🔻ملاقات «سیمور» با «نیروانا» در ساحل موزماهی‌ها
مروری بر شخصیت «سیمور گلس» در داستان‌های #جروم_دیوید_سلینجر
در سالروز فوتش
▪️«... خانه همواره در محاصرۀ نرده‌ها و فنس‌ها بود. هیچ‌کس از زندگی شخص آقای نویسنده خبر نداشت. کنجکاوی‌ها به آن‌جا رسیده بود که یک روز در غیبت او و همسرش، همسایه‌ها از نرده‌ها بالا کشیده بودند تا به آن خانۀ بزرگ اخرایی که آرام و بی‌حاشیه، سال‌ها در تپه‌ای در نیوهمپشر، محل تولد بزرگ‌ترین شخصیت‌های داستانی جهان بود، نگاهی بیندازند؛ خانۀ معروفی که در بیست‌وهفتم ژانویۀ 2010، درست هشت سال پیش، آخرین نفس‌های مالکش، یکی از محبوب‌ترین نویسندگان معاصر جهان را شاهد بود؛ «جروم دیوید سلینجر».
سلینجر را در ایران بیش از هر چیز با #ناطور_دشت ش می‌شناسند؛ رمانی پرفروش و جهانی دربارۀ پسری به‌نام «#هولدن_کالفیلد که به‌عنوان راوی داستان، سرگشتگی‌های خود را در جامعۀ وحشی یا به قول خودش «عوضی» آمریکا شرح می‌دهد. این کتاب به‌شکل دنباله‌دار در سال‌های 1945 تا 1946 در آمریکا منتشر شد و سپس در سال 1951 به‌صورت یک کتاب، چاپ و روانۀ بازار نشر شد. اما سلینجر به‌جز «هولدن کالفیلد»، به‌عنوان خالق شخصیت‌های محبوب دیگری نیز شناخته شده است. مهم‌ترین این شخصیت‌ها، #خانواده_گلس هستند...»
https://goo.gl/36Y6zG
متن کامل یادداشت #پرستو_علی_عسگرنجاد را در سایت شهرستان ادب بخوانید :
🔗https://shahrestanadab.com/Content/ID/7765/
☑️ @shahrestanadab
مروری بر شخصیت «سیمور گلس» در داستان‌های #جروم_دیوید_سلینجر
در سالروز فوتش
▪️«... خانه همواره در محاصرۀ نرده‌ها و فنس‌ها بود. هیچ‌کس از زندگی شخص آقای نویسنده خبر نداشت. کنجکاوی‌ها به آن‌جا رسیده بود که یک روز در غیبت او و همسرش، همسایه‌ها از نرده‌ها بالا کشیده بودند تا به آن خانۀ بزرگ اخرایی که آرام و بی‌حاشیه، سال‌ها در تپه‌ای در نیوهمپشر، محل تولد بزرگ‌ترین شخصیت‌های داستانی جهان بود، نگاهی بیندازند؛ خانۀ معروفی که در بیست‌وهفتم ژانویۀ 2010، درست هشت سال پیش، آخرین نفس‌های مالکش، یکی از محبوب‌ترین نویسندگان معاصر جهان را شاهد بود؛ «جروم دیوید سلینجر».
سلینجر را در ایران بیش از هر چیز با #ناطور_دشت ش می‌شناسند؛ رمانی پرفروش و جهانی دربارۀ پسری به‌نام «#هولدن_کالفیلد که به‌عنوان راوی داستان، سرگشتگی‌های خود را در جامعۀ وحشی یا به قول خودش «عوضی» آمریکا شرح می‌دهد. این کتاب به‌شکل دنباله‌دار در سال‌های 1945 تا 1946 در آمریکا منتشر شد و سپس در سال 1951 به‌صورت یک کتاب، چاپ و روانۀ بازار نشر شد. اما سلینجر به‌جز «هولدن کالفیلد»، به‌عنوان خالق شخصیت‌های محبوب دیگری نیز شناخته شده است. مهم‌ترین این شخصیت‌ها، #خانواده_گلس هستند...»
https://goo.gl/36Y6zG
متن کامل یادداشت #پرستو_علی_عسگرنجاد را در سایت شهرستان ادب بخوانید :
🔗https://shahrestanadab.com/Content/ID/7765/
☑️ @shahrestanadab
🔻«تماشای موزه» به روایت #جروم_دیوید_سلینجر | از کتاب #ناطور_دشت
(سی‌وهفتمین صفحه از #یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب به بهانۀ زادروز این نویسندۀ شهیر آمریکایی)
▪️«گرچه یکشنبه بود و فیبی و همکلاسیاش نرفته بودن موزه و گرچه همه‌جا خیلی کثیف و خیس بود، از تو پارک رفتم طرفِ موزه‌ی تاریخ طبیعی. می‌دونستم منظور دختر بچه‌هه همین موزه‌س، تمام سوراخ‌سُنبه‌های موزه رو بلد بودم. بچه که بودم می‌رفتم همون مدرسه‌ای که فیبی می‌ره و همیشه‌م ما رو می‌بردن اونجا. یه معلمی داشتیم به اسم خانوم ایگل تینگر که هر شنبه مارو می‌برد اونجا. گاهی حیوونا رو تماشا می‌کردیم و گاهی هم اون چیزایی رو که سرخ‌پوستای قدیم ساخته بودن، سفال و کارای حصیری و اینا. از فکرش کلّی ذوق می‌کنم. هنوز یادمه که بعد تماشای موزه می‌رفتیم تالارِ سمعی‌بصری فیلم تماشا می‌کردیم. فیلمِ کریستف کلمب. همیشه داستان کریستف کلمب و کشفِ امریکا رو نشون می‌دادن و اینکه اون چه‌جوری فردیناند و ایسابِلارو راضی کرد پول خریدِ کَشتیا رو بِهِش قرض بِدن و بعد ملوانا شورش کردن و اینا...»
