🔻 سیاه‌چمن، تلاقی ادبیات بومی و کلاسیک
(پنجم اردیبهشت‌ماه، سالگرد درگذشت نویسندۀ توانای معاصر، #امیرحسین_فردی، است. #علیرضا_سمیعی به بهانۀ سالگرد درگذشت این نویسنده، به نقد و بررسی رمان #سیاه_چمن پرداخته است. شما را به خواندن این یادداشت دعوت می‌کنیم.)

▪️ «... پس از انقلاب، روستا از منظرۀ مصفّایی که دولت به مردمش ظلم می‌کرد، خارج شد. دولت جدید از رأی آنها استقبال کرد و وقتی جنگ شد جوانان روستایی را دید که مستقیماً از زمین‌های کشاورزی به جبهه رفتند. پس از جنگ، اوّلین رمانی که آن را رمان انقلاب می‌نامند در روستا رخ داد. امیر حسین فردی بعدها گفت هنگام نوشتن رمان «سیاه‌چمن» تجربۀ زیادی در نویسندگی نداشته است. راست هم می‎گفت. داستان، روایت خطّی و ساده دارد و همین باعث شده تصویر جدیدی که از روستا در ایران شکل گرفته به روشنی بیان شود... »

ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/10472

☑️ @ShahrestanAdab

🔻از چمنزارهای سبلان تا خیابان‌های تهران | مروری بر مهمترین آثار #امیرحسین_فردی
(در زادروز این نویسنده معاصر به قلم #رقیه_کیه)

▪️«وجه نویسندگی شخصیت امیرحسین فردی همیشه تحت‌الشعاع وجه مدیریتی‌ –چه در کیهان بچه‌ها و چه در حوزه هنری- و وجه اخلاقی‌اش در همه مناسبات اجتماعی‌اش قرار گرفت. شاید به همین دلیل آثارش هیچ‌گاه مورد نقد جدی قرار نگرفت و تا نقد جدی -چه مثبت و چه منفی- در مورد اثری وجود نداشته باشد کمتر دیده می‌شود.
نگاه او به سبک زندگی روستایی در آثارش و توصیف جزئیات در آن‌ها، برجسته است به نحوی که تمامی خوانندگانش به این نقطه قوت او اشاره کرده‌اند. او آن‌گونه صحنه‌های داستان‌هایش را توصیف کرده است که می‌توان صدای چشمه را شنید و بوی عید در چمن‌زارهای سبلان و خانه‌های روستایی را حس کرد...»

🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.

☑️ @ShahrestanAdab