وضعیت رمان‌نویسان امروز ما به وضعیت #نظامی شباهت دارد.

بخشی از سخنرانی دکتر سیار در نشست "جهان رمان، جهان نظامی"


به کانال "مدرسه رمان" بپیوندید:
https://t.iss.one/mdrsroman

وضعیت رمان‌نویسان امروز ما به وضعیت #نظامی شباهت دارد.

بخشی از سخنرانی دکتر سیار در نشست "جهان رمان، جهان نظامی"


به کانال "مدرسه رمان" بپیوندید:
t.iss.one/mdrsroman

🔻«تک‌بیت‌های زیبای شب‌های قدر»

▪️ #صائب
تا کدامین دل بیدار مرا دریابد
چون شب قدر نهان در رمضانم کردند

▪️ #نظامی
امشب شب قدر توست بشتاب
قدر شب قدر خویش دریاب

▪️ #سلمان_ساوجی
گیسوی تو شب قدرست و در او منزل روح
خود که داند به جهان قدر شب گیسویت

▪️ #حافظ
آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
یا رب این تأثیر دولت در کدامین کوکب است

▪️ #مولوی
شب قدرست وصل او، شب قبرست هجر او
شب قبر از شب قدرش کرامات و مدد بیند

▪️ #علی_معلم_دامغانی
شب‌ها شب‎اند و قدر شب عاشقانه‌هاست
عالم فسانه، عشق فسانه‎ی فسانه‌هاست

▪️ #علیرضا_قزوه
دلم تنگ است و دل‎تنگ‎اند دل‎تنگان و دل‌ریشان
شب قدر است، لبخندی بزن مولای درویشان

▪️ #مرتضی_امیری_اسفندقه
شب قدر است و من چنین بی‎تاب
افتتح یا مفتح الابواب

#رمضانیه
☑️ @ShahrestanAdab

🔻ویترین‌های ادبی نظامی | بررسی ساختاری تحمیدیه‌ها در #خمسه_نظامی
(یادداشتی از #امیر_مرادی به مناسبت روز بزرگداشت #نظامی گنجوی)

▪️«سرآغاز عموم کتاب‌های کهن را تحمیدیه‌ها تشکیل می‌دهند و شاعر خود را به نوعی ملزم می‌دانسته است که دفتر خویش را با ابیات تقدیمی به خداوند شروع کند. این شیوه، خصوصاً وقتی ارزشی دوچندان می‌یابد که این بخش را غنی از معارف دینی و معرفتی می‌یابیم. به نوعی شاعر گذشته، با خداوند هم گفتگو داشته است و بنا بر جایگاه خداوند، به عنوان مخاطب کلام، سیاق مناسبی را برمی‌گزیده است.

امروزه که دیوان شعر داشتن (در هر قالبی) چندان مرسوم نیست، طبیعتاً انتظار اینکه تمامی کتاب‌ها با تحمیدیه‌هایی آن‌چنانی آغاز شوند، چندان انتظار درستی نیست ولی اینکه شاعر امروز با همۀ اجزای جهان صحبت می‌کند، خود را به جای همۀ اجزای جهان می‌گذارد و دلش برای همۀ اجزای جهان می‌سوزد جز خداوند، مسئله‌ای قابل تأمّل است...»

🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.

☑️ @ShahrestanAdab

🔸«ایستادن به عشق »
(یادداشتی از #نیما، شعری از #نظامی)

🔹«دوست جوان من!
می‌پرسی زبان، زبان کیست؟ کسی که خلق کلمه با اوست. تلفیق دارد. همان‌طور عادّی، کلمات را وزن نمی‌کند و همۀ این‌ها بسته به این است که شاعر، فکر و موضوع داشته باشد.

برای شعرای درجۀ اوّل این هست، بدون اینکه خلّاق‌المعانی لقب داشته باشند. حافظ و نظامی را فراموش نکنید...»

💠 متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید.

☑️ @ShahrestanAdab

پس از صد سال اگر پرسی: کجا او؟
ز هر بیتی ندا خیزد که: ها! او!
#نظامی

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریدهٔ عالم دوام ما
#حافظ

من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم
باور نمی‌کنید؟ همین شعر شاهد است
#محمدعلی_بهمنی

@shahrestanadab