط هدف نبوده است بلکه وسیلهای برای ابلاغ پیامهای انسانی بوده است...»
goo.gl/NBzDWQ
مشروح و تصاویر این مراسم را در سایت شهرستان ادب ببینید:
🔗 ShahrestanAdab.com/Content/ID/7869
☑️ @ShahrestanAdab
سروده #نیلوفر_بختیاری در فرهنگسرای انقلاب اسلامی
▪️«...مجموعه شعر "آیینهکاری سکوت" سروده نیلوفر بختیاری با حضور منتقدان ادبی، شاعران و علاقمندان ادبیات بررسی شد. در این جلسه که اجرای آن بر عهده #میلاد_عرفان_پور بود، #رضا_اسماعیلی، #مرتضی_امیری_اسفندقه و #نعمتالله_سعیدی به جنبههای مختلف این کتاب پرداختند.
همچنین در این برنامه شاعران دیگری چون #علی_محمد_مودب، #مریم_جعفری_آذرمانی، #حسن_صنوبری، #منصوره_محبی، #المیرا_شاهان، #شیوا_فضل_علی، #زهرا_علیشاهی، #مهدیه_انتظاریان و... حضور داشتند.
حاصل جمع تعهد ادبی و دینی-انسانی
رضا اسماعیلی، شاعر و منتقد ادبی، در ابتدای این نشست به تفاوتهای سرایش شعر در دوران گذشته و امروز اشاره کرد و اظهار داشت: "چهرههای بزرگی از میان شاعران کلاسیک ادبیات فارسی، فیلسوف یا اندیشمند یا دانشمند بودهاند اما شعر نیز میسرودهاند. دلیلش آن است که بسیاری از این بزرگان دغدغه این نداشتند که شاعر شناخته بشوند، بلکه آنها شعر را رسانهای قدرتمند میدانستهاند که از طریق آن میتوانستند با مردم ارتباط برقرار کنند و حکمت دینی یا اندیشههای خود را از این طریق ترویج کنند."
به گفته این شاعر "امروز اما چرخه برعکس شده است: شاعری که دارای طبع خدادادی است وقتی میبیند حرفی برای گفتن ندارد و دچار فقر اندیشه است، یا در دامچاله صورتگرایی فرو میرود، شعر عاشقانه عریان اروتیک میسراید و اگر هم شعر آیینی میسراید اشعارش سرشار از کژتابی مضمونی و اعتقادی است و خلاصه آن که در صورت شعر میماند. شعر طنز او هم به لودگی میرسد و در نهایت اگر بخواهد فقط به شعر توجه کند، چون حرفی برای گفتن ندارد، به زبانآوری، صنعتگری، خیال پردازی و تصویربازی مشغول میشود. شاعری که دچار فقط اندیشه است این کاستی را با مرعوب کردن مخاطب جبران میکند، طوری که مخاطب تصور میکند او حرف زیادی برای گفتن دارد اما اینگونه نیست."
اسماعیلی سپس به «آیینهکاری سکوت» سکوت پرداخت و نیلوفر بختیاری را شاعری دانست که در این مجموعه "تعهد ادبی را با تعهد دینی و انسانی جمع کرده است" : وقتی مجموعه شعر خانم بختیاری را میخواندم دیدم او شاعری است که سرودههایش جمع بین تعهد ادبی و تعهد دینی و انسانی است. تعهد ادبی یعنی چگونه گفتن، یعنی صورت و ساختار و تکنیک. تعهد دینی و انسانی یعنی در کنار چگونه گفتن، به چه گفتن نیز بها بدهیم، این دو را با هم تلفیق کنیم و حرفی برای گفتن داشته باشیم. این اتفاق در این مجموعه شعر افتاده است. بخصوص وقتی غزلها را میخوانیم متوجه می شویم که آمیزهای است از چگونه گفتن و چه گفتن. شاعر فقط زبانآوری نکرده است و نمیخواهد با کلمات بازی کند، بلکه دغدغهای و دردی و حرفی داشته است و آنها را با کلمات بیان کرده است. شعر برای شاعر فقط هدف نبوده است بلکه وسیلهای برای ابلاغ پیامهای انسانی بوده است...»
goo.gl/NBzDWQ
مشروح و تصاویر این مراسم را در سایت شهرستان ادب ببینید:
🔗 ShahrestanAdab.com/Content/ID/7869
☑️ @ShahrestanAdab