🔗 متن کامل این صفحه را در سایت شهرستان ادب بخوانید.
☑️ @ShahrestanAdab
(سی‌وهفتمین صفحه از #یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب به بهانۀ زادروز این نویسندۀ شهیر آمریکایی)
▪️«گرچه یکشنبه بود و فیبی و همکلاسیاش نرفته بودن موزه و گرچه همه‌جا خیلی کثیف و خیس بود، از تو پارک رفتم طرفِ موزه‌ی تاریخ طبیعی. می‌دونستم منظور دختر بچه‌هه همین موزه‌س، تمام سوراخ‌سُنبه‌های موزه رو بلد بودم. بچه که بودم می‌رفتم همون مدرسه‌ای که فیبی می‌ره و همیشه‌م ما رو می‌بردن اونجا. یه معلمی داشتیم به اسم خانوم ایگل تینگر که هر شنبه مارو می‌برد اونجا. گاهی حیوونا رو تماشا می‌کردیم و گاهی هم اون چیزایی رو که سرخ‌پوستای قدیم ساخته بودن، سفال و کارای حصیری و اینا. از فکرش کلّی ذوق می‌کنم. هنوز یادمه که بعد تماشای موزه می‌رفتیم تالارِ سمعی‌بصری فیلم تماشا می‌کردیم. فیلمِ کریستف کلمب. همیشه داستان کریستف کلمب و کشفِ امریکا رو نشون می‌دادن و اینکه اون چه‌جوری فردیناند و ایسابِلارو راضی کرد پول خریدِ کَشتیا رو بِهِش قرض بِدن و بعد ملوانا شورش کردن و اینا...»
🔗 متن کامل این صفحه را در سایت شهرستان ادب بخوانید.
☑️ @ShahrestanAdab
🔹تفاوت میان یک انسان بی‌تجربه و انسانی مجرب در این است که اولی به هر بهانه خواهان مرگی شرافت‌مندانه است، در حالی‌که دومی به خاطر هر چیزی به فروتنی زندگی را دوست دارد.
🔸 #ناطور_دشت، #جروم_دیوید_سلینجر
#گفتاورد
☑️ @ShahrestanAdab
🔸 #ناطور_دشت، #جروم_دیوید_سلینجر
#گفتاورد
☑️ @ShahrestanAdab
🔸عقده سلینجر و دنیای مدرن
(دربارۀ #جروم_دیوید_سلینجر و مهم‌ترین اثر او #ناطور_دشت، یادداشتی از #فاطمه_عسکری)
🔹«...در دنیای امروز که آدم‌ها حاضرند هر کاری بکنند برای بیشتر دیده شدن حتی در شرایطی که استعداد هنر یا دستاورد خاصی ندارند، عقده سلینجر بیشتر به چشم می‌آید. او به جای مرکز توجه بودن، تصمیم گرفت در کلبه دورافتاده‌ای در نیوهمشیر زندگی کند. اگر او امروز کسانی را می‌دید که از روابط عاشقانه، فرزندان، بدن‌شان، سفر و یا حتی وعده‌های غذایی‌شان مایه می‌گذارند تا از جهان اطرافشان دور نشوند چه واکنشی داشت؟
آیا این جهان او را بیگانه‌تر می‌کرد یا او را مجبور می‌کرد که هر روز دست‌نوشته جدیدش و یا عکس‌های سلفی با آدم‌های معروف آمریکایی را در صفحات مجازی‌اش بگذارد؟ آیا برای خودش پیج طرفداری داشت و از اینکه نقل قول‌ها یا جملات قصارش دست به دست شوند، لذت نمی‌برد؟
آیا با تمام این‌ها، خواندن آثار سلینجر در این زمانه به ما کمک می‌کند تا از این تله توجه طلبی مفرط نجات پیدا کنیم؟...»
💠 متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.
☑️ @ShahrestanAdab
(دربارۀ #جروم_دیوید_سلینجر و مهم‌ترین اثر او #ناطور_دشت، یادداشتی از #فاطمه_عسکری)
🔹«...در دنیای امروز که آدم‌ها حاضرند هر کاری بکنند برای بیشتر دیده شدن حتی در شرایطی که استعداد هنر یا دستاورد خاصی ندارند، عقده سلینجر بیشتر به چشم می‌آید. او به جای مرکز توجه بودن، تصمیم گرفت در کلبه دورافتاده‌ای در نیوهمشیر زندگی کند. اگر او امروز کسانی را می‌دید که از روابط عاشقانه، فرزندان، بدن‌شان، سفر و یا حتی وعده‌های غذایی‌شان مایه می‌گذارند تا از جهان اطرافشان دور نشوند چه واکنشی داشت؟
آیا این جهان او را بیگانه‌تر می‌کرد یا او را مجبور می‌کرد که هر روز دست‌نوشته جدیدش و یا عکس‌های سلفی با آدم‌های معروف آمریکایی را در صفحات مجازی‌اش بگذارد؟ آیا برای خودش پیج طرفداری داشت و از اینکه نقل قول‌ها یا جملات قصارش دست به دست شوند، لذت نمی‌برد؟
آیا با تمام این‌ها، خواندن آثار سلینجر در این زمانه به ما کمک می‌کند تا از این تله توجه طلبی مفرط نجات پیدا کنیم؟...»
💠 متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.
☑️ @ShahrestanAdab