از #محمد_مهدی_سیار به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6996/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #محمد_مهدی_سیار
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»



1. هر هفته شخصا لااقل دو ساعت از وقت خود را به مطالعه، تفکر و استفاده از مشاورۀ صاحب‌نظران دربارۀ مسائل و معضلات عرصۀ فرهنگ و هنر اختصاص دهد.
2. هر ماه، یک فیلم از تولیدات روز سینمای ایران را ببیند.
3. هر فصل، به یک گالری هنری، یا کنسرت موسیقی سری بزند
4. هر سال، لااقل یک کتابِ ادبی (شعر، رمان یا خاطره‌نگاری) را –از اول تا آخر- بخواند.

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

از #مهدی_کفاش به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/7001/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #مهدی_کفاش
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

وقتی سؤال بالا از طرف سایت شهرستان ادب، برای من فرستاده شد، اولین احتمال این بود که مانند همۀ دوره‌های انتخابات ریاست‌جمهوری، برای خالی نبودن سبد مطالبات متنوع از مطالبات فرهنگی، دوستان من این سؤال را مطرح کرده‌اند تا در کنار مطالبات معیشتی و رفاهی مرسوم، کمی هم مزه فرهنگی در سبد مطالبات دولت‌‌مردان آینده ریخته شود. اما هم‌زمانی انتخابات با بزرگترین رویداد فرهنگی سالانه ایران، یعنی نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران موجب شد عمیق‌تر به این مسأله فکر کنم و سهم مطالبه‌ام را با دقت بیشتری انتخاب و درخواست کنم.

برداشته شدن یا کاهش تحریم‌های غرب دیر یا زود فرصت‌های فراوانی را پیش روی جامعه فرهنگی و هنری ایران قرار خواهد داد. برای استفاده از این فرصت‌ها نیاز به مهیا شدن مقدماتی در فضای فرهنگی کشور است. مقدماتی که در صورت آماده شدن، ابزار کافی را برای حضور مقتدر دستگاه دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در گستره جهانی فراهم خواهد کرد.

به‌عنوان یک نویسنده، علت تامه آسیب فضای ادبیات و هنر ایران را نپیوستن جمهوری اسلامی ایران به معاهده‌های​ جهانی کپی­رایت، به بهانه ایجاد فرصت رقابت علمی و فرهنگی و هنری برای هنرمندان و اندیشمندان ایران می‌دانم. منظور من دقیقاً «معاهده‌های جهانی کپی رایت» است نه نسخه‌های بدل و وطنی مانند قانون «حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان» که نهایت بُرد آن به‌شرط اجرای بدون تنازل قانون، فقط مرزهای جمهوری اسلامی ایران است.

خوب است بدانید چیزی به نام «حق نشر بین‌المللی» که به‌صورت خودکار نوشته‌های نویسندگان را در سراسر جهان محافظت کند؛ وجود ندارد. محافظت در مقابل سوء استفاده، در هر کشوری به قوانین ملی آن کشور بستگی دارد. با این وجود بیشتر کشورها برای آثار خارجی تحت شرایط خاص، محافظت‌هایی فراهم می‌کنند که تا حد زیادی به وسیله معاهده­ها و کنوانسیون‌های بین‌المللی حق نشر، ساده شده است. دو کنوانسیون مهم در این زمینه وجود دارند: یکی کنوانسیون برن، برای حمایت از آثار ادبی و هنری و دیگری کنوانسیون جهانی حق نشر (به انگلیسی: Universal Copyright Convention (UCC)). ایران از سال ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰) عضو سازمان جهانی مالکیت فکری است و تابه‌حال تعدادی از پیمان‌های مربوط به مالکیت فکری را پذیرفته‌است. ایران در همین سال (۱۳۸۰) به پیمان مادرید برای ثبت بین‌المللی علائم ملحق شد، ولی عضو کنوانسیون برن و کنوانسیون جهانی حق نشر (به انگلیسی: Universal Copyright Convention (UCC)) و هیچ‌یک از کنوانسیون‌های بین‌المللی مربوط به حق تکثیر نیست و در سازمان تجارت جهانی تنها ناظر است و به موافقتنامه تریپس نپیوسته است. بعضی آثار ایرانی از جمله آثاری که در حال حاضر پدید می‌آیند شامل حق تکثیر در ایالات متحده نمی‌شوند و به حوزه مالکیت عمومی تعلق دارند.

