🔻بیست
(پروندۀ #شعر_پاییزی سایت شهرستان ادب را با شعری از آقای #حسین_تولایی درحال و هوای روزهای مدرسه به‌روز می‌کنیم و شما را به خواندن این شعر زیبا دعوت می کنیم)

▪️آن نهایت غرور مدرسه
افتخار بچه‌ها
پادشاه سرزمین نمره‌ها
سایه‌ای كه هیچ‌وقت
روی كارنامه‌ام نمی‌نشست
من رفوزه می‌شدم
جای من به اصطلاح
گوشه‌ی سیاه كوزه‌ها
البته
جای دنج و ساكتی‌ست
خلوتی برای شعر و شاعری
دور
از سر و صدای هر چه بیست
بگذریم

كارنامه‌ام همیشه گند بود
گوش من پر از صدای سرزنش
ـ دور درس و مدرسه از این به
بعد
خط بكش!
ـ كو كجاست آن كتاب و كیف و دفترت؟
خاك بر سرت!
تنبل كلاس!
عاقبت
هیچ‌كاره هم نمی‌شوی
حیف آن لباس!
گاه هم صدای پند بود


در خیال من ولی
۸ ارتفاع كارنامه‌ام
قله بود
۵ خنده‌دار و چاق و چله بود
۲ شبیه ۳
پله‌پله بود
۷ من دو بال داشت
آرزوی پر كشیدنی محال داشت
۱ درخت بود
گرچه باورش برای همكلاس‌ها
یا معلمم همیشه سخت بود
واقعا ۴ و ۶ دو جوجه نیستند؟
جوجه‌هایی كه هر دو باز
آن نوک طلایشان
توی كارنامه‌ای كه هست
چند دانه -۰- هم برایشان

در كلاس
پشت نیمكت كه نه
روی پاره‌ای از ابر می‌نشستم و
شعر می‌نوشتم و
باد هم به جای من نمی‌رسید
از تمام درس‌ها
تک به تک
نمره‌های بد
نمره‌های تک
گاه صفر می‌گرفتم و
هیچ كس ولی به لحظه‌های من نمی‌رسید

#ادبیات_کودک_و_نوجوان
☑️ @ShahrestanAdab