🔻در ایام ولادت با سعادت حضرت محمد صل الله علیه بهترین شعرهایی که در مدح رسول خدا سروده شده‌است را به شما تقدیم می‌کنیم.
https://goo.gl/7zBRhA




#حضرت_خدیجه (سلام‌الله علیها)
https://goo.gl/y7x72Q

#ویکتور_هوگو
https://goo.gl/epJygV

#یوهان_ولفگانگ_فون_گوته
https://goo.gl/KxLjm2

#ابوالمجد_مجدود_بن_آدم_سنایی
https://goo.gl/HqzJd5

#عبدالرحمن_جامی
https://goo.gl/bJ1QrK

#سعدی_شیرازی
https://goo.gl/ExyAxX

#حبیب_الله_چایچیان
https://goo.gl/mLu5PQ

#محمد_کاظم_کاظمی
https://goo.gl/uERZUJ

#عباس_احمدی
https://goo.gl/f1H5gs

#ندا_نوروزی
https://goo.gl/DFjGvV

#وحیده_احمدی
https://goo.gl/Xg7gGL



☑️ @ShahrestanAdab

🔻 نخستین نشست از سلسله گفتگوهای «ادبیات جهان» با موضوع رمان #بینوایان اثر #ویکتور_هوگو با حضور #علیرضا_سمیعی و #محمدقائم_خانی، یکشنبه ۲۳ شهریور ساعت ۲۰:۳۰، از حساب رسمی اینستاگرام موسسه شهرستان ادب برگزار می‌شود.

🔗 instagram.com/shahrestanadab

☑️ @ShahrestanAdab

🔻«طغیان ملت بر ضد خودش» به روایت #ویکتور_هوگو | از کتاب #بینوایان
(کتاب «بینوایان» حماسۀ جمهوریت و گرفتن حق مردم از حاکمیت است – به نام علم و محض خاطر آینده -. با این حال وقتی «ویکتور هوگو» می‌خواهد از شورش در پاریس سخن بگوید، جنبۀ سهمناک آن را نشان می‌دهد و در مقدمۀ همان فصل زبان به گفتن حقایقی می‌گشاید که شنیدن و درک آن از تحمل مردمان عادی خارج است. این فقره از رمان چنان عمیق است که می‌توان بارها آن را خواند. باشد که گوش‌مان نیوشای دردناک‌ترین رازهای هستی شود، رازهایی که در خلال انقلابات مردمی رخ می‌دهد.)

▪️«دو قابل تذکارترین سنگری که یک ناظر دقیق بیماری‌های اجتماعی بتواند ذکری از آن‌ها به میان آورد، به آن دوره از تاریخ که محل وقوع حوادث این کتاب است مربوط نیست. این دوسنگر، که هردو مظهر کاملی بودند، با دو منظرۀ مختلف، با وضعی وخیم و به هنگام شورش شوم ژوئن ۱۸۴۸، یعنی بزرگ‌ترین جنگ کوچه‌ها که تاریخ تاکنون دیده است، از زمین بیرون آمدند...»

🔗 متن کامل این صفحه را در سایت شهرستان ادب بخوانید.

چهل‌وششمین صفحه از #یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب
☑️ @ShahrestanAdab

🔸فقر هوگویی
(یادداشتی بر رمان #بینوایان اثر #ویکتور_هوگو به قلم #علیرضا_سمیعی)

🔹«در حالی که ویکتور هوگو به رمان بینوایان می‌بالد و دوستدارانش در سراسر جهان معمولاً این اثر را در میان ۱۰ رمان برتر تاریخ می‌دانند، فرانسوی‌ها اصرار دارند او را به عنوان شاعری بزرگ بشناسند. البته او بود که در ۱۸۲۷ مقدمۀ مفصلی بر "درام کرمول" نوشت و رمانتیسم را اختراع کرد. چه کسی بهتر از او که در جوانی حسابی تربیت شده بود و سرودن شعر را با ترجمۀ آثار "ویرژیل" از لاتین آغاز کرده بود. اما ویکتور هوگو طوری که انگار در قلمش کیمیا ریخته باشد، به هر چه دست می‌زد، می‌درخشید: داستان‌هایی که برق می‌زنند، اشعار خیره کننده، نمایش‌های گیرا و مقاله‌هایی که آدم را مسحور می‌کند. با این حال وقتی با فرانسوی‌های راجع‌به شاهکاری ادبی قرن نوزدهم حرف می‌زنید، دلشان می‌خواهد هرجور شده بحث را به "مادام بواری" و بقیه نوشتجات "فلوبر" منحرف کنند. اما هوگو باکش نیست و با سلیقۀ ادبی منتقدان مخالف است...»

💠 متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.

☑️ @ShahrestanAdab

🔸«نَه‌شاعر»
(جستاری دربارۀ دین‌مداری در دو رمان #ویکتور_هوگو یادداشتی از #محمدهادی_عبدالوهاب)

🔹«نویسنده باید فرزند زمانۀ خود باشد و هوگو این «باید» را به کمال رسانده است. از دورۀ ابداع رمان و عبور از ادبیات کهن، معمولاً وقتی از کسی با عنوان شاعر یاد می‌شود، مخاطب از آثار او توقّع نوعی رمانتیسیسم افراطی در زمان و مکانی نامعلوم دارد. جایی که شاعر نوعی در آن زیست می‌کند، جهانی صفر و یکی است: همه چیز در فراق و وصل خلاصه می‌شود. جنگ وقتی تقبیح می‌شود که زمینه‌ساز جدایی باشد. امّا اگر جنگی پیدا بشود که عاشق را به معشوق برساند، از هر چیزی برای شاعر و جهانش، دوست‌داشتنی‌تر است، ولو آنکه هزاران نفر قربانی و آواره شوند..»


💠متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.

☑️ @ShahrestanAdab