اگر ما به این معاهده‌ها (کنوانسیون برن و کنوانسیون جهانی حق نشر «UCC») بپیوندیم چند اتفاق مهم می‌افتد:

۱- با پیوستن به معاهده­های جهانی کپی­رایت، پدیده مذموم «کتاب‌سازی» متوقف می‌شود. متأسفانه هجوم بی­سابقه و بی­ضابطه ترجمه­های سطح پایین آثار خارجی و صرفۀ بالای اقتصادی انتشار ترجمۀ­ کتاب‌های خارجی با تبلیغات وسیع، فرصت هم­آوردی و رقابت و مقایسه را از آثار سطح بالای ایرانی سلب کرده و آثار ایرانی را به آثاری زیان ده یا کم سود برای ناشران داخلی تبدیل کرده­است. در بهترین حالت آثار ایرانی به‌عنوان یک وصلۀ ناجور و پرهزینه و اجباری روی دست ناشران می­ماند. «کتاب‌سازی» پدیده زشتی است که با ترجمه‌های شبه دزدی از آثار نویسندگان غیر ایرانی، بدون پرداخت حق کپی‌رایت و حتی بدون رضایت و اطلاع ناشر خارجی که با سرمایه‌گذاری بلندمدت، حمایت تام و تمامی از نویسنده‌اش کرده، چهرۀ جهانی فرهنگ و ادب ایران را مخدوش کرده­است.

۲- جریمه و پیگیری پلیس بین‌المللی، هزینه سنگینی روی دست ناشر متخلف که دست به ترجمه و انتشار بدون پرداخت حق کپی‌رایت آثار خارجی می‌زند، می‌گذارد. در این صورت یا رو به حمایت از آثار ایرانی می‌آورد یا آثار خارجی فاخری که بداند مورد اقبال مخاطب ایرانی قرار خواهد گرفت را با حفظ حقوق کپی‌رایت، ترجمه و منتشر می‌کند.

۳- پرداخت حقوق نویسنده و ناشر خارجی، ناشر وطنی را مجبور به پذیرش قواعد اقتصاد نشر می‌کند. یعنی ناشر مجبور به استخدام کارشناس نشر (سرادیتور) می‌شود تا کارشناسان، آثاری را انتخاب و برای سرمایه‌گذاری پیشنهاد کنند که پُتانسیل بازگشت سرمایه و سود داشته باشند.....

ادامه‌ی این متن را در سایت شهرستان ادب دنبال کنید
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6998/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@shahrestanadab

از #میلاد_عرفان_پور به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

https://shahrestanadab.com/Content/ID/7038/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #میلاد_عرفان_پور
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

1. به اهل هنر و قلم، به عنوان ابزار سیاسی و زینت‌المجالس نگاه نکند.

2. به مولفان و بزرگان ادبیات، نقش و جایگاه واقعی بدهد.

3. ذوق ادبی خود را تقویت و به‌روز کند.

4. به جریان‌های منحرف از انقلاب، باج ندهد.

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

از #اسماعیل_امینی به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

https://shahrestanadab.com/Content/ID/7041/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

از #حسنا_محمدزاده به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

https://shahrestanadab.com/Content/ID/7042/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

از #فاطه_هاوشکی به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

https://shahrestanadab.com/Content/ID/7040/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

از #پروانه_نجاتی
#فریبا_یوسفی
#مهدی_جهاندار
#ابراهمیم_اکبری_دیزگاه
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

https://shahrestanadab.com/Content/ID/7046/